สรุปตอน บทที่ 1634 เข้าสู่บ่อเลี้ยงจิตวิญญาณ – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1634 เข้าสู่บ่อเลี้ยงจิตวิญญาณ ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
จากนั้น ก้าวเดินเข้าไปข้างในนั้น
เพิ่งจะเข้ามาข้างใน หมอกควันก็ปกคลุมเขาเอาไว้ในนั้น
ที่นี่ดูเหมือนโลกใบเล็ก
มีหมอกอยู่ทุกที่
ไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน
หลังจากที่พลังจิตวิญญาณปล่อยออกมา ก็เป็นเช่นเดียวกัน
แต่ลมปราณรอบข้างแปรปรวนมากมาย ยังสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน
ยิ่งไปกว่านั้นในหมอก มีจุดดำมากมาย
บางอันอยู่ใกล้มาก บางอันอยู่ไกลมาก
นอกเหนือจากจุดดำ ยังมีจุดแดงด้วย
หลินหยุนสังเกตเห็นตำแหน่งและรู้สึกอยู่ครู่หนึ่ง
ก็เข้าใจ
ตำแหน่งของจุดดำ แสดงว่ามีคนอยู่
ตำแหน่งจุดแดง แสดงว่าเป็นที่ว่าง
เมื่อมองดูอีกครั้ง หลินหยุนก้าวเดินไปอยู่ที่จุดแดงรอบข้างที่ไม่มีใครอยู่ซึ่งอยู่ไกลออกไปมาก
ขณะที่เดินเข้าไป ตรงหน้าของหลินหยุนก็มีบ่อน้ำที่ใหญ่พอที่จะให้คนเข้าไปได้เพียงคนเดียวปรากฏขึ้น
หลังจากสัมผัสเล็กน้อย ในบ่อน้ำใสมาก แต่ค่อนข้างเหนียว
ในน้ำพุทิพย์ มีน้ำทิพย์หินจำนวนมากผสมอยู่
เป็นสมบัติหายากอย่างแท้จริง!
หลังจากที่นิ่งไป หลินหยุนก็ลงไปภายในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณ
“ในพื้นที่เล็กๆนี้ เกรงว่าจะประกอบไปด้วยน้ำพุทิพย์และน้ำทิพย์หิน!”
“จากนั้นถูกแบ่งออกเป็นบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณเล็กๆแต่ละบ่อ”
“เพื่อให้ผู้คนมากมายได้ใช้กัน!”
“ที่ก้มบ่อแห่งนี้ ก็เชื่อมต่อกัน!”
หลินหยุนหลับตาลงทั้งสองข้าง นั่งขัดสมาธิอยู่ในสระ เริ่มที่จะดูดซับอย่างบ้าคลั่ง
เขาในตอนนี้ โลกกำลังภายในตัวใหญ่ เทียบได้กับแดนดั่งเทพตอนกลาง
ก็เหมือนกับโลกที่ไม่มีน้ำ ทันใดนั้นฝนก็เริ่มตกอย่างไม่รู้จบ
หลินหยุนกำลังดูดซับพลังในบ่อน้ำอย่างบ้าคลั่ง
ในเวลานี้เขาเป็นเหมือนหลุมลึก
และเมื่อเขาดูดซับมันอย่างบ้าคลั่ง ทั่วทั้งพื้นที่ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้น
โดยมีหลินหยุนเป็นศูนย์กลาง กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ก็ก่อตัวขึ้น
พลังของในบ่อน้ำด้านล่าง ก็ลดลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ลูกศิษย์สถาบันหลายคนที่กำลังฝึกตน ทันใดนั้นทุกคนก็ลืมตาทั้งสองข้างขึ้น
ทยอยมุ่งหน้าไปยังทิศทางของหลินหยุน
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ทางนั้นเกิดอะไรขึ้น?”
ลูกศิษย์บางส่วนทยอยออกจากในบ่อน้ำ และมองไปที่หลินหยุน
“คงไม่ใช่ว่ามีคนฝึกตนอยู่ทางนั้นหรอกนะ?”
“จะเป็นไปได้ยังไง?”
“ฝึกตนเป็นไม่ได้ที่จะเกิดการเคลื่อนไหวที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้!”
“เมื่อกี้นี้ฉันรู้สึกถึงพลังของน้ำในบ่อกำลังลดลงด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก!”
“นั่นนะสิ ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน!”
“ไม่ได้การล่ะ ทางนั้นต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน พวกเรารีบออกไปบอกกับผู้อาวุโสเจียงเถอะ!”
และตอนที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน ผู้อาวุโสเจียงผู้รักษาการณ์ประตูก็เข้ามาแล้ว
เธอกวาดสายตามองไปที่บนตัวของทุกคน ขมวดคิ้วแน่น “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
ตอนที่เธออยู่ข้างนอก สัมผัสถึงความผันผวนขนาดใหญ่ออกจากนายแล้ว!
ก็รู้สึกได้ว่าลมปราณข้างในนั้นก็ลดลงไปอย่างต่อเนื่อง!
ลูกศิษย์คนหนึ่งรีบพูดขึ้นมาว่า “ผู้อาวุโส ท่านรีบดูเถอะ!”
จากนั้น ชี้ไปทางที่หลินหยุนอยู่!
ดวงจิตย์เทพของผู้อาวุโสเจียงก็ปลดปล่อยออกมาอย่างกะทันหัน ก็เห็นหลินหยุนนั่งขัดสมาธิอยู่ในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณ
โดยมีหลินหยุนเป็นศูนย์กลาง ทำให้เกิดกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ ซึ่งดูดซับพลังน้ำในบ่ออย่างบ้าคลั่ง
ยิ่งไปกว่านั้นลมปราณของหลินหยุน ก็กำลังเพิ่มขึ้นอย่างดุเดือดโดยไม่หยุดยั้ง
ในช่วงเวลาสั้นๆ ได้ทำให้ผลการฝึกตนจิตปฐมตอนกลางมั่นคงอย่างสมบูรณ์แล้ว และมุ่งหน้าไปยังจิตปฐมตอนปลาย
เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้อาวุโสเจียงก็กลัวจนหน้าถอดสีในทันที
ในพื้นที่เล็กๆ สำหรับพลังจิตญาณของแดนจิตปฐม มีจำนวนจำกัดเป็นอย่างมาก เธอเป็นผู้เก่งกาจแดนดั่งเทพ ก็ย่อมไม่มีปัญหาใด
“คนนี้?”
นี่ก็ค่อนข้างมากแล้ว!
ก็ยังเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เมื่อใช้ไปเกินครึ่งปี ถึงเวลาฟื้นฟูขึ้นมา ไม่มีเวลาหนึ่งปีก็ทำไม่ได้!
และหลินหยุนยังคงดูดซับต่อไป และความเร็วในการดูดซับก็ไม่แสดงอาการลดลงเลย
“เป็นไปไม่ได้มั้ง?”
“เป็นไปไม่ได้ที่จะดูดซับไปเกินครึ่งจริงๆหรอกมั้ง?”
“จะเรียกผู้ฝึกตนแข็งแกร่งคนนี้หยุดลงไหม?”
“ช่างเถอะ ฉันจะดูว่าเขาจะดูดซับได้มากแค่ไหนกันเชียว!”
“จะดูดซับได้ครึ่งหนึ่งจริงๆเหรอ?”
“ไม่ใช้งานหนึ่งปี ก็ทำให้ฉันหมดห่วง!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ผู้อาวุโสเจียงก็สูดลมหายใจอย่างฟึดฟัด ไม่ได้ขัดจังหวะการฝึกตนของหลินหยุน
แน่นอนว่าในเวลานี้หลินหยุนก็ไม่รู้ และตัวเองเกือบจะถูกไล่ออกไปแล้ว
เขากำลังดูดซับอย่างมีความสุขจนตัวลอย!
ในไม่ช้า ผลการฝึกตนก็มั่นคงอย่างสมบูรณ์
และยังดูดซับอย่างต่อเนื่อง
ระยะทางสู่บริบูรณ์ครั้งสุดท้าย
ยังมีระยะทางยาวไกลมาก
หลินหยุนก็ไม่ได้คิดอะไรอีก และยังคงดูดซับมันต่อไปอย่างบ้าคลั่ง
สำหรับที่พลังอ่อนแอในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณ เขาก็รับรู้ได้อย่างชัดเจน แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องไปพิจารณา
เขาเข้ามา ก็ได้ทำคะแนนภารกิจห้าพันแล้ว!
ก็ผ่านไปอีกวัน
น้ำในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณทั้งหมด ถูกหลินหยุนดูดซับไปสี่สิบเปอร์เซ็นต์แล้ว
แต่มันยังไม่จบ
และในเวลานี้ นอกพื้นที่เล็กๆ ก็ลูกศิษย์บางส่วนมาอีก
ต้องการเข้าไปฝึกตนในนั้น
แต่ถูกผู้อาวุโสเจียงห้ามไว้ทั้งหมด
ลูกศิษย์คนหนึ่งเห็นว่าไม่อนุญาตให้เข้า และรีบถามว่า “ผู้อาวุโส บ่อเลี้ยงจิตวิญญาณไม่เคยถูกปิดมาก่อน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ก็เป็นก่อนการประลองของสถาบัน! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...