ตอน บทที่ 1612 โจมตีทันที จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1612 โจมตีทันที คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ขณะพูด ทั้งสี่คนก็บินเข้าไปในเขากุยหยวนทันที
พวกเขาปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา และตรวจสอบด้านในภูเขาอย่างละเอียด
เมื่อพวกเขาเข้ามาในภูเขา และปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาทันที
"พวกแกเป็นใคร?"
"ทำไมถึงกล้าบุกรุกเขากุยหยวนของพวกเรา พวกคุณอยากตายใช่ไหม?"
เมื่อพูดจบ ก็มีคนใส่ชุดสีฟ้าพุ่งออกมาจากส่วนลึกของเขากุยหยวนทันที
สายตาของหลินหยุนและคนอื่นๆก็เปล่งประกายทันที
เว่ยหลีพูด "คนๆนี้คือเหลยเป้า เป็นหนึ่งในสี่จตุรเทพ ศิษย์พี่ชิงเฟิง พวกเราร่วมมือกันและรีบๆสังหารเขาให้เสียชีวิตโดยเร็ว!"
ชิงเฟิงพยักหน้าและดึงกระบี่ยาวออกมาทันที มีรังสีกระบี่ที่เยือกเย็นมากๆโจมตีใส่อีกฝ่ายทันที
ในเวลาเดียวกัน แส้ที่อยู่ในเอวของเว่ยหลีก็โจมตีทันที มีแส้นับพันนับหมื่นพุ่งไปข้างหน้าทันที
ในเวลานี้ คนที่ชื่อเหลยเป้าตกใจจนหน้าซีด
เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ ชิงเฟิงกับเว่ยหลีจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เดิมทีเขาคิดจะสังหารทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้เขาคิดจะหนีอย่างเดียว
ในมือของเขามีแสงสว่างปรากฏ จากนั้นก็มีค้อนยักษ์ปรากฏตัว เขาใช้ค้อนยักษ์โจมตีใส่รังสีกระบี่ทันที จากนั้นเขาก็หันหลังและหนีทันที
แต่เขาหนีช้าไปหน่อย ทำให้เขาโดนแส้ของเว่ยหลีปิดล้อมเอาไว้ด้านใน เมื่อแส้ฟาดโดนร่างกายของเขา เขาก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้ร่างกายของเขาชะงักไปชั่วครู่
กระบี่ของชิงเฟิงฟันออกไปอีกครั้งและพลังของมันแข็งแกร่งกว่ากระบี่เมื่อสักครู่มากๆ
เหลยเป้าตกใจจนหน้าซีด รีบตะโกนทันที"ช่วยฉันด้วย!"
เสียงตะโกนของเขายังไม่ทันสิ้นสุด ก็มีรังสีที่แข็งแกร่งมากๆพุ่งออกมาจากส่วนลึกของเขากุยหยวนและปะทะกับรังสีกระบี่ของชิงเฟิงทันที
ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นก็มีสองคนพุ่งออกมาทันทีและรับเหลยเป้าเอาไว้
ยอดฝีมือสามคนยืนอยู่กลางอากาศ และมองชิงเฟิงกับคนอื่นๆด้วยสีหน้าปกติ
ในเวลานี้ สีหน้าของชิงเฟิงไม่ได้นิ่งสงบเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
เดิมทีในความคิดของเขา คนพวกนี้ก็เป็นมีแค่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายสามคนเท่านั้น
เขาไม่ได้มองคนพวกนี้อยู่ในสายตาเลย แค่เขากับเว่ยหลีเพียงสองคนก็สามารถจัดการอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย
แต่เมื่อสักครู่ คนที่ลงมือเป็นคนที่สองนั้นแข็งแกร่งมากๆ ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ
ชายวัยกลางคนที่ต่อสู้กับชิงเฟิงนั้น เขาใส่ชุดสีเหลืองและถือสมุดเล่มหนึ่งอยู่ เขามองชิงเฟิงแล้วพูด"พวกคุณเป็นใคร? ทำไมต้องบุกรุกเขากุยหยวนของพวกเราด้วย?"
"ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็รีบๆไสหัวออกไปซะ!"
"มิฉะนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"
เมื่อชิงเฟิงได้ยินก็หัวเราะอย่างเย็นชา"พวกเรามาที่นี่ ก็เพื่อมาฆ่าล้างโจรอย่างพวกคุณให้สิ้นซาก!"
ชายวัยกลางคนพูดอย่างเย็นชา"อาศัยแค่พวกคุณก็คิดจะมาฆ่าล้างเขากุยหยวนของพวกเราให้สิ้นซากเหรอ? มันเป็นเรื่องที่ตลกมากๆ ฉันรู้ว่าโลกภายนอกในเวลานี้มีข่าวลือว่าประมุขของเขากุยหยวนได้รับบาดเจ็บสาหัส หนึ่งในสี่จตุรเทพก็เสียชีวิตด้วย ถึงแม้ประมุขของพวกเราบาดเจ็บสาหัสจริงๆ สถานที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่ที่ที่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างพวกคุณจะมาหาเรื่องได้!"
ชิงเฟิงพูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง"ใช่เหรอ? ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน พวกคุณจะแน่สักแค่ไหน! ชิงจื้อ!"
เมื่อได้ยินเสียงของชิงเฟิง ชิงจื้อก็เดินออกมาทันที กลายเป็นการต่อสู้แบบสามต่อสามทันที
ชิงเฟิงลงมืออย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ในฐานะที่เขาเป็นอัจฉริยะของสถาบันราชภัฏ เขาไม่เสียเวลามาพูดกับโจรพวกนี้อยู่แล้ว
ถ้าพูดกับอีกฝ่ายมากไป ในสายตาของชิงเฟิง มันคือการลดฐานะตัวเอง!
รังสีกระบี่พุ่งออกไปทันที ชิงเฟิงลงมือโจมตีชายวัยกลางคนอีกครั้ง
ส่วนชิงจื้อที่อยู่ข้างๆ เธอต่อสู้กับเหลยเป้าที่เป็นคนถือค้อนยักษ์ก่อนหน้านี้
ส่วนเว่ยหลีนั้น เขาต่อสู้กับชายชุดดำที่ออกมาหลังสุด
ในเวลานี้ ชิงเฟิงเป็นฝ่ายได้เปรียบ ส่วนชิงจื้อกับเว่ยหลีก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน
เมื่อหอกสีฟ้าแทงทะลุหน้าอกของอีกฝ่าย ลวดทองที่อยู่ในมือของเธอก็พุ่งออกไปและพุ่งทะลุเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายจากบาดแผลของหอกสีฟ้า
ภายในชั่วพริบตา ร่างกายของชายวัยกลางคนก็ถูกลวดทองตัดขาดเป็นสองท่อนทันที
จิตปฐมปรากฏตัวและหนีอย่างสุดชีวิต แต่กระบี่ของชิงเฟิงโจมตีอีกครั้ง ทำให้จิตปฐมของอีกฝ่ายโดนสังหารทันที
ภายในชั่วพริบตา ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายเสียชีวิตทันที
สถานการณ์ตอนนี้กลายเป็นการต่อสู้สามต่อสอง
ทั้งสามคนไม่ได้หยุดนิ่งเลย พวกเขาบุกเข้าไปโจมตีสองคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง
ส่วนชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหน้าหลินหยุน เมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาร้อนใจทันที
หมัดอันทรงพลังมากๆโจมตีใส่หลินหยุนทันที
สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที เขารีบถอยหลังและต่อยหมัดออกไป หมัดของหลินหยุนปะทะกับหมัดของอีกฝ่ายทันที
ในชั่วพริบตา หลินหยุนโดนโจมตีจนปลิวออกไปพันเมตร ส่วนอีกฝ่ายถอยหลังแค่นิดเดียวเท่านั้น
อย่างไรก็ตามชายวัยกลางคนรีบพุ่งเข้ามาทันที เนื่องจากเพื่อนของเขาสองคน กำลังถูกสามคนรุมโจมตีอยู่ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเพื่อนของเขาสู้อีกฝ่ายไม่ได้
ชิงเฟิงมองเห็นหลินหยุนถอยหลัง เขาตะโกนด้วยความโกรธ"ไอ้เศษสวะ! รีบหยุดเขาไว้เดี๋ยวนี้!"
ถ้าให้ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายที่อยู่ด้านหน้าหลินหยุนเข้ามาช่วยเหลือสองคนนี้ ถ้าพวกเขาอยากจะสังหารอีกฝ่าย มันจะทำสำเร็จได้ยากมากๆ!
ถึงแม้จะสังหารอีกฝ่ายได้ แต่พวกเขาก็ต้องต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง
ถ้าประมุขที่เป็นหัวหน้าของโจรพวกนี้ไม่อยู่ที่เขากุยหยวนยังดีหน่อย แต่ถ้าอีกฝ่ายอยู่ตรงนี้และลงมือ พวกเขามีโอกาสสูงมากๆที่จะเสียชีวิตอยู่ตรงนี้
หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร เขาถอนหายใจยาวๆออกมา
เขาเคลื่อนไหวทันที และบินไปออกไปและยืนอยู่ด้านหน้าของชายวัยกลางคนชุดดำทันที
ชายวัยกลางคนชุดดำเอ่ยปากพูดทันที"เด็กหนุ่ม คุณก็เป็นแค่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนต้นเท่านั้น คุณกล้ามาขวางทางฉันเหรอ ในเมื่อคุณอยากตายจริงๆ ฉันจะทำตามที่คุณปรารถนา!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...