จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1659

หลินหยุนพยักหน้า ชนเผ่าที่มีคนอยู่หมื่นกว่าคน มียอดฝีมือแดนสู่ธรรมะหนึ่งคนและมียอดฝีมือแดนดั่งเทพห้าคน ถือว่าเป็นชนเผ่าที่ไม่อ่อนแอแล้ว

ถ้าอยู่ในโลกชางฉอง ก็ถือได้ว่ามีความแข็งแกร่งเทียบเท่าสำนักระดับสองแล้ว

ส่วนวงศ์สกุลน้ำดำนั้นแข็งแกร่งกว่าวงศ์สกุลเขาหยินนิดหน่อย มียอดฝีมือแดนดั่งเทพเยอะกว่า แต่ไม่น่าจะเกินสิบคน

หลินหยุนกับเว่ยยังคงรออยู่ เวลาผ่านไปอีกสามวัน วงศ์สกุลน้ำดำมีคนออกมาแล้ว

เป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนกลาง เขาและพายอดฝีมือแดนยาทองหลายๆคนออกมา

พวกเขาตรงไปยังทิศเหนือ

หลินหยุนพูด"พวกเขาจะไปที่ไหน?"

เว่ยพูด"ทิศเหนือมีแม่น้ำดำ วงศ์สกุลน้ำดำตั้งชื่อตามแม่น้ำแห่งนี้ เมื่อก่อนพวกเขาไม่ได้ชื่อวงศ์สกุลน้ำดำ ผู้อาวุโสของชนเผ่าเราเคยพูด เมื่อก่อนชนเผ่าของพวกเขาชื่อว่าวงศ์สกุลน้ำอุดม"

"ด้านในแม่น้ำดำมีทรัพยากรสำหรับฝึกฝนอยู่จำนวนมาก!"

"พวกเขาน่าจะไปค้นหาทรัพยากรพวกนั้น!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด"ห่างจากตรงนี้ไกลไหม?"

เว่ยพูด"เดินทางประมาณเจ็ดแปดวัน!"

หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้งและถาม "นายคิดว่าพวกเขามีแผนผังดาวจักรวาลติดตัวมาหรือเปล่า?"

เว่ยส่ายหัวและพูด"พวกเขาน่าจะไม่มี! เพราะผู้นำทีมเป็นแค่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมเท่านั้น มีเพียงยอดฝีมือแดนดั่งเทพเท่านั้นถึงจะสามารถรับรู้ความลับระดับสูงของชนเผ่า!"

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายและพูด"ตรงที่แม่น้ำดำ โดยปกติจะมีคนอยู่เท่าไหร่ น่าจะมียอดฝีมือแดนดั่งเทพค่อยเฝ้าอยู่ใช่ไหม?"

เว่ยพูด"มีอยู่แล้ว! และยอดฝีมือแดนดั่งเทพไม่ได้มีคนเดียวด้วย โดยปกติ จะมียอดฝีมือแดนดั่งเทพสองคนค่อยเฝ้าอยู่!"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เว่ยลังเลเล็กน้อยและพูด"ผู้อาวุโส ถ้าเป็นไปได้ ฉันคิดว่าไม่ควรลงมือที่แม่น้ำดำ เพราะตรงนั้นเป็นสถานที่สำคัญมากๆของชนเผ่านี้!"

"ถ้าลงมือตรงนั้นจริงๆ คงมียอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆตามมาในไม่ช้า!"

"อาจจะทำให้ยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะรู้เรื่องและมาที่นี่ก็ได้!"

หลินหยุนมองหน้าเว่ยและพูด "นายคิดว่าถ้าฉันลงมือจริงๆ พวกเขาก็จะคิดว่าเป็นฝีมือของวงศ์สกุลเขาหยินใช่ไหม?"

เว่ยไม่ได้พูดปฏิเสธ แต่สีหนาของเขาเคร่งขรึมมากๆและพูด"ผู้อาวุโสพูดถูกแล้ว ถ้าฉันตายคนเดียวยังเป็นเรื่องเล็ก แต่ถ้าเดือดร้อนทุกคนในชนเผ่า มันเป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้น! แต่ฉันก็ไม่ได้พูดโกหก ถ้าผู้อาวุโสจะลงมือที่แม่น้ำดำจริง อาจจะทำให้ยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะมาที่นี่ก็ได้!"

หลินหยุนครุ่นคิดชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆ

เว่ยพูดถูกแล้ว อาณาเขตตรงนี้กันดารมากๆ แม่น้ำดำน่าจะเป็นสถานที่แห่งเดียวที่มีทรัพยากร

ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้น ทำให้ยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะรู้เรื่อง โอกาสที่เขาจะมาที่นี่มีสูงมากๆ

อย่างไรก็ตาม ถ้าสามารถจัดการได้อย่างลับๆ มันก็คงไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลินหยุนมองหน้าเว่ยแล้วพูด"ตามไปเลย!"

สีหน้าของเว่ยเปลี่ยนทันที แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ และทำได้แค่เดินตามหลังหลินหยุนเท่านั้น

เวลาผ่านไปเจ็ดวัน หลินหยุนไล่ตามอยู่ด้านหลังคนพวกนั้น จนมาถึงบริเวณด้านนอกของแม่น้ำดำที่อยู่กลางอากาศ

แม่น้ำสายนี้ไม่ได้ใหญ่มากนัก ด้านในมีคนอยู่หลายร้อยคน ทุกๆสองคนจะรับผิดชอบบริเวณแห่งหนึ่งและกำลังจับอะไรบางอย่างออกมาจากแม่น้ำ

เว่ยพูด "ด้านในแม่น้ำดำมีทรายดำอยู่ มันมีพลังทิพย์ที่แข็งแกร่งมากๆอยู่ เหมาะสำหรับนักบำเพ็ญเซียนนำมาฝึกฝนพลัง! แม่น้ำสายนี้ถูกวงศ์สกุลเขาหยินของพวกเราพบเจอก่อน และเป็นทรัพยากรของวงศ์สกุลเขาหยิน ภายหลังเมื่อวงศ์สกุลน้ำดำมาถึงที่นี่ พวกเขาก็แย่งแม่น้ำดำไป"

ขณะพูดเรื่องนี้ สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเว่ยโกรธมากๆ

ไม่ได้มีเพียงแค่เขาคนเดียว ทุกคนในวงศ์สกุลเขาหยินก็คงจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน

หลินหยุนพยักหน้า เขายืนอยู่ไกลออกไปและสังเกตการณ์อยู่ และเขาก็มองเห็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพสองคนด้วย

พวกเขาสองคนอยู่สองด้านของแม่น้ำดำ ระยะห่างของพวกเขาสองคนไกลกันพอสมควร

พวกเขาเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนต้นทั้งคู่

หลินหยุนมองหน้าเว่ยและถาม " นายคิดว่าพวกเขามีโอกาสออกจากที่นี่ไหม?"

เว่ยส่ายหัวและพูด"ไม่มีอยู่แล้ว หน้าที่ของพวกเขาก็เฝ้าแม่น้ำดำเอาไว้ พวกเขาไม่ออกจากแม่น้ำดำอยู่แล้ว!"

วงศ์สกุลจากโบราณกาลอย่างพวกเขา เรื่องสำคัญที่สุดคือการซ่อนชนเผ่าของตัวเองเอาไว้

ถ้าที่อยู่ของพวกเขาถูกเปิดเผย มีโอกาสสูงมากๆที่ชนเผ่าจะโดนฆ่าล้างทั้งหมด

ในหมื่นจักรวาล มีคนบางกลุ่มกำลังตามหาที่อยู่ของวงศ์สกุลจากโบราณกาลอยู่

นี่ตามหาพวกเขาไม่ใช้เพราะต้องการเอาพวกเขาไปเป็นทาส

นำพวกเขาไปเป็นทาส เป็นแค่จุดประสงค์รองเท่านั้น

จุดประสงค์หลัก เพราะร่างกายของพวกเขามีพลังสืบทอดทางสายเลือดอยู่

และสถานที่ในบริเวณนี้ นอกจากวงศ์สกุลเขาหยินแล้ว ยังมีวงศ์สกุลน้ำดำอีกด้วย

ไม่มีคนภายนอกอาศัยอยู่ในบริเวณนี้อยู่แล้ว

ถึงแม้จะมีคนภายนอกมาถึงที่นี่ ก็น่าจะเป็นคนที่รู้จักเรื่องทุกอย่างของวงศ์สกุลน้ำดำ

ส่วนเด็กหนุ่มที่ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาคนนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ใช่นักบำเพ็ญเซียนจากวงศ์สกุลเขาหยิน และไม่ใช่คนจากโลกภายนอกที่พวกเขารู้จัก

ดังนั้น เด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าคนนี้ ห้ามให้เขาหนีรอดไปได้อย่างเด็ดขาด

หลินหยุนก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ อีกฝ่ายจะตัดสินใจเด็ดเดี่ยวขนาดนี้ ตอนแรกเขานึกว่าต้องใช้วิธีอื่นๆด้วย แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่ามันจะง่ายขนาดนี้

ตอนนี้เขาหันหลังและบินออกไป

ยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนต้นที่ไล่อยู่ด้านหลัง เขาถือหอกกระดูกเอาไว้และไล่ตาม"เด็กหนุ่ม นายเป็นใครกันแน่? รีบยอมจำนนโดยเร็ว มิฉะนั้น ฉันจะสังหารนายเดี๋ยวนี้เลย!"

หลินหยุนทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย เขาพาฉินหลันพุ่งไปข้างหน้า

ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนต้น แต่เขาก็ไม่สามารถไล่ตามหลินหยุนได้ทันในระยะเวลาอันสั้น

หลังจากบินไปแล้วครึ่งวัน ระยะห่างของทั้งสองคนก็ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จู่ๆหลินหยุนก็หยุดบินทันที

มองเห็นหลินหยุนหันหลังและหยุดลง ชายวัยกลางคนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด"ทำไม ไม่หนีแล้วเหรอ?"