จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1648

องค์หญิงเก้าได้ยินดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “ทำไมถึงไม่ต้องการให้ฉันหาสถานที่เงียบสงบแล้วเหรอ? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ตอนนั้นกับตอนนี้มันแตกต่างกัน ก่อนหน้านี้ถ้าหากไม่มีองค์หญิงเก้า สำหรับไท่จื่อแล้ว ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้มองว่า ควรจะมีองค์หญิงเก้าจึงจะเป็นการดีที่สุด! ดังนั้นจึงไม่ต้องหาสถานที่สงบเงียบอะไรอีกแล้ว! ”

องค์หญิงเก้ามองไปที่หลินหยุนอย่างลึกซึ้งในทันที “นายนี่ช่างตรงไปตรงมาเสียจริง! ”

หลินหยุนยิ้มและพูดขึ้นว่า “ฉันก็เป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว! ”

เมื่อพูดจบ ก็ออกไปจากโรงเหล้าในทันที

ช่วงเช้าของวันถัดมา องค์หญิงเก้าก็มาถึงสถาบัน

แล้วก็ตรงไปยังวิมานของหลินหยุน

หลังจากที่เข้าไปด้านในแล้ว ก็ไม่ได้ออกมาอีกเลย......

เป็นเวลาสิบวันติดต่อกัน

องค์หญิงเก้าไม่ได้ออกมาด้านนอกเลยแม้เพียงครั้งเดียว

วิมานของหลินหยุนก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนขึ้นในทันที

ลูกศิษย์ของสถาบันต่างก็งุนงงกันไปทั้งหมด!

เป็นที่ทราบกันว่า องค์หญิงเก้านั้นเป็นคนของฝ่ายองค์ชายสาม

ส่วนหลินหยุนเป็นคนของฝ่ายไท่จื่อ!

คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้ จะมาลงเอยร่วมกันได้

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดคาดคิดมาก่อนเลย

ทางฝ่ายของไท่จื่อเองนั้นก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน

เขาทราบดีว่าหลินหยุนนั้นรับรู้ว่าองค์หญิงเก้าอยู่ฝ่ายเดียวกันกับเขา

แต่ การที่ทั้งสองคนอยู่ร่วมกันอย่างเปิดเผย ไม่มีการปกปิดแม้แต่น้อยแบบนี้ ก็ทำให้เขารู้สึกว่าไม่ค่อยสบายใจอยู่เหมือนกัน

แต่ทางหลินหยุนกับองค์หญิงเก้านั้นไม่ได้ไปสนใจเรื่องราวเหล่านี้

เวลานี้หลินหยุน ก็ยังคงมุ่นมั่นรักษาอาการป่วยขององค์หญิงเก้าอยู่

โรคร้ายในร่างกายขององค์หญิงเก้านั้น รักษายากอย่างยิ่ง

ซึ่งเป็นโรคร้ายที่มีติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด!

ถือว่าเป็นอาการผิดปกติที่มีมาตั้งแต่กำเนิด

น่าจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักตอนที่อยู่ในครรภ์มารดา

ดังนั้นเมื่อกำเนิดออกมาก็มีโรคร้ายนี้ติดตัวตามมาด้วย

การที่หลินหยุนจะรักษาให้หายนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย

จนกระทั่งถึงวันที่สิบ องค์หญิงเก้าก็ได้ส่งเสียงร้องโอดครวญอันเจ็บปวดขึ้น

จึงดึงดูดความสนใจของทุกคนในสถาบันทันที

แต่ในขณะนั้นเอง สถานที่ต้องห้ามด้านหลังภูเขาก็เกิดเสียงร้องดังลั่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ลูกศิษย์ทุกคนในสถาบันต่างก็ตื่นตะลึงกันขึ้นโดยพลัน

กลุ่มยอดฝีมือผู้บริหารระดับสูง ต่างก็ออกมาจากวิมานและยอดเขาของตนเองในทันที พร้อมกับเหาะเหินมุ่งหน้าไปยังสถานที่ต้องห้ามนั้นโดยเร็ว

ภายในวิมานของหลินหยุน

องค์หญิงเก้าในเวลานี้มีสีหน้าที่ขาวซีดอย่างที่สุด ทั่วทั้งร่างกายเต็มไปด้วยรอยคราบเลือดสีดำ

แต่ในตอนนี้กลิ่นอายลมหายใจแห่งชีวิตของเธอนั้นค่อนข้างจะสมบูรณ์เป็นหนึ่งเดียวกันมากขึ้นแล้ว

ได้ยินเสียงดังสะเทือนเลือนลั่นและความเคลื่อนไหวดังกล่าวนั้น องค์หญิงเก้าก็มองมาที่หลินหยุนทันที แล้วร่างกายก็หายวับออกไปจากวิมาน หลินหยุนจึงรีบตามออกไป ซึ่งทั้งสองคนได้มุ่งหน้าไปยังสถานที่ต้องห้ามด้านหลังภูเขานั้น

ขณะที่ทั้งสองคนมาถึง

หินศิลาที่เดิมทีตั้งตระหง่านอยู่อย่างสงบนิ่ง ก็ได้เกิดการสั่นไหวขึ้นอย่างรุนแรง ไม่นานนัก ด้านหลังของหินศิลาก็ปรากฏช่องทางเส้นหนึ่งขึ้น

จากนั้นกลิ่นคาวเลือดที่รุนแรงอย่างที่สุด ก็ได้ส่งกลิ่นกระจายออกมาจากช่องทางนั้น

หลังจากนั้น ทุกคนก็มองเห็น เงาร่างร่างหนึ่งที่ผอมบางและเต็มไปด้วยเลือด ได้คืบคลานอย่างยากลำบากออกมาจากช่องทางดังกล่าวนั้น

“ศิษย์พี่! ”

“ศิษย์น้อง! ”

“......”

ฟางเอี่ยน รวมไปถึงท่านอู๋และท่านหลิว เห็นแวบแรกก็รู้ได้ทันทีว่าคนผู้นั้นคือผู้อาวุโสเจียง

จึงได้รีบเข้าไปประคองร่างของผู้อาวุโสเจียงขึ้นจากพื้น

ร่างกายและลมหายใจของผู้อาวุโสเจียงนั้นอ่อนแออย่างมาก แต่เวลานี้กลับอยากที่จะหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีแรงกำลังที่จะหัวเราะออกเสียงแล้ว

และเคยมีเรื่องบาดหมางกับนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ ที่ซึ่งเป็นสำนักอันดับหนึ่งของเขตเหนือ!

เมื่อข่าวคราวดังกล่าวได้แพร่กระจายออกไป ไท่จื่อจึงรีบเรียกตัวหลินหยุนเข้ามาพบที่ตำหนักบูรพา

เมื่อเห็นหลินหยุนเดินเข้ามา ไท่จื่อก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่ย่ำแย่ว่า “พูดมาสิว่า มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? เรื่องดังกล่าวนี้ น่าจะไม่ใช่เรื่องนินทาที่ไม่มีมูลหรอกใช่ไหมล่ะ? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นว่า “ถูกต้อง! ฉันเป็นผู้บำเพ็ญเซียนที่มาจากดาวไกอาจริง ๆ! และก็เคยเข้าไปในแดนเหมันต์สูงสุดนั้น! อีกทั้งยังได้พาสาวน้อยคนหนึ่ง ออกมาจากแดนเหมันต์สูงสุดนั้นอีกด้วย! ”

ไท่จื่อดวงตาเป็นประกาย และพูดขึ้นว่า “ยังมีอะไรอีก? ”

หลินหยุนส่ายศีรษะ และพูดว่า “ยังมีอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือก่อนหน้าที่ฉันจะทำการรักษาอาการป่วยขององค์หญิงเก้านั้น ฉันได้เสนอเงื่อนไขเพื่อแลกกับการรักษาองค์หญิงเก้า โดยฉันได้ขอให้องค์หญิงเก้าช่วยเหลือฉันกำจัดกวาดล้างนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ หลังจากที่ไท่จื่อขึ้นครองบัลลังก์แล้ว! นอกเหนือจากนี้ ก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว”

ไท่จื่อสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “อะไรนะ นายได้รักษาอาการป่วยขององค์หญิงเก้า......จนหายเป็นปกติแล้วเหรอ? ”

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา หลังจากที่เรื่องราวใหญ่โตทั้งหมดได้ถูกกำหนดและจัดการเรียบร้อยแล้วนั้น เขาเองก็ยังไม่ได้ไปหาองค์หญิงเก้าเลย

หลินหยุนพยักหน้าและพูดว่า “ใช่แล้ว! ”

ไท่จื่อมีกลิ่นอายลมหายใจที่เปลี่ยนไปทันที พร้อมกับพูดขึ้นด้วยแววตาที่น่าเหลือเชื่อ “นาย......นายทำสำเร็จได้อย่างไรกัน? ”

หลินหยุนพูดว่า “ก็แค่บังเอิญเท่านั้น! ”

ไท่จื่อก็ยังคงไม่อยากจะเชื่อ สูดหายใจลึก และพูดว่า “ตกลง! จากเรื่องดังกล่าวนี้ งั้นฉันก็จะปกป้องความปลอดภัยให้กับนายเอง! ”

“เพียงแต่ว่า......นายจะต้องมอบตำแหน่งที่ตั้งของดาวไกอาออกมาจะเป็นการดีที่สุด หรือว่าเส้นทางที่พวกนายเดินทางมากันก็ได้! ”

“ไม่อย่างนั้น ฉันเองก็คงอาจจะไม่รับประกันความปลอดภัยของนายได้! ”

“นายคงจะทราบดีว่า ในอดีตตอนที่แขกจากดาวไกอาถูกกักขังตัวเอาไว้ที่แดนเหมันต์สูงสุดนั้น ไม่ใช่เพียงเพราะหลังจากที่พวกเขาปรากฏตัวขึ้น ก็ทำการสังหารกวาดล้างไปทั่วทั้งเขตเหนือ! ”

“นี่เป็นเพียงแค่เหตุผลหนึ่งเท่านั้นเอง! ”

“อีกอย่างหนึ่งคืออิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่สืบทอดของพวกเขา ช่างแข็งแกร่งไร้เทียมทานอย่างที่สุด! ”

“ถ้าหากให้เวลากับพวกเขา ปล่อยให้พวกเขาลงหลักปักฐานที่มั่นคงได้แล้วล่ะก็ นั่นจะกลายเป็นกองกำลังที่มิอาจมองข้ามได้เลย! ”

“นายดูตัวของนายเองสิ ไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกเหรอ? ”

“เรื่องนี้สำหรับทุกคนแล้ว ซึ่งรวมไปถึงตัวฉันเองด้วย ล้วนเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดอย่างมหาศาล! ”

“ถ้าหากนายไม่มอบมันออกมา ฉันเองก็คงจะไม่อาจรับประกันความปลอดภัยของนายได้! ”

“แน่นอนว่า ฉันเองก็จะไม่บีบบังคับนายเช่นกัน! ”