จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1612

ขณะพูด ทั้งสี่คนก็บินเข้าไปในเขากุยหยวนทันที

พวกเขาปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา และตรวจสอบด้านในภูเขาอย่างละเอียด

เมื่อพวกเขาเข้ามาในภูเขา และปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาทันที

"พวกแกเป็นใคร?"

"ทำไมถึงกล้าบุกรุกเขากุยหยวนของพวกเรา พวกคุณอยากตายใช่ไหม?"

เมื่อพูดจบ ก็มีคนใส่ชุดสีฟ้าพุ่งออกมาจากส่วนลึกของเขากุยหยวนทันที

สายตาของหลินหยุนและคนอื่นๆก็เปล่งประกายทันที

เว่ยหลีพูด "คนๆนี้คือเหลยเป้า เป็นหนึ่งในสี่จตุรเทพ ศิษย์พี่ชิงเฟิง พวกเราร่วมมือกันและรีบๆสังหารเขาให้เสียชีวิตโดยเร็ว!"

ชิงเฟิงพยักหน้าและดึงกระบี่ยาวออกมาทันที มีรังสีกระบี่ที่เยือกเย็นมากๆโจมตีใส่อีกฝ่ายทันที

ในเวลาเดียวกัน แส้ที่อยู่ในเอวของเว่ยหลีก็โจมตีทันที มีแส้นับพันนับหมื่นพุ่งไปข้างหน้าทันที

ในเวลานี้ คนที่ชื่อเหลยเป้าตกใจจนหน้าซีด

เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ ชิงเฟิงกับเว่ยหลีจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เดิมทีเขาคิดจะสังหารทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้เขาคิดจะหนีอย่างเดียว

ในมือของเขามีแสงสว่างปรากฏ จากนั้นก็มีค้อนยักษ์ปรากฏตัว เขาใช้ค้อนยักษ์โจมตีใส่รังสีกระบี่ทันที จากนั้นเขาก็หันหลังและหนีทันที

แต่เขาหนีช้าไปหน่อย ทำให้เขาโดนแส้ของเว่ยหลีปิดล้อมเอาไว้ด้านใน เมื่อแส้ฟาดโดนร่างกายของเขา เขาก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้ร่างกายของเขาชะงักไปชั่วครู่

กระบี่ของชิงเฟิงฟันออกไปอีกครั้งและพลังของมันแข็งแกร่งกว่ากระบี่เมื่อสักครู่มากๆ

เหลยเป้าตกใจจนหน้าซีด รีบตะโกนทันที"ช่วยฉันด้วย!"

เสียงตะโกนของเขายังไม่ทันสิ้นสุด ก็มีรังสีที่แข็งแกร่งมากๆพุ่งออกมาจากส่วนลึกของเขากุยหยวนและปะทะกับรังสีกระบี่ของชิงเฟิงทันที

ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นก็มีสองคนพุ่งออกมาทันทีและรับเหลยเป้าเอาไว้

ยอดฝีมือสามคนยืนอยู่กลางอากาศ และมองชิงเฟิงกับคนอื่นๆด้วยสีหน้าปกติ

ในเวลานี้ สีหน้าของชิงเฟิงไม่ได้นิ่งสงบเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

เดิมทีในความคิดของเขา คนพวกนี้ก็เป็นมีแค่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายสามคนเท่านั้น

เขาไม่ได้มองคนพวกนี้อยู่ในสายตาเลย แค่เขากับเว่ยหลีเพียงสองคนก็สามารถจัดการอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย

แต่เมื่อสักครู่ คนที่ลงมือเป็นคนที่สองนั้นแข็งแกร่งมากๆ ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ

ชายวัยกลางคนที่ต่อสู้กับชิงเฟิงนั้น เขาใส่ชุดสีเหลืองและถือสมุดเล่มหนึ่งอยู่ เขามองชิงเฟิงแล้วพูด"พวกคุณเป็นใคร? ทำไมต้องบุกรุกเขากุยหยวนของพวกเราด้วย?"

"ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็รีบๆไสหัวออกไปซะ!"

"มิฉะนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"

เมื่อชิงเฟิงได้ยินก็หัวเราะอย่างเย็นชา"พวกเรามาที่นี่ ก็เพื่อมาฆ่าล้างโจรอย่างพวกคุณให้สิ้นซาก!"

ชายวัยกลางคนพูดอย่างเย็นชา"อาศัยแค่พวกคุณก็คิดจะมาฆ่าล้างเขากุยหยวนของพวกเราให้สิ้นซากเหรอ? มันเป็นเรื่องที่ตลกมากๆ ฉันรู้ว่าโลกภายนอกในเวลานี้มีข่าวลือว่าประมุขของเขากุยหยวนได้รับบาดเจ็บสาหัส หนึ่งในสี่จตุรเทพก็เสียชีวิตด้วย ถึงแม้ประมุขของพวกเราบาดเจ็บสาหัสจริงๆ สถานที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่ที่ที่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างพวกคุณจะมาหาเรื่องได้!"

ชิงเฟิงพูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง"ใช่เหรอ? ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน พวกคุณจะแน่สักแค่ไหน! ชิงจื้อ!"

เมื่อได้ยินเสียงของชิงเฟิง ชิงจื้อก็เดินออกมาทันที กลายเป็นการต่อสู้แบบสามต่อสามทันที

ชิงเฟิงลงมืออย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ในฐานะที่เขาเป็นอัจฉริยะของสถาบันราชภัฏ เขาไม่เสียเวลามาพูดกับโจรพวกนี้อยู่แล้ว

ถ้าพูดกับอีกฝ่ายมากไป ในสายตาของชิงเฟิง มันคือการลดฐานะตัวเอง!

รังสีกระบี่พุ่งออกไปทันที ชิงเฟิงลงมือโจมตีชายวัยกลางคนอีกครั้ง

ส่วนชิงจื้อที่อยู่ข้างๆ เธอต่อสู้กับเหลยเป้าที่เป็นคนถือค้อนยักษ์ก่อนหน้านี้

ส่วนเว่ยหลีนั้น เขาต่อสู้กับชายชุดดำที่ออกมาหลังสุด

ในเวลานี้ ชิงเฟิงเป็นฝ่ายได้เปรียบ ส่วนชิงจื้อกับเว่ยหลีก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน