สรุปเนื้อหา บทที่ 1603 เริ่มลงมือ – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บท บทที่ 1603 เริ่มลงมือ ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เจียซินเห็นเช่นนี้ตกใจทันที รีบพูดว่า “คิดไม่ถึงจริงๆ เหมือนว่าผลลัพธ์ไม่เลวเลย!”
มดแดงที่แค่แวบเดียวก็มองเห็น ถูกพลังแห่งการระเบิดของค่ายกลระเบิดตายหมดแล้ว!
แต่ว่า ยังไม่ทันรอให้จิตวิญญาณของหลินหยุนสำรวจใต้รัง ลมหายใจที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าก็ระเบิดออกมาจากส่วนลึกของรังแล้ว
สีหน้าของหลินหยุนเปลี่ยนไปทันที รีบลอยตัวเหยียบบนนภาทันที
หลังจากนั้นก็เห็น มดแดงที่นับไม่ถ้วนบุกออกมาจากรังใต้ดินแล้ว
จำนวนของมันไม่ได้น้อยไปกว่าที่ถูกระเบิดตายเมื่อครู่เลย
ถึงขั้นมีมากกว่า
มองดูจากเหนือนภา เหมือนว่ามีเปลวไฟที่ไม่มีที่สิ้นสุดกำลังพ่นออกมาจากใต้ดินยังไงอย่างนั้น
อีกอย่างในนั้นมีลมหายใจที่ดุร้ายของยอดฝีมือแดนจิตปฐมระดับนั่นไม่น้อยเลย
สายตาหลินหยุนวูบวาบ เจียซินรีบพูดทันทีว่า “ไม่ได้การแล้ว รีบหนี!”
มดแดงที่เทียบเท่ากับพลังชี่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมเหล่านี้ ไม่เพียงแค่หัวใหญ่มาก สีบนลำตัวก็ต่างจากมดธรรมดาทั่วไปด้วย
เทียบเท่าจิตปฐม ถ้าหากวางตรงหน้าหลินหยุนเดี่ยวๆ งั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยจริงๆ
แต่เบื้องหลังยังมีมดแดงธรรมดาอีกนับไม่ถ้วน พวกมันก็เทียบเท่ากับแม่ทัพใหญ่ มีกองกำลังเป็นหมื่นๆพันๆ
อย่างเช่นพวกมดแดงเหนือนภาเหล่านี้ จำนวนเยอะมาก
รวมกลุ่มก้อน
ไม่มีหัวหน้า งั้นพละกำลังการฆ่าธรรมดาจริงๆ
แต่ฝูงมดที่มีหัวหน้า งั้นจะนำมาเปรียบเทียบไม่ได้กันไม่ได้เลย!
เพียงครู่หนึ่ง หลินหยุนเหยียบขึ้นไปกลางอากาศอีกครั้ง เห็นฝูงมดมาถึงค่ายกลเส้นที่สองที่เขาจัดวางไว้แล้ว
พลังแห่งจิตวิญญาณของหลินหยุนยืดออก ภายใต้แรงฉุดของพลังแห่งจิตวิญญาณ ค่ายกลเส้นที่สองนั้นก็ระเบิดกระจุยกระจายออกทันที
แต่ภายใต้การนำของหัวหน้ามดแดงกว่าหลายตัว ฝูงมดแดงฝูงใหญ่เริ่มถอยหลังทันที
อานุภาพที่เกิดจากแรงระเบิด สู้ผนึกแรกไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
แม้ว่าครั้งนี้จะระเบิดมดแดงกระจุยจำนวนมาก แต่เมื่อเทียบกับการระเบิดผนึกแรกเมื่อครู่ แตกต่างกันมากเลยจริงๆ!
มดที่ถูกระเบิดตาย ถึงขั้นหนึ่งในสามของผนึกแรกก็ไม่ถึง
มดแดงที่นับไม่ถ้วนเห็นเช่นนี้ ก็ไม่ได้เกรงกลัวเหมือนเมื่อครู่แล้ว
เห็นหลินหยุนอยู่บนนภา กระโจนไปยังหลินหยุนอย่างบ้าคลั่ง
โดยเฉพาะมดแดงระดับผู้นำสามสี่ตัวที่เทียบเท่าผู้บำเพ็ญแดนจิตปฐม เปล่งเสียงที่แย่มากอย่างไม่อาจจะเทียบได้ออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน
และในเวลานี้ หลินหยุนก็นำมาซึ่งการระเบิดผนึกสุดท้ายอย่างเหี้ยมหาญแล้ว!
นี่เมื่อเทียบกันระหว่างผนึกค่ายกลสามเส้นที่ยืมใช้พลังดิน กับพลังแห่งผนึกที่หนึ่ง พลังไม่ได้อ่อนลงแม้แต่น้อยเลย
ช่วงเวลาที่ระเบิด เหล่ามดแดงที่เป็นระดับผู้นำนั่นประสบภัยพิบัติเป็นคนแรก และมดแดงธรรมดาที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขาอย่างหนาแน่นก็ถูกระเบิดกระจุยกันหมด
พวกมดแดงระดับผู้นำเหล่านั้นเห็นได้ชัดว่ามีสติปัญญาแต่กำเนิดแล้ว แต่คิดไม่ถึงอย่างมากเลยว่าพวกมันที่เพิ่งออกมาจากรังมา ก็ตายเลย
มดอื่นๆทั่วไป ทั้งหมดกลายเป็นผุยผงแล้ว และมีเพียง 3-4ตัวที่ร่างกายกลับว่าไม่ได้ถูกทำลายให้สลายทั้งหมด
แต่ก็ตายเลย
มดแดงนับไม่ถ้วนถูกระเบิดตายกระจุย หลังจากที่กลายเป็นผุยผง ทั้งหมดก็ตกลงไปในรังใหม่อีกครั้งแล้ว
เลือดสดที่ไม่มีที่สุดกับโครงกระดูกมดแดง เกือบเต็มหลุมขนาดใหญ่ของรังมดแล้ว!
ฉากนี้ น่าเวทนาเกินที่กว่าจะทนดูได้เลย!
คนที่ขี้ขลาดกว่าครึ่ง แม้ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียน ก็ไม่แน่ว่าจะกล้าดูมาก
กลิ่นคาวเลือดเกินไปแล้ว!
แต่ว่าสีหน้าของหลินหยุนกลับว่าไม่เปลี่ยนเลย
ภาพฉากแบบนี้สำหรับเขาแล้ว เรื่องเล็กน้อย จิ๊บจ๊อย
เขาเคยเห็นมีคนฆ่าทำลายโลกหนึ่งกับตาตัวเองแล้ว
ฆ่าทำลายสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกอันกว้างใหญ่ จนเกลี้ยง ไม่หลงเหลือสักชีวิต
เมื่อนำมาเปรียบเทียบ
ภาพฉากที่อยู่ตรงหน้านี้ ไม่มีอะไรจะมาเทียบได้เลยด้วยซ้ำ!
มดแดงที่นับไม่ถ้วนเติมในหลุมของรังจนเติม
ภายในของทั่วทั้งหลุมก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย
ไฟร้อนในตัวของหลินหยุนพ่นออกมา
แผดเผาซากศพมดแดงทั้งหมดจนสิ้นแสงทันที
มูลค่าของฟอสฟอรัสสารบริสุทธิ์เท่ากับวัสดุหลอมเครื่องรางระดับ4
และก็พูดได้ว่า อาวุธที่หลอมออกมา อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่ใช้งานได้สะดวกของขั้นแดนดั่งเทพ!
ถ้าหากได้ฟอสฟอรัสสารบริสุทธิ์หนึ่งชิ้นจริงๆ งั้นก็ได้ผลประโยชน์ ที่มหาศาล!
แม้ว่าหลินหยุนไม่ใช้ ก็สามารถค้าขายออกไปได้
ได้รับผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่
พลังแห่งจิตวิญญาณออกไปสำรวจอีกครั้ง หลินหยุนสัมผัสสถานการณ์ภายในรังมดครู่หนึ่ง ลอยตัวไปยังที่ลึกยิ่งกว่าทันที
และตอนที่เขากำลังจะลงไปในส่วนลึกที่สุดของรัง เสียงที่แหลมคมอย่างไม่อาจจะเทียบได้ ทิ่มแทงเข้าในรูหูอย่างมาก จู่ๆก็ดังสนั่นทั่วทั้งโพรงเลย
และภายในเสียง ยังนำมาซึ่งความโมโหอย่างมาก
ราชินีมด!
ในสมองของหลินหยุนเกิดคำคำนึงออกมาทันที!
ภายในรังนี้ ถ้าหากยังมีชีวิตรอด งั้นจะต้องเป็นราชินีมดอย่างไม่ต้องสงสัย!
แต่หลินหยุนก็ไม่กลัว
เพราะว่าราชินีมดกลับว่าไม่มีทักษะที่แข็งแกร่งใดๆเลย
ไม่ว่าจะเป็นมดสายพันธุ์ไหน ล้วนแต่เป็นเช่นนี้
ราชินีมดก็แค่สร้างมดงานอย่างไม่หยุดหย่อน แค่มีข้อได้เปรียบที่แน่นอนหนึ่งข้อ งั้นสติปัญญาของราชินีมดสูงมาก!
เสียงที่แหลมคมและโกรธ แผ่ซ่านไปทั่วทั้งรัง
พลังจิตวิญญาณของหลินหยุนก็ครอบคลุมทั่วทั้งรัง แต่หลินหยุนกลับไม่พบการมีอยู่ของราชินีมดเลยด้วยซ้ำ
ได้ยินเสียง หาแหล่งไม่เจอ!
หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเลย เขาก็คิดไม่ถึงว่า จู่ๆจะเกิดภาพฉากแบบนี้
เสียงเหอะอย่างเยือกเย็น หลินหยุนพูดเสียงดังว่า “ไม่จำเป็นต้องใช้กลอุบาย จากสติปัญญาของแก น่าจะพูดภาษามนุษย์ได้ ถ้าหากแกออกมาอย่างเชื่อฟังเอง ฉันก็พอที่จะพิจารณาไว้ชีวิตแกได้! ”
จริงๆแล้วพูดภาษามนุษย์ได้หรือไม่นั้น ไม่เกี่ยวข้องกับสติปัญญามากเท่าไหร่
เกี่ยวกับสภาวะการเจริญเติบโต!
ถ้าหากราชินีมดตัวนี้เกิดได้ไม่นานมาก งั้นพูดภาษาคนไม่ได้ก็เป็นเรื่องปกติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...