จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 161

บทที่ 160 ดับตะวัน

ผู้หญิงนั่นพาลูกน้องมาสองคน เดินมาเข้ามาอย่างสบายๆ

เจ้าของแผงสินค้าทุกคนอยู่ ๆก็ลุกขึ้นมา เรียกด้วยเสียงเคารพ “คุณผู้หญิงเฟิง!”

หลินหยุนเงยหน้ามองผู้หญิงคนนี้ ดูเหมือนว่าเธอน่าจะเป็นคนดูแลหอมังกรทอง หรือเจ้าของผู้อยู่เบื้องหลัง

หน้าตาหยิ่งผยองของเจี่ยงหลินหลิน เหลือบไปมองคุณผู้หญิงเฟิงอย่างอิจฉา กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า：”คุณเป็นใคร?”

คุณผู้หญิงเฟิงยิ้มอย่างมีเสน่ห์ หันไปมองเจี่ยงหลินหลินแล้วกล่าวว่า “คุณมาสร้างปัญหาที่หอมังกรทองของฉัน กลับไม่รู้ว่าฉันคือใคร ดูเหมือนว่าเห็นหอมังกรทองของฉันอยู่ในสายตาจริงๆเลยสินะ!”

เจี่ยงหลินหลินเดาได้จากปฏิกิริยาของเจ้าของแผงสินค้าเหล่านั้นเมื่อสักครู่ ถึงตัวตนของผู้หญิงคนนี้ เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่แปลกใจ

“หอมังกรทองแห่งเดียวในพื้นที่ ฉันตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนันคุณก็ไม่ได้เห็นอยู่ในสายตา” เจี่ยงหลินหลินเงยหน้าขึ้น อย่างเย่อหยิ่ง

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเทาด้านหลังขมวดคิ้วเล็กน้อย นิสัยของผู้หญิงคนนี้ ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาจริงๆ

แม้ว่าตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนันมีเงินทุนจริงๆ ก็ไม่สนใจตลาดมืดที่อยู่ในภูเขาหรอก แต่ว่า ท้ายที่สุดมันก็อยู่บนพื้นที่ของคนอื่น

ผู้มีอำนาจยากจะจัดการอำนาจของเจ้าถิ่น！

“เหอะ!” เด็กวัยรุ่นสองคนที่อยู่ด้านหลังคุณผู้หญิงเฟิงสีหน้าไม่พอใจนัก เจ้าของแผงสินค้าเหล่านั้นมองไปยังเจี่ยงหลินหลินอย่างไม่แยแส

ใบหน้าของคุณผู้หญิงเฟิงยังคงสงบ เพียงแค่รอยยิ้มบนใบหน้านั้นหายไปแล้ว

“ตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนัน เป็นอดีตคนรวยที่สุดของชาติจีน ไม่ได้เห็นหอมังกรทองของฉันอยู่ในสายตาจริงๆ แต่ ถ้าคนรุ่นหลังตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนันอย่างเช่นคุณ ฉันเกรงว่าไม่นานมันก็จะสลายไป”

เจี่ยงหลินหลินโมโหทันที “แกว่าอะไรนะ!”

“แกกล้าสาปแช่งตระกูลของเราเหรอ ฉันว่าหอมังกรทองของแก ก็คงไม่อยากจะเปิดกิจการแล้วสินะ!”

คุณผู้หญิงเฟิงปิดปากแล้วเผยยิ้มที่มีเสน่ห์ออกมา ผู้หญิงที่แต่งตัวได้งดงามหรูหรา แพรวพราวไปด้วยเสน่ห์

“สาวน้อย ตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนันของคุณแม้จะมีอำนาจ แต่คุณอย่าลืมนะ ที่นี่คือต่างมณฑล คือหลิงหนาน เป็นพื้นที่ของควีนจิน

เมื่อพูดจบ คุณผู้หญิงเฟิงโบกมือ ทันใดนั้น กลุ่มวัยรุ่นเข้ามาจากหน้าประตู ทันใดนั้นก็ล้อมเจี่ยงหลินหลินไว้ทันที

เจี่ยงหลินหลินเปลี่ยนสีหน้า แต่ก็ไม่ได้แสดงถึงความขี้ขลาดออกมาเลย กลับเป็นใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวแทน

กำลังอยากจะพูดพอดี ชายวัยกลางคนในชุดสีเทาข้างๆเธอก็ก้าวไปข้างหน้าทันที กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆว่า “สาวน้อย ในเมื่อที่นี่เป็นต่างมณฑล ใจเย็นๆก่อน อย่าลืมจุดประสงค์ที่เรามา”

ความโกรธบนใบหน้าของเจี่ยงหลินหลินหายไป มองไปยังคุณผู้หญิงเฟิงและหลินหยุน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ครั้งนี้ยังไม่อยากจุกจิกกับพวกแก ควีนจินแห่งหลิงหนาน ฉันจะจำไว้”

เมื่อพูดจบ ก็โยนธนูยาวนั่นไปที่แผงสินค้า และตะโกนบอกคนที่อยู่ด้านหลังว่า “ไป!”

หลินหยุนก็ยังไม่ได้สกัดกั้น สถานะของตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนันมีความพิเศษมากในหมู่ชาวจีน ฆ่าสุภาพสตรีคนโตตระกูลเจี่ยง บางทีมันอาจจะเป็นการสร้างความเดือดร้อนโดยไม่จำเป็น

หลังจากที่คนตระกูลเจี่ยงเดินจากไป จู่ ๆ คุณผู้หญิงเฟิงเยาะเย้ยถากถาง หันตัวมาทางหลินหยุน โค้งคำนับด้วยความเคารพ “ เฟิงเหมียนเคยพบเจอปรมาจารย์หลิน!”

หลินหยุนมองเธอแวบหนึ่ง และพอเดาตัวตนของเธอได้ “คุณคือควีนจินหนึ่งในลูกน้องของจินไซทั้งหกเหรอ?”

“แน่นอน!” เฟิงเหมียนตอบอย่างเคารพ เกี่ยวกับปรมาจารย์หลินที่ยังอายุน้อยคนนี้ เธอได้รับการกำชับจากควีนจินมาก่อนแล้ว ว่าห้ามล่วงเกินเด็ดขาด

ถ้าวันนี้เจี่ยงหลินหลินยังยืนกรานที่จะดูหมิ่นหลินหยุนจริงๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นการล่วงเกินตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนัน

เฟิงเหมียนก็ไม่รู้สึกเสียดาย

หลินหยุนพูดประโยคหนึ่ง และไม่พูดใดๆ หยิบธนูยาวที่เจี่ยงหลินหลินโยนทิ้งบนแผงสินค้าขึ้นมาดูอย่างละเอียด

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเป็นอาวุธชั้นยอดชิ้นหนึ่งจริงๆ”

หลินหยุนพลิกธนูยาวในมือของเขา อ่านคำสองคำที่อยู่มุมล่างขวา ดับตะวัน

ดูเหมือนว่าชื่อธนูยาวคันนี้คือ ดับตะวัน

ชาติก่อนหลินหยุนเป็นกษัตริย์เซียน ไปยืม《วิชายิงตะวัน》จากสำนักว่างเยว่ แบบฝึกหัดนั้นมีพลังแข็งแกร่งมาก แต่สำหรับเขาในตอนนั้น ก็ใช้งานไม่ได้แล้ว

ตอนนี้บังเอิญมีธนูยาวอาวุธชั้นยอดนี้ ก็สามารถลองใช้พลังวิชายิงตะวันได้

เฟิงเหมียนกำลังมองหลินหยุนและดูเหมือนว่าจะสนใจเครื่องรางธนูยาวนี้มาก กล่าวว่า： “ถ้าปรมาจารย์หลินชอบ คุณสามารถเลือกสิ่งของจากหอมังกรทองของเราได้ตามสบายเลย”