จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1574

เพียงแต่เขาในตอนนั้น ยังเป็นเด็กทารกอยู่

สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต เขาไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้ว

นอกจากวิธีไหว้บรรพบุรุษของทุกๆปีแล้ว เวลาอื่นๆเขาไม่เคยกลับมาที่เมืองซวูอู๋เลย

อาการบาดเจ็บของฮ่องเต้หนักขึ้นเรื่อยๆ ในเวลานี้ คือเวลาที่อ่อนแอมากๆของยอดฝีมือที่ร้ายกาจอย่างฮ่องเต้

เวลาที่อ่อนแอที่สุด ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นคนธรรมดาหรือนักบำเพ็ญเซียน ไม่ว่าคนๆนั้นจะมีพลังแข็งแกร่งแค่ไหน ถ้าเขาเสียชีวิตทันที มันก็คงไม่มีเรื่องอะไรเลย แต่ถ้าเขายังมีลมหายใจอยู่ และนอนรอความตายอย่างช้าๆ มันเป็นเวลาที่อ่อนแอมากๆสำหรับเขา

ดังนั้น สำหรับทุกคนในราชวงศ์ เวลานี้คือเวลาที่อันตรายทุกย่างก้าว

เพราะในช่วงเวลาแบบนี้ อาจจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้ !

ถึงแม้เขาจะเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป เป็นไท่จื่อ มันก็ไม่มีข้อยกเว้น!

ดังนั้นครั้งนี้ เขาก็เลยเดินทางมาที่นี่!

ปล่อยมือจากเรื่องทั้งหมด และเดินทางมาที่เมืองซวูอู๋

สำหรับเขาแล้ว การซื้อใจคนอื่นๆนั้น มันเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

การสร้างฐานกำลังของตัวเองก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ

อย่างไรก็ตาม การแสดงท่าทางและความคิดของตัวเองออกมาก็สำคัญมากๆเช่นกัน

เขาทำให้ฮ่องเต้มองเห็น ถึงแม้หลายปีที่ผ่านมา เขาจะให้ความสนใจเรื่องบุกเบิกสนามรบหมื่นจักรวาลนั้น ก็เพราะเหตุผลนี้ เพราะฮ่องเต้ก็คงคาดหวังเรื่องนี้เหมือนกัน

ถ้าพูดว่าฮ่องเต้ยังมีเรื่องที่ห่วงใยนั้น และยังทำไม่สำเร็จ

เรื่องแรกคือตายในบ้านเกิดตัวเอง!

ส่วนอีกเรื่องหนึ่ง ก็คือการบุกเบิกสนามรบหมื่นจักรวาล!

ฮ่องเต้ที่แข็งแกร่งมากๆ เขาไม่เต็มใจที่จะเสียชีวิตไปเงียบๆแบบนี้อย่างแน่นอน

เขาในฐานะเจ้าผู้ครองโลก ในเวลาที่เขาใกล้ตายนั้น เขาคงอยากจะไปที่สนามรบหมื่นจักรวาลอีกครั้ง!

ใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายของตัวเองในสนามรบหมื่นจักรวาล !

นี่ถึงจะเหมาะสมกับฐานะอันแข็งแกร่งของเขา !

ยิ่งในเวลาแบบนี้ มันก็ยิ่งอันตรายมากๆ เพราะไม่มีใครสามารถเดาจิตใจของฮ่องเต้ได้เลย

ทั้งสองคนยืนอยู่บนตึกและนิ่งเงียบเป็นเวลานาน พวกเขาสองคนยืนตั้งแต่ตอนบ่ายจนถึงตอนดึก

ในที่สุดไท่จื่อก็หันหน้ากลับมา เขามององค์หญิงเก้าและพูดเบาๆ"กลางคืนอาการมันเย็น น้องเล็กกลับไปก่อนเถอะ น้องเล็กต้องรักษาสุขภาพให้มากๆ ถ้าน้องเล็กเป็นอะไรไป ทางฝั่งน้องสาม คงเสียคนที่มีความสามารถมากๆอย่างแน่นอน!"

เมื่อองค์หญิงเก้าได้ยินก็พยักหน้าทันที และพูดอย่างเย็นชา"ฉันควรจะกลับไปแล้ว ถ้าทำอะไรเร่งรีบเกินไปก็ไม่ได้ บรรยากาศดึกๆแบบนี้ แค่มองดูชั่วครู่ก็พอแล้ว!"

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินลงจากตึกทันที

เมื่อมองเห็นองค์หญิงเก้าเดินจากไป สายตาของไท่จื่อก็เปล่งประกายทันที

เขายืนครุ่นคิดทันที

หนึ่งวันผ่านไป นอกจากสำนักเลือนรางแล้ว อีกแปดสำนักใหญ่ก็มาถึงแล้ว

ยังมีสำนักระดับสองจำนวนมากที่เดินทางมาถึงเมืองซวูอู๋ด้วย

ผ่านไปอีกหนึ่งวัน งานย่องเยาว์ก็เริ่มขึ้นแล้ว

งานย่องเยาว์คืออาหารจานแรก งานสรรเสริญเก้าสำนักคืออาหารจานหลัก!

แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูถูกงานย่องเยาว์เลย

สำหรับคนที่สามารถเข้าร่วมงานนี้ได้ มันคือเกียรติยศอันสูงของพวกเขาแล้ว

นี่คือก้าวสำคัญมากๆที่พวกเขาสามารถเข้าไปในราชสำนักในวันข้างหน้า

ราชสำนักในเวลานี้ ในจำนวนสิบคน มีคนมากกว่าครึ่งหนึ่ง เคยเข้าร่วมงานย่องเยาว์มาแล้ว

ดังนั้น คนที่อยากจะเข้าไปในราชสำนัก จะไม่ดูถูกงานนี้อย่างแน่นอน

ในทางตรงกันข้าม พวกเขาให้ความสำคัญกับงานนี้มากๆ

ยิ่งไปกว่านั้น งานย่องเยาว์ครั้งนี้ มีไท่จื่อมาจัดงานนี้และเข้าร่วมงานครั้งนี้ด้วยตัวเอง!

ด้านในของห้องโถงใหญ่อันกว้างและสว่างนั้น มีการจัดที่นั่งหลายร้อยตำแหน่งเอาไว้ แต่ไม่ได้มีการระบุตำแหน่งต่างๆว่าเป็นของใคร ด้านบนมีเพียงแค่ที่นั่งอันเดียวเท่านั้น เห็นได้ชัดเจนว่ามันเป็นที่นั่งของไท่จื่อ สำหรับองค์หญิงเก้านั้น เธอมีโต๊ะธรรมดาที่อยู่ข้างๆเท่านั้น

วัยรุ่นอัจฉริยะทุกคนค่อยๆเดินเข้ามา ทางด้านหลินหยุน เขาได้พาฉินหลันเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่ด้วย พวกเขาสองคนเดินเข้ามาพร้อมกัน

จู่ๆก็มีคนจำนวนมากนินทาพวกเขาสองคนเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นหน้าประตูวังก่อนหน้านี้

มันเป็นเรื่องที่ทำให้ทุกคนจำได้ขึ้นใจทันที