สรุปเนื้อหา บทที่ 1568 บุ่มบ่ามไร้เหตุผล – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บท บทที่ 1568 บุ่มบ่ามไร้เหตุผล ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ปีศาจงูตัวนั้นก็เห็นว่ามีหลินหยุนอยู่
สายตาเย็นชาคู่นั้น
ก็มองมาทางหลินหยุน
ดังนั้นตอนที่ลงมือต่อสู้
ก็เห็นได้ชัดว่ามีความหวั่นเกรงไม่น้อย
แต่ว่า
ก็ไม่อยากปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปง่ายๆ
เห็นได้ชัดว่าโกรธแค้นผู้หญิงคนนั้นมาก
ส่วนหลินหยุนก็ไม่ได้วู่วาม
ผู้หญิงคนนี้อายุน้อยเพียงนี้
แต่มีพลังผลการฝึกตนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้
แถมยังเข้ามาในเทือกปรลัย
คงจะต้องไม่ธรรมดา
ไม่แน่ว่า อาจจะมียอดฝีมือคอยซ่อนตัวปกป้องอยู่
ก็อาจจะเป็นไปได้
มองดูไปครูหนึ่ง
หลินหยุนครุ่นคิด พอเห็นว่าปีศาจงูต้านทานพลังกระบี่ของผู้หญิงคนนั้นไม่ไหวแล้ว
หลินหยุนก็ออกตัวไป อ้อมรัศมีวงล้อมการโจมตีของทั้งสองฝ่าย
แล้วก็มุ่งหน้าลงใต้ต่อไป
พอเห็นว่าหลินหยุนคิดจะหนี
ผู้หญิงคนนั้นก็สู้กับปีศาจงูไปด้วย บีบจนปีศาจงูต้องถอยร่นและแทบอยากจะหนีไป
พร้อมกับตะโกนว่า “ไอ้หนู จะหนีไปไหน? ไอ้คนขี้ขลาดไม่เอาไหน!”
หลินหยุนก็ผงะสายตา แล้วหันกลับไปมองฝั่งตรงข้าม
แล้วก็รีบหยุดนิ่งลง
กระบี่เฮ่าเทียนอยู่ในมือ
แล้วก็ฟันจนรังสีกระบี่พุ่งมายังฝั่งผู้หญิงคนนั้น
รุนแรงไร้ขอบเขต!
รัศมีกระบี่กระจายทั่วฟ้าดิน
พุ่งเข้ามาในพริบตา
หญิงสาวนั้นเห็นเข้าก็สีหน้าเปลี่ยน
เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว แล้วพลังที่น่าแปลกก็แพร่กระจายออกมา แล้วก็สลับตำแหน่งกับงูยักษ์ตัวนั้นในพริบตา
ในตอนนี้เอง ชี่กระบี่อันรุนแรงก็ฟันงูยักษ์ไปในพริบตา
แม้แต่ยาทองของมันก็แตกออกมา
จนกลายเป็นผุยผง
บนตัวเต็มไปด้วยบาดแผล
ลำตัวขนาดใหญ่ร่วงลงไป
หลินหยุนก็ไม่ได้สนใจ มองไปยังผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ส่งเสียง เหอะ
จากนั้นก็หันตัวจากไป
ตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้นก็อึ้งไปเพราะหลินหยุน
คิดไม่ถึงเลยว่า
หลินหยุนจะแข็งแกร่งขนาดนี้
แต่ว่า
ก็นิ่งไปครู่เดียว
จากนั้นก็ตะโกนไปทางหลินหยุนที่กำลังจะหายลับขอบฟ้าไปแล้ว จากนั้นก็รีบเคลื่อนตัวตามหลินหยุนไป
หลินหยุนก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังตามอยู่ด้านหลัง
ก็เลยขมวดคิ้ว
และก็ไม่ได้ไปสนใจฝั่งตรงข้าม
ผู้หญิงคนนี้ เหมือนจะบ้า
หลินหยุนพาฉินหลันมุ่งหน้าลงใต้
เขาเก็บพลังของตนเองไว้
สัตว์อสูรที่อ่อนแอหน่อยก็จะตามมาไม่ได้
ส่วนพวกสัตว์ที่แข็งแกร่ง
หลินหยุนก็จะสัมผัสได้เป็นอย่างดี
สามารถสัมผัสได้อย่างรวดเร็ว
แล้วก็รีบหลบหลีกไปได้อย่างรวดเร็ว
ดังนั้นหลินหยุนเลยไม่ได้พบกับอันตรายเท่าไรนัก
บวกกับเขาได้เข้าใจเทือกปรลัยมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาก็จะเดินทางในเทือกเขาได้อย่างง่ายดายมากขึ้นเรื่อยๆ
เดินทางได้ดั่งใจมากขึ้นเรื่อยๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งเดือน
ผู้หญิงคนนั้นทางด้านหลัง ก็ยังตามไม่ปล่อย
ยังคงไล่ตามหลินหยุนอย่างบ้าคลั่ง
หลินหยุนก็ยอมใจเธอจริงๆ
ไม่คิดว่าจะบ้าแบบนี้
แต่ว่าเขาก็ไม่อยากจะยุ่งกับผู้หญิงคนนี้
ก็เลยมุ่งหน้าลงใต้ไม่หยุดหย่อน
ในวันหนึ่งนั้นเอง
หลังจากที่เหาะเข้าเทือกเขาเทียมเมฆแห่งหนึ่ง
ก็มีพลังที่แข็งแกร่งกำลังต่อสู้กันอยู่ทางสองฝั่งภูเขา
แก้วหินอสูรหมีดำตัวหนึ่ง
ลิงเหล็กตัวหนึ่ง
สัตว์อสูรสองตัวนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมาก
ต่อสู้กันรุนแรงผิดปกติ
จนทำให้มีคลื่นสั่นสะเทือนออกมาใจอากาศเป็นระยะๆ
หลินหยุนก็กำลังเหาะอย่างรีบร้อน
พอเห็นดังนั้น ก็ต้องหยุดดู
หลินหยุนขับเคลื่อนพลัง แล้วก็ใช้กระบี่ฟันไปทางผู้หญิงที่อยู่ด้านหลัง
ผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมตัวไว้ดีแล้ว
พอกระบี่ฟันเข้ามา
ก็รับพลังกระบี่ของหลินหยุนไว้
ในอากาศ เกิดเป็นเสียงดังสนั่น
ผู้หญิงคนนั้นหยุดตัวไปครู่หนึ่ง แล้วก็ติดตามหลินหยุนต่อไป
ในขณะเดียวกันก็หัวเราะเยาะหลินหยุนอีกว่า “ฉันก็นึกว่าจะเก่งสักแค่ไหน!”
ตอนที่เธอส่งเสียงมานั้นเอง
หลินหยุนก็ฟาดแซ่ออกมาอีก
พลังจิตญาณที่แข็งแกร่ง รวมกันเป็นแส้ไร้รูปลักษณ์
ฟาดไปทางผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นก็สีหน้าเปลี่ยนทันที
ระยะประชิดเข้ามา
ก็เกิดแสงในมือ
แล้วก็ปรากฏป้ายหยกขนาดเท่าฝ่ามือ
ป้ายหยกตั้งรับการโจมตีนั้นไว้ แล้วก็แตกออก
แต่บนป้ายหยกนั้นยังมีแสงสีดำปรากฏออกมาเป็นสายๆ
พอรับแส้วิญญาณของหลินหยุนได้
หลินหยุนเห็นดังนั้นก็ผงะ
คิดไม่ถึงว่าบนตัวของผู้หญิงคนนี้จะมีของดีแบบนี้ด้วย
ต้องรู้ว่า ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้พลังจิตญาณทั้งหมด
แต่แส้วิญญาณก็รุนแรงมากแล้ว
ด้วยพลังระดับจิตปฐมตอนกลางของผู้หญิงคนนั้น ไม่มีทางรับไว้ได้แน่!
อย่างน้อยจิตญาณก็ต้องได้รับบาดเจ็บ
แต่ป้ายหยกสีดำนี้สามารถรับการโจทตีของพลังจิตญาณได้
ตัวตนของผู้หญิงคนนี้ ไม่ธรรมดา
เพราะว่าป้ายหยกนั่น ไม่ใช่ของวิเศษที่เอาไว้ป้องกันการโจมตี
และไม่ใช่ของวิเศษที่เอาไว้ป้องกันพลังจิตญาณ
แต่กลับสามารถป้องกันการโจมตีของพลังจิตญาณได้
การใช้งานเดิมนั้นจะต้องไม่ธรรมดา
พอเห็นป้ายหยกสีดำแตก
ผู้หญิงคนนั้นก็สีหน้าเปลี่ยนอีกครั้ง เธอโมโหขึ้นมา
“ไอ้สารเลว กล้าทำป้ายหยกของฉันเสียหาย!”
“ฉันจะฆ่าแก”
“ไปตายเสียเถอะ!”
พูดไป กระบี่ยาวในมือก็สั่น
ในขณะเดียวกัน
พลังสายฟ้าที่สะเทือนฟ้า ก็มารวมกันเข้ากับกระบี่ในมือของเธออย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...