จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1555

เมื่อหญิงวัยกลางคนเดินออกมา ก็ส่งสายตามองไปที่หลินหยุน

ถูกต้อง

คือหลินหยุนอย่างแน่นอน

ต่อให้บนถนนจะมีผู้คนเดินไปมาอยู่เป็นจำนวนมาก

ต่อให้รอบข้างของหลินหยุนจะมีพ่อค้าอยู่จำนวนไม่น้อย

แต่หลินหยุนก็แน่ใจได้ว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นกำลังจ้องมองมาที่ตัวเขา

จึงทำให้หลินหยุนรับรู้ได้ทันทีว่า ฝ่ายตรงข้ามนั้นรับรู้ถึงการมีชีวิตอยู่ของเขามาก่อนหน้านี้แล้ว

แม้ว่าเขาจะได้ทำการปลอมตัวอย่างลึกลับ แต่ก็ยังคงถูกฝ่ายตรงข้ามพบเจอตัวจนได้

ซึ่งเกินกว่าสิ่งที่เขาคาดคิดเอาไว้บ้าง

เป็นเช่นนั้นจริง ๆ

ไม่นานนักหญิงวัยกลางคนก็เดินตรงเข้ามาหาหลินหยุน

โดยหลินหยุนยังคงยืนอยู่กับที่

จ้องมองผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาที่เบื้องหน้า

ผู้หญิงนั้นได้ย่อตัวลงเล็กน้อย และพูดขึ้นว่า “คุณชายหลินหยุนล่ะสิ คุณหนูของฉันขอเชิญคุณชายเข้าไปพุดคุยกันในคฤหาสน์”

ได้ยินที่ผู้หญิงนั้นพูด

หลินหยุนก็ไม่รู้สึกแปลกอะไร

ส่วนพวกพ่อค้าแผงลอยรวมถึงคนที่อยู่หน้าแผงลอย กลับจ้องมองมากันที่ตัวของหลินหยุนในทันที

เดิมทีพวกคนเหล่านี้ไม่ได้สนใจหลินหยุนเลย

เพราะว่าหลินหยุนไม่โดดเด่นสะดุดตา

การแต่งกายก็ไม่หรูหรา

กลิ่นอายลมหายใจก็ไม่ค่อยจะแข็งแกร่งมากนัก

ราวกับว่าหากทิ้งอยู่ในกองผู้คนก็คงไม่มีผู้ใดไปสนใจอย่างไรอย่างนั้น

แต่เวลานี้คนพวกนี้กลับพบว่า

เดิมทีคนที่ธรรมดาทั่วไปกลับมีสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์เลือนรางแห่งนี้!

ในเมืองนกนางนวล

แน่นอนว่าไม่มีผู้ใดที่ไม่รู้จักคฤหาสน์เลือนราง

โดยเฉพาะพวกคนที่จัดแผงลอยสินค้าอยู่ทั้งวันในบริเวณใกล้เคียงนั้น ยิ่งรู้จักคุ้นเคยกับคนด้านในคฤหาสน์เลือนรางกันเป็นอย่างดี

อาทิเช่นผู้หญิงวัยกลางคนเบื้องหน้านี้

พวกเขาต่างก็รู้จักถึงตัวตนและสถานะ

นี่คือหนึ่งในสองคนของผู้มีอำนาจตัดสินใจของสำนักเลือนรางในเมืองนกนางนวล

หลินหยุนเคลื่อนไหวสายตา จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ฝากขอบคุณคุณหนูของพวกคุณเป็นอย่างมาก ที่ฉันมาครั้งนี้ก็เพื่อรับตัวเพื่อนทั้งสามคนของฉัน! ”

“ฉันเคยได้ยินมาว่า สำนักเลือนรางไม่มีผู้บำเพ็ญเซียนชาย! ”

“คิดว่าที่เมืองนกนางนวลก็น่าจะเป็นเช่นนี้เหมือนกัน! ”

“ฉันไม่สะดวกที่จะเข้าไปด้านใน! ”

“เพียงแค่สหายช่วยพาเพื่อนทั้งสามคนของฉันออกมาก็พอแล้ว! ”

คำพูดนี้ของหลินหยุนไม่มีปัญหาแต่อย่างใด

สมเหตุสมผลเป็นอย่างมาก

ไม่สามารถให้ฝ่ายตรงข้ามย้อนแย้งถึงปัญหาได้เลย

สำหรับที่ว่าให้เข้าไปในคฤหาสน์นั้น......

นั่นคงจะเข้าไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด!

แม้ว่าเขาจะคาดเดาได้ว่านางฟ้าปรวนแปรนั้น คงจะไม่ทำการอะไรที่เป็นผลเสียต่อเขาแน่

แต่ความคิดของเขาก็ยังคงเดิมที่ว่าไม่ต้องการมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกับฝ่ายตรงข้าม

บางครั้งผู้หญิงก็ยุ่งยากวุ่นวายเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีความสามารถ ก็ยิ่งจะยุ่งยากวุ่นวายไปกันใหญ่

ส่วนผู้หญิงที่มีผู้ชายหลายคนชื่นชอบนั้น ก็ยิ่งจะยุ่งยากวุ่นวายมากขึ้นไปอีก

การอยู่ห่าง ๆ อย่างเคารพถือว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

โดยไม่ต้องไปมีสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกับฝ่ายตรงข้าม

ข่าวคราวที่นางฟ้าปรวนแปรมาถึงเกาะนกนางนวลนั้น ได้แพร่กระจายออกไปตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเมืองนกนางนวลแล้ว

ถ้าเวลานี้เขาเข้าไปด้านในของคฤหาสน์เลือนรางแล้วจริง ๆ

เมื่อตอนที่เขาออกมา ก็คงเป็นที่รับรู้รับทราบของทุกคนแล้ว

หลินหยุนมองว่า มันไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไรนัก!

ได้ยินหลินหยุนพูดขึ้นแบบนี้

หญิงวัยกลางคนถึงกับแปลกใจ

แต่ก็พยักหน้า มองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ขอให้คุณชายหลินหยุนรออยู่ที่นี่สักครู่ก่อน ฉันจะไปรายงานให้กับคุณหนูทราบ! ”

เพราะที่นี่ไม่ใช่เขตกลางฟ้า

ยิ่งไม่ใช่ลำนักเลือนรางที่แท้จริง

ดังนั้นการเรียกขานนางฟ้าปรวนแปรนั้น

พวกเธอจะไม่เรียกขานว่าเทพธิดา อย่างน้อยจะไม่พูดกับผู้คนภายนอก

ส่วนใหญ่จะเรียกขานว่าคุณหนู หรือว่านางฟ้าของเรา

เมื่อผู้หญิงนั้นพูดจบ ก็ครุ่นคิดและมองไปที่หลินหยุนอย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์

ผ่านไปชั่วครู่ ผู้หญิงนั้นก็เดินกลับออกมา พร้อมกับมองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “คุณชายหลินหยุน คุณหนูบอกว่า เรื่องราวก่อนหน้านี้ยังไม่ได้แสดงความขอบคุณต่อคุณชายเลย ครั้งนี้ในเมื่อมาถึงเกาะนกนางนวลแล้ว มาถึงบ้านแล้ว ก็ขอเชิญให้คุณชายเข้าไปด้านในจะเป็นการดีที่สุด เพื่อให้พวกเราได้ต้อนรับอย่างเต็มที่ในฐานะเจ้าของบ้าน! ”

“แน่นอนว่า ถ้าหากคุณชายหลินหยุนยังคงยืนกรานหนักแน่น! ”

“งั้นก็ไม่เป็นไร! ”

“คุณหนูของเราพูดแล้วว่า แม้ว่าจะรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง! ”

“แต่สามารถที่จะรอในโอกาสหน้าได้! ”

“คุณชายหลินหยุน ไม่ทราบว่ามีความเห็นอย่างไรบ้างล่ะ? ”

“ถ้าหากคุณชายยังคงยืนยัน อย่างนั้นตอนนี้พวกเราก็จะพาเพื่อนทั้งสามคนของคุณชายหลินหยุนออกมา! ”