จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1614

เพราะเขากังวลว่าหลินหยุนและคนอื่นๆจะไม่เชื่อคำพูดของเขา ชายวัยกลางคนรีบพูดทันที"ก่อนหน้านี้ฉันเคยพูดไว้แล้ว ประมุขเขาของพวกเราไม่ยอมออกไปจากสถานที่แห่งนี้ เขาตั้งใจจะอยู่สถานที่แห่งนี้ไปนานๆ"

"ดังนั้นเขาก็เลยสร้างค่ายกลและกับดักต่างๆไว้ในภูเขาด้วยตัวเอง!"

"ถ้าพวกคุณเข้าไปส่วนลึกนั้นจริงๆ โอกาสที่จะเสียชีวิตมีสูงมากๆ!"

เมื่อชิงเฟิงได้ยินก็หัวเราะอย่างเย็นชาและพูด"ถ้ามีกับดักที่อันตรายมากๆอย่างที่เขาพูดถึง ทำไมพวกเขาต้องรีบออกมาด้วย รอให้พวกเราเข้าไปเจอกับดักก่อน ถึงแม้พวกเราจะรอดชีวิตมาได้ ก็คงบาดเจ็บสาหัส พวกเขาค่อยโจมตีพวกเรา ยังไงซะพวกเราก็หนีไม่รอดอยู่แล้ว"

มันเป็นช่องโหว่ที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน

ชายวัยกลางคนได้ยิน สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เขาพูดเบาๆ"นั่นเป็นเพราะกับดักของประมุขเขาอยู่ด้านในของซ่องโจรเท่านั้น!"

"เมื่อกับดักถูกเปิดใช้งาน ซ่องโจรของพวกเราก็คงหายไปทันที!"

"ดังนั้นพวกเราก็เลยตัดสินใจ ถ้ามีคนมาโจมตีเขากุยหยวน พวกเราจะออกมาต้านรับก่อน!"

"ถ้าสามารถทำให้ศัตรูถอยไป มันจะเป็นเรื่องที่ดีมากๆ"

"แต่ถ้าทำไม่ได้ พวกเราก็รีบถอยทันที!"

"แต่คิดไม่ถึงจริงๆ พวกคุณสี่คนจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่ให้โอกาสพวกเราได้ถอยหลังไปที่ซ่องโจรเลย!"

"ทุกท่านน่าจะมองเห็นอย่างชัดเจน"

ขณะพูด ชายวัยกลางคนก็มองหน้าหลินหยุนแล้วพูดทันที"เฮยมู่ที่โดนทำลายร่างกายเมื่อสักครู่ จิตปฐมไม่ได้หนีออกไปด้านนอกเลย แต่เขาเลือกที่จะหนีกลับไปด้านในของซ่องโจร"

"นั้นก็เป็นเพราะพวกเราทุกคนต่างรู้ตัวดี!"

"มีเพียงกลับไปที่ซ่องโจร พวกเราถึงสามารถรักษาชีวิตไว้ได้!"

"ดังนั้น ถ้าพวกคุณยอมปล่อยฉันไป พวกคุณก็จะสามารถหลบหลีกกับดักพวกนั้นได้!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทั้งสี่คนเริ่มลังเลขึ้นมาทันที

เพราะคำอธิบายของชายวัยกลางคนสมเหตุสมผลมากๆและไม่มีช่องโหว่อะไรเลย

ชิงเฟิงลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็มองหน้าชายวัยกลางคนและพูดอย่างเคร่งขรึม"ถ้าให้ดีที่สุด คุณอย่ามาคิดไม่ซื่อกับพวกเรา มิฉะนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราแม้แต่นิดเดียว พวกเราก็จะสังหารคุณก่อน!"

สีหน้าของชายวัยกลางคนไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เขารีบพูดทันที"เรื่องนี้มันแน่อยู่แล้ว ในเมื่อฉันตกอยู่ในมือของอัจฉริยะสี่คนจากสถาบันราชภัฏ ฉันรู้ตัวดีว่าตัวเองควรทำตัวยังไง!"

"จุดจบที่ดีที่สุดสำหรับฉัน ก็คือโดนส่งตัวให้หน่วยกำกับดูแล"

"สุดท้ายก็คงโดนส่งตัวไปที่สนามรบหมื่นจักรวาล"

"แต่ถ้าไปสนามรบหมื่นจักรวาลจริงๆ ฉันอาจจะมีโอกาสรอดชีวิตกลับมาก็ได้!"

"เรื่องนี้ ฉันรู้ตัวดี!"

เว่ยหลีเปล่งเสียงเย็นชาออกมาและพูด"คุณรู้ตัวก็ดีแล้ว พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ถ้าคุณไม่ได้คิดร้ายกับพวกเรา คุณอาจจะมีโอกาสรอดชีวิต!"

ชิงเฟิงพูด"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณก็นำทางได้เลย!"

ชายวัยกลางคนพยักหน้าทันที เขาไม่ได้พูดอะไรอีก

ร่างกายของเขายังโดนลวดทองของชิงจื้อมัดตัวอยู่ ในเวลานี้ ชิงจื้อได้คลายลวดทองออกมานิดหน่อย ชายวัยกลางคนรีบถอนหายใจยาวๆออกมาทันที สีหน้าอันเจ็บปวดของเขาก็ลดลงทันที

ตอนนี้เขาพาสี่คนเดินไปทางซ่องโจรที่อยู่ในส่วนลึกของเขากุยหยวนทันที

ในชั่วพริบตา ทั้งห้าคนก็เดินเข้ามาในส่วนลึกของเขากุยหยวนแล้ว

มีภูเขาสองลูกที่สูงมากๆและอยู่เหนือเมฆ มีช่องแคบเล็กๆและมีประตูอยู่

ในประตูนั้น มีค่ายกลป้องกันที่แข็งแกร่งมากๆอยู่

ถ้าหลินหยุนและคนอื่นๆอีกสามคน ถ้ามาแค่คนเดียวหรือมากันสองคน ถ้าอยากจะทำลายค่ายกลนี้คงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ แต่ถ้าสี่คนร่วมมือกัน ใช้เวลานิดหน่อยก็คงทำลายมันได้

เมื่อมองเห็นค่ายกลอันนี้ สำหรับชายวัยกลางคนแล้ว ทำให้คนอื่นๆเชื่อคำพูดของเขามากขึ้น

ทุกคนมองเห็นมือของชายวัยกลางคนมีแสงสว่างเกิดขึ้น จากนั้นก็มีป้ายหยกสีขาวขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏ หลังจากนั้นเขาก็โยนมันไปที่ค่ายกลทันที