จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1581

เห็นหลินหยุนเดินไปยังใจกลางของตำหนัก

สายตาของทุกคนก็จ้องมองไปที่ร่างของเขา

แต่ว่า

สายตาของหลายคนก็ยังคงมีความโมโหอยู่

ความหมายของหลินหยุนนั้น

ชัดเจนว่าต้องการที่จะเอาชนะอัจฉริยะภายในงานย่องเยาว์ทั้งหมด

ทุกคนภายในงานต่างก็มีอายุที่ไม่มาก

แม้สามสิบปีก็ยังไม่ถึง ก็สำเร็จขั้นแดนจิตปฐมแล้ว

ใครบ้างล่ะที่จะไม่หยิ่งยโส?

ซึ่งการถูกกดขี่ข่มเหงแบบนี้

และยังจะอยู่ต่อหน้าของไท่จื่อและองค์หญิงเก้าอีกด้วย

ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่โมโห

แต่ว่า

ต่อให้จะโมโหไปก็ไม่มีประโยชน์

เพราะก่อนหน้านี้ที่หลินหยุนได้แสดงออกมานั้นมันช่างแข็งแกร่งอย่างมากเลยทีเดียว

คนแรกคือเจี้ยนอู๋เฉิน

จากนั้นก็คุณชายยาวยู่

สุดท้ายแม้แต่นางฟ้าสุ่ยซิงก็ยังพ่ายแพ้ให้กับน้ำมือของหลินหยุน

คนอื่นที่อยู่ภายในสถานที่แห่งนี้นอกจากพวกกี่คนนี้แล้ว

ล้วนไม่มีผู้ใดกล้าที่จะออกมาท้าประลองกับหลินหยุนเลย

และในขณะนั้นเอง

นางฟ้าสุ่ยซิงที่มีสีหน้าขาวซีดก็ได้ลุกยืนขึ้นทันใด และชักกระบี่ที่อยู่ในมือออกมาจากด้าม

แล้วก็ลอยตัวมายังฝั่งตรงข้ามของหลินหยุน

พร้อมกับตะโกนเสียงแข็งใส่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรว่า “ในเมื่อไม่มีใครลงมือ งั้นฉันก็จะต่อสู้กับนายอีกสักครั้ง! ฉันอยากที่จะดูให้แน่ใจว่า นายมีความแข็งแกร่งมากขนาดนั้นจริง ๆ หรือไม่! ”

เมื่อพูดจบ

กระบี่ยาวในมือก็สั่นไหว ชี้ตรงไปที่หลินหยุน

แสดงออกถึงความหมายได้อย่างชัดเจน

สำหรับการพ่ายแพ้ก่อนหน้านี้นั้น แม้ว่าเธอจะตกตะลึงอยู่บ้าง แต่เวลานี้ดูเหมือนจะไม่ยอมแพ้เสียมากกว่า!

หลินหยุนเอาชนะเธอได้เพราะอาศัยวิชาจิตญาณ

วิชาจิตญาณนั้นเพียบพร้อมด้วยการโจมตีแบบฉับพลัน

ซึ่งเป็นเคล็ดลับในการลอบจู่โจม

ในขณะที่กำลังต่อสู้กับศัตรูนั้น

สามารถที่จะใช้วิชานี้ลอบโจมตีได้โดยง่าย

หากยิ่งไม่ได้เตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดีด้วยแล้ว

ยากที่จะต้านทานเหลือเกิน

เธอถามตัวเองว่า พลังจิตญาณของเธอเองนั้นก็ไม่ถึงกับว่าอ่อนด้อย

เธอมีพลังบำเพ็ญแดนจิตปฐมตอนกลาง

ส่วนหลินหยุนแค่แดนจิตปฐมตอนต้น

ถึงแม้หลินหยุนจะเป็นผู้บำเพ็ญจิตญาณ พลังจิตญาณจะแข็งแกร่งกว่าหล่อนอยู่บ้างก็ตาม

แต่ก็ต้องแข็งแกร่งกว่าอย่างมีจำกัด

เพราะก่อนหน้านี้ในสภาวะที่เธอไม่ได้เตรียมพร้อมรับมือนั้น ได้รองรับแส้วิญญาณของหลินหยุนเข้าอย่างจัง

จึงทำให้เธอได้รับบาดเจ็บและต้องพ่ายแพ้ไป

แต่เธอก็เชื่อว่า

ถ้าหากในสภาวะที่เธอเตรียมพร้อมรับมือนั้น

คงจะไม่มีทางพ่ายแพ้อย่างเด็ดขาด

ความพ่ายแพ้เมื่อสักครู่นั้น

ไม่เพียงแต่จะอับอายขายหน้า

และยังอ่อนแอไร้ความสามารถด้วย!

ดังนั้นเธอจึงไม่อยากที่จะพลาดโอกาสในครั้งนี้แน่นอน

เพียงแค่สามารถเอาชนะหลินหยุนได้ในตอนนี้

เธอก็คงจะไม่ใช่ผู้ที่หลินหยุนใช้เหยียบย่ำเพื่อเชิดหน้าชูตาแล้ว!

เธอสามารถที่จะรักษาชื่อเสียงของตนเองเอาไว้!

และรวมถึงศักดิ์ศรีของลูกศิษย์ในสำนักด้วย!

เห็นสุ่ยซิงเดินออกมาด้วยความโมโห ไท่จื่อที่นั่งอยู่แถวหลักก็เคลื่อนสายตาไปมา และเข้าใจได้ว่าสุ่ยซิงกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ

ขณะนั้นจึงได้หัวเราะขึ้น พร้อมกับมองไปที่สุ่ยซิงและพูดว่า “นางฟ้าสุ่ยซิงยังต้องการจะต่อสู้อีกสักรอบเหรอ? ”

แม้ว่าจะกำลังโมโห แต่กับไท่จื่อแล้ว สุ่ยซิงก็ยังไม่กล้าที่จะทำอะไรบุ่มบ่ามลงไป

กระบี่ยาวในมือยังคงชี้ตรงไปที่หลินหยุน และหันหน้ามองไปที่ไท่จื่อพร้อมกับพูดว่า “ถูกต้อง! ไท่จื่อ แม้ว่าเมื่อครู่จะพ่ายแพ้ แต่ฉันก็ยังไม่ยอม หวังว่าไท่จื่อจะให้โอกาสฉันต่อสู้กับคนผู้นี้อีกสักครั้งเถอะ! ”

จะได้ต่อสู้อีกครั้งหรือไม่นั้น

ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของไท่จื่อ

ตรงจุดนี้เธอก็ยังเข้าใจได้เป็นอย่างดี

ไท่จื่อพยักหน้า

ที่จริงแล้ว

เขาเองก็ยังรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก ที่หลินหยุนสามารถเอาชนะสุ่ยซิงได้

แม้ว่าจะได้ฟังรายงานโดยละเอียดมาจากลูกน้องข้าทาสแล้วก็ตาม

แต่ต่อให้เป็นแบบนี้

เขาก็ยังคงรู้สึกว่าน่าเหลือเชื่อ!

สุ่ยซิงเป็นคนของเขา