จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1582

คำพูดนี้ของหลินหยุน

กำเริบเสิบสาน

เผด็จการ

เกรี้ยวกราด

แต่ก็ตรงประเด็นทุกคำ

ทิ่มแทงตรงเข้าไปในจิตใจของอัจฉริยะทุกคนในที่แห่งนี้

โดยทุกคนต่างก็ไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวอะไรต่อหลินหยุนอีกแล้ว

ในสายตาของทุกคน ต่างก็เต็มไปด้วยเจตนาสังหารอันรุนแรง

พวกเขาล้วนเป็นอัจฉริยะ

ต่างก็มีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่กันทั้งนั้น

จะมีใครที่เคยถูกดูถูกเหยียดหยามขนาดนี้ล่ะ?

อีกทั้งยังอยู่ในงานย่องเยาว์ด้วย!

อยู่ต่อหน้าของไท่จื่อและองค์หญิงเก้าด้วย!

อับอายขายหน้า!

อับอายขายหน้าอย่างมากเลย!

แต่ในตอนนี้ นอกจากจะเดินออกไปท้าประลองกับหลินหยุน จึงจะสามารถลบล้างความอับอายนี้ลงได้

นอกเหนือจากนี้แล้ว ไม่มีวิธีการอื่นใดเลย

แต่พวกเขามีพลังต่อสู้ไหมล่ะ?

ไม่มี!

โดยความรับรู้เข้าใจในตนเองนั้น พวกเขาก็ยังพอมีอยู่บ้าง!

ดังนั้นพวกเขาจึงทำอะไรไม่ได้!

เห็นปฏิกิริยาของทุกคนแล้ว หลินหยุนจึงยิ้มอย่างเย็นชาอีกครั้ง พร้อมกับพูดเสียดสีว่า “เป็นขยะทั้งหมดจริง ๆ ด้วย ถึงขั้นที่ถูกฉันดูถูกขนาดนี้แล้ว ก็ยังไม่มีใครกล้าที่จะเสนอตัวออกมาเลย! “

“ไอ้พวกกระจอกไม่ได้เรื่อง! ”

ขณะที่พูด

สายตาของหลินหยุนก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของสุ่ยซิงอีกครั้ง

เวลานี้นางฟ้าสุ่ยซิงก็ยังคงมีสีหน้าท่าทางที่เย็นชาเหมือนเช่นเคย

สายตายังคงแฝงไปด้วยเจตนาสังหาร

แม้ว่าหลินหยุนเพิ่งจะชื่นชมเธอไปเมื่อครู่

แต่นั่นเป็นการชื่นชมอย่างนั้นเหรอ?

อย่างน้อยเธอไม่ได้รู้สึกถึงการถูกชื่นชมอะไรเลย

นั่นก็คือการดูถูกอีกเช่นกัน!

“ขอฉันดูหน่อยว่า เป็นเพราะเหตุใด ที่นายถึงกำเริบเสิบสานได้มากขนาดนี้! ”

“นายคิดว่านายบำเพ็ญฝึกฝนจิตญาณแล้ว จะทำให้ไม่พ่ายแพ้ไปตลอดอย่างนั้นเหรอ? ”

“ฉันจะบอกกับนายไว้ว่า! ”

“ถ้าหากนายคิดอย่างนั้นจริง ๆ แล้วล่ะก็ เกรงว่านายจะต้องจบชีวิตลงที่ตรงนี้แล้ว! ”

“ไปตายซะเถอะ! ”

เมื่อนางฟ้าสุ่ยซิงพูดจบ

กระบี่ยาวก็ซัดพลังโหมกระหน่ำขึ้น

เพลงกระบี่น้ำฟ้า

ซึ่งเป็นกระบวนท่าทรงพลังที่สุด

ชี่กระบี่ที่เยือกเย็นนั้น ได้พันห่อหุ้มร่างกายของหลินหยุนทั้งหมดเอาไว้ในทันที

จากนั้นทุกคนก็เห็นกันว่า

หลินหยุนได้ถูกแช่แข็งอยู่ตรงกลาง

อุณหภูมิภายในตำหนักนั้น ได้ลดลงไปกว่าร้อยเท่าอย่างรวดเร็ว

แต่ค่ายกลคุ้มกันภายในตำหนัก

ได้ปล่อยพลังกระจายออกไปทั่ว

โดยได้ปกคลุมทุกคนในสถานที่ทั้งหมดเอาไว้

เห็นเหตุการณ์ดังนี้แล้ว

ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ต่างก็พากันอุทานขึ้น จากนั้นก็ทยอยลุกยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้น

“ยอดเยี่ยมมาก! ”

“นางฟ้าสุ่ยซิงมีพลังบำเพ็ญที่แข็งแกร่งมากเลย! ”

“เมื่อครู่ที่พ่ายแพ้นั้น ก็เป็นเพราะถูกลอบโจมตีก็เท่านั้นเอง! ”

“นางฟ้าสุ่ยซิง ลงมือสังหารคนผู้นี้เลย! ”

“ดูสิว่าหลังจากที่ไอ้คนนี้ตายลงไปแล้วยังจะปากดีอยู่อีกหรือไม่! ”

“แบบนี้เรียกว่าต้องจบชีวิตลงเพราะความกำเริบเสิบสานของตนเองโดยแท้! ”

“สมน้ำหน้า! ”

“คนผู้นี้ตายไปก็ไม่น่าเสียดายเลย! ”

เวลานั้น อัจฉริยะจำนวนมากท่ามกลางตำหนัก ต่างก็พากันจงเกลียดจงชังศัตรูขึ้นทั้งหมด

เห็นหลินหยุนถูกแช่แข็ง

ก็ตื่นเต้นดีใจเกินคำบรรยาย!

ส่วนไท่จื่อที่นั่งอยู่แถวหลักนั้น ก็ได้หันหน้ามองไปที่องค์หญิงเก้าเล็กน้อย

จากนั้นก็เบนเบี่ยงสายตา

ในสายตานั้น แฝงด้วยอาการที่ผิดหวังอยู่บ้าง

พูดกันในทางปฏิบัติแล้ว

การที่หลินหยุนไม่สามารถทำลายอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้ของสุ่ยซิงลงได้นั้น ก็พอเข้าใจได้บ้าง

อย่าว่าแต่ผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมตอนต้นเลย

ต่อให้เป็นผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมตอนปลายทั่วไป

หากคิดที่จะทำลายลงได้นั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่อย่างใด

ตรงจุดนี้

ที่จริงแล้วตอนที่สุ่ยซิงได้แสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้ออกมานั้น

เขาก็คิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

และตอนนี้เหตุการณ์ดังกล่าวก็เกิดขึ้นจริง ๆ ด้วย

เขาผิดหวังอยู่บ้าง

เพราะว่าหลินหยุนมีร่างกายที่แข็งแกร่ง และฝึกฝนวิชาจิตญาณ

คนประเภทนี้จะต้องมีแผนการที่มากมายหลายรูปแบบ!

และก็มีต้นทุนที่จะกำเริบเสิบสานด้วย

ก่อนหน้านี้ก็คือการเอาชนะสุ่ยซิง

ทำให้ในใจของไท่จื่อ ที่คาดหวังเอาไว้กับหลินหยุนนั้น เพิ่มขึ้นไปถึงระดับขั้นที่สูงมาก

ส่ายศีรษะเล็กน้อย