จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1556

หลินหยุนหยุดการเคลื่อนไหว ดวงตาเป็นประกาย มองไปยังฝ่ายตรงข้าม ก็ได้ยินเฮยหลิ่วยิ้มเยาะ และพูดขึ้นว่า “ไอ้หนุ่ม นายคิดว่าเรื่องก่อนหน้านี้มันจบลงไปแล้วอย่างนั้นเหรอ? ”

“ฮึ! ”

“ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ! ”

“ฉันเคยบอกไว้กับนายก่อนแล้วว่า! ”

“ในเมืองนกนางนวลนี้! ”

“ทั่วทั้งเกาะนกนางนวลนี้! ”

“ตราบใดที่สมาคมออมชอมทะเลของพวกเราต้องการ! ”

“ไม่ว่านายจะมีพลังบำเพ็ญแข็งแกร่งมากแค่ไหน! ”

“ไม่ว่านายจะมีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่มากแค่ไหน! ”

“ก็ไม่มีประโยชน์! ”

“สมาคมออมชอมทะเลของเราอยากจะให้นายตายเมื่อไร นายก็จะต้องตายลงไปเมื่อนั้น! ”

เฮยหลิ่วพูดถึงตรงนี้แล้ว เหมือนจะยังไม่สะใจอย่างเต็มที่

ซึ่งอยากที่จะพูดต่ออีก

แต่กลับถูกชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีดำที่มีร่างกายบึกบึนที่อยู่ด้านข้างนั้น ขัดขวางเอาไว้

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! ”

ได้ยินชายวัยกลางคนเอ่ยปากขึ้น เฮยหลิ่วก็รีบก้มหัวย่อตัวลง และถอยหลังไปเล็กน้อย

ชายวัยกลางคนได้มองมาทางหลินหยุน จากนั้นก็มองไปที่ฉินหลันและโม่หยู่

แล้วก็พูดขึ้นด้วยเสียงหนักแน่นว่า “นายใช่ไหมที่เป็นผู้สังหารผู้บำเพ็ญเซียนของสมาคมออมชอมทะเล? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “เหมือนจะใช่! ”

ชายวัยกลางคนพลันหัวเราะขึ้น “ไอ้หนุ่ม กล้าที่จะลงมือสังหารคนของสมาคมออมชอมทะเลในเมืองนกนางนวล มันช่างรนหาที่ตายชัด ๆ !”

หลินหยุนส่ายศีรษะ “คำพูดไร้สาระของนายเหมือนว่าจะมากกว่าของเขาเสียอีก! ”

ชายวัยกลางคนได้ยินดังนั้นก็โมโหขึ้น “ดีมาก! ในเมื่อนายอยากที่จะตายขนาดนี้ อย่างนั้นฉันก็จะเติมเต็มในสิ่งที่นายต้องการให้! ”

ขณะที่พูด ทวนยาวสีดำก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

เมื่อทวนยาวสีดำนี้ ปรากฏขึ้น ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก

นี่ไม่ใช่ทวนธรรมดา

น่าจะหล่อหลอมขึ้นมาจากกะโหลกศีรษะของสัตว์อสูรที่แข็งแกร่ง!

อีกทั้งด้านบนยังไม่มีกลิ่นคาวเลือดด้วย

นั่นแสดงว่ายังไม่เคยใช้ฆ่าคนมาก่อน!

ชายวัยกลางคนตะโกนเสียงดังว่า ”วันนี้จะใช้เลือดของนาย มาสังเวยทวนวิญญาณ์น้ำทะเลของฉัน! ”

ทวนพุ่งทะยานราวกับมังกร

เงาทวนพุ่งโหมกระหน่ำเข้าใส่หลินหยุนอย่างรุนแรง

หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย

ดาบเฮ่าเทียนปรากฏขึ้นในมือ

ทิ่มแทงออกไปด้วยเพลงกระบี่พลังผกผัน

ชี่กระบี่ทำลายล้าง ทะลุทะลวงออกไปอย่างบ้าคลั่ง

“ตูม----”

หลังจากที่เสียงดังสั่นสะเทือนดังขึ้น

ก็เกิดระลอกคลื่นบนท้องฟ้า

ราวกับว่าจะแหลกสลายลงไปอย่างไรอย่างนั้น

หลินหยุนถอยหลังออกมานับร้อยเมตร

ส่วนชายวัยกลางคนนั้น ก็ยังคงยืนอยู่ในอากาศ

จ้องมองมาที่หลินหยุนอย่างเย็นชา

“ไอ้หนุ่ม มิน่าล่ะที่สามารถสังหารเฮยหลงได้! ”

“ที่จริงแล้วก็มีพลังความสามารถอยู่ไม่น้อยเลย! ”

“แต่ถ้าหากมีอยู่เพียงเท่านี้ อย่างนั้นวันนี้นายก็จะต้องจบชีวิตลงที่ตรงนี้อย่างแน่นอน! ”

“ส่วนหญิงสาวสองคนที่อยู่ด้านหลังของนายนั้น ก็ต้องตกเป็นของฉันแล้ว! ”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ”

ชายวัยกลางคนหัวเราะไม่หยุด

ทวนยาวสีดำในมือสั่นไหวอีกครั้ง และพุ่งออกไปสังหารหลินหยุนทันที

หลินหยุนดวงตาเบิกกว้าง ขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญในร่างกายทั้งหมด

แล้วก็ก้าวย่ำขึ้นไปข้างหน้า

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะปะทะกัน

เสียงที่เย็นชาก็ดังขึ้นมาจากเมืองนกนางนวล

เรือมังกรลำหนึ่งก็ลอยพุ่งมาจากระยะไกล

ในขณะเดียวกัน

พลังที่มองไม่เห็น ก็คั่นอยู่ตรงกลางระหว่างชายวัยกลางคนกับหลินหยุน

ทั้งสองคนต่างก็กระเด็นถอยหลังออกไป

ชายวัยกลางคนเห็นดังนั้น ก็พลันสูดหายใจลึก จากนั้นก็หลบหลีกทันที

แต่ผ้าแพรขาวมีความรวดเร็วเหลือเกิน

พุ่งฟาดไปที่ร่างกายของเขาทันที

ราวกับแส้อย่างไรอย่างนั้น

เกิดระเบิดเสียงดังสั่นสะเทือน

ชายวัยกลางคนพลันส่งเสียงโอดครวญขึ้น ถูกฟาดตีจนกระเด็นไปไกลกว่าพันเมตร และกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง แล้วจึงสามารถควบคุมร่างกายให้มั่นคงได้

สายตาที่มองไปยังสุ่ยหยุนนั้น เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด

ทั้งคู่ต่างเป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายเหมือนกัน

แต่เขาที่เป็นถึงยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายเมื่ออยู่ต่อหน้าของสุ่ยหยุนแล้ว

ช่างเหมือนกับเรื่องตลกน่าขันอย่างสิ้นเชิง

ความแตกต่างระหว่างสองคน ช่างห่างไกลกันลิบลับเหลือเกิน!

ชายวัยกลางคนเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก และค่อย ๆ ลุกยืนขึ้น มองไปที่สุ่ยหยุนและพูดว่า “ได้เลย! สำนักเลือนรางของเธอนั้นแข็งแกร่งมีอิทธิพลมาก! ฉันเทียบไม่ได้ แต่ว่า พวกเรารอดูกันต่อไป! ”

ขณะที่พูดเขาก็มองไปที่หลินหยุน “ไอ้หนุ่ม สำนักเลือนรางสามารถปกป้องนายได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น ไม่สามารถปกป้องนายไปตลอดชีวิตได้! คนที่สมาคมออมชอมทะเลของเราอยากที่จะสังหารนั้นยังไม่มีผู้ใดที่สามารถหนีรอดพ้นไปได้! ”

“จำคำพูดของฉันเอาไว้! ”

“ชีวิตของนาย! ”

“เป็นของฉัน! ”

“หญิงสาวสวยทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังของนาย! ”

“ก็เป็นของฉันเช่นกัน! ”

เมื่อพูดจบ ก็กวาดสายตามองไปยังผู้คนที่อยู่รอบข้าง และตะโกนขึ้นด้วยเสียงหนักแน่น “พวกเราไปกันได้! ”

เมื่อพูดจบ

ก็พาพวกผู้บำเพ็ญเซียนเหล่านั้น

จากไปทันที!

สุ่ยหยุนขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ได้คลายออก พร้อมกับมองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “คุณชายหลินหยุนจะต้องระวังตัวกับไอ้เฮยเฟิงนี้ด้วย คนผู้นี้เป็นน้องชายแท้ ๆ ของเจ้าสำนักพญาทะเล”

“อย่างน้อยในเมืองนกนางนวลนี้! ”

“ในบริเวณทะเลไม่สิ้นนี้! ”

“คนผู้นี้ถือว่ามีอิทธิพลและความสามารถอยู่บ้าง! ”

“ต่อให้อยู่บนเรือแล้ว ก็อย่าได้ลดความระมัดระวังลงโดยเด็ดขาด! ”

หลินหยุนพยักหน้า และมองไปที่สุ่ยหยุน “ขอบคุณสหายอย่างมากเลย! ”