จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1630

คำพูดขององค์หญิงเก้า ประกอบกับการสนทนาก่อนหน้าระหว่างทั้งสองคนในเมืองซวูอู๋ ทำให้หลินหยุนเกิดความรู้สึกอย่างหนึ่งว่าองค์หญิงเก้ายืนอยู่ข้างองค์ชายสาม ดูเหมือนจะไม่ได้เต็มใจ

แต่กลับดูเหมือนว่ายืนอยู่ข้างองค์ชายสามเพราะเห็นแก่สถานการณ์โดยรวม

บางที นี่เป็นความตั้งใจของจักรพรรดิคนก่อน?

เพียงแต่ว่า ในใจขององค์หญิงคิดอย่างไรกันแน่?

หลินหยุนก็ยังคงไม่แน่ใจ

สำหรับตัวของหลินหยุนเอง ตอนนี้ยืนอยู่ข้างไท่จื่ออย่างสมบูรณ์

ผูกมัดกับไท่จื่ออย่างแน่นอน!

จุดประสงค์ของการช่วยเหลือไท่จื่อในตอนนี้ของเขา คือการพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง

ต้องทำให้ไท่จื่อเข้าใจว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายาก และขาดไม่ได้ แบบนี้ถึงจะสะดวกต่อการบรรลุเป้าหมายในอนาคต

ดังนั้นตอนนี้เขาไม่เพียงจะช่วยเหลือให้ไท่จื่อได้บัลลังก์มาเท่านั้น

และในกระบวนการนี้ ยังจะแสดงความสามารถของตัวเองด้วย!

ในหัวของหลินหยุนยังคงวิเคราะห์ตำแหน่งขององค์หญิงเก้าต่อเนื่อง ยังมีข้อดีและข้อเสียของทั้งสองฝ่าย

และสามารถที่จะช่วยให้ไท่จื่อได้รับชัยชนะ จะแสดงความสามารถของตัวเองได้อย่างไร

องค์หญิงเก้าก็ไม่ได้รบกวนเขา ก็ปล่อยให้เขาทบทวนอย่างลึกซึ้ง

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ หลินหยุนมองไปทางองค์หญิงเก้า และพูดด้วยรอยยิ้มอย่างแผ่วเบาว่า “องค์หญิง ถ้าหากผู้น้อยมารักษาโรคของท่าน จะว่าอย่างไร?”

องค์เก้าพูดว่า “นายทำได้เหรอ?”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “มั่นใจเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์!”

องค์หญิงเก้าพยักหน้า “ก็สูงมากแล้ว!”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “องค์หญิงน่าจะรู้ว่าหลินหยุนต้องการแลกเปลี่ยนอะไร!”

องค์หญิงเก้าพูดขึ้นมาว่า “บอกได้แค่ว่าฉันจะทำให้ดีที่สุด! แต่ไม่สามารถถ่วงเวลาได้นานขนาดนั้น! ทุกคนก็ทราบกันดี ถ้าเกิดอ๋องบู๊กลับมา ไท่จื่อก็ได้เปรียบมากกว่า!”

“ความสมดุลของทั้งสองฝ่ายจะเกิดการเอียง!”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ต้องการที่จะถ่วงเวลาก็ยากมาก!”

“ฉันไม่เพียงแต่ไม่สามารถช่วยนายถ่วงเวลาได้ แต่กลับจะเร่งกระบวนการนี้ให้เร็วขึ้น!”

“เช่นนี้……นายยังจะรักษาให้ฉันหรือไม่?”

หลินหยุนพูดอย่างเรียบเฉยว่า “แน่นอน แต่ว่า อยากจะรักษาโรคขององค์หญิงให้หายดี อาจจะต้องใช้เวลานาน ยังต้องการสภาพแวดล้อมที่เงียบ และไม่ถูกรบกวนด้วย!”

“ไม่เช่นนั้น ไม่สามารถรักษาให้หายดีได้!”

“องค์หญิงไปปรึกษากับองค์ชายสามดีกว่า!”

องค์เก้าเงียบไปครู่หนึ่ง และพูดขึ้นมาว่า “ขอฉันคิดดูก่อน!”

จากนั้น องค์หญิงเก้าค่อยๆลุกขึ้น ก็จะจากไป

มองดูแผ่นหลังขององค์หญิงเก้าที่จากไป หลินหยุนรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าการคาดเดาของตัวเองอาจเป็นจริง

นั่งลงอีกครั้ง

ถ้าองค์หญิงเก้าเป็นอย่างที่ตัวเองคิดจริงๆ ไม่ได้อยู่ข้างองค์ชายสาม……

สถานการณ์ของทั้งสองฝ่ายนั้น ก็จะกำหนดขึ้นมาใหม่

ถ้าตัวขององค์หญิงเก้าก็สนับสนุนไท่จื่ออยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นทางอ๋องบุ๋น น่าจะสนับสนุนไท่จื่อ

ถ้าเกิดรอให้อ๋องบู๊กลับมา

ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล!

แต่ว่าองค์ชายสามจะยอมเสียเวลา เพราะว่าองค์หญิงเก้าเหรอ?

เก้าสิบเปอร์เซ็นต์น่าจะไม่มีทาง!

อย่างนั้นก็ต้องคิดหาวิธีการอื่น

แม้ว่าจะเป็นองค์เก้า หลังจากที่กลับครั้งนี้ เรื่องการรักษาคาดการณ์ว่าไม่มีทางประสบความสำเร็จ

หนทางนี้ โดยพื้นฐานนับกว่าเป็นทางตัน

ถ้าอย่างนั้นจะทำอย่างไรได้?

ให้สถาบันราชภัฏเลือกเหรอ?

พลังของสถาบันราชภัฏต้องยิ่งใหญ่มาก!

มีข่าวลือว่าอาจารย์เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกยกเว้นจักรพรรดิองค์ก่อน!

ถึงกับว่าจักรพรรดิองค์ก่อนอยู่ต่อหน้าของอาจารย์ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้

หากอาจารย์นำพาสถาบันราชภัฏให้ยืนอยู่ข้างไท่จื่อ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรให้ต้องวิตกกังวล

แต่คนกล่าวไว้ว่า อาจารย์ไม่เคยมีส่วนร่วมในเรื่องเหล่านี้

อยู่เหนือธรรมชาติโดยสิ้นเชิง

ยิ่งไปกว่านั้นว่ากันว่า อาจารย์ไม่ได้ปรากฏตัวตนที่แท้จริงมาหลายร้อยปีแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าอาจารย์อยู่ภายในสถาบันราชภัฏมาโดยตลอด หรือว่าไปหมื่นจักรวาลตั้งนานแล้ว

ดังนั้น หากอาจารย์ไม่ปรากฏ ใครก็ตัดสินใจแทนสถาบันราชภัฏไม่ได้

หลังจากเสร็จสิ้นงานศพ

ไท่จื่ออยู่ในความดูแลของประเทศ!

นอกจากเหนือจากอ๋องบุ๋น และยังมีองค์ชายทั้งแปดที่คอยช่วยเหลือในการบริหารกิจการการเมือง!

ไท่จื่อยังอาศัยอยู่ในพระราชวังตะวันออก

ประเทศไม่สามารถขาดราชาได้แม้แต่วันเดียว

เดิมทีไท่จื่อในฐานะองค์ราชทายาท สืบทอดบัลลังก์ เป็นเรื่องที่ทำตามกฎเกณฑ์ถึงจะได้ผลออกมาดี

แต่ว่า ในบรรดาองค์ชายทั้งแปดที่ช่วยเหลือในการบริหารกิจการการเมือง มีห้าองค์ต่อต้าน!

ความหมายของพวกเขาคือ รอถึงช่วงเวลาที่ได้รับความเคารพนับถือ ก็คือสามปีต่อมา ไท่จื่อค่อยสืบทอดบัลลังก์อย่างเป็นทางการ!

อ๋องบุ๋นไม่ได้แสดงความคิดเห็น

อ๋องบุ๋นก็มีขุนนางชั้นผู้ใหญ่เกือบครึ่งทยอยถวายบังคม และสนับสนุนผลการตัดสินใจขององค์ชายทั้งแปด

ไท่จื่อจะคัดค้านได้เหรอ?

แน่นอนว่าไม่ได้!

ดังนั้นก็ทำได้แค่เลือกที่จะรับปาก

โดยพื้นฐานแล้วเป็นสิ่งที่ทุกคนรับรู้กัน

รวมถึงตัวของไท่จื่อเองด้วย

สามวันต่อมา

ไท่จื่อเรียกหลินหยุนเข้ามาในพระราชวัง

ตอนที่เจอกับไท่จื่ออีก ไท่จื่อกับตอนที่อยู่ในตำหนักก่อนหน้านี้ เกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

ลมปราณในร่างกายก็ปรากฏ

รัศมีก็เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก!

เมื่อทั้งสองนั่งลง ไท่จื่อเฟยก็พูดออกมาว่า “หลินหยุน ฉันรู้ว่านายเคยไปหาองค์หญิงเก้า! แต่เรื่องต่อไป ไม่ใช่ว่าองค์หญิงเก้าสามารถควบคุมและมีอิทธิพลได้อย่างสมบูรณ์!”

“นอกจากนี้ ฉันบอกกับนายได้เลย ว่าอันที่จริงน้องเก้าเป็นคนของฉันอยู่แล้ว!”

หลินหยุนคิดเรื่องนี้ได้ตั้งนานแล้ว กลับไม่แปลกใจเลย เมื่อเห็นท่าทีสงบของเขา ไท่จื่อก็อดสงสัยไม่ได้ว่า “นายไม่รู้สึกแปลกใจเลยเหรอ?”

หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า “เดาได้แล้ว!”

ไท่จื่อนิ่งไป อดไม่ได้ที่จะหัวเราะดังลั่น “หลินหยุน ฉันดูนายไม่ผิดจริงๆ! นายมีสติปัญญาเหมือนปีศาจจริงๆ!”