จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1646

เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า

ทั้งภายในและภายนอกราชสำนัก ต่างก็เงียบสงบลงไปโดยสิ้นเชิง

ทางฝ่ายขององค์ชายสาม ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย!

ฝ่ายของไท่จื่อ ก็เช่นเดียวกัน

ยิ่งทางสถาบันก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน!

ทุกคนทุกฝ่ายเหมือนจะหยุดทุกการกระทำและการเคลื่อนไหว!

กำลังรอคอยอะไรกันอยู่เหรอ

และในเวลานี้เอง ผู้หญิงสองคน ทั้งที่เป็นผู้ใหญ่และเด็ก ก็ได้มาถึงด้านล่างของปลายเขาที่เป็นที่ตั้งของสถาบัน

หลังจากลูกศิษย์ที่เฝ้าอารักขาภูเขาสอบถามความประสงค์ที่ผู้หญิงทั้งสองคนมายังที่นี่แล้ว ก็รีบขึ้นไปบนเขาเพื่อแจ้งให้กับหลินหยุนทราบ

หลินหยุนเองก็คาดคิดไม่ถึงเลยว่า

หญิงทั้งสองคนจะมาหาเขาในเวลานี้

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก ก็ได้เดินออกมาจากวิมาน

ที่ปลายเขา

ทั้งสามคนได้พบเจอกัน

โม่หยู่มีท่าทางที่กระสับกระส่ายอยู่บ้าง เหมือนจะต้องการเข้ามาทักทายหลินหยุนด้วยความอบอุ่น และพูดสอบถามอะไร แต่เมื่อเธอมองไปเห็นคู่ดวงตาของหลินหยุนแล้วนั้น ความกล้าหาญที่ได้รวบรวมขึ้นอย่างยากเย็นก็พลันสูญสิ้นไปทั้งหมด

เมื่อเห็นโม่หยู่มีท่าทางแบบนี้ ซินเอ๋อที่อยู่ด้านหลังก็เดินขึ้นมาด้านหน้า และพูดกับหลินหยุนอย่างยิ้มแย้มว่า “พี่หลินหยุน คือคุณเองจริง ๆ ด้วย! ”

“ในช่วงเวลาที่ฉันกับพี่โม่หยู่เดินทางตระเวนไปทั่วนั้น ต่างก็ได้ยินผู้คนพูดถึงชื่อของคุณอยู่เป็นประจำ เดิมทีพวกเราก็แค่คิดว่า เป็นคนที่มีชื่อเดียวกันกับพี่หลินหยุนเท่านั้น! ”

“ต่อมาพี่โม่หยู่ก็พูดว่าผู้ที่สามารถทำให้เกิดความเคลื่อนไหวอย่างยิ่งใหญ่ในเขตกลางฟ้าได้นั้น แน่นอนว่าจะต้องเป็นพี่หลินหยุนอย่างไม่ต้องสงสัย! ”

“ทั้งที่พี่โม่หยู่พูดแบบนี้แล้ว ฉันเองก็ยังไม่เชื่อ เธอจึงได้พาฉันมาที่สถาบันเพื่อตามหา! ”

“คิดไม่ถึงเลยว่า จะเป็นพี่หลินหยุนจริง ๆ ด้วย! ”

ซินเอ๋อค่อนข้างจะตื่นเต้นอยู่บ้าง ดวงตาที่มีขนาดใหญ่และสดใสทั้งสองข้างนั้น กระพริบเป็นประกาย มองดูแล้วช่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสาอย่างที่สุด!

แต่เมื่อหลินหยุนได้ยินดังนั้น ดวงตาก็พลันเบิกกว้าง และพูดถามขึ้นว่า “พวกเธอมาหาฉันมีธุระอะไรเหรอ? ”

ในเมื่อตอนนั้นหญิงทั้งสองคนได้ตัดสินใจที่จะแยกจากไป แล้วในตอนนี้ ก็ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้ว

ความสัมพันธ์เพียงอย่างเดียวก็คือมีสายเลือดดาวไกอาเหมือนกัน

เพียงแค่นี้เท่านั้น!

สำหรับพวกผู้บำเพ็ญเซียนสายเลือดดาวไกอาที่อยู่ในดินแดนที่หนาวเย็นนั้น ตอนนี้หลินหยุนยังคงไม่สามารถที่จะไปจัดการช่วยเหลือได้!

นอกจากว่าจะรอให้ไท่จื่อขึ้นครองบัลลังก์อย่างเป็นทางการแล้ว แบบนั้น ก็คงจะพอมีโอกาสอยู่บ้าง!

ตอนนี้ เขามองออกอย่างชัดเจนแล้วว่า

นิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ สำหรับในเขตกลางฟ้าแล้ว อันที่จริงก็เป็นแค่สำนักระดับสองเท่านั้น

ที่สามารถลงมือจัดการกับเผ่ามนุษย์ดาวไกอาได้นั้น ก็เป็นเพราะคำสั่งของราชวงศ์!

นี่ไม่ใช่เรื่องราวที่ธรรมดา

อีกทั้ง เรื่องนี้ เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่กษัตริย์องค์ก่อนยังคงมีชีวิตอยู่

จวบจนวันนี้ไท่จื่อเองก็ยังไม่ได้ขึ้นครองบัลลังก์ จึงไม่สามารถที่จะจัดการแก้ไขเรื่องนี้ได้!

แม้ว่าจะรอให้ไท่จื่อขึ้นครองบัลลังก์แล้ว สำหรับคำสั่งของกษัตริย์องค์ก่อน จะสามารถแก้ไขได้หรือไม่นั้น ก็ยังไม่อาจพูดได้อยู่ดี!

แต่ก็ยังถือว่าพอมีโอกาสอยู่บ้าง!

ถึงแม้จะไม่สามารถแก้ไขได้ในเร็ววัน แต่สามารถที่จะทำให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้นได้บ้างในแดนเหมันต์ โดยไม่ให้นิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ไปไล่ล่าสังหารอีก แค่นี้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว!

เห็นท่าทางของหลินหยุนแล้ว โม่หยู่ก็รีบเดินขึ้นมาด้านหน้า และพูดว่า “พี่หลินหยุน ที่จริงพวกเรา......”

ไม่ทันรอให้เธอพูดจบ หลินหยุนก็ยกมือขึ้นขวางไว้ และพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก ฉันเคารพในการตัดสินใจของพวกเธอ พูดมาสิ ที่มาหาฉันมีธุระอะไรกัน? ”

โม่หยู่ก้มหน้าและพูดขึ้นอย่างหมดหวัง “พี่หลินหยุน ฉันกับซินเอ๋อยังต้องการที่จะติดตามอยู่ข้างกายของคุณ! หวังว่าพี่หลินหยุนจะตอบตกลงด้วย! ”

หลินหยุนพูดว่า “เวลานี้ฉันคือลูกศิษย์ของสถาบัน! ซึ่งไม่สะดวกที่จะให้พวกเธอติดตามอยู่ข้างกาย ดังนั้น เรื่องนี้ก็ไม่ต้องพูดอะไรกันมากแล้ว! ”

โม่หยู่เหมือนจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหลินหยุนจะต้องพูดออกมาในลักษณะนี้ จึงรีบพูดต่อว่า “ฉันทราบดี พี่หลินหยุน สถานที่อย่างสถาบันนี้ ไม่ใช่ว่าพวกเราจะสามารถเข้ามากันได้ง่าย ๆ แต่พี่หลินหยุนเพียงแค่ให้ฉันกับซินเอ๋อไปอยู่ด้วยกันกับพี่ฉินหลันก็เพียงพอแล้ว! ”

“เรื่องนี้สำหรับพี่หลินหยุนแล้ว ก็เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ที่ไม่ต้องลงมือลงแรงอะไรมากเลย! ”

“แต่ถ้าหากเพียงเท่านี้ พี่หลินหยุนยังไม่ยินยอมแล้วล่ะก็ พวกเราก็คงจะไม่มีวิธีการอย่างอื่น ทำได้เพียงนำประวัติเรื่องราวของพี่หลินหยุนป่าวประกาศออกไป ให้เป็นที่รับรู้ไปทั่วเขตกลางฟ้าเลย! ”

“เชื่อว่าเมื่อถึงเวลานั้น ต่อให้ไท่จื่อจะรักชื่นชอบผู้มากความสามารถแค่ไหน! ”

“ก็คงไม่สามารถปกป้องชีวิตของพี่หลินหยุนเอาไว้ได้หรอก? ”

“พวกเราไม่อยากที่จะกระทำการถึงขั้นนั้น! ”

“ดังนั้นพี่หลินหยุนอย่าได้บีบบังคับพวกเราอีกเลย! ”

ใบหน้าของหลินหยุนยังคงมีรอยยิ้มอยู่บ้าง แต่เขาก็ได้หรี่ตาลงมาบ้างแล้ว

ตอนนี้จะประกาศสถานะของเขาใช่ไหม?

เขากลัวด้วยเหรอ?

ไม่กลัว!

แต่คงจะสร้างปัญหาความยุ่งยากตามมาไม่น้อย!

หลินหยุนสูดหายใจลึก มองไปที่ซินเอ๋อ และพูดว่า “ดูเหมือนว่า การที่เธอติดตามอยู่ข้างกายฉันมานานหลายปีนั้น กลับยังไม่เข้าใจในตัวตนของฉันเลย! ”

ซินเอ๋อพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่แน่นอน! ฉันเข้าใจในตัวของพี่หลินหยุนเป็นอย่างมาก! นิสัยของพี่หลินหยุน เป็นผู้ที่มีน้ำใจและเคารพในความชอบธรรม และพี่ฉินหลัน ก็คือชีวิตของพี่หลินหยุน เรื่องเหล่านี้ฉันเข้าใจและรับรู้อย่างชัดเจน! ”

“ดังนั้นพี่หลินหยุนอาจจะไม่กังวลว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตนเอง! ”

“หรืออาจจะไม่สนใจว่าตนเองจะเกิดเรื่องอะไร! ”

“แต่ถ้าหากพี่ฉินหลันจะต้องประสบกับปัญหาที่ตามมาด้วยล่ะ? ”

“ฉันคิดว่าต่อให้พี่หลินหยุนจะไม่คิดพิจารณาถึงตนเอง แต่ยังไงก็จะต้องคิดพิจารณาถึงพี่ฉินหลันอย่างแน่นอน! ”

“พี่หลินหยุน ฉันพูดได้ถูกต้องไหม? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “ถูกต้อง! เป็นไปตามนี้จริง ๆ! ”

ซินเอ๋อได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะดีใจขึ้นทันที และพูดว่า “ดังนั้นเห็นไหมล่ะว่า ฉันเข้าใจในตัวของพี่หลินหยุนเป็นอย่างมากเลย! ”