จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1583

นายยังรู้ตัวด้วยเหรอว่าตนเองนั้นส่งผลกระทบต่ออารมณ์และจิตใจของผู้อื่น?

ทั้งที่รู้อยู่แล้วทำไมถึงจะต้องออกมาอีกล่ะ?

ทั้งที่รู้อยู่แล้วทำไมถึงไม่ไปตายซะล่ะ?

แต่นี่ก็เป็นเพียงแค่ความคิดในใจของทุกคนก็เท่านั้น

หากจะให้พวกเขาไปท้าประลองกับหลินหยุนจริง ๆ แล้วล่ะก็

พวกเขาไม่กล้าอย่างเด็ดขาด!

นางฟ้าสุ่ยซิง พ่ายแพ้ไปสองครั้ง

ซึ่งส่งผลกระทบสร้างความสะเทือนใจให้กับพวกคนเหล่านี้ อย่างหนักหนาเหลือเกิน!

พวกเขาเองก็คิดไม่ออกว่า

ไอ้หนุ่มนักฆ่าคนนี้มันผุดออกมาจากที่ไหนกันแน่!

อีกทั้งเมื่อดูจากสถานการณ์แล้ว

คนผู้นี้จะต้องถูกไท่จื่อชักจูงเข้ารวมอยู่ภายใต้สังกัดของตนเองอย่างแน่นอน

หากเป็นเช่นนี้

เกรงว่าเมื่อถึงตอนนั้น ต่อให้พวกเขาต้องการที่จะฆ่าคนผู้นี้ก็คงจะไม่ง่ายแล้ว!

ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้หรือไม่ได้

ทุกคนที่นั่งกันอยู่ที่นี่ ต่างก็มีภูมิหลังที่ดีกันทั้งนั้น

หากคิดที่จะฆ่าจริง ๆ แล้ว!

มันก็สามารถกระทำได้โดยง่ายอยู่แล้ว!

แต่หากหลินหยุนหลายเป็นคนของไท่จื่อแล้ว ยังจะสามารถฆ่าได้อีกเหรอ?

อย่างน้อยก็เพิ่มความยุ่งยากมากขึ้นไปอีก

อย่างน้อยจะต้องแน่ใจว่าหลังจากที่ฆ่าแล้ว จะไม่หลงเหลือร่องรอยอะไร จึงจะสามารถลงมือได้!

หากไม่สามารถทำได้แบบนี้แล้วล่ะก็

ก็ไม่ต้องคิดที่จะลงมือแล้ว!

ความโกรธแค้นของไท่จื่อ ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถที่จะทนรับไหวได้!

ต่อให้เป็นเก้าสำนักใหญ่

ก็ยังต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ!

ไท่จื่อเองก็เพิ่งจะตั้งสติกลับคืนมาจากความตกตะลึง โดยมองไปที่หลินหยุน พร้อมกับหัวเราะฮ่าฮ่าและพูดว่า “โอเค ดูเหมือนว่าการปรากฏตัวขึ้นหลินหยุน จะสร้างความโมโหให้กับทุกคนในที่แห่งนี้เป็นอย่างมากเลยทีเดียว! ”

“งานย่องเยาว์ในครั้งนี้เนื่องจากมีหลินหยุนเพียงคนเดียวที่ปรากฏตัวขึ้นมาใหม่! ”

“แตกต่างไปจากงานในครั้งก่อนไม่น้อยเลย! ”

“แต่”

“แม้จะมองว่าไม่มีความสนุกครึกครื้นเหมือนกับในครั้งก่อน! ”

“แต่ก็เรียกได้ว่ามีสีสันที่แตกต่างกันออกไป! ”

“ชื่อหลินหยุนของนายนี้ นับจากวันนี้ไปเกรงว่าจะต้องเป็นที่เลื่องลือไปทั่วเขตกลางฟ้าแล้ว! ”

หลินหยุนโค้งตัวลงเล็กน้อย และพูดขึ้นว่า “สำหรับฉันแล้วชื่อเสียงนั้นไร้ค่าไม่มีความหมาย ฉันเองก็คิดไม่ถึงว่า งานย่องเยาว์จะเป็นแบบนี้ ความรู้สึกในตอนนี้ ก็คือผิดหวังเสียส่วนใหญ่! ”

คำพูดของเขาได้ทำให้สายตาของคนจำนวนไม่น้อยเผยเจตนาสังหารออกมา

ไท่จื่อกลับหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นอีกครั้ง

“นายคนนี้ช่างกำเริบเสิบสานและเผด็จการมากจริง ๆ แต่ว่านายก็สามารถที่จะเอาชนะเหนือพวกอัจฉริยะทั้งหมดในที่แห่งนี้ได้ ถ้าหากฉันจำไม่ผิด น่าจะเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีมาแล้วด้วย”

“ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้นายเคยบอกว่านายไม่มีภูมิหลังอะไรเลย! ”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันเองก็มีโอกาสที่ดีอยู่อย่างหนึ่ง! ”

“ซึ่งไม่รู้ว่านายจะมีความเห็นอย่างไรบ้าง? ”

นี่ก็คือการเชิญเข้ามารวมอยู่ในสังกัดอย่างเปิดเผย!

โดยต่างก็เป็นที่ทราบกันดี แต่แค่ไม่ได้พูดออกมาก็เท่านั้น

หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย และพูดขึ้นว่า “ขอเชิญไท่จื่อชี้แจงให้ชัดเจน! ”

ไท่จื่อได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ นี่ก็คือการเปิดทาง แล้วก็เอ่ยปากขึ้นว่า “ฉันต้องการให้นายเข้ามาอยู่ในวังไท่จื่อของฉัน ฉันเห็นว่านายมีสภาพร่างกายที่ไม่เลว และมีจิตญาณที่แข็งแกร่ง! ”

“ดังนั้น ฉันต้องการที่จะเชิญให้นายไปเป็นอาจารย์ของซื่อจื่อน้อยทั้งสองคนที่วังไท่จื่อของฉัน”

“แน่นอนว่า”

“นอกจากนี้แล้ว หากนายยังต้องการที่จะเพิ่มระดับพลังบำเพ็ญ ฉันก็สามารถที่จะให้นายเข้าไปบำเพ็ญฝึกฝนในสถาบันราชภัฏได้! ”

“ไม่ทราบว่า......นายมีความเห็นอย่างไรบ้าง? ”

ได้ยินที่ไท่จื่อพูดแล้ว ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ ต่างก็ถึงกับสูดหายใจ และเบิกตาโพลง

หายใจถี่ขึ้นมาทันที

เงื่อนไขดังกล่าวนี้......

เป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะจินตนาการได้!

อาจารย์ของซื่อจื่อ

สถานะระดับนี้......

นั่นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไท่จื่อให้ความสำคัญต่อหลินหยุนอย่างมากเลยทีเดียว!

นอกเหนือจากให้ความสำคัญแล้ว

นี่ก็ยังเป็นตำแหน่งที่มีอิทธิพลส่งผลกระทบต่อเนื่องไปในระยะไกลด้วย

ไท่จื่อคือองค์ชาย

ถ้าหากในอนาคตได้ขึ้นครองบัลลังก์

หนึ่งในซื่อจื่อของทั้งสองคนนั้น

ก็จะมีอยู่คนหนึ่งที่ได้รับแต่งตั้งขึ้นเป็นไท่จื่อ

ถ้าอย่างนั้นหลินหยุนก็จะกลายเป็นมหาราชครูของไท่จื่ออย่างแท้จริงแล้ว

เมื่อถึงเวลานั้น

ก็สามารถที่จะเข้าออกราชวงศ์ได้อย่างอิสระเลย!

นี่ถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติต่อเขาอย่างสมเกียรติที่น่าเหลือเชื่ออย่างมาก!

นอกจากนี้แล้ว

จากนั้นก็หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “โอ้? องค์หญิงเก้ามีอะไรที่จะชี้แนะอย่างนั้นเหรอ? ”

องค์หญิงเก้าพูดว่า “การที่เป็นอาจารย์ของซื่อจื่อในตำหนักของไท่จื่อนั้น ฟังดูแล้วน่าดึงดูดใจเป็นอย่างมาก แต่นายจะต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วนเสียก่อนว่า ตำแหน่งมหาราชครูในอนาคตนั้น อาจจะไม่ใช่นายก็เป็นได้! ”

“ตอนนี้เวลานี้......”

“ทุกสิ่งอย่างในอนาคตยังคงไม่สามารถสรุปอะไรได้อย่างชัดเจน! ”

“อีกทั้งนายควรจะต้องทำความเข้าใจในราชวงศ์ให้ชัดเจนเสียก่อน จึงจะสามารถทำการตัดสินใจได้อย่างเหมาะสม ฉันว่าแบบนี้จะเป็นผลดีต่อนายอย่างที่สุด! ”

“คำพูดของฉันนี้”

“เป็นการกล่าวเตือนด้วยความจริงใจ! ”

“นายควรที่จะรับฟังและนำไปพิจารณาบ้างจะดีที่สุด! ”

“นอกจากนี้ สิ่งที่ไท่จื่อสามารถมอบให้กับนายนั้น ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะมอบให้กับนายไม่ได้! ”

พูดถึงตรงนี้แล้ว

องค์หญิงเก้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

เพราะว่าได้เปิดประเด็นไปทั้งหมดแล้ว!

เธอเป็นตัวแทนของใคร!

เป็นตัวแทนของใครที่พูดคำเหล่านี้!

อันที่จริงทุกคนต่างก็ชัดเจนเป็นอย่างดี!

คำพูดของเธอนี้มีความหมายว่าอย่างไร ทุกคนต่างก็ชัดเจนกันอยู่แล้ว!

หลินหยุนเองก็เข้าใจอย่างชัดเจนถึงความหมายขององค์หญิงเก้า

แล้วก็ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่

หลินหยุนก็พูดขึ้นว่า “ขอบคุณองค์หญิงเก้าที่กล่าวเตือน งานย่องเยาว์นี้เป็นตัวแทนที่สื่อถึงความหมายอะไร แม้ว่าฉันจะเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเซียนอิสระ แต่ก็ยังพอที่จะเข้าใจอยู่บ้าง! ”

“การมาของฉันในครั้งนี้เป็นเพราะหลังจากที่ได้รับทราบว่าไท่จื่อจะมาเป็นประธานในงานย่องเยาว์นี้ด้วยตนเอง”

“ดังนั้นจึงเดินทางมาตั้งไกลเพื่อเข้าร่วมงานในครั้งนี้! ”

“ดังนั้นก็หมายความว่า......”

“ก่อนหน้าที่จะมาร่วมงานย่องเยาว์นี้ ฉันจึงได้ทำการวางแผนเอาไว้แล้ว! ”

“ฉันมาร่วมงานนี้ก็เพราะไท่จื่อนั่นเอง! ”

“เพราะว่าฉันให้ความสนใจเรื่องหนึ่งของไท่จื่อเป็นอย่างมาก! ”

พูดถึงตรงนี้ แม้แต่ทุกคนที่อยู่ภายในงาน ต่างก็แปลกใจขึ้นกันทั้งหมด

หลินหยุนพูดต่อว่า “เพราะว่าไท่จื่อมีความมุ่งมั่นทะเยอทะยานเชิงบวกอย่างที่สุด ในเรื่องของการบุกเบิกสนามรบหมื่นจักรวาล! ”

“ฉันเองเห็นถึงความสำคัญในเรื่องนี้ของไท่จื่อเป็นอย่างมาก! ”

“ฉันเชื่อว่า บางทีไท่จื่ออาจจะเกิดความไม่แน่วแน่ในใจขึ้นมาบ้าง อย่างเช่นตอนนี้ที่มีสถานการณ์เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย! ”

“ไท่จื่ออาจจะหยุดระงับยับยั้งความคิดลงในอนาคตก็เป็นได้โดยที่ไม่มีใครรู้! ”

“แต่ เพราะว่าในจิตใจส่วนลึกของไท่จื่อนั้นต้องการที่จะบุกเบิกสนามรบหมื่นจักรวาลอย่างที่สุด! ”

“ฉันไม่ให้ความสำคัญในเรื่องอื่น! ”

“แต่จะให้ความสำคัญในด้านจิตใจที่มุ่งมั่นแสวงหาความก้าวหน้าของไท่จื่อเพียงอย่างเดียว! ”