จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1629

ไท่จื่อเฟยไม่ทราบว่าทำไมหลินหยุนจึงมุ่งมั่นเช่นนี้

แต่ยังคงก้มหน้าครุ่นคิด

หลังจากผ่านไปนาน เงยหน้าขึ้นมองไปทางหลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้! แบบนี้ ในตอนค่ำวันนี้ คุณชายหลินไปรอที่โรงเหล้าริมรั้ว! ฉันจะให้องค์หญิงเก้าไปที่นั่น!”

หลินหยุนพยักหน้า และลุกขึ้นกล่าวลา

หลังจากที่กลับไปที่สวนลานเล็กๆได้อธิบายให้กับฉินหลัน มองดูเวลา ก็ออกจากตำหนักไท่จื่อ และมุ่งหน้าไปที่โรงเหล้าริมรั้วในเมือง

โรงเหล้าริมรั้ว

หลินหยุนยืนอยู่ที่หน้าประตูโรงเหล้า มองดูแผ่นป้ายที่อยู่บนประตู

โรงเหล้าแห่งหนึ่ง ตั้งชื่อริมรั้ว กลับน่าสนใจไม่น้อย

ไม่รู้ทำไมถึงได้ตั้งชื่อแบบนี้

เมื่อก้าวเข้ามา หลินหยุนตรงไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสาม สั่งเครื่องดื่ม เปิดหน้าต่าง รินเครื่องดื่มของตัวเองไปด้วย และมองออกไปนอกหน้าต่างรอไปด้วย

เขาไม่รู้ว่าไท่จื่อเฟยใช้วิธีการใด ทำให้องค์หญิงเก้ามายังที่นี่

แต่ดูจากท่าทางของไท่จื่อเฟย น่าจะยังสามารถที่จะทำได้

หลินหยุนรอประมาณหนึ่งชั่วโมง องค์หญิงเก้ายังไม่ปรากฏตัว ท้องฟ้าพลบค่ำแล้ว ค่อยๆมืดลง

ในเวลานี้ มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา หลินหยุนดวงตาเปล่งประกาย ตามด้วยพูดขึ้นมาว่า “เชิญเข้ามา!”

จากนั้นเขาก็เห็นเด็กผู้หญิงอายุสิบเอ็ดสิบสองปี และเปิดประตูห้องส่วนตัว

เด็กผู้หญิงมีผิวเหมือนหยก เห็นได้ชัดว่าอ้วนเล็กน้อย แต่ดวงตาคู่นั้นก็เหมือนอัญมณีสีดำสนิท ว่องไวมาก

ไม่ใช่ใครอื่น คืออาหลี

เมื่อเห็นคนในห้องส่วนตัวคือหลินหยุน เห็นได้ชัดว่าอาหลีก็คาดไม่ถึง และพูดด้วยความประหลาดใจในทันที “อ่าว! หลินหยุน คือนายเองเหรอ!”

หลินหยุนก็ยิ้ม และพูดขึ้นมาว่า “ฉันก็คาดไม่ถึงว่า จะเป็นเธอ!”

อาหลีก้าวเดินเข้ามา หันหลังเตะประตูห้องส่วนตัวปิดอย่างตามใจชอบ เดินไปที่ข้างกายของหลินหยุนนั่งลงมาก็รินเหล้าให้ตัวเองหนึ่งแก้วแล้วดื่มลงไป ฉกเช่นกับผู้หญิงห้าวกล้าอย่างยิ่ง ท่องโลกคนเดียว

หลังจากที่แสบจนแลบลิ้นออกมา ถึงได้มองไปทางหลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ทำไมนายถึงได้อยู่ที่นี่? นี่ก็ไม่ถูกต้องเลยนะ? หล่อนให้ฉันมา บอกว่ามีหมอเทพอยู่ที่นี่ท่านหนึ่ง ให้ฉันพาคนกลับไป หรือว่าฉันมาหาห้องผิดเหรอ?”

หลินหยุนรู้ว่าหล่อนที่อาหลีพูดถึงคือใคร

ในขณะนี้พูดเบาๆว่า “มาหาไม่ผิดหรอก หมอเทพคนนั้นก็คือฉันเอง แต่ฉันกลับไม่สามารถที่จะกลับไปกับเธอได้ หล่อนจะมาด้วยตัวเอง!”

อาหลีพยักหน้าพูดขึ้นมาว่า “งั้นก็ได้ ฉันจะไปแจ้งให้หล่อนทราบ!”

หลังจากที่พูดจบก็ลุกขึ้นกลับไป หลินหยุนพูดขึ้นมาในทันที “เธอไม่อยากถามว่า ทำไมฉันถึงได้กลายเป็นหมอเทพเหรอ? ทำไมถึงสามารถรักษาให้กับหล่อนได้?”

อาหลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันไม่สนใจ นี่มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่อย่างพวกนาย ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ฉันก็แค่ช่วยทำธุระ! นายอยากบอกก็ไม่ต้องบอกกับฉัน ฉันไม่อยากฟัง และก็จำไม่ได้ด้วย!”

หลังจากที่พูดจบ เดินไปสองก้าว และออกจากห้องส่วนตัว

หลินหยุนนิ่งไป ส่ายหน้าเล็กน้อย

ในไม่ช้า องค์หญิงเก้ามาด้วยตัวเองจริงด้วย นั่งลงตรงข้ามของหลินหยุน ตามด้วยพูดขึ้นมาอย่างเรียบราบ “พูดมา มีเรื่องอะไร”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ผิวพรรณขององค์หญิง ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ!”

องค์หญิงเก้าพูดขึ้นมา “นายจะรักษาโรคของฉันจริงเหรอ?”

หลินหยุนพยักหน้าพูดว่า “แน่นอน!”

องค์หญิงเก้าพูดขึ้นมาว่า “ทำไม? ทั่วทั้งเขตกลางฟ้า ทั่วทั้งโลกฉองหลง ก็ไม่มีใครกล้าพูดว่าสามารถรักษาโรคของฉันได้! พิษเซียนและหมอเซียนก็ทำไม่ได้!”

หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม “นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาไร้ประโยชน์!”

องค์หญิงเก้าพูดขึ้นมาว่า “นายอาจจะไม่เข้าใจ ทำไมองค์ชายสามต้องได้รับการสนับสนุนจากกองกำลังสำนักด้วย? อันที่จริงง่ายดายมากๆ เพราะว่ามารดาสนมขององค์ชายสาม ปีนั้นได้ทำให้สำนักสงบลง และแบ่งการดำรงอยู่ใหม่ของกองกำลัง!”

“แม้ว่าตอนนี้คนจะไม่อยู่แล้ว!”

“แต่เนื่องจากว่าความซาบซึ้งยังหลงเหลืออยู่ภายในใจ!”

“ก็หมายความว่า สำนักเหล่านี้ที่ยังอยู่ในตอนนี้ ส่วนใหญ่ ก็ได้รับบุญคุณของมารดาสนมขององค์ชายสาม!”

หัวใจของหลินหยุนสั่นไหว ก็คาดไม่ถึงว่า องค์ชายสามจะมีแม่แบบนี้ด้วย

อาศัยความซาบซึ้งที่หลงเหลืออยู่ภายในใจของแม่ ได้รับการสนับสนุนที่ดีเช่นนี้

แต่ท่านนั้นไม่ได้ธรรมดาเหมือนอย่างที่องค์หญิงเก้าพูด

องค์หญิงเก้าพูดต่อว่า “อีกอย่าง องค์ชายสามก็ไม่ได้เป็นคนไร้ค่า ถ้าหากเขาไม่มีความสามารถ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีใครสนับสนุนอย่างเด็ดขาด!”

“เขาเพียงแค่ถ่อมตนเกินไป!”

“เขาไม่ต่อสู้ ไม่แย่งชิง ดังนั้นทำให้ผู้คนเชื่อว่าสามารถที่จะทนต่อโลกได้!”

“บางทีพรสวรรค์ของเขาอาจจะสู้ไท่จื่อไม่ได้”

“แต่เขากลับไม่ได้แตกต่างกันมากเกินไป!”

“ทุกคนก็ชื่อว่า ถ้าหากองค์ชายสามสืบทอดบัลลังก์ ต้องเป็นกษัตริย์ที่มีเมตตา!”

“นี่ก็เป็นเพราะว่าทำไม ไท่จื่อและองค์ชายสาม ได้ก่อการต่อสู้ครั้งใหญ่ขึ้นแล้ว แต่จักรพรรดิองค์ก่อนกลับไม่มีเหตุผลที่จะยุ่ง!”

“จากมุมมองของจักรพรรดิองค์ก่อน ไท่จื่อก็ดี องค์ชายสามก็ดี อันที่จริงเพียงพอแล้วที่จะสืบทอดบัลลังก์ ไม่ว่าใครจะขึ้นครองบัลลังก์ จักรพรรดิองค์ก่อนก็ยอมรับได้!”

“นอกจากนี้ จักรพรรดิองค์ก่อนก็เชื่อว่า ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการต่อสู้ ตราบใดที่มันไม่ทำร้ายประเทศ มันก็จะอยู่ในขอบเขตที่ยอมรับได้!”

คำพูดขององค์หญิงเก้า ทำให้หลินหยุนตกตะลึง