อ่านสรุป บทที่ 1576 คุณชายยาวยู่ จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บทที่ บทที่ 1576 คุณชายยาวยู่ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จูผาซู่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ยาวยู่!
เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากๆ!
เขาเป็นสุดยอดอัจฉริยะไม่กี่คนที่สามารถเปรียบเทียบกับลูกศิษย์อัจฉริยะของเก้าสำนักใหญ่ได้!
สำนักอสูรฟ้าฝึกฝนมรรคาร่างกายและฝึกฝนดวงจิตย์เทพด้วย พลังทั้งสองอย่างคอยเกื้อหนุนกัน
ทำให้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของคุณยาวยู่แข็งแกร่งมากๆ
พลังร่างกายแข็งแกร่งจนยากจะคาดเดาได้!
ถ้าเป็นนักบำเพ็ญเซียนทั่วไป ถึงแม้จะฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนปลาย พลังร่างกายก็สู้คุณชายยาวยู่ไม่ได้
คุณชายยาวยู่คนนี้ ดูแล้วอายุน่าจะประมาณสิบเจ็ดสิบแปดปี แต่ว่ามันก็ดูเหมือนคนอายุน้อยๆเท่านั้น
เขาเป็นคนหัวล้าน มีดวงตาที่ใสและมีฟันที่ขาวสะอาด ดูแล้วเป็นคนที่อบอุ่นมากๆ
แต่ในสายตาของเขาดูร้ายกาจมากๆ คนประเภทนี้ ถ้าอยู่ในวงการดาราในโลกไกอา หน้าตาอันหล่อเหลาของเขา น่าจะได้รับความนิยมมากๆ
เมื่อยาวยู่เดินออกมา สายตาของหลินหยุนก็เปล่งประกายทันที คนๆนี้มีพลังที่ไม่ธรรมดาเลย!
จากพลังของเขา ทำให้หลินหยุนรู้สึกได้ถึงอันตรายทันที
พลังร่างกายของเขามีเยอะมากๆ มันเคลื่อนไหวไปทั่วทั้งร่างกาย ราวกับร่างกายของเขาเป็นจุดศูนย์กลางของพลังทั้งหมด
วิชาฝึกฝนร่างกายของคนๆนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
แน่นอนว่าหลินหยุนก็ไม่ได้หวาดกลัวอีกฝ่ายอยู่แล้ว ร่างเทพเบญจธาตุของเขาฝึกฝนได้ระดับหนึ่งแล้ว
เมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาอย่างช้าๆทีละก้าวๆ หลินหยุนก็เดินออกมาทันที ทั้งสองคนยืนประจันหน้ากัน
คุณชายยาวยู่หยุดเดินทันที จากนั้นก็มองหลินหยุนและพูด"ตำแหน่งนี้ไม่ใช่ที่ๆคุณควรมานั่ง! ไม่ต้องพูดถึงอัจฉริยะจากเก้าสำนักใหญ่เลย แม้แต่พวกเราก็ไม่พอใจที่คุณมานั่งตำแหน่งนี้อยู่แล้ว!"
"ดังนั้น คุณออกจากตำแหน่งนี้ได้แล้ว"
"ฉันจะไม่ลงมือทำร้ายคุณ!"
"ถ้าให้คุณนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้จริงๆ!"
"มันก็เหมือนพวกเราทุกคนที่อยู่ตรงนี้โดนตบหน้า เรื่องนี้พวกเรายอมรับไม่ได้!"
"ฉันเข้าใจว่าคุณอยากจะกลายเป็นจุดสนใจของทุกคน!"
"แต่ตำแหน่งนี้ คุณไม่ควรเข้ามานั่งจริงๆ!"
"หวังว่าคุณจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด!"
เมื่อหลินหยุนได้ยิน ก็หัวเราะออกมาทันทีและพูด"ดูเหมือนคุณจะเป็นคนที่มีมารยาทมากๆ ถึงแม้ร่างกายของคุณจะมีสายเลือดของเผ่าปีศาจ แต่คุณกลับดูเหมือนคนมากว่าวัยรุ่นที่ลงมือเมื่อสักครู่!"
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ภายในชั่วพริบตา สีหน้าของคุณชายยาวยู่เปลี่ยนไปทันที
ดวงตาของเขาเย็นชาขึ้นมาทันที ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็หายใจเร็วด้วยความตกตะลึง
ต้องรู้ไว้เรื่องหนึ่ง ไม่เพียงแค่คุณชายยาวยู่เท่านั้น ทุกคนในสำนักอสูรฟ้าเกลียดเรื่องหนึ่งมากๆ เรื่องนั้นก็คือการเรียกพวกเขาว่าเป็นเผ่าปีศาจ
เนื่องจากพวกเขาไม่ใช่เผ่าปีศาจ ถึงแม้พวกเขาจะฝึกฝนทักษะวิชาฝึกร่างอสูรฟ้า
เมื่อฝึกฝนทักษะวิชาฝึกร่างของเผ่าปีศาจได้ระดับหนึ่งแล้ว ร่างกายของพวกเขาก็จะเปลี่ยนเป็นเผ่าปีศาจทันที
เรื่องนี้ไม่มีใครสามารถแก้ไขได้ ถ้าพวกเขาฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆ อาจจะทำให้พวกเขามีสายเลือดอสูรฟ้าอีกด้วย
มีบางคนอาจจะพูดว่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไป หลังจากฝึกฝนทักษะวิชาฝึกร่างอสูรฟ้าแล้ว ก็ไม่น่าจะมีสายเลือดอสูรฟ้านะ มันไม่สมเหตุสมผลเลย
พูดกันตามตรง ถ้าพูดด้วยหลักการแล้ว มันก็ควรจะเป็นแบบนั้น
แต่ทักษะวิชาฝึกร่างอสูรฟ้านั้น ก่อนที่จะฝึกฝน จำเป็นต้องดื่มเลือดสดของอสูรฟ้า
เรื่องนี้คือเงื่อนไขแรกและเป็นสิ่งที่ต้องทำ
และเป็นการกำหนดด้วยว่านักบำเพ็ญเซียนสามารถฝึกฝนถึงระดับไหน
การดื่มเลือดอสูรฟ้าและให้ร่างกายของตัวเองกับเลือดอสูรฟ้ารวมเข้าด้วยกัน
ถ้ามีคนฝึกฝนสิบคน มีแปดคนที่ร่างกายเกิดการระเบิดจนเสียชีวิต
ที่เหลืออีกสองคน ถึงแม้ร่างกายจะไม่ระเบิด แต่ก็จะถูกพลังสายเลือดอสูรฟ้าทำลายทันที
กลายเป็นคนบ้าหรือคนโง่ มันยังถือว่าโชคดีมากๆ
ถ้ามีคนฝึกฝนหนึ่งหมื่นคน อาจจะทำสำเร็จแค่คนเดียวก็ได้ คนที่ทำสำเร็จนั้น ถึงจะมีสิทธิ์ฝึกฝนทักษะวิชาฝึกร่างอสูรฟ้า
และยังต้องดูว่าเลือดอสูรฟ้าของคนๆนั้นจะรวมเข้ากับร่างกายได้ดีขนาดไหน
ต้องรู้ไว้เรื่องหนึ่ง หลินหยุนพึ่งฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนต้นเท่านั้น!
แต่เขาฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนกลางแล้ว
การปะทะครั้งนี้ คือการปะทะโดยใช้พลังร่างกายและเป็นพลังที่เขาถนัดมากๆ
การปะทะครั้งนี้ ถึงแม้เขาจะได้เปรียบมากๆ แต่หลินหยุนก็ถอยหลังแค่หกเจ็ดก้าวเท่านั้น
แต่เขาก็โดนพลังย้อนกลับจนถอยหลังครึ่งก้าวเช่นกัน เรื่องนี้ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ!
ดวงตาของคุณชายยาวยู่เย็นชาขึ้นมาทันที เขาพูดอย่างเคร่งขรึม"คิดไม่ถึงจริงๆ คุณก็ฝึกฝนพลังร่างกายด้วย และพลังร่างกายของคุณก็ฝึกฝนถึงระดับที่ไม่ธรรมดาเลย!"
"ไม่แปลกใจเลยที่คุณกล้าอวดดีและไม่เกรงกลัวใครเลย!"
"อย่างไรก็ตาม……"
"เมื่อสักครู่ฉันพูดไปแล้วว่าจะสังหารคุณ ยังไงซะ วันนี้คุณก็ต้องตาย!"
หลินหยุนถอนหายใจยาวๆออกมา หมัดเมื่อสักครู่สร้างแรกกดดันให้เขามากๆ
เลือดลมที่อยู่ในร่างกายก็เคลื่อนไหวไปมาไม่หยุด
พลังของคนๆนี้แข็งแกร่งกว่ายอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายจากสำนักพญาทะเลที่เขาเคยเจอก่อนหน้านี้อีก
และเห็นได้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายสามารถควบคุมพลังและเข้าใจพลังได้ดีกว่ามากๆ
เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย หลินหยุนก็หัวเราะอย่างเย็นชาและดูถูกทันที"ถ้าแค่คุณคนเดียว มันยังไม่พอ!"
เมื่อพูดจบ ก็มีแสงสว่างปรากฏที่มือของหลินหยุนทันที จากนั้นมือของเขาก็จับกระบี่เฮ่าเทียนเอาไว้
รังสีกระบี่ที่ทรงพลังมากๆ โจมตีใส่คุณชายยาวยู่ทันที
เพลงกระบี่พลังผกผัน!
ถึงแม้คุณจะมีวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นับพันนับหมื่น ฉันแค่ใช้เพลงกระบี่เดียวเท่านั้น มันก็คือเพลงกระบี่พลังผกผัน
ภายใต้การโจมตีด้วยกระบี่ของฉัน แม้แต่ฟ้าดินก็คงโดนแทงจนทะลุ
ก่อนหน้านี้ เขาเลือกเพลงกระบี่อันนี้ โดยส่วนใหญ่แล้วเขาก็แค่ฝึกฝนกระบวนท่าของเพลงกระบี่เท่านั้น แต่เขาไม่เคยตั้งใจฝึกฝนวิชาเพลงกระบี่พลังผกผันอย่างจริงจังเลย
เพราะวิชาอันนี้มีข้อจำกัดที่เยอะมากๆเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...