จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1633

“นายรนหาที่ตายอยู่เหรอ?”

หลินหยุนก็นิ่งอึ้ง คารวะให้กับผู้อาวุโส และพูดขึ้นมาว่า “ทำไมผู้อาวุโสถึงพูดเช่นนี้?”

ท่านหลิวหมดคำพูดในทันที กลอกตาขาวพูดขึ้นมาว่า “นายไม่รู้ตัวเองมีความสามารถแค่ไหนจริงๆเหรอ? ชั้นเก้าใช่ว่าจิตปฐมตอนกลางอย่างนายจะสามารถเข้าไปได้เหรอ?”

“อย่าว่าแต่นาย ต่อให้เป็นจิตปฐมตอนปลาย ทั่วทั้งสถาบัน ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามา! นายไม่รนหาที่ตายเรียกว่าอะไร?”

หลินหยุนถึงได้เข้าใจ และพูดอย่างราบเรียบว่า “ผมไม่ใช่คนอื่น ก็ย่อมไม่สามารถตัดสินตามมาตรฐานของคนอื่นได้! ผู้อาวุโส ผมไม่ได้รนหาที่ตาย ผมแค่รู้สึกว่าชั้นเก้า เหมาะสมกับผมมากกว่าเท่านั้นเอง!”

ท่านหลิวโกรธในทันที“เหลวไหล! นาย……ข้าเห็นว่าไอหนุ่มอย่างนายมีความสามารถที่ดีมาก ไม่อยากปล่อยให้นายตายอยู่ที่นี่ แต่นายจะรนหาที่ตายเอง งั้นนายก็เข้าไปซะ!?”

ในเวลานี้ ประตูของห้องลับอีกสองห้องก็ถูกเปิดจากด้านในเช่นกัน หลังจากเห็นว่าคือหลินหยุน คนสองคนที่อยู่ด้านหลังประตูต่างก็ประหลาดใจมาก

เมื่อหลินหยุนได้ยินเสียงก็กวาดสายตามองไปที่ทั้งสองคนแวบหนึ่ง จากนั้นก็ละสายตา และพูดกับท่านหลิวว่า “ผู้อาวุโส ผมรู้ว่าตัวเองมีความสามารถแค่ไหน! ผู้อาวุโสไม่ต้องเป็นห่วงผู้น้อย!”

จากนั้น ก็ผลักประตูห้องลับที่อยู่ข้างหน้า และก้าวเดินเข้าไปข้างใน

เมื่อเห็นหลินหยุนเข้าไปในห้องลับ ท่านหลิวโกรธมาก แต่กลับไม่ได้ออกไป เขาอยู่ที่ทางเข้า ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับหลินหยุนจริงๆ เขาสามารถที่จะนำออกจากข้างในได้ทันที

แต่อารมณ์โกรธก็สุดจะบรรยายได้

เวลาผ่านไปทุกวินาที

ไม่ช้าก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

ลมปราณข้างในยังคงสงบนิ่งมาก

เขาก็ค่อยๆเริ่มที่จะตกตะลึงขึ้นมา

ก็รอที่ทางเข้าไปอีกสักพัก ความโกรธในใจของท่านหลิวก็หายไปอย่างสมบูรณ์

เด็กคนนี้……ร้ายกาจเกินไปแล้ว!

จิตปฐมตอนกลางคนหนึ่ง เข้าไปในชั้นเก้าจริงๆ!

เขาไม่อยากเชื่อเลยจริงๆว่า เด็กคนนี้ทำได้อย่างไรกัน?

ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ร่างของท่านหลิวเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ออกจากชั้นเก้า

และในขณะนี้หลินหยุนที่อยู่ในห้องลับ ก็เป็นเรื่องยากมากที่กำลังทนต่อแรงกดขี่ที่ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบมิได้!

เขายังคงประเมินพลังกดขี่ของชั้นเก้าต่ำไป

เขาในตอนนี้ จนตรอกมากกว่าหยวนเย่ก่อนหน้านี้มาก

แม้แต่รูขุมขนของร่างกาย ก็มีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

แต่เขายังคงกัดฟันแน่นๆทนเอาไว้

แม้ว่ามันจะเจ็บปวดมาก แต่ก็ยังห่างไกลจากขีดจำกัดของเขาสามารถทนได้

ความเจ็บปวดนั้นยิ่งใหญ่ และก็ได้รับอย่างยิ่งใหญ่

โลกกำลังภายในตัวของหลินหยุนยังคงขยายตัวด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก

ตามการคาดเดาของเขา ถ้าหากตอนที่ทนต่อชั้นเก้าได้อย่างสมบูรณ์ โลกกำลังภายในตัวของเขาอาจจะราวกับแดนดั่งเทพตอนกลาง

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ความเจ็บปวดยังไม่ลดลง

เขาในขณะนี้ ได้กลายเป็นมนุษย์เลือดแล้ว

แล้วก็ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมง

เลือดเนื้อทั่วทั้งร่างกายของหลินหยุนก็เลอะเทอะไปหมด

และโลกกำลังภายในตัวของเขาก็ได้ขยายไปถึงจุดที่ใกล้กับแดนดั่งเทพตอนกลางแล้ว

แต่เมื่อเทียบกับช่วงแรกๆของแดนดั่งเทพตอนต้น คงจะเทียบไม่ได้อย่างแน่นอน

แต่ว่า ต้องใช้เวลามากในการขัดเกล้าต่อไป

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาและคะแนนภารกิจมากขนาดนั้นแล้ว!

หายใจเข้าลึกๆ หลินหยุนออกจากห้องลับ

ตอนที่เขาเดินออกมาจากหอกลั่นวิญญาณ์ เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเขา ผู้คนรอบข้างก็ตกใจทั้งหมด รวมทั้งท่านอู๋อยู่ในนั้นด้วย

“ไอหนุ่น นาย……เข้าไปที่ชั้นเจ็ดแล้วเหรอ?”

หลินหยุนในเวลานี้ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะพูด

ส่ายหน้าไปทางท่านอู๋ จากนั้นกัดฟันออกจากหอกลั่นวิญญาณ์ และกลับไปในถ้ำ

และหลังจากที่เขาจากไป ท่านอู๋ก็ลงไปถึงในหอกลั่นวิญญาณ์ทันที

“เหล่าหลิว เกิดอะไรขึ้น?”