จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1657

เป็นอย่างนั้นจริงๆ หลังจากผ่านไปสองวัน หลินหยุนพาฉินหลันออกมาจากสนามรบแห่งนั้น

สนามรบขนาดเล็กแบบนี้ บางทีอาจจะเรียกว่าเป็นสนามรบขนาดเล็กๆไม่ได้ เพราะมันเล็กมากๆ จำนวนของสนามรบแบบนี้มีเยอะมากๆในสนามรบหมื่นจักรวาล

มีสนามรบที่น่ากลัวกว่าสนามรบขนาดเล็กหลายพันหลายหมื่นเท่า มันมีเยอะมากๆเหมือนกับดาวบนท้องฟ้า

เมื่อออกจากสนามรบ หลินหยุนก็ยังคงระมัดระวังตัวเสมอ เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

ในเวลานี้ ฉินหลันเอ่ยปากพูดเบาๆ"เสี่ยวหยุน ก่อนหน้านี้นางฟ้าปรวนแปรเคยพูดว่าเธออยากเดินทางพร้อมกับพวกเรา แต่ตอนนี้เธอยังไม่ได้ไล่ตามมาเลย พวกเราจะไปหาเธอไหม?"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็ส่ายหัวและพูด"ไม่ต้อง อาณาเขตที่พวกเราอยู่ในตอนนี้ ยังไม่ได้ไกลมากนัก ถ้าสามารถหาเมืองซวูอู๋เจอ หรือไปสถานที่บุกเบิกของนักบำเพ็ญเซียน พวกเราก็มีโอกาสได้เจอเธออยู่แล้ว!"

"ถ้าเรื่องเหล่านี้ยังทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องคิดถึงอนาคตแล้ว!"

เจียซินเอ่ยปากพูด"ผู้หญิงคนนั้นไม่ธรรมดาเลย เธอเป็นคนที่ได้รับความโปรดปรานจากสวรรค์ และฉันสัมผัสได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษมากๆ ถ้าเธอเสียชีวิตในนี้ มันคงเป็นไปไม่ได้!"

หลินหยุนพูด"ฉันก็คิดแบบนั้น!"

ความพิเศษของนางฟ้าปรวนแปรนั้น หลินหยุนสัมผัสได้ไม่เยอะ แต่หลินหยุนสัมผัสได้ว่านางฟ้าปรวนแปรเป็นคนที่สวรรค์โปรดปรานมากๆ

และเขาก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่ง อนาคตข้างหน้าต้องได้เจอพบเธออย่างแน่นอน

หลังจากที่หลินหยุนหนีเข้าไปในดินแดนมืดมิดแล้ว อ๋องบู๊พาคนอื่นๆกลับมาถึงกองทัพทหารกลางแล้ว

ข่าวเรื่องการหลบหนีของหลินหยุนก็ถูกส่งกลับไปที่โลกฉองหลง

ภายในและภายนอกราชวงศ์ สำนักต่างๆรู้สึกตกตะลึงทันที ทุกคนรู้สึกเหลือเชื่อมากๆ

เพราะมีอ๋องบู๊อยู่ข้างๆหลินหยุน และยังมียอดฝีมือแดนดั่งเทพหลายสิบคนอยู่ด้วย

แต่หลินหยุนที่ฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนปลายและมีภรรยาเป็นคนธรรมดาทั่วไป แต่เขากลับสามารถหลบหนีไปได้

เรื่องนี้พูดออกมาก็เหมือนเรื่องโกหก ทำให้ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ

ราชวงศ์ส่งข่าวมาที่สนามรบหมื่นจักรวาล ให้ชิวซานรีบกลับไปเดี๋ยวนี้!

ทุกคนกำลังรอให้ชิวซานกลับมา เพราะในช่วงเวลาสุดท้าย มีเพียงชิวซานที่ไล่ตามหลินหยุนเพียงคนเดียว

มีเพียงเขาคนเดียวที่สามารถเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดออกมาได้

แต่รอมานานมากๆ เวลาผ่านไปหลายเดือน แต่ชิวซานก็ไม่ได้กลับมา

เขาหายตัวไปในสนามรบหมื่นจักรวาล และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตายหรือยัง

ส่วนหลินหยุนในเวลานี้ เขาได้เดินอยู่ในดินแดนมืดมิดมาหลายเดือนแล้ว หลินหยุนไม่ได้เจอเรื่องอันตรายร้ายแรงเลย

หลังจากผ่านสนามรับขนาดเล็กนั้นแล้ว สถานที่เหล่านี้ก็นิ่งสงบเหมือนกัน

แต่เขาก็เจอเรื่องอันตรายมาแล้วครั้งหนึ่ง

จู่ๆก็มีลมกางพัดมา ทำให้หลินหยุนไม่สามารถรับมือได้ เขาเผาเลือดสารจิงอีกครั้งถึงหนีออกมาได้

ถ้าโดนลมกางดูดเข้าไปด้านใน มันเป็นเรื่องที่อันตรายมากๆ!

โอกาสรอดชีวิตก็มีน้อยมากๆด้วย

การเผาเลือดสารจิงอย่างต่อเนื่อง ถึงแม้หลินหยุนมีเวลาฟื้นฟูตลอดทางและดูดซับพลังจากหินทิพย์จำนวนมาก แต่ตอนนี้ร่างกายของหลินหยุนก็อ่อนแอมากๆ

เมื่อเดินไปข้างหน้าอีกครึ่งเดือน หลินหยุนก็หาสถานที่ที่พอจะปลอดภัย จากนั้นเขาก็หยุดพักและฟื้นฟูพลังทันที

จากนั้นค่อยเดินทางต่อ แต่เขาก็หาสถานที่เหมาะสมไม่เจอเลย

หลังจากเดินอีกครึ่งเดือนแล้ว ในที่สุดเขาก็หาสถานที่ที่เงียบสงบมากๆจนเจอ

มันเป็นวัตถุที่ลอยอยู่ในอากาศและมีขนาดเท่ากับบ้านพัก

ด้านบนมีกลิ่นเลือดที่รุนแรงมากๆและมีรังสีฆ่าพันที่น่ากลัวมากๆด้วย

วัตถุที่ลอยอยู่กลางอากาศนี้ มันเป็นสีดำทั้งหมด

มันเป็นการรวมตัวของเลือดจำนวนมหาศาล เมื่อเวลาผ่านไปนาน มันเกิดการเปลี่ยนแปลงจนกลายเป็นวัตถุแบบนี้

หลินหยุนพาฉินหลันบินขึ้นไปยืนอยู่บนวัตถุ ร่างกายของฉินหลันเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง

ถึงแม้จะมีพลังป้องกันกายของหลินหยุ่นค่อยปกป้องเธอเอาไว้ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นเลือดอันรุนแรงและรังสีฆ่าฟันอันน่ากลัว

เมื่อหลินหยุนขมวดคิ้วเมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นไหมจัญไรไร้เงาก็บินออกมาจากปากของเขา

ไหมจัญไรไร้เงาบิดขี้เกียจ วินาทีต่อมา มันบินไปอยู่บนร่างกายของฉินหลันและหายไปเลย