ตอน บทที่ 1657 ในที่สุดก็ได้พบเห็นคนอื่นๆแล้ว จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1657 ในที่สุดก็ได้พบเห็นคนอื่นๆแล้ว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เป็นอย่างนั้นจริงๆ หลังจากผ่านไปสองวัน หลินหยุนพาฉินหลันออกมาจากสนามรบแห่งนั้น
สนามรบขนาดเล็กแบบนี้ บางทีอาจจะเรียกว่าเป็นสนามรบขนาดเล็กๆไม่ได้ เพราะมันเล็กมากๆ จำนวนของสนามรบแบบนี้มีเยอะมากๆในสนามรบหมื่นจักรวาล
มีสนามรบที่น่ากลัวกว่าสนามรบขนาดเล็กหลายพันหลายหมื่นเท่า มันมีเยอะมากๆเหมือนกับดาวบนท้องฟ้า
เมื่อออกจากสนามรบ หลินหยุนก็ยังคงระมัดระวังตัวเสมอ เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
ในเวลานี้ ฉินหลันเอ่ยปากพูดเบาๆ"เสี่ยวหยุน ก่อนหน้านี้นางฟ้าปรวนแปรเคยพูดว่าเธออยากเดินทางพร้อมกับพวกเรา แต่ตอนนี้เธอยังไม่ได้ไล่ตามมาเลย พวกเราจะไปหาเธอไหม?"
เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็ส่ายหัวและพูด"ไม่ต้อง อาณาเขตที่พวกเราอยู่ในตอนนี้ ยังไม่ได้ไกลมากนัก ถ้าสามารถหาเมืองซวูอู๋เจอ หรือไปสถานที่บุกเบิกของนักบำเพ็ญเซียน พวกเราก็มีโอกาสได้เจอเธออยู่แล้ว!"
"ถ้าเรื่องเหล่านี้ยังทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องคิดถึงอนาคตแล้ว!"
เจียซินเอ่ยปากพูด"ผู้หญิงคนนั้นไม่ธรรมดาเลย เธอเป็นคนที่ได้รับความโปรดปรานจากสวรรค์ และฉันสัมผัสได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษมากๆ ถ้าเธอเสียชีวิตในนี้ มันคงเป็นไปไม่ได้!"
หลินหยุนพูด"ฉันก็คิดแบบนั้น!"
ความพิเศษของนางฟ้าปรวนแปรนั้น หลินหยุนสัมผัสได้ไม่เยอะ แต่หลินหยุนสัมผัสได้ว่านางฟ้าปรวนแปรเป็นคนที่สวรรค์โปรดปรานมากๆ
และเขาก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่ง อนาคตข้างหน้าต้องได้เจอพบเธออย่างแน่นอน
หลังจากที่หลินหยุนหนีเข้าไปในดินแดนมืดมิดแล้ว อ๋องบู๊พาคนอื่นๆกลับมาถึงกองทัพทหารกลางแล้ว
ข่าวเรื่องการหลบหนีของหลินหยุนก็ถูกส่งกลับไปที่โลกฉองหลง
ภายในและภายนอกราชวงศ์ สำนักต่างๆรู้สึกตกตะลึงทันที ทุกคนรู้สึกเหลือเชื่อมากๆ
เพราะมีอ๋องบู๊อยู่ข้างๆหลินหยุน และยังมียอดฝีมือแดนดั่งเทพหลายสิบคนอยู่ด้วย
แต่หลินหยุนที่ฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนปลายและมีภรรยาเป็นคนธรรมดาทั่วไป แต่เขากลับสามารถหลบหนีไปได้
เรื่องนี้พูดออกมาก็เหมือนเรื่องโกหก ทำให้ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ
ราชวงศ์ส่งข่าวมาที่สนามรบหมื่นจักรวาล ให้ชิวซานรีบกลับไปเดี๋ยวนี้!
ทุกคนกำลังรอให้ชิวซานกลับมา เพราะในช่วงเวลาสุดท้าย มีเพียงชิวซานที่ไล่ตามหลินหยุนเพียงคนเดียว
มีเพียงเขาคนเดียวที่สามารถเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดออกมาได้
แต่รอมานานมากๆ เวลาผ่านไปหลายเดือน แต่ชิวซานก็ไม่ได้กลับมา
เขาหายตัวไปในสนามรบหมื่นจักรวาล และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตายหรือยัง
ส่วนหลินหยุนในเวลานี้ เขาได้เดินอยู่ในดินแดนมืดมิดมาหลายเดือนแล้ว หลินหยุนไม่ได้เจอเรื่องอันตรายร้ายแรงเลย
หลังจากผ่านสนามรับขนาดเล็กนั้นแล้ว สถานที่เหล่านี้ก็นิ่งสงบเหมือนกัน
แต่เขาก็เจอเรื่องอันตรายมาแล้วครั้งหนึ่ง
จู่ๆก็มีลมกางพัดมา ทำให้หลินหยุนไม่สามารถรับมือได้ เขาเผาเลือดสารจิงอีกครั้งถึงหนีออกมาได้
ถ้าโดนลมกางดูดเข้าไปด้านใน มันเป็นเรื่องที่อันตรายมากๆ!
โอกาสรอดชีวิตก็มีน้อยมากๆด้วย
การเผาเลือดสารจิงอย่างต่อเนื่อง ถึงแม้หลินหยุนมีเวลาฟื้นฟูตลอดทางและดูดซับพลังจากหินทิพย์จำนวนมาก แต่ตอนนี้ร่างกายของหลินหยุนก็อ่อนแอมากๆ
เมื่อเดินไปข้างหน้าอีกครึ่งเดือน หลินหยุนก็หาสถานที่ที่พอจะปลอดภัย จากนั้นเขาก็หยุดพักและฟื้นฟูพลังทันที
จากนั้นค่อยเดินทางต่อ แต่เขาก็หาสถานที่เหมาะสมไม่เจอเลย
หลังจากเดินอีกครึ่งเดือนแล้ว ในที่สุดเขาก็หาสถานที่ที่เงียบสงบมากๆจนเจอ
มันเป็นวัตถุที่ลอยอยู่ในอากาศและมีขนาดเท่ากับบ้านพัก
ด้านบนมีกลิ่นเลือดที่รุนแรงมากๆและมีรังสีฆ่าพันที่น่ากลัวมากๆด้วย
วัตถุที่ลอยอยู่กลางอากาศนี้ มันเป็นสีดำทั้งหมด
มันเป็นการรวมตัวของเลือดจำนวนมหาศาล เมื่อเวลาผ่านไปนาน มันเกิดการเปลี่ยนแปลงจนกลายเป็นวัตถุแบบนี้
หลินหยุนพาฉินหลันบินขึ้นไปยืนอยู่บนวัตถุ ร่างกายของฉินหลันเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง
ถึงแม้จะมีพลังป้องกันกายของหลินหยุ่นค่อยปกป้องเธอเอาไว้ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นเลือดอันรุนแรงและรังสีฆ่าฟันอันน่ากลัว
เมื่อหลินหยุนขมวดคิ้วเมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นไหมจัญไรไร้เงาก็บินออกมาจากปากของเขา
ไหมจัญไรไร้เงาบิดขี้เกียจ วินาทีต่อมา มันบินไปอยู่บนร่างกายของฉินหลันและหายไปเลย
เมื่อจับหนอนเมฆพวกนี้ได้แล้ว คนๆนี้ก็ไม่ได้สังหารหนอนเมฆเลย
แต่เขากลับหยิบไหสีดำอันหนึ่งออกมา และนำหนอนเมฆทั้งหมดที่จับมาได้ ใส่เข้าไปในไหทันที
ผ่านไปไม่นาน กองทัพหนอนเมฆก็โดนจับพอสมควรแล้ว
อีกฝ่ายรีบเก็บตาข่ายอันใหญ่ และตบไหสีดำที่อยู่ในอกเบาๆ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพอใจ และเขาก็หันหลังจากไป
ในเวลานี้ หลินหยุนก็รีบไล่ตามไปทันที
ก่อนที่อีกฝ่ายจะสัมผัสพลังของหลินหยุนได้ หลินหยุนก็ลงมืออย่างรวดเร็ว!
รังสีกระบี่ที่ทรงพลังมากๆโจมตีออกไปทันที
ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพต้อนต้น แต่พลังของหลินหยุนสามารถต่อสู้กับอีกฝ่ายได้อยู่แล้ว!
ตอนนี้หลินหยุนลงมืออย่างรวดเร็ว ทำให้เขากลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ!
เพลงกระบี่พลังผกผันโจมตีออกไปทันที อีกฝ่ายไม่สามารถหลบหนีได้ เขาทำได้แค่ลงมืออย่างกะทันหัน แต่เขาก็โดนหลินหยุนโจมตีจนได้รับบาดเจ็บ
แต่วินาทีต่อมา เขาก็รีบถอยหนีทันที!
แต่หลินหยุนไม่ได้โอกาสแบบนี้กับอีกฝ่ายอยู่แล้ว!
หลินหยุนใช้วิชาย่ำฟ้าเก้าทีออกมาและพลังของมันก็กดทับอีกฝ่าย
เดิมทีอีกฝ่ายก็หวาดกลัวมากๆแล้ว ตอนนี้เขามองเห็นหลินหยุนใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แข็งแกร่งมากๆออกมา ทำให้จิตใจของเขาหวาดกลัวมากๆ
แม้แต่วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่อีกฝ่ายกำลังจะใช้ออกมาก็หยุดชะงักทันที
เขารีบตะโกนทันที "ผู้อาวุโสไว้ชีวิตฉันด้วย! ผู้อาวุโสไว้ชีวิตฉันด้วย!"
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินหยุนก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะสามารถอาชนะอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย
พูดกันตามตรงก็คือ อีกฝ่ายตกใจกลัวจนไม่กล้าต่อสู้
เรื่องนี้เหนือความคาดหมายของหลินหยุนจริงๆ
เพราะในความคิดของหลินหยุน นักบำเพ็ญเซียนทุกคนที่อยู่ในสนามรบหมื่นจักรวาลต่างเป็นคนที่เจ้าเล่ห์และน่ากลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...