จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1617

ในสี่คนนี้ ชิงเฟิงคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด เขาได้ฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนปลายบริบูรณ์แล้ว และเขาสามารถเขาสู่แดนดั่งเทพได้ตลอดเวลา

การที่เขาไม่ยอมเข้าสู่แดนดั่งเทพ เพราะความต้องการของเขาใหญ่มากๆและเขาก็อยากแข็งแกร่งมากกว่านี้ด้วย

แดนจิตปฐมเข้าสู่แดนดั่งเทพ

ดวงจิตปฐมกำลังเปลี่ยนแปลง

ถ้าจิตปฐมยิ่งแข็งแกร่ง ถ้าโลกกำลังภายในตัวยิ่งใหญ่เท่าไหร่

เมื่อเข้าสู่แดนดั่งเทพแล้ว เขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งเท่านั้น

การที่ชิงเฟิงไม่ยอมเข้าสู่แดนดั่งเทพ ก็เพราะเหตุผลนี้

ในลูกศิษย์ของสถาบันราชภัฏนั้น คนที่คิดเหมือนกับชิงเฟิงมีอยู่ไม่น้อย พวกเขาไม่ยอมเข้าสู่แดนดั่งเทพ

เมื่อพวกเขาไม่สามารถบีบบังคับพลังของตัวเองได้อีก พวกเขาถึงจะเลือกเข้าสู่แดนดั่งเทพ

ดังนั้นในตอนนี้ ชิงเฟิงคือคนที่มองทุกอย่างออกอย่างชัดเจน

ประมุขเขากุยหยวนไม่เพียงแค่บาดเจ็บเท่านั้น แต่เธอบาดเจ็บสาหัสด้วย

ชายวัยกลางคนช่วยยื้อเวลาให้เธอ เพื่อให้เธอได้มีเวลาฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ

ตอนนี้เธอได้ดูดซับพลังของชายวัยกลางคนแล้ว ทำให้พลังของเธอน่ากลัวมากขึ้น

สายตาของเว่ยหลีมองไปที่ชิงเฟิงทันทีและพูด"ศิษย์พี่ นอกจากต่อสู้แล้ว พวกเรายังมีทางเลือกอื่นๆอีกไหม!"

ตรงนี้คือด้านในของซ่องโจร ด้านล่างภูเขาเต็มไปด้วยค่ายกลและกับดัก ถ้าอยากจะหนีออกไป มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

นอกจากสังหารประมุขเขากุยหยวนที่อยู่ตรงหน้าก่อน

"ฮ่าๆๆๆ ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว งั้นก็คงไม่ต้องออกไปแล้ว!"

"สมัยนั้น ผู้นำกุยหยวนโดนทำลายก็เพราะสถาบันราชภัฏของพวกคุณ!"

"วันนี้ลูกศิษย์ของสถาบันราชภัฏได้มาถึงเขากุยหยวนพอดี!"

"ฉันไม่ยอมให้พวกคุณจากไปอย่างง่ายๆแน่นอน?"

"แต่ถ้าพวกคุณยอมคุกเข่าต่อหน้าฉัน และด่าสถาบันราชภัฏออกมา ฉันอาจจะไม่สังหารพวกคุณก็ได้!"

"เอายังไง?"

"เรื่องนี้สำหรับพวกคุณ มันไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้ว!"

ชิงเฟิงพูดอย่างเย็นชา"พูดไร้สาระ! ลูกศิษย์ของสถาบันราชภัฏ ถึงแม้ต้องตาย แต่ก็คงไม่ยอมตกเป็นลูกน้องของโจรอย่างคุณอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น คนอย่างคุณยังไม่คู่ควรพอให้พวกเราต้องทำแบบนั้น!"

"คุณก็เป็นแค่ยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนต้นที่บาดเจ็บสาหัสเท่านั้น ใครแพ้หรือชนะ ใครจะตายก่อนกัน เรื่องนี้ใครก็คาดเดาไม่ได้!"

ถึงแม้จะพูดแบบนี้ออกมา แต่สีหน้าของชิงเฟิงก็เคร่งขรึมมากๆ เมื่อก่อนเขาเคยหนีรอดจากน้ำมือของยอดฝีมือแดนดั่งเทพ และเรื่องนี้ก็โด่งดังมากๆ

เป็นประสบการณ์ที่เขาภาคภูมิใจมากๆ แต่เขารู้ตัวดี ครั้งนั้นเพราะโชคช่วยมากกว่า !

ยังมีอีกเรื่องก็คือ สามารถหนีรอดจากยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนต้นนั้น

ไม่ได้แปลว่าเขาสามารถเอาชนะยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนต้นที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและสามารถสังหารอีกฝ่ายได้

สองเรื่องนี้แตกต่างกันมากๆและความยากของมันก็ไม่สามารถเทียบกันได้!

ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว นี่คือครั้งแรกเหมือนกัน!

หลินหยุนในตอนนี้ สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมมากๆ!

วันนี้ถ้าเขาอยากจะรอดชีวิตออกไป เขาคงต้องต่อสู้อย่างสุดชีวิตแล้ว!

เนื่องจากเขาเป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนต้นเท่านั้น แม้แต่เข้าร่วมการต่อสู้ก็คงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ

เมื่อประมุขเขากุยหยวนได้ยินคำพูดของชิงเฟิง เธอก็หัวเราะอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นก็สะบัดมือทันที มีตะปูสีดำนับไม่ถ้วนพุ่งโจมตีชิงเฟิงทันที

สายตาของชิงเฟิงเปล่งประกายทันที เขาถอยหลังและโจมตีด้วยกระบี่ยาวที่อยู่ในมือ

รังสีกระบี่ที่ทรงพลังพุ่งออกไปทันที และโจมตีจนตะปูสีดำตกลงพื้นอย่างรวดเร็ว

แต่ในเวลานี้ มีตะปูที่เย็นยะเยือกมากๆพุ่งเข้ามา ทำให้สีหน้าของชิงเฟิงเปลี่ยนไปทันที

เขาขยับร่างกายทันที แต่ตะปูก็ยังไล่ตามมาเรื่อยๆ ทำให้เขาไม่สามารถหลบหนีพ้น

"คุณไม่รู้สึกขายหน้าบ้างเหรอ !"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ชิงเฟิงรู้สึกโกรธมากๆ"คุณพูดอะไรนะ?"

เว่ยหลีรีบพูดทันที"ศิษย์น้องหลินหยุน คุณพูดน้อยๆหน่อย!"

ตอนที่เธอพูดอยู่ ทำให้เธอเสียสมาธิ เธอก็โดนประมุขเขากุยหยวนโจมตีด้วยฝ่ามือจนปลิวออกไปทันที เธอกระอักเลือดออกมา สีหน้าของเธอขาวซีดมากๆ

เมื่อหลินหยุนเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาตะโกนด้วยความโกรธ"ถ้าตอนนี้พวกคุณยังไม่ยอมสู้ตาย พวกคุณก็รอความตายอยู่ตรงนี้ก็แล้วกัน! ฉันไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว!"

"ฉันคิดว่าตัวเองตาบอดจริงๆ!"

"ฉันคิดว่าพวกคุณเป็นอัจฉริยะของสถาบันราชภัฏ แต่สุดท้ายแล้ว พวกคุณก็เป็นได้แค่เศษสวะ!"

"เรื่องนี้ทำให้ฉันผิดหวังมากๆ พวกคุณไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ!"

"ถ้าฉันมีพลังเหมือนกับพวกคุณในตอนนี้ ถึงแม้ฉันจะสู้อีกฝ่ายไม่ได้ แต่ฉันคงจะสู้ตายกับอีกฝ่าย!"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลินหยุนก็เงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปที่ประมุขเขากุยหยวนและตะโกนอีกครั้ง"ประมุขเขากุยหยวน ฉันรู้ว่าพลังของคุณใกล้จะหมดแล้ว ตอนนี้คุณยังไม่สังหารสามคนนี้อีก ดูเหมือนแดนดั่งเทพอย่างคุณก็เป็นเศษสวะเหมือนกัน!"

"อย่าพูดถึงบาดเจ็บสาหัสเลย!"

"ถึงแม้ยอดฝีมือแดนดั่งเทพที่ใกล้จะตายแล้ว แต่เขาก็สามารถจัดการยอดฝีมือแดนจิตปฐมได้อย่างง่ายดายอยู่แล้ว!"

"ฉันมองออก ถึงแม้คุณจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ในยอดฝีมือแดนดั่งเทพด้วยกัน คุณก็เป็นได้แค่มดตัวเล็กๆเท่านั้น!"

"เศษสวะอย่างคุณ ยังกล้ามาบอกให้ฉันเป็นลูกน้องของคุณอีกเหรอ?"

"มันเป็นเรื่องตลกมากๆ!"

ประมุขเขากุยหยวนหัวเราะออกมาทันที"เด็กหนุ่ม คนเป็นคนที่น่าสนใจมากๆ ฉันเริ่มชอบคุณมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว! ถ้าฉันจัดการแมลงวันสามตัวนี้เสร็จ ฉันค่อยมาจัดการคุณ!"

ในเวลานี้ เว่ยหลีทานโอสถจำนวนมากเข้าไปทันที แส้ยาวที่อยู่ในมือโจมตีใส่ประมุขเขากุยหยวนอีกครั้ง

ครั้งนี้ เธอสู้ตายแล้วจริงๆ!

เมื่อชิงเฟิงเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็พุ่งออกไปทันที เขาโยนกระบี่ยาวที่อยู่ในมือออกไป จู่ๆเหนือศีรษะของเขาก็มีกระบี่นับพันนับหมื่นเล่มทันที!