จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1602

เห็นค่ายกลที่หลินหยุนวางไว้แน่นหนา เจียซินก็เข้าใจแล้วว่าเขาคิดจะทำอะไร

รีบพูดทันทีว่า “คุณจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ？คุณต้องรู้ไว้นะ ความผันผวนของเบื้องล่างแข็งแกร่งเช่นนี้ จำนวนของมดแดงจะต้องถึงระดับที่น่ากลัวอย่างแน่นอน”

“เพียงแค่อาศัยพละกำลังที่เกิดขึ้นจากการระเบิดของการผนึกค่ายกล ไม่แน่ว่าจะสามารถระเบิดฆ่ามดแดงให้ตายทั้งหมดได้”

“ยิ่งไปกว่านั้น รังนี้ก็ลึกจนยากที่จะคาดเดาได้ การมีอยู่ของราชินีมดแบบนั้น ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะออกมาจู่โจมผนึก！”

“พละกำลังที่ระเบิดผนึกออก บางทีมันอาจจะส่งผลกระทบต่อมดแดงเหล่านั้นให้ระเบิดตายด้วย！”

“แต่ถ้าหากรังลึกลงไปมากกว่านี้จะทำยังไง？”

“เมื่อถูกฝูงมดแดงที่มีจำนวนนับไม่ถ้วนรายล้อม คุณอยากจะหนีไปก็หนีไม่ได้！”

ถูกต้อง ความคิดของหลินหยุน คือผนึกนั่นร่วมกับที่มีอยู่เดิม บวกกับค่ายกลที่เขาจัดวางออกมาทำให้เกิดการระเบิดพร้อมกัน

การระเบิดของค่ายกล ทำให้เกิดพละกำลังที่น่ากลัวที่ไม่อาจจะเทียบเทียมได้

ระเบิดฆ่ามดแดงให้ตายจำนวนมากไม่ใช่ปัญหา

แต่ว่าสิ่งที่เจียซินพูดมาก็ถูก

การระเบิดของค่ายกล ไม่แน่ว่าจะระเบิดมดแดงที่อยู่ภายในรังให้ตายได้ทั้งหมด

มีความเป็นไปได้ว่าจะระเบิดได้เพียง 1ใน10！

มีความเป็นไปได้ว่าจะระเบิดให้ตายได้แค่ 1ใน3

และก็มีความเป็นไปได้ว่าจะระเบิดให้ตายได้เพียง 1ใน2

ระเบิดตายทั้งหมดเป็นไปไม่ได้แน่นอน

แม้แต่จะระเบิดฆ่าไปครึ่งหนึ่งแล้ว งั้นที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง หลินหยุนไม่สามารถที่จะรับมือได้แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีราชินีมดด้วย

พยักหน้าแล้ว หลินหยุนพูดว่า “คุณพูดถูก เพราะงั้นจำเป็นต้องจัดวางบางอย่าง อย่างแรกจะต้องพยายามดึงดูดมดแดงในรังให้ได้จำนวนมากเท่าที่ทำได้ ให้พวกมันออกมาโจมตีค่ายกลทั้งหมด！”

“ทำแบบนี้ถึงจะเกิดการฆ่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุด！”

“ถ้าหากไม่มีฝูงมดแล้ว ราชินีมดที่เหลืออยู่ ก็ไม่ถือว่าเป็นอะไรมากแล้ว！”

เจียซินพูดกล่าว “พูดแบบนี้ แต่ว่าคุณมีวิธีอะไร？ฉันคิดว่าคุณไม่ควรเสี่ยงอันตราย！”

คิดไปคิดมา เรื่องแบบนี้ไม่ได้มีความมั่นใจใดๆเลยด้วยซ้ำ เจียซินยังคงคิดว่ามันเป็นอันตรายเกินไป

เพราะว่าตอนนี้ก็ไม่สามารถที่จะตัดสินได้ว่ามดแดงในรังมีมากเท่าไหร่กันแน่

ทำได้เพียงประเมินคร่าวๆเท่านั้น

จริงๆตัวแปรเยอะเกินไปแล้ว！

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย พูดว่า “บนโลกใบนี้ ไม่มีเรื่องไหนที่ไม่เป็นอันตราย！”

แน่นอนว่าหลินหยุนรู้ว่าอันตรายมาก แต่เขายังคงเลือกที่จะเชื่อตัวเอง

และเขาก็ไม่มีทางที่จะไม่มีแผนการรับมือด้วย！

ถ้าหากทำให้ตัวเองตกสู่ท่ามกลางของอันตรายที่ไม่รู้ล่วงหน้าจริงๆ นี่ก็ไม่ใช่นิสัยของเขาเลย！

หยุดชะงักครู่หนึ่ง หลินหยุนหยิบธงค่ายกลออกมาอีกครั้ง เริ่มจัดวางค่ายกลบนรัง

หลังจากที่ทำเสร็จแล้วก็ยังคงไม่หยุดเช่นเคย

และล้อมรอบรังทั้งหมดไว้ อิงจากทิศทางของลักษณะพื้นที่ภูเขาโดยรอบ ก็จัดวางค่ายกลอีกแล้ว

ดูดซับพลังของเส้นปราณดินอย่างต่อเนื่อง

ค่ายกลสามเส้น

เส้นแรกเป็นเสริมความแข็งแรงให้กับผนึกที่มีอยู่แล้ว

เส้นที่สองเปราะบางเล็กน้อย

ถึงยังไงตอนนี้เขาก็เป็นเพียงผลการฝึกตนจิตปฐม

ต่อให้ค่ายกลหนึ่งเส้นของเขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับค่ายกลที่จัดวางโดยผู้เก่งกาจแดนดั่งเทพได้

เส้นที่อยู่นอกสุดก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเส้นแรกอะไรเลย

เพราะว่าหลินหยุนยืมใช้พลังแห่งเส้นปราณดินแล้ว

มองดูผนึกค่ายกลที่ตัวเองจัดวางสามชั้น หลินหยุนพยักหน้าอย่างพอใจ

ไฟร้อนในตัวพรั่งพรูออกมาทันที

จุดไฟเผาลุกโพลงบนพื้นที่นอกค่ายกล

ไม่นาน