จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1579

เมื่อได้ยินคำถามของไท่จื่อ ทำให้สีหน้าของชายชรากระตุกทันที

ไท่จื่อเป็นคนที่มีสัมผัสที่ไว้มากๆ เขารู้ทันทีว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ เขาก็เลยถามทันที"ทำไมเหรอ เกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมายเหรอ?"

"เด็กสาวอย่างสุ่ยซิง!"

"โดยปกติแล้วจะเป็นคนที่น่ารัก!"

"แต่ว่านิสัยของเธอ!"

"ไม่ค่อยเหมือนกับนักบำเพ็ญเซียนที่ฝึกฝนวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ธาตุน้ำเลย?"

"ฉันคิดว่าถ้าเธอฝึกฝนวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ธาตุไฟ!"

"ตอนนี้เธอเข้าสู่แดนดั่งเทพไปแล้ว!"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ไท่จื่อมองไปที่ชายชราและถามทันที"เป็นไงบ้าง หลินหยุนบาดเจ็บสาหัสมากๆใช่ไหม?"

เมื่อชายชราได้ยิน สีหน้าของเขาก็แปลกไปทันที"ไท่จื่อ……มันไม่ใช่แบบนั้น……"

ตอนนี้ไท่จื่อเริ่มเครียดแล้ว สีหน้าของเขาแย่มากๆและถาม"เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ รีบรายงานมาเดี๋ยวนี้!"

เมื่อชายชราเห็นท่าทางของไท่จื่อ ทำให้เขาตกใจมากๆ เขารีบโค้งคำนับและพูดทันที"รายงานไท่จื่อ คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ ฉันทำตามที่ไท่จื่อสั่งมา หลังจากที่คุณชายยาวยู่พ่ายแพ้แล้ว……"

สีหน้าของไท่จื่อเย็นชาทันที เขาพูดอย่างเคร่งขรึม"อย่าพูดจาไร้สาระ รีบพูดผลลัพธ์ออกมา!"

ชายชราตกใจมากๆจนตัวสั่น เขารีบพยักหน้าทันทีและพูด"ครับๆๆๆ! ผลลัพธ์ก็คือนางฟ้าสุ่ยซิงต่อสู้กับหลินหยุนแล้ว ผลลัพธ์……ผลลัพธ์……คือเธอพ่ายแพ้ให้หลินหยุนอย่างราบคาบ……"

"อะไรนะ?"

ในเวลานี้ อย่าพูดถึงไท่จื่อเลย แม้แต่องค์หญิงเก้าที่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆก็ตกตะลึงจนตัวสั่นเหมือนกัน

คาดคิดไม่ถึงจริงๆว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้ เธอคือสุ่ยซิงนะ!

แต่กลับพ่ายแพ้ให้กับหลินหยุน?

พ่ายแพ้อย่างราบคาบด้วย?

เรื่องนี้มันเหนือความคาดหมายจริงๆ!

ถึงแม้ไท่จื่อที่ต้องรักษาภาพพจน์ของตัวเองตลอดเวลา ก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเร็วด้วยความตกใจและพูด"เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? อธิบายให้ละเอียดหน่อย!"

นางฟ้าสุ่ยซิงเป็นคนของเขา หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือสำนักปี้สุ่ยคือสำนักที่คอยสนับสนุนเขา

ในเก้าสำนักใหญ่มีเพียงสำนักปี้สุ่ยเพียงสำนักเดียวที่เปิดเผยว่าสนับสนุนเขาอยู่

สุ่ยซิงแข็งแกร่งแค่ไหน เรื่องนี้เขารู้ตัวดี!

เธอสามารถต่อสู้กับยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายได้อย่างสูสี

ถึงแม้เธอจะเทียบศิษย์พี่สองคนในสำนักไม่ได้ แต่เธอก็ไม่ได้ด้อยกว่าอีกฝ่ายมากนัก

ดังนั้น ก่อนที่จะให้สุ่ยซิงลงมือ เขาเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของเธอมากๆ

เขามั่นใจว่าสุ่ยซิงไม่มีวันพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

เรื่องที่เขากังวลมากๆก็คือ ……หลินหยุนจะถูกเธอโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส

เขาชอบหลินหยุนมากๆ ตั้งแต่หลินหยุนปรากฏตัว จนถึงตอนที่หลินหยุนเข้ามาในห้องโถงใหญ่ การกระทำต่างๆของหลินหยุน ทำให้เขาพอใจในตัวหลินหยุนมากๆ

คนๆนี้ไม่เลวเลย ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อน หลินหยุนจะสามารถเอาชนะสุ่ยซิงได้!

เรื่องนี้มันเหลือเชื่อมากๆ!

เมื่อชายชราได้ยินก็พยักหน้าทันทีและพูด"หลินหยุนฝึกฝนพลังร่างกายได้แข็งแกร่งมากๆ เมื่อเทียบกับคุณชายยาวยู่แล้ว ถึงแม้หลินหยุนจะด้อยกว่านิดหน่อย แต่จากการสังเกตของฉัน เขาด้อยกว่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!"

"วิธีที่เขาเอาชนะนางฟ้าสุ่ยซิงนั้น!"

"เขาใช้พลังจิตญาณ!"

"พลังจิตญาณของคนๆนี้แข็งแกร่งมากๆ!"

"เมื่อเขาปลดปล่อยพลังจิตออกมา มันกลายเป็นแส้วิญญาณทันที!"

"นางฟ้าสุ่ยซิงไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้เธอพ่ายแพ้ทันที!"

"ไท่จื่อ!"

"นักบำเพ็ญเซียนที่ชื่อหลินหยุน เขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเลย!"

สีหน้าของไท่จื่อเคร่งขรึมทันที จากนั้นสายตาของเขาก็เปล่งประกาย และมองไปที่องค์หญิงเก้าที่อยู่ข้างๆหนึ่งครั้ง

จากนั้นเขาก็พูด"ไปกันเถอะ! ฉันอยากจะเจอคนๆนี้ด้วยตัวเอง!"

เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกจากตึกทันที

คำพูดของเขาเพียงประโยคเดียว ทำให้ทุกคนรีบหาตำแหน่งที่นั่งของตัวเองทันที

อันที่จริง ถ้าไม่มีหลินหยุนก็คงไม่เกิดเรื่องแย่งตำแหน่งที่นั่งกันอยู่แล้ว

เพราะทุกคนที่อยู่ที่นี่ ต่างรู้ดีว่าตัวเองควรนั่งอยู่ตำแหน่งไหน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ถูกหลินหยุนแย่งตำแหน่งที่อยู่ด้านบนสุดฝั่งซ้ายไปแล้ว ทำให้ตำแหน่งที่นั่งของเก้าสำนักใหญ่ ต้องถอยหลังทันที ทุกคนไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกคนต่างรู้ดีตัวดี

ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่นางฟ้าสุ่ยซิงก็พ่ายแพ้ให้กับหลินหยุนอย่างราบคาบแล้ว

หลังจากไท่จื่อออกมาแล้ว ไม่มีใครกล้าพูดความไม่พอใจออกมา

พวกเขาทำได้เพียงแค่เก็บความไม่พอใจไว้ในจิตใจ เพราะนี่ก็ถือได้ว่าเป็นกฎอย่างหนึ่ง

ถ้าพูดออกมา อาจจะทำให้ทุกคนดูถูกคนๆนั้น

เพราะหลินหยุนกับเพื่อนของเขานั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น แม้แต่ไท่จื่อยังไม่พูดอะไรเลย

พวกเขายิ่งไม่กล้าพูดอยู่แล้ว ทุกคนรีบหาตำแหน่งที่นั่งของตัวเองทันที

ไท่จื่อทำตัวเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าเขาไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่

เขายกแก้วเหล้าขึ้นมาและพูด"ทุกคนเป็นวัยรุ่นที่มีความสามารถและโดดเด่น! อนาคตคงเป็นบุคคลที่สำคัญมากๆ! พวกคุณจะกลายเป็นกำลังสำคัญของราชวงศ์!"

"ทุกท่าน พวกเรามาเลี้ยงฉลองกันเถอะ!"

ทุกคนเทเหล้าเต็มแก้วแล้วยกขึ้นมาทันที

จากนั้นพวกเขาก็ทำตามไท่จื่อ ดื่มเหล้าหมดแล้วในครั้งเดียว!

ส่วนทางฝั่งหลินหยุนนั้น เขาไม่ได้ทำตามเลย เขาแค่จิบเหล้าเล็กน้อยและทำเป็นพิธีเท่านั้น

ทางด้านไท่จื่อ ถึงแม้เขาไม่ได้มองหน้าหลินหยุน แต่เขาให้ความสนใจกับการกระทำของหลินหยุนตลอด หลังจากวางแก้วเหล้าลง

ในที่สุดไท่จื่อก็มองมาที่หลินหยุน จากนั้นก็พูด"คุณคือหลินหยุนที่มีเรื่องที่หน้าประตูก่อนหน้านี้ใช่ไหม? ก่อนหน้านี้องค์หญิงเก้าให้ความช่วยเหลือคุณไม่ใช่เหรอ!"

"คุณไม่แสดงคำขอบคุณองค์หญิงเก้าบ้างเหรอ?"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็เทเหล้าจนเต็มแก้ว จากนั้นก็ลุกขึ้นมาและมองหน้าองค์หญิงเก้าแล้วพูดเบาๆ"ก่อนหน้านี้หลินหยุนทำตัวอวดฉลาด โชคดีมากๆที่ได้รับความช่วยเหลือจากองค์หญิงเก้า!"

"หลินหยุนขอใช้โอกาสครั้งนี้ ขอบคุณองค์หญิงเก้ามากๆที่ให้ความช่วยเหลือ!"