ตอน บทที่ 1602 เริ่มเตรียมพร้อมสำหรับบางอย่าง จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1602 เริ่มเตรียมพร้อมสำหรับบางอย่าง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เห็นค่ายกลที่หลินหยุนวางไว้แน่นหนา เจียซินก็เข้าใจแล้วว่าเขาคิดจะทำอะไร
รีบพูดทันทีว่า “คุณจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ?คุณต้องรู้ไว้นะ ความผันผวนของเบื้องล่างแข็งแกร่งเช่นนี้ จำนวนของมดแดงจะต้องถึงระดับที่น่ากลัวอย่างแน่นอน”
“เพียงแค่อาศัยพละกำลังที่เกิดขึ้นจากการระเบิดของการผนึกค่ายกล ไม่แน่ว่าจะสามารถระเบิดฆ่ามดแดงให้ตายทั้งหมดได้”
“ยิ่งไปกว่านั้น รังนี้ก็ลึกจนยากที่จะคาดเดาได้ การมีอยู่ของราชินีมดแบบนั้น ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะออกมาจู่โจมผนึก!”
“พละกำลังที่ระเบิดผนึกออก บางทีมันอาจจะส่งผลกระทบต่อมดแดงเหล่านั้นให้ระเบิดตายด้วย!”
“แต่ถ้าหากรังลึกลงไปมากกว่านี้จะทำยังไง?”
“เมื่อถูกฝูงมดแดงที่มีจำนวนนับไม่ถ้วนรายล้อม คุณอยากจะหนีไปก็หนีไม่ได้!”
ถูกต้อง ความคิดของหลินหยุน คือผนึกนั่นร่วมกับที่มีอยู่เดิม บวกกับค่ายกลที่เขาจัดวางออกมาทำให้เกิดการระเบิดพร้อมกัน
การระเบิดของค่ายกล ทำให้เกิดพละกำลังที่น่ากลัวที่ไม่อาจจะเทียบเทียมได้
ระเบิดฆ่ามดแดงให้ตายจำนวนมากไม่ใช่ปัญหา
แต่ว่าสิ่งที่เจียซินพูดมาก็ถูก
การระเบิดของค่ายกล ไม่แน่ว่าจะระเบิดมดแดงที่อยู่ภายในรังให้ตายได้ทั้งหมด
มีความเป็นไปได้ว่าจะระเบิดได้เพียง 1ใน10!
มีความเป็นไปได้ว่าจะระเบิดให้ตายได้แค่ 1ใน3
และก็มีความเป็นไปได้ว่าจะระเบิดให้ตายได้เพียง 1ใน2
ระเบิดตายทั้งหมดเป็นไปไม่ได้แน่นอน
แม้แต่จะระเบิดฆ่าไปครึ่งหนึ่งแล้ว งั้นที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง หลินหยุนไม่สามารถที่จะรับมือได้แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีราชินีมดด้วย
พยักหน้าแล้ว หลินหยุนพูดว่า “คุณพูดถูก เพราะงั้นจำเป็นต้องจัดวางบางอย่าง อย่างแรกจะต้องพยายามดึงดูดมดแดงในรังให้ได้จำนวนมากเท่าที่ทำได้ ให้พวกมันออกมาโจมตีค่ายกลทั้งหมด!”
“ทำแบบนี้ถึงจะเกิดการฆ่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุด!”
“ถ้าหากไม่มีฝูงมดแล้ว ราชินีมดที่เหลืออยู่ ก็ไม่ถือว่าเป็นอะไรมากแล้ว!”
เจียซินพูดกล่าว “พูดแบบนี้ แต่ว่าคุณมีวิธีอะไร?ฉันคิดว่าคุณไม่ควรเสี่ยงอันตราย!”
คิดไปคิดมา เรื่องแบบนี้ไม่ได้มีความมั่นใจใดๆเลยด้วยซ้ำ เจียซินยังคงคิดว่ามันเป็นอันตรายเกินไป
เพราะว่าตอนนี้ก็ไม่สามารถที่จะตัดสินได้ว่ามดแดงในรังมีมากเท่าไหร่กันแน่
ทำได้เพียงประเมินคร่าวๆเท่านั้น
จริงๆตัวแปรเยอะเกินไปแล้ว!
สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย พูดว่า “บนโลกใบนี้ ไม่มีเรื่องไหนที่ไม่เป็นอันตราย!”
แน่นอนว่าหลินหยุนรู้ว่าอันตรายมาก แต่เขายังคงเลือกที่จะเชื่อตัวเอง
และเขาก็ไม่มีทางที่จะไม่มีแผนการรับมือด้วย!
ถ้าหากทำให้ตัวเองตกสู่ท่ามกลางของอันตรายที่ไม่รู้ล่วงหน้าจริงๆ นี่ก็ไม่ใช่นิสัยของเขาเลย!
หยุดชะงักครู่หนึ่ง หลินหยุนหยิบธงค่ายกลออกมาอีกครั้ง เริ่มจัดวางค่ายกลบนรัง
หลังจากที่ทำเสร็จแล้วก็ยังคงไม่หยุดเช่นเคย
และล้อมรอบรังทั้งหมดไว้ อิงจากทิศทางของลักษณะพื้นที่ภูเขาโดยรอบ ก็จัดวางค่ายกลอีกแล้ว
ดูดซับพลังของเส้นปราณดินอย่างต่อเนื่อง
ค่ายกลสามเส้น
เส้นแรกเป็นเสริมความแข็งแรงให้กับผนึกที่มีอยู่แล้ว
เส้นที่สองเปราะบางเล็กน้อย
ถึงยังไงตอนนี้เขาก็เป็นเพียงผลการฝึกตนจิตปฐม
ต่อให้ค่ายกลหนึ่งเส้นของเขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับค่ายกลที่จัดวางโดยผู้เก่งกาจแดนดั่งเทพได้
เส้นที่อยู่นอกสุดก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเส้นแรกอะไรเลย
เพราะว่าหลินหยุนยืมใช้พลังแห่งเส้นปราณดินแล้ว
มองดูผนึกค่ายกลที่ตัวเองจัดวางสามชั้น หลินหยุนพยักหน้าอย่างพอใจ
ไฟร้อนในตัวพรั่งพรูออกมาทันที
จุดไฟเผาลุกโพลงบนพื้นที่นอกค่ายกล
ไม่นาน
แม้ว่าจะมองไม่เห็นว่าด้านล่างของรังมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ก็แสดงให้เห็นว่า ยังมีมดแดงอีกมาก กำลังเข้าร่วมการโจมตีค่ายกลในส่วนนี้
พลังการโจมตีของมดแดงเดี่ยวๆอ่อนแอมากจริงๆ
เผ่านี้เป็นการมีอยู่ที่อ่อนแอมากในเผ่าอื่นๆ ถึงขั้นไม่เข้าสู่ในเผ่าอื่นๆ
เมื่อเทียบกับชาติพันธุ์ที่สนิทชิดเชื้อของพวกเขา มดฟ้าสยบ งั้นก็แตกต่างราวฟ้ากับเหวเลย ไม่มีอะไรมาเทียบได้
กลุ่มชาติพันธุ์มดฟ้าสยบที่โตเต็มวัยอย่างสมบูรณ์ ถ้าหากเจอกับไหมจัญไรไร้เงา งั้นก็สามารถต่อสู้อย่างเผชิญหน้าได้สักพักหนึ่ง
แน่นอนว่าถ้าหากพูดว่าทั้งสองฝ่ายจะต้องกำจัดอีกฝ่ายทิ้ง
สุดท้ายฝ่ายที่ถูกกำจัดทิ้ง มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นมดฟ้าสยบ
แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ มดฟ้าสยบก็เป็นการมีอยู่ของความหวาดกลัวต่อพลังบางอย่างของหมื่นโลกแล้ว!
ส่วนที่ว่ามดแดงแบบนี้ ไม่มีอะไรสามารถเทียบเทียมได้
แต่นั่นก็เทียบเคียงกับพลังการต่อสู้ระดับสูงสุดของหมื่นจักรวาล
ในเวลานี้ผลฝึกตนของหลินหยุนแค่จิตปฐมตอนต้น
ฝูงมดแบบนั้นไม่ใช่ฝูงมดที่เขาจะจัดการได้อย่างง่ายดายเลย
และระเบิดโจมตีติดต่อกันสิบกว่าครั้ง
หลินหยุนสัมผัสถึงความสั่นคลอนของผนึกนั่นทันที
ขอเพียงแค่โจมตีอีกครั้งหนึ่ง ผนึกจะต้องถูกทลายออกแน่นอน
และในเวลานี้ หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า “ระเบิดเดี๋ยวนี้!”
ทันใดนั้น พละแห่งดวงจิตเทพของหลินหยุนแทรกซึมเข้าสู่ท่าร่าง วินาทีถัดไป ก็คือช่วงเวลาที่กำลังจะทำลายค่ายกลทิ้ง ระเบิดผนึกเดิมและค่ายกลที่เขาเพิ่มความแข็งแกร่งในภายหลังให้เปิดออกทั้งหมดแล้ว
พลังแห่งการระเบิดที่มหาศาล ทำให้บนนภาเกิดการสั่นสะเทือน!
เผยรูปลักษณ์ดั้งเดิมของรังออกมาแล้ว เห็นเพียงมดที่นับไม่ถ้วนอย่างแน่นหนา ในเวลานี้เบื้องล่างของรัง ราวกับว่ารังนี้ เป็นสระน้ำที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเลือดสดยังไงอย่างนั้น
แต่ว่าพลังอันน่ากลัวที่ระเบิดค่ายกลออก ก็กวาดมดแดงทั้งหมดเข้าไปทันที
อยู่ใกล้เกือบทั้งหมด มดแดงจำนวนมากที่อยู่ใกล้ค่ายกลมากยิ่งกว่า ถูกระเบิดการเป็นผงละเอียดทันทีเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...