จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1577

เพราะวิชานี้จะฝึกฝนได้ถึงระดับที่สูงที่สุดได้ยากมากๆ

อย่างน้อย หลินหยุนก็คิดว่าตัวเองฝึกฝนสำเร็จได้ยาก หรืออาจจะไม่สามารถฝึกวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้ให้ถึงจุดสูงสุดได้

เพราะเขาไม่ได้เป็นคนคลั่งไคล้กระบี่!

และเขาไม่ได้ฝึกฝนแค่กระบี่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

จิตใจของเขาไม่ได้ใสสะอาดดั่งน้ำ!

จิตใจของเขาไม่ได้มีแค่กระบี่เท่านั้น!

จิตใจของเขาไม่ได้สนใจเพียงแค่กระบี่เท่านั้น!

เขาไม่มีทางฝึกฝนวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ได้อย่างสมบูรณ์อยู่แล้ว!

ถ้าเขาฝึกฝนจนถึงจุดสูงสุด มันจะไม่เป็นผลดีต่อเขา เมื่อถึงตอนนั้นเขาคงต้องโดนทัณฑ์ฟ้าผ่าอย่างแน่นอน มันจะอันตรายและน่ากลัวมากๆ!

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นยังไง หลินหยุนก็ต้องยอมรับจริงๆ วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้สุดยอดมากๆและน่ามหัศจรรย์มากๆ มันไม่ควรมีอยู่บนโลกใบนี้เลย

มันไม่สนใจกฎเกณฑ์

ไม่ได้อยู่ใต้พลังต้าเต๋า!

ถ้าโจมตีด้วยวิชานี้ ฟ้าดินก็มีแค่กระบี่นี้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

หลินหยุนเคยเห็นเพลงกระบี่พลังผกผันจริงๆมาแล้ว

จิตกระบี่ของมันคือทำลายทุกสรรพสิ่ง หลินหยุนรู้ดีว่าตัวเองเลือกเส้นทางนี้ไม่ได้ และไม่สามารถฝึกฝนจิตกระบี่ที่ทำลายทุกสรรพสิ่งได้อย่างลึกซึ้ง

ดังนั้น เขาเปลี่ยนจิตกระบี่ที่ทำลายทุกสรรพสิ่งเป็นจิตกระบี่การฆ่าล้าง

ใช้การฆ่าล้างแทนที่ทำลายทุกสรรพสิ่ง!

อันที่จริงเพลงกระบี่พลังผกผันที่หลินหยุนฝึกอยู่ในตอนนี้ ถึงแม้กระบวนท่าจะเหมือนเดิม แต่จิตกระบี่ได้เปลี่ยนแปลงไปหมดแล้ว

เมื่อกระบี่แทงออกไป มีพลังฆ่าล้างที่รุนแรงมากๆพุ่งทะลุออกไปทันที

คุณชายยาวยู่ที่อยู่ด้านหน้าคาดไม่ถึงจริงๆ การโจมตีด้วยกระบี่ครั้งนี้ของหลินหยุน มันน่ากลัวมากๆจนทำให้เขาตกตะลึง!

ยอดฝีมือที่อยู่ในเหตุการณ์ก็อึ้งไปพร้อมๆกันทันที

เด็กหนุ่มคนนี้……

นี่คือพลังของแดนจิตปฐมตอนต้นจริงๆเหรอ?

พลังของแดนจิตปฐมตอนต้น ทำไมมันถึงได้น่ากลัวขนาดนี้?

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยคิดเลย คุณชายยาวยู่จะสู้หลินหยุนไม่ได้

ในขณะที่ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง คุณชายยาวยู่ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็มีแสงสีเงินปรากฏ และรวมตัวกันที่แขนของเขา จากนั้นเขาก็ต่อยหมัดออกมาอีกครั้ง

พลังสายเลือดปะทุออกมา พลังหมัดนี้ของคุณชายยาวยู่ มันน่ากลัวมากๆ

รังสีกระบี่กับพลังของหมัดปะทะกัน แสงสีเงินที่อยู่บนหมัดของคุณชายยาวยู่แตกสลายทันที

แรงปะทะรุนแรงครั้งนี้ ทำให้ค่ายกลที่ปกป้องห้องโถงใหญ่สั่นไหวอย่างรุนแรงและเริ่มเกิดรอยร้าวด้วย แต่รอยร้าวก็ประสานกันอย่างรวดเร็ว

ส่วนหลินหยุนกับคุณชายยาวยู่ ทั้งสองคนถอยหลังทันที

การที่หลินหยุนถอยหลัง เพราะต้องการลดแรงกระแทกจากพลังของหมัด

ส่วนคุณชายยาวยู่ถอยหลังสองก้าวทันที เขารับพลังกระบี่ของหลินหยุนครั้งนี้ไม่ไหวจริงๆ

แม้แต่หมัดของเขา ก็โดนรังสีกระบี่บาดเข้าไปและมีเลือดสดไหลออกมาทันที

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ทุกคนตกตะลึงมากๆ

แม้แต่ยอดฝีมือที่เก็บซ่อนพลังของตัวเองเอาไว้ สีหน้าไม่เคยแสดงอะไรออกมาเลย และดูเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนเรื่องตลก ตอนนี้ดวงตาของพวกเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว

พวกเขาก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ คุณชายยาวยู่จะโดนอีกฝ่ายบีบบังคับจนถึงขนาดนี้

พวกเขาทุกคนต่างเป็นอัจฉริยะจากเก้าสำนักใหญ่ และมีชื่อเสียงมากๆในเขตกลางฟ้า

ถึงแม้พวกเขาจะไม่ใช่สุดยอดอัจฉริยะจากเก้าสำนักใหญ่ แต่การที่พวกเขาสามารถเป็นตัวแทนของสำนักมาร่วมงานงานย่องเยาว์ที่ไท่จื่อจัดขึ้นด้วยตัวเอง พวกเขาไม่ได้เป็นคนที่อ่อนแออย่างแน่นอน

มีวัยรุ่นแปดคน ชายห้าหญิงสาม เดิมทีเก้าสำนักใหญ่ ขาดแค่สำนักเลือนรางเท่านั้น สำนักอื่นๆที่เหลือก็ได้เดินทางมาถึงแล้ว

ไท่จื่อพยักหน้าทันที"สังเกตต่อไป มีอีกเรื่องหนึ่ง ให้สุ่ยซิงลงมือสั่งสอนเขาสักหน่อย"

ชายชราอึ้งทันที จากนั้นก็พยักหน้า"รับทราบ!"

จากนั้นชายชราก็โค้งคำนับและจากไปทันที เมื่อชายชราจากไปแล้ว

สายตาของไท่จื่อมองไปที่องค์หญิงเก้าที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างเงียบสงบและไม่พูดอะไรเลย"น้องเล็ก คุณคิดว่าพี่โชคดีมากๆหรือเปล่า?"

องค์หญิงเก้าขมวดคิ้วและพูดทันที"ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น!"

ไท่จื่อยิ้มออกมาและถามทันที"ทำไมน้องเล็กถึงต้องพูดแบบนี้? ฉันมีลูกน้องที่มีความสามารถเพิ่มมาอีกหนึ่งคน น้องเล็กไม่แสดงความดีใจกับฉันหน่อยเหรอ?"

"ถึงแม้น้องเล็กจะเป็นคนของน้องสามก็ตาม"

"แต่คนอย่างหลินหยัน ถ้าได้รับการฝึกฝนและทรัพยากรที่มากพอ อนาคตข้างหน้าเขาจะกลายเป็นกำลังสำคัญของราชวงศ์อย่างแน่นอน!"

"ถึงแม้เขาจะไม่ได้กลายเป็นคนของน้องสาม แต่มันก็เป็นเรื่องดีมากๆสำหรับราชวงศ์ไม่ใช่เหรอ?"

เมื่อองค์หญิงเก้าได้ยิน เธอก็อดหัวเราะไม่ได้และพูด"พี่ใหญ่ประเมินคนๆนี้สูงไปหรือเปล่า! คนๆนี้ทำตัวโดดเด่นเกินไป และเขาก็แข็งแกร่งขนาดนี้ด้วย เขาต้องมีจุดประสงค์บางอย่างแน่นอน!"

"ตอนนี้พี่ใหญ่อย่าพึ่งคาดหวังในตัวเขามากจนเกินไป!"

"เมื่อถึงตอนนั้น พี่ใหญ่อาจจะไม่ได้อะไรเลยก็ได้!"

คำพูดขององค์หญิงเก้า ไท่จื่อเข้าใจดี เมื่อฟังดูแล้วเหมือนคำดูถูกและเหยียบหยาม

แต่ความเป็นจริงนั้น เขาเข้าใจดี มันคือคำพูดตักเตือน

คำพูดของพวกเขา มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ฟังเข้าใจ

ห้องโถงใหญ่ในเวลานี้ ยาวยู่ไม่ได้ลงมือต่อสู้อีก เพราะเขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของหลินหยุนแล้ว ถ้ายังฝืนต่อสู้อีก เขาก็จะกลายเป็นตัวตลกทันที!

แพ้แล้ว มันก็คือแพ้แล้ว

แม้แต่พลังร่างกายที่ตัวเองถนัดและมั่นใจมากๆ แต่ก็โดนอีกฝ่ายทำลายได้

มันก็ไม่ควรต่อสู้อีกต่อไปแล้ว!