สรุปตอน บทที่ 1609 คำเชื้อเชิญของเว่ยหลี – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1609 คำเชื้อเชิญของเว่ยหลี ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“แต่สิ่งนี้สำหรับฉันแล้ว ก็ยังไม่พอ!”
“ยังมีพื้นที่เลื่อนขั้นได้อีกเยอะ!”
สูดหายใจเข้าลึกๆ หลินหยุนก้าวออกมาจากหอกลั่นวิญญาณ์
ขณะที่มาถึงชั้น 1 ชายชราคนนั้นลืมตาขึ้นอีกครั้ง มองมายังหลินหยุน
เห็นหลินหยุนใบหน้าซีดเล็กน้อย ทันใดนั้นสีหน้าก็แปลกใจอย่างมาก
หลินหยุนสามารถเข้าสู่ชั้นที่ 3 ได้ ก็เกินความคาดหมายของเขาไปแล้ว
แต่สามารถยืนหยัดอยู่ที่ชั้น 3 ได้ 1 ชั่วโมงไม่ว่า
หลังจากออกมาก็ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
แม้แต่ลมหายใจก็ไม่ผิดปกติเลยแม้แต่น้อย นี่มันเหลือเชื่อมาก
มองเห็นว่าชายชรามองมาที่ตัวเอง หลินหยุนก็คำนับให้อีกฝ่าย จากนั้นก็ก้าวมาตรงหน้า
และชายชรา 2 คนที่อยู่ข้างบนเห็นหลินหยุนออกมา ทั้งหมดต่างก็มองดูอย่างแปลกๆ
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
หลังจากที่หลินหยุนโค้งคำนับให้ชายชราทั้งสอง ก็ออกไปจากหอกลั่นวิญญาณ์
กลับมาถึงวิมาน
หลินหยุนฝึกฝนต่อไป
แม้ว่าโลกกำลังภายในตัวยังคงขยายอย่างไม่หยุดหย่อน แต่ในความเป็นจริงสำหรับการบำเพ็ญตนของเขาแล้ว ไม่มีการเลื่อนขั้นที่แท้จริง
เขายังคงหล่อเลี้ยงจิตปฐมอย่างไม่หยุดหย่อนถึงจะได้
และในสถาบันราชภัฏก็เป็นสถานที่สำหรับหล่อเลี้ยงจิตปฐมโดยเฉพาะ
นั่นก็คือ บ่อเลี้ยงจิตวิญญาณ
แต่ว่า บ่อเลี้ยงจิตวิญญาณกับหอกลั่นวิญญาณ์ไม่เหมือนกัน
หลังจากที่เข้าไป ไม่มีเวลาจำกัด
และสามารถยืนหยัดอยู่ในนั้นได้นานแค่ไหน งั้นคุณก็สามารถยืนหยัดได้นานแค่นั้น
จนกระทั่งคุณคิดว่าไม่มีทางที่จะเลื่อนขั้นได้อีก ทนไม่ไหวแล้ว ก็สามารถออกมาได้!
และคะแนนภารกิจของบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณครั้งหนึ่งมากถึง 5000
วันนี้หลินหยุนเหลือเพียง 2000 คะแนนภารกิจ ยังต้องแลกกับของจำเป็นบางอย่างในโอสถ
ดังนั้นจึงเหลือเพียง 1000 คะแนนภารกิจ
เข้าไปในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณไม่ได้
อย่ามองว่าหลินหยุนดูเหมือนจะได้รับ 3000 คะแนนภารกิจในคราวเดียว ดูเหมือนง่ายมาก
แต่ว่า นั่นเป็นเพราะระดับภารกิจของรังมดแดงได้เพิ่มขึ้นเป็นระดับ 4
กลายเป็นว่าขั้นแดนดั่งเทพถึงจะเป็นภารกิจสามารถทำได้สำเร็จ
ภารกิจระดับ 4 ในสถาบันราชภัฏ มันเป็นภารกิจของระดับผู้อาวุโส
เป็นไปไม่ได้เลยที่ศิษย์ส่วนใหญ่จะสำเร็จ
และภารกิจที่เป็นของศิษย์จิตปฐม ล้วนแล้วก็อยู่ภายใน 1000 คะแนนภารกิจ
และภารกิจที่สามารถบรรลุ 1000 คะแนนภารกิจนั้นก็หายากมากๆ มีน้อยมากจริงๆ
ล้วนแล้วทำได้ยากมากเป็นอย่างยิ่ง
ที่มีมากกว่าล้วนแล้วเป็นพวกภารกิจหลักร้อยคะแนนภารกิจ
500 คะแนนภารกิจขึ้นไป งั้นต่างก็ต้องสร้างทีมทำให้สำเร็จ ถึงจะมีหวังมากขึ้น
แต่เมื่อสร้างทีมแล้ว คะแนนภารกิจก็จะกระจัดกระจาย
จำนวนคะแนนภารกิจที่สามารถแบ่งได้ให้แต่ละคน ก็จะน้อยลงมาก
ยิ่งไปกว่านั้น ยังต้องใช้คะแนนภารกิจแลกเปลี่ยนกับทรัพยากรการฝึกฝนมากขึ้นด้วย
เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ชิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ภารกิจปะทะโจรภูเขากุยหยวนเหรอ? ศิษย์น้องเว่ยหลี นั่นคือภารกิจระดับสี่ที่แท้จริง อีกอย่างไม่ใช่ระดับ 4 ที่เป็นขั้นต้น แต่เป็นระดับ 4 ขั้นกลาง!”
“แม่ทัพใหญ่ของภูเขากุยหยวน คือผู้เก่งกาจแดนดั่งเทพตอนต้น!”
“ลูกน้องของคือสี่จตุรเทพ ล้วนแล้วเป็นการฝึกฝนของจิตปฐมตอนปลาย!”
“อาศัยพวกเรา 4 คน สามารถสำเร็จภารกิจนี้ได้อย่างไร?”
เว่ยหลียิ้มอย่างลึกลับและพูดว่า “ศิษย์พี่ชิงเฟิงไม่ต้องร้อนใจ ฟังฉันพูดช้าๆ!”
ชิงเฟิงพยักหน้า เว่ยหลีก็กล่าวต่อว่า “เดิมทีก็เป็นเหมือนที่ชิงเฟิงพูด ไม่ว่ายังไงเราไม่มีทางรับงานนี้หรอก!”
“แต่ว่า เมื่อก่อนไม่ไหวก็ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้จะไม่ไหวสักหน่อย!”
“ฉันได้รับข้อมูลที่แน่นอนแล้ว แม่ทัพใหญ่คนนั้นของภูเขากุยหยวน ได้รับบาดเจ็บสาหัสและใกล้ตาย และท่ามกลางลูกน้องสี่จตุรเทพ มีคนหนึ่งได้ตายลงอย่างเป็นทางการ!”
ดวงตาของฉินเฟิงขยับ ยังคงขมวดคิ้ว “ศิษย์น้อง ข้อมูลนี้ถูกต้องหรือ?”
เว่ยหลีกล่าวอย่างมั่นใจว่า “ถูกต้องอยู่แล้ว! เรื่องนี้ศิษย์พี่ชิงเฟิงวางใจได้! สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ แม่ทัพใหญ่คนนั้นที่บาดเจ็บสาหัส ในตอนนี้น่าจะยังไม่กลับไปที่ภูเขากุยหยวน”
“ลองนึกภาพดู จิตปฐมตอนปลาย 3 คน อาศัยพลังของเราทั้ง 4 คน จะต้องสามารถทำลายพวกมันได้อย่างแน่นอน!”
“ภารกิจนี้ 4000 คะแนนภารกิจ!”
“ถ้าทำสำเร็จ งั้นพวกเราทุกคน ก็จะได้รับกันคนละ 1000 คะแนนภารกิจ!”
“เรื่องด่วน ข่าวที่แม่ทัพใหญ่ได้รับบาดเจ็บและไม่ได้กลับไปยังภูเขากุยหยวน เชื่อว่ามันจะถูกซ่อนได้อีกไม่นานแล้ว!”
“ดังนั้นเมื่อจะไป งั้นจะต้องทำให้เร็ว!”
พูดจบ เว่ยหลีมองไปที่ชิงเฟิง
ชิงเฟิงก้มหน้าครุ่นคิด
ถ้าเป็นอย่างที่เว่ยหลีพูดจริงๆ งั้นก็เป็นโอกาสอันดีครั้งหนึ่งเลย
แต่ว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...