ทุกคนพูดคำนี้ออกมาพร้อมกัน
ทหารเฝ้าประตูสองคนนั้นก็รีบเก็บกระบี่ยาวและรีบเดินมาที่รถม้าทันที
จากนั้นก็พูดอย่างเคารพ"คารวะองค์หญิงเก้า!"
ม่านประตูค่อยๆถูกเปิดออก
มีผู้หญิงที่หน้าซีดและเย็นชามากๆ นั่งอยู่ด้านใน
"อะแฮ่มๆๆ……"
"ลุกขึ้นได้!"
เมื่อทหารเฝ้าประตูสองคนได้ยิน พวกเขาก็รีบลุกขึ้นทันที จากนั้นก็ยืนอยู่ข้างๆ
ใบหน้าอันเย็นชาและสายตาอันอบอุ่นขององค์หญิงเก้ามองไปที่ทุกคนทันที หลังจากไอได้สักพัก เธอก็พูดอย่างอิดโรย"ทุกท่านยืนขึ้นเถอะ!"
"ขอบคุณองค์หญิงเก้า!"
ทุกคนรีบลุกขึ้นมาทันที แต่สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความเคารพ
ผ่านไปไม่นาน สายตาขององค์หญิงเก้าก็มองไปที่หลินหยุนทันที
อย่างไรก็ตาม เธอมองหลินหยุนแค่ครั้งเดียวเท่านั้น จากนั้นก็พูดกับทหารเฝ้าประตูทันที"ในเมื่อมีคนอยากจะพาเพื่อนเข้าไปด้วย ก็ให้เขาเข้าไปเถอะ วังของราชวงศ์ก็ไม่ได้เป็นสถานที่วิเศษอะไรเลย!"
"ไม่จำเป็นต้องกีดกันคนอื่นๆให้อยู่ด้านนอกเลย?"
"กฎระเบียบก็ควรแก้ไขได้แล้ว!"
"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อัจฉริยะที่มาเข้าร่วมงานย่องเยาว์ ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร ก็สามารถพาเพื่อนมาเข้าร่วมงานนี้ได้ไม่เกินสองคน"
เมื่อทหารเฝ้าประตูได้ยินก็ตกตะลึงทันที
หนึ่งในนั้นรีบพูดทันที"องค์หญิงเก้า คือ……"
องค์หญิงเก้าไออย่างรุนแรงอีกครั้ง เธอใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากตัวเองเอาไว้ จากนั้นก็หันไปมองทหารเฝ้าประตู"ทำไม ฉันเปลี่ยนกฎระเบียบตรงนี้ไม่ได้เหรอ?"
เมื่อองค์หญิงเก้าพูดจบ ในขณะที่ทหารเฝ้าประตูยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด ด้านในวังก็มีเสียงที่อบอุ่นดังขึ้น
"น้องสาว คุณอย่าพูดแบบนี้เลย?"
"พวกคุณสองคน!"
"ลังเลและไม่ทำตามที่องค์หญิงเก้าพูดเหรอ?"
สีหน้าของทหารเฝ้ายามสองคนเปลี่ยนไปทันที พวกเขาสองคนรีบโค้งคำนับไปยังทิศทางของวังทันที
ราวกับคนที่พูดอยู่ตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้าพวกเขาสองคน หลังจากตะคอกด่าทหารเฝ้าประตูสองคนนี้แล้ว
เขาก็หัวเราะออกมาและพูด"น้องสาว คุณมาถึงที่นี่ แต่ไม่ยอมบอกฉันก่อนเลย คุณอยากจะมาเซอร์ไพรส์ฉันเหรอ?"
"พอได้แล้ว อย่าไปถือสาคนพวกนี้เลย!"
"เดียวฉันจะสั่งสอนพวกเขาแทนเธอเอง!"
"กฎระเบียบของที่นี่ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ให้ทำตามที่น้องสาวของฉันพูด!"
สีหน้าขององค์หญิงเก้าไม่ได้แสดงอะไรออกมาเลย สีหน้าของเธอยังคงเย็นชาเหมือนเดิม
เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนี้ เธอก็ไออยู่สักพัก จากนั้นก็ทำความเคารพจากในรถม้าและพูด "ขอบคุณเสด็จพี่มากๆ!"
เมื่อพูดจบ เธอก็ดึงม่านประตูรถม้าลงมาทันที
เด็กผู้หญิงรีบบังคับรถม้าและตรงไปที่หน้าประตูทันที และให้องค์หญิงเก้าเดินลงมาจากรถม้า จากนั้นเธอก็ดึงรถม้าไปอยู่ข้างๆ
เมื่อมองเห็นร่างกายขององค์หญิงเก้าเดินเข้าไปในประตูใหญ่ ทุกคนที่อยู่นอกประตูต่างสนทนากันทันที
"คิดไม่ถึงจริงๆ ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ไท่จื่อมาเพียงคนเดียว องค์หญิงเก้าก็มาด้วยเช่นกัน!"
"หลังจากนี้คงมีเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!"
"ดูเหมือนว่าการต่อสู้กันในราชวงศ์จะทวีความรุนแรงมากขึ้นแล้ว และบานปลายมาถึงงานสรรเสริญเก้าสำนักและงานย่องเยาว์ด้วย!"
"เรื่องนี้ก็ไม่ได้น่าแปลกใจเลย! สมัยนั้นตอนที่ฮ่องเต้เดินทางกลับมาจากสนามรบหมื่นจักรวาล อาการบาดเจ็บของเขาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หายดีเลย!"
"สามารถรอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้ก็เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากๆแล้ว!"
"การต่อสู้ระหว่างไท่จื่อกับองค์ชายสาม ตอนนี้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นแล้ว!"
"ดูให้ดีๆเถอะ!"
"บางที การต่อสู้รุนแรงและศึกหนองเลือด ตอนนี้มันได้เริ่มก่อตัวขึ้นแล้ว!"
"คุณพูดได้ไม่ผิดเลย!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...