จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1626

หลังจากที่นิ่งไป เห็นเพียงชิงหมินดูจองหอง และพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันรู้ว่า ลูกศิษย์สถาบันราชภัฏอย่างพวกแก แต่ละคนเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบ ก็สามารถต่อสู้อย่างก้าวกระโดดได้!”

เขามองไปทางหลินหยุน “แกน่าจะไม่มีข้อยกเว้น! แกเป็นผลการฝึกตนจิตปฐมตอนต้น อย่างน้อยก็สามารถที่จะต่อสู้กับจิตปฐมตอนกลางได้ ฉันพูดถูกใช่ไหม?”

“แต่ว่า ฉันก็แค่อยากจะลองดู ดูว่าแกกับฉันที่เป็นแดนเดียวกัน ใครมีความสามารถมากกว่ากัน!”

“อ้ากกกก!”

เมื่อเสียงลดลง ชิงหมินก็ยื่นมือออกมา กรงล่องหน ก็ได้ปกคลุมลงไปจากศีรษะของหลินหยุน

ภายใต้การปกคลุมของกรง หลินหยุนรู้สึกว่าผลการฝึกตนของตัวเองก็ถูกกำราบในทันที

อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้ของชิงหมิน คล้ายกับกฎขอบเขต

ไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายได้ หลินหยุนทำเสียงฮึ กระบี่วิญญาณฟ้าก็ส่องประกายในมือ “วิ้ง!”

เพลงกระบี่พลังผกผันฟันออกไปอย่างเหี้ยมหาญ

ฟันไปที่บนกรงในทันที กรงก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำลายได้ในทันที ภายใต้แรงกระแทกอย่างแรง กรงก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

ยังคงกำราบหลินหยุนไว้

เมื่อชิงหมินเห็นเช่นนี้ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่าฮ่า อัจฉริยะสถาบันราชภัฏอะไรกัน ฉันว่าก็แค่นี้ ก็พ่ายแพ้อยู่ในมือของฉันชิงหมิน!”

“ตั้งแต่เด็กจนโต ชิงเฟิงคิดเขามีพรสวรรค์เป็นอย่างมาก!”

“แข็งแกร่งกว่าคนเป็นพี่ชายอย่างฉันทุกอย่าง!”

“อันที่จริงเขาไม่รู้ว่า ตัวเองน่าหัวเราะเยาะมากแค่ไหน!”

“ฉันแค่ไม่อยากไปแย่งชิงช่วงเวลาสั้นๆกับเขาเท่านั้นเอง!”

“เมื่อพูดถึงพรสวรรค์ ฉันชิงหมินจะสู้เขาไม่ได้เลยหรอกเหรอ?”

“เขาคิดว่าเขาเข้าสู่สถาบันราชภัฏ ก็กลายเป็นอีกระดับหนึ่งเหรอ?”

“น่าตลกสิ้นดี!”

“ในเมื่อแกสามารถที่จะตามเขามายังที่นี่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขาให้ความสำคัญกับแก ในสถาบันราชภัฏ ก็เป็นคนที่มีความสามารถเช่นกันสินะ!”

“ตอนนี้เป็นอย่างไร?”

“วันนี้ฉันก็จะบอกกับชิงเฟิง ว่าตั้งแต่ต้นจนจบ ตั้งแต่เด็กจนโต ฉันแข็งแกร่งกว่าเขา!”

“ผนึก!”

เมื่อคำว่า“ผนึก”ออกจากปาก กรงที่ห่อหุ้มหลินหยุนไว้ ก็กลายเป็นระฆังในทันที และเสียงคำรามที่ดังก้องไปทั่วสวรรค์แผ่นดินก็ระเบิดทันที

และหลินหยุนซึ่งอยู่ในระฆัง ดูเหมือนจะได้ยินเสียงทะลุไปในหูครู่หนึ่งในทันที และกระทบส่วนลึกของจิตวิญญาณ

ทะเลจิตทั้งหมดได้ทำให้เกิดคลื่นนับพัน

ในเวลานี้ พลังจิตวิญญาณของเจียซินได้ห่อหุ้มทะเลจิตของเขาไว้ทั้งหมด นี่ถึงทำให้หลินหยุนสามารถที่จะรักษาสติไว้ได้

ในวินาทีต่อมา ความโกรธภายในหัวใจก็ปะทุขึ้นในมือของหลินหยุน

แผดเผาไหม้เป็นไฟขึ้นมาในทันที

เผาไหม้กรงระฆังทั้งหมดชิงหมิน คาดไม่ถึงว่า หลินหยุนไม่เพียงแต่ไม่เป็นอะไรอยู่ในระฆังเสียงดังลั่นนั้นของเขา แต่กลับทำลายกรงระฆังของเขาในทันที

“นี่……นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? แกทำลายวิชาขังของฉันได้อย่างไร”

สีหน้าของหลินหยุนไร้อารมณ์ ก้าวขึ้นมาในทันที และตะโกนด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ฉันไม่เพียงแต่ทำลายได้ ฉันยังฆ่าแกได้ด้วย!”

เมื่อคำพูดลดลง ร่างของหลินหยุนก็หายตัวไป ร่างเงาเซียนยืนอยู่กลางอากาศ ราวกับกำลังเดินออกมาจากกลางอากาศ

มือถือดาบยักษ์ใหญ่เล่มหนึ่ง

แทงตรงไปที่ชิงหมิน

ปราณดาบทำลายฟ้าทำลายโลก ทำให้คนไม่สามารถที่จะเกิดความคิดต้านทานได้

ชิงหมินกรีดร้อง เพิ่มวิชาขังกับตัว ถูกเขาใช้อยู่บนร่างกายของตัวเอง

อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ท่วงท่านี้เป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของบรรพบุรุษของตระกูลชิง

ตอนที่ใช้กับคู่ต่อสู้ ก็จะเป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่ทรงพลังอย่างยิ่งในการดักจับศัตรู

เมื่อใช้กับตัวเอง นั่นก็เป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ป้องกันที่ทรงพลังอย่างยิ่ง

ในขณะนี้ระฆังขนาดใหญ่กำลังห่อหุ้มตัวเองในทันที ดาบยักษ์ก็แทงลงไป

“ตูมมมมมมมมม”

เสียงตูมตามสะท้านฟ้าสะท้านดินดังขึ้น

ระฆังแตกสลายในทันใด ชิงหมินก็ถูกปราณดาบอันทรงพลังแทงกระเด็นออกไป และล้มลงกับพื้นอย่างหนัก ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด

แต่ท้ายที่สุดก็ยังคงต้านทานพลังลมปราณได้มาก

แม้จะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ไม่ถึงกับตาย

เขามองหลินหยุนอย่างไม่เชื่อสายตา ในสายตาแฝงไปด้วยความหมายบ้าคลั่ง

หลินหยุนก้าวติดต่อกันสามก้าว

ทันใดนั้นมังกรดำก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

ในเวลาเดียวกัน แม้แต่ธงวิญญาณในมือของชิงหมินก็แตกสลาย

ภายใต้แรงสะท้อนกลับขนาดนั้น ชิงหมินเลือดออกเจ็ดทวาร กรีดร้องออกมา และเผยให้เห็นดวงตาทั้งสองที่เหลือเชื่อ

ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง

เขามองไปที่หลินหยุนอย่างไม่เชื่อ

หลินหยุนในเวลานี้ ฝีมือไม่สิ้นสุดจริงๆ

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ทันใดนั้น เขาหัวเราะอย่างน่าสมเพช “นี่ก็คือลูกศิษย์สถาบันราชภัฏหรอกหรือ? นี่ก็คือลูกศิษย์สถาบันราชภัฏหรอกหรือ? ฉันคิดว่า ฉันแข็งแกร่งกว่าชิงเฟิง ฉันไม่ได้ให้ความสำคัญกับลูกศิษย์สถาบันราชภัฏ!”

“ดูเหมือนว่า ฉันผิดไปแล้ว!”

หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า “อันที่จริงก็ไม่ผิดอะไร! แม้ว่าความแข็งแกร่งของแกจะไม่มั่นคง อยู่ในการพัฒนาที่ถูกบีบบังคับ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า พรสวรรค์ของแกดีมาก!”

“แต่น่าเสียดาย แกเจอกับฉัน!”

“แม้ว่าจะอยู่ในสถาบันราชภัฏ พรสวรรค์อย่างฉัน ก็มีเพียงคนเดียวเท่านั้น!”

“ดังนั้นแกก็ไม่ต้องท้อใจเกินไป!”

“ฉันก็ไม่มีทางฆ่าแกจริงๆ!”

“ความเป็นความตายของแก ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของศิษย์พี่ชิงเฟิง!”

จากนั้น หลินหยุนชี้ออกไป หักห้ามผลการฝึกตนของชิงหมินในทันที

จากนั้นหันหน้ามองไปทางในตำหนักใหญ่

ในเวลานี้ชิงเฟิงและเซียวเหนี่ยนทั้งสองคนร่วมมือกัน และราชาครูยังคงสั่นอย่างรุนแรง

ทั้งสามคนได้รับบาดเจ็บไม่น้อย

แต่ว่า เดิมทีราชาครูยังคงได้เปรียบอย่างมั่นคง ในเวลานี้ก็ไม่รู้ว่าทำไม ลมปราณลดลงอย่างรวดเร็ว และไม่สามารถปราบปรามชิงเฟิงและเซียวเหนี่ยนได้แล้ว

ในเวลานี้ เว่ยหลีและชิงจื้อสองคนนี้ ก็ได้เข้าร่วมการต่อสู้ในที่สุด

ด้วยความร่วมมือของทั้งสี่คน ก็เป็นคนได้เปรียบก่อนอย่างแน่นอน