จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1660

ชายวัยกลางคนหัวเราะอย่างโหดเหี้ยมและพูด"เด็กหนุ่ม ฉันเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพ ถ้าปล่อยให้คนที่อ่อนแอดั่งมดและฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมอย่างนายหนีไปได้ ฉันคงฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน! เด็กหนุ่ม นายเป็นใครกันแน่? พูดมาซะดีๆ ฉันจะให้นายตายอย่างไม่ทรมาน!"

เมื่อชายวัยกลางคนพูดจบ หลินหยุนก็เอ่ยถามเบาๆ "บนตัวของนายมีแผนผังดาวจักรวาลไหม? ถ้านายมีก็รีบมอบแผนผังดาวจักรวาลมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะไว้ชีวิตนาย!"

เมื่อชายวัยกลางคนได้ยินก็อึ้งชั่วครู่ เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ หลินหยุนจะกล้าขอแผนผังดาวจักรวาลจากเขา เรื่องนี้ทำให้เขาประหลาดใจมากๆ!

ถ้านักบำเพ็ญเซียนที่มาหาวงศ์สกุลโบราณกาลละก็ เป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะไม่มีแผนผังดาวจักรวาล

เขาแกล้งพูดอย่างนี้หรือเปล่า!

เพื่อต้องการบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่คนที่มาจากโลกภายนอก!

ภายในชั่วพริบตา ชายวัยกลางคนก็คิดออกทันที ทำไมหลินหยุนถึงพูดแบบนี้

ตอนนี้เขาหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด"ใช่เหรอ?นายไม่มีแผนผังดาวจักรวาลเหรอ? เด็กหนุ่ม นายใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้หลอกฉันไม่ได้หรอก! ในเมื่อนยาไม่อยากจะพูดออกมา ถ้างั้นฉันคงต้องจับตัวนายไว้ก่อน!"

หอกกระดูกที่อยู่ในมือของชายวัยกลางคนถูกโยนออกไป และพุ่งเข้าไปหาหลินหยุน!

ภายในชั่วพริบตา ท้องฟ้าสั่นสะเทือนราวกับมันกำลังหวาดกลัว

ราวกับท้องฟ้าจะแตกสลายเพราะการโจมตีของหอกกระดูกอันนี้

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที เพลงกระบี่พลังผกผันโจมตีออกไปอีกครั้ง พลังของมันทรงพลังมากๆจนหาคำมาอธิบายได้ยาก!

"ตูม——"

ภายในชั่วพริบตา ก็มีเสียงดังสะเทือนฟ้าสะเทือนดินเกิดขึ้นทันที

หลินหยุนเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ร่างกายของเขาปลิวออกไปและเขาก็กระอักเลือดสดออกมาหนึ่งคำ

ถ้าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เผาเลือดสารจิงจำนวนมาก จนถึงตอนนี้พลังของเขายังฟื้นฟูได้ไม่หมด บางทีเขาอาจจะรับการโจมตีครั้งนี้ได้

แต่ตอนนี้หลินหยุนตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ อย่ามองว่าอีกฝ่ายแค่โจมตีด้วยกฎเกณฑ์แห่งหอก แต่พลังของมันน่ากลัวและแข็งแกร่งมากๆ

ด้านการเคลื่อนไหว เพราะวิชาของหลินหยุนพิเศษกว่า ทำให้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วพอๆกับอีกฝ่าย แต่ถ้าต้องต่อสู้กันซึ้งๆหน้า ความแตกต่างด้านพลังของพวกเขาได้แสดงออกมาอย่างชัดเจนแล้ว

ชายวัยกลางคนหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม"เด็กหนุ่ม เป็นยังไงบ้าง? นายยังอยากจะต่อสู้อีกเหรอ?"

หลินหยุนเช็ดเลือดที่อยู่ในมุมปาก เขาหายใจลึกๆและก้าวเท้าออกไป วินาทีต่อมา มีร่างรางเทพเซียนที่ใหญ่มากๆปรากฏตัวทันที

ร่างรางเทพเซียนถือกระบี่ยักษ์ไว้ในมือ และโจมตีใส่ชายวัยกลางคน ทำให้สีหน้าของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไป

เขาไม่อยากจะเชื่อ เด็กหนุ่มที่ฝึกฝนถึงแดนจิตปฐม แต่กลับสามารถปลดปล่อยวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ออกมา

พลังดาบสกัดนภาของหลินหยุนปะทุออกมา

ชายวัยกลางคนตะโกนออกมา หอกกระดูกที่อยู่ในมือก็เปล่งแสงออกมาและโยนใส่ร่างรางเทพเซียนทันที

วินาทีต่อมา ร่างรางเทพเซียนก็แตกสลาย และหอกกระดูกก็ตกลงมาเหมือนกัน

แต่ในเวลานี้ หลินหยุนกระอักเลือดสดออกมาอีกครั้ง มีแส้วิญญาณก็พุ่งออกมาและโจมตีโดนร่างกายของชายวัยกลางคน

ชายวัยกลางคนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขาจับศีรษะของตัวเองเอาไว้ ขณะที่เขายังตอบสนองไม่ได้ หลินหยุนก็มาถึงด้านหน้าของเขาแล้ว และใช้กระบี่แทงทะลุหน้าท้องของอีกฝ่าย

พลังจิตวิญญาณของเจียซินพุ่งออกมา และปิดผนึกพลังของชายวัยกลางคนเอาไว้

หลินหยุนใช้มือจับอีกฝ่ายเอาไว้ จากนั้นก็พุ่งไปยังทิศตะวันออกอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อเวลาผ่านไปครึ่งเดือน หลินหยุนหาสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่งได้ เขาก็เลยปล่อยชายวัยกลางคน ดวงตาของอีกฝ่ายแดงมากๆและเขาไม่มีความเย่อหยิ่งอวดดีเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

ส่วนหลินหยุนในเวลานี้ เขาได้แผนผังดาวจักรวาลมาจากอีกฝ่ายนานแล้ว

ถึงแม้แผนผังดาวจักรวาลอันนี้จะไม่ค่อยละเอียดมากนัก แต่มันก็ทำให้หลินหยุนรู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนกันแน่

อยู่เขตเหม่าของสนามรบหมื่นจักรวาล เป็นสถานที่อยู่รอบนอกมากๆ

เมืองมู่เหมียนถูกสร้างไว้ด้านบนนั้น

บนท้องฟ้า ชายวัยกลางคนเอ่ยปากพูด "นั้นก็คือเมืองมู่เหมียน! เรื่องทั้งหมดที่ฉันรู้เกี่ยวกับเมืองแห่งนี้ ฉันก็ได้บอกนายไปหมดแล้ว! ตอนนี้นายปล่อยฉันไปได้หรือยัง?"

หลินหยุนพูด "ไม่ต้องรีบร้อน ถ้าฉันไม่เป็นอะไร ฉันปล่อยคุณจากไปอย่างแน่นอน! คุณรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนก็แล้วกัน!"

ขณะพูด หลินหยุนพาฉินหลันบินไปที่เมืองมู่เหมียน

เมืองมู่เหมียนมีกฎระเบียบที่เข้มงวดมากๆ จากคำพูดของชายวัยกลางคน เมืองนี้ฟังคำสั่งของนักพรตมู่เหมียนเพียงคนเดียว!

เมืองนี้ก็ไม่เคยมีนักบำเพ็ญเซียนจากภายนอกเข้ามาเลย!

และไม่มีค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติด้วย

อย่างไรก็ตาม หลินหยุนจำเป็นต้องเข้าไปในเมือง เพราะมีเพียงในเมืองเท่านั้น ถึงจะมีแผนผังดาวจักรวาลที่ละเอียดมากอยู่

เมื่อหลินหยุนพาฉินหลันมาถึงหน้าประตูเมือง พวกเขาก็โดนทหารเฝ้าประตูหยุดเอาไว้

นักบำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมสองคนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา"พวกคุณเป็นใคร? โปรดแสดงป้ายประจำตัวมู่เหมียนออกมา!"

หลินหยุนพูด"สวัสดีครับ พวกเราสองคนหลบหนีมาถึงที่นี่ และบังเอิญพบเห็นเมืองแห่งนี้ พวกเราไม่มีป้ายประจำตัวมู่เหมียน ไม่ทราบว่าพวกเราสองคนสามารถเข้าไปในเมืองได้ไหม?"

ทหารเฝ้าประตูสองคนได้ยิน พวกเขาก็สบตาทันที จากนั้นพวกเขาก็ขมวดคิ้วและพูด"หลบหนีมาเหรอ?"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด"ใช่แล้ว!"

ทหารเฝ้าประตูนิ่งเงียบไปชั่วครู่และพูด"จ่ายหินทิพย์ชั้นสูงหนึ่งร้อยก้อนก็สามารถเข้าเมืองได้ แต่หลังจากเข้าเมืองแล้ว ต้องไปทำป้ายประจำตัวมู่เหมียนทันที มิฉะนั้นอาจจะถูกไล่ออกจากเมืองได้ทุกเมื่อ!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด"โอเค!"

ขณะพูด ในมือของหลินหยุนก็มีแสงสว่างปรากฏ เขาหยิบหินทิพย์ชั้นสูงที่ได้มาจากชายวัยกลางคนให้ทหารเฝ้าประตู