จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1616

เขานิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูด"สหายเฮยมู่ ฉันคิดว่าคุณควรออกมาจากวิมานด้วยตัวเองจะดีกว่า! อัจฉริยะจากสถาบันราชภัฏรับปากฉันแล้ว ถ้าจับตัวพวกเราได้แล้ว จะไม่สังหารพวกเรา และจะส่งตัวพวกเราให้หน่วยกำกับดูแล!"

ขณะพูด เขาก็หันหลังกลับไปมองชิงเฟิงกับเว่ยหลีและส่งสายตาให้พวกเขาทันที ทำให้ชิงเฟิงกับเว่ยหลีพยักหน้า

เขาก็เลยพูดต่อทันที"สหายเฮยมู่ คุณน่าจะรู้ว่าหน่วยกำกับดูแลทำอะไรกับพวกเราบ้าง พวกเขาไม่ฆ่าพวกเราอยู่แล้ว แต่จะส่งพวกเราไปที่สนามรบหมื่นจักรวาล!"

"เมื่อถึงสนามรบหมื่นจักรวาล จะมีอันตรายและความโชคดีอยู่ในนั้น!"

"แต่พวกเราก็มีโอกาสรอดชีวิตกลับมาได้!"

"ไม่เพียงแค่นี้ บางทีพลังของพวกเราอาจจะเพิ่มสูงขึ้นก็ได้!"

"เมื่อถึงตอนนั้นเราก็ไม่ใช่ทหารบาปอีก!"

"และมีโอกาสกลับมาด้วย!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เฮยมู่ที่อยู่ในวิมานก็หัวเราะอย่างเย็นชาและพูด"หลินซู แกคิดว่าฉันเฮยมู่เป็นคนที่โง่มากๆเหรอ? ไปสนามรบหมื่นจักรวาล แกพูดดูดีมากๆ แต่หลายปีที่ผ่านมา ทหารบาปที่ถูกส่งตัวไปที่สนามรบหมื่นจักรวาลนั้น มีกี่คนที่สามารถรอดชีวิตกลับมาได้?"

"เมื่อไปที่สนามรบหมื่นจักรวาลแล้ว ก็ไม่มีทางรอดชีวิตกลับมาได้อยู่แล้ว!"

"แกอยากจะตายอยู่ในสนามรบหมื่นจักรวาลเหรอ?"

"นั้นก็เป็นเรื่องของแก!"

"ฉันเฮยมู่ไม่อยากไปอยู่แล้ว!"

หลินซูหายใจเข้าลึกๆและพูดเกลี้ยกล่อม"เฮยมู่ ตอนนี้คุณไม่มีโอกาสอีกแล้ว ถ้าคุณยังหัวดื้อต่อไป คุณก็จะโดนอัจฉริยะจากสถาบันราชภัฏสังหาร! แต่ถ้าไปที่สนามรบหมื่นจักรวาล อย่างน้อยก็ยังมีโอกาสรอดชีวิตกลับมา!"

"ทางเลือกที่ง่ายๆแบบนี้ หรือว่าคุณอยากจะเลือกตายตอนนี้เหรอ?"

เฮยมู่พูดอย่างเย็นชา"ตายตอนนี้เหรอ? คุณคิดว่าฉันกลัวตายจริงๆเหรอ? ตอนนี้ฉันอยู่ในวิมานของประมุขเขากุยหยวน ถ้าพวกคุณกล้าเข้ามา ฉันจะเปิดค่ายกลในวิมานทันที!"

"พวกคุณคิดว่าตัวเองจะสามารถหนีไปได้เหรอ?"

"ฝันไปเถอะ!"

"ถึงแม้ฉันจะต้องตาย ฉันก็จะทำให้พวกคุณตายไปพร้อมกับฉันด้วย!"

"ฮ่าๆ อัจฉริยะสี่คนจากสถาบันราชภัฏ……"

"ลูกศิษย์ทุกคนของสถาบันราชภัฏต่างมีอนาคตที่สดใสและเป็นเสาหลักของราชวงศ์!"

"ถ้าพวกคุณเสียชีวิตอยู่ในเขากุยหยวนพร้อมกับฉัน ฉันคงรู้สึกมีเกียรติมากๆ!"

"แต่ถ้าพวกคุณไม่อยากตายกับฉันที่เป็นโจรฝึกอิสระละก็ ตอนนี้พวกคุณก็จากไปได้เลย! ฉันเฮยมู่ก็ไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับพวกคุณอยู่แล้ว!"

หลินซูรีบตะโกนทันที"เฮยมู่! คุณอย่าหัวดื้ออีกเลย! คุณ……"

เขายังอยากจะพูดต่ออีก แต่ในเวลานี้หลินหยุนที่ไม่เคยเอ่ยปากพูดมากก่อน ตอนนี้สีหน้าของเขาแย่มากๆและพูดทันที"พอได้แล้ว!"

ในเวลานี้ สายตาของทุกคนก็มองไปที่หลินหยุนทันที

หลินซูรีบถามหลินหยุนทันที"คุณชาย อย่าพึ่งรีบร้อนเลย ให้ฉันเกลี้ยกล่อมเฮยมู่สักครู่ ถ้าเขาเปิดค่ายกลพวกนั้นจริงๆ มันอันตรายมากๆ!"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็เปล่งเสียงเย็นชาออกมาและมองหน้าหลินซูแล้วพูด"คุณยื้อเวลามานานขนาดนี้แล้ว ฉันคิดว่าคุณยื้อเวลามามากพอแล้ว?"

หลินซูอึ้งไปเลย จากนั้นก็รีบพูดทันที"คุณชาย ฉัน……ฉันไม่เข้าใจคำพูดของคุณเลย!"

หลินหยุนหัวเราะอย่างดูถูกและพูด"ฟังไม่เข้าใจเหรอ? ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ คุณก็ยื้อเวลามาโดยตลอด คนที่อยู่ด้านในไม่ใช่เฮยมู่อยู่แล้ว แต่เป็นประมุขเขากุยหยวนต่างหาก ฉันไม่ได้พูดผิดใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ไม่เพียงแค่หลินซูตกใจเท่านั้น แม้แต่ชิงเฟิงกับเว่ยหลีและชิงจื้อก็ตกใจมากๆเช่นกัน

หลินซูรีบอธิบายทันที แต่ในเวลานี้ ด้านในวิมานมีเสียงหัวเราะของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นทันที

มีรังสีกระบี่ที่เต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟันอันรุนแรง ฟันไปที่ชายวัยกลางคนทันที!

เดิมทีชายวัยกลางคนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว

ตอนนี้เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเพลงกระบี่พลังผกผันของหลินหยุน เขาไม่มีทางรับมือได้อยู่แล้ว เขาเบิกตากว้างและตะโกนด้วยความตกใจ"ประมุขเขาช่วยฉันด้วย!"

แต่ประมุขเขากุยหยวนที่อยู่ในวิมานยังไม่ทันได้ลงมือ กระบี่ของหลินหยุนก็แทงทะลุโลกกำลังภายในตัวของอีกฝ่ายแล้ว

จิตปฐมของเขาโดนทำลาย ทำให้เขาเสียชีวิตทันที

แต่ในเวลานี้ มีแรงดูดมหาศาลพุ่งออกมาจากวิมาน และดูดพลังที่ออกมาจากร่างกายของชายวัยกลางคนทันที

จากนั้น เสียงของผู้หญิงคนนั้นก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง"หลินซู คุณทำได้ดีมากๆ คุณช่วยยื้อเวลาให้ฉันเยอะขนาดนี้! แต่ยังขาดอยู่นิดหน่อย ถ้าเอาพลังทั้งหมดของคุณมาให้ฉัน มันก็เพียงพอแล้ว!"

เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของหลินหยุนเปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็บินถอยหลังทันที

วินาทีต่อมา มีพลังที่แข็งแกร่งมากๆ พุ่งออกมาจากด้านในวิมานทันที

มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวที่ด้านนอกวิมาน

ประมุขเขากุยหยวน!

เป็นประมุขเขากุยหยวนจริงๆด้วย!

เมื่อมองเห็นผู้หญิงคนนี้ ชิงเฟิงกับเว่ยหลีหายใจเร็วด้วยความตกใจ และรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที

เพราะใครก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ เหตุการณ์จะเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้!

เว่ยหลีพูดด้วยความตกใจ"ประมุขเขากุยหยวน... คุณ……คุณไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอ?"

อีกฝ่ายยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด ชิงเฟิงพูดอย่างเคร่งขรึมทันที"ไม่ใช่ เธอบาดเจ็บอยู่ และบาดเจ็บสาหัสด้วย! การที่เธอให้หลินซูยื้อเวลาเอาไว้ เพราะเธอต้องการเวลาฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ!"