จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1667

สถานที่แห่งที่คืออาณาเขตของเขา และก็อยู่ใกล้กับอาณาเขตของเย่หยู่

เย่หยู่ ก็คือลูกศิษย์ของสำนักบูรพาคนนั้นที่หลินหยุนเคยพบเจอก่อนหน้านี้

แต่กลิ่นอายลมหายใจที่หลงเหลือในที่แห่งนี้ในเวลานี้นั้น ไม่ใช่ของเย่หยู่แต่อย่างใด

“ไม่ถูกต้อง! ”

“หรือว่าอาณาเขตบริเวณนี้ ยังจะมีคนอื่นนอกจากเย่หยู่ด้วย? ”

“แต่กลิ่นอายลมหายใจแบบนี้......”

“คือใครกัน? ”

“ถ้าหากมายึดครองอาณาเขตแห่งนี้ของเย่หยู่ เย่หยู่เองไม่มีทางที่จะไม่รับรู้? ”

“จากนิสัยอันเผด็จการและดุดันของเย่หยู่แล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่จะปล่อยให้ผู้บำเพ็ญเซียนคนอื่น เข้ามาล่าสังหารในอาณาเขตของตนเองได้? ”

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”

“แบบนี้คงจะน่าสนุกขึ้นไม่น้อยแล้ว! ”

“อยากจะเห็นจริง ๆ ว่า คนผู้นี้ที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันนั้นจะมีลักษณะเช่นไร”

หลินหยุนไม่รับรู้เรื่องดังกล่าวแน่นอน เพราะเขาได้ออกไปจากที่แห่งนี้ในระยะอันไกลโพ้นแล้ว

ค้นหาตลอดทาง และสังหารไปตลอดทางด้วยเช่นกัน

เมื่อมาถึงวันที่สิบ

แก้วหินปีศาจระดับสี่ในตัวหลินหยุนนั้นไม่ได้เพิ่มจำนวนขึ้นเท่าไร แต่แก้วหินปีศาจระดับห้าเพิ่มมากขึ้นเกินกว่าหลักร้อยแล้ว

ส่วนสัตว์อสูรระดับหก หลินหยุนก็สังหารได้หนึ่งตน

ซึ่งก็คือลิงหิมะ

การสังหารลิงหิมะนั้น หลินหยุนเองก็ต้องเสียพละกำลังไปไม่น้อยเช่นกัน

อีกทั้งยังไปรบกวนสัตว์อสูรระดับหกอีกสองตัวด้วย

ถ้าหากหลบหนีได้ไม่รวดเร็วพอ เกรงว่าหลินหยุนคงจะต้องจบชีวิตลงภายในทุ่งน้ำแข็งที่อันตรายแห่งนี้เป็นแน่

แต่หลังจากที่การต่อสู้ครั้งนี้ผ่านพ้นไป หลินหยุนเองก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเช่นกัน

จึงหาสถานที่แห่งหนึ่ง เพื่อฟื้นฟูร่างกายเป็นเวลาห้าวัน ถึงจะฟื้นฟูกลับคืนมาเป็นปกติได้

วันนี้ หลินหยุนเดินออกมาจากภายใต้ชั้นน้ำแข็ง

ถอนหายใจยาว และพูดเบา ๆ กับตนเองว่า “ยังเหลือเวลาอีกครึ่งเดือน ไม่สามารถที่จะเข้าไปยังบริเวณส่วนลึกได้อีกแล้ว! ”

“จะต้องค้นหาในทิศทางแนวนอนเพื่อสังหารสัตว์อสูรให้มากขึ้น! ”

“เวลาครึ่งเดือน ถ้าหากโชคดีหน่อยล่ะก็ คงจะสามารถสังหารได้อีกหลายหมื่นตน”

ห้าวันมานี้ เสียเวลาไปมากทีเดียว

ไม่อย่างนั้น ก็คงสามารถสังหารสัตว์อสูรระดับห้าได้มากขึ้นอีก

แต่ตอนนี้หลินหยุนก็ถือว่าได้สั่งสมประสบการณ์เอาไว้บ้างแล้ว

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายลมหายใจของสัตว์อสูรระดับหก ก็จะต้องหลบหนีไปทันที

อย่าได้เข้าใกล้เด็ดขาด

หลินหยุนกระโดดย่ำขึ้นไปในอากาศ มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก

สิบวันหลังจากนั้น

หลินหยุนก็ได้สังหารสัตว์อสูรระดับห้าไปอีกเกือบห้าร้อยตน

ถ้าหากคำนวณเป็นแก้วหินปีศาจระดับสี่ อย่างนั้นตอนนี้เขาก็จะมีแก้วหินปีศาจระดับสี่ ที่จำนวนเกือบจะสองหมื่นก้อนแล้ว

แต่ในขณะนี้

ในที่สุดก็มีคนจำนวนไม่น้อย โดยเฉพาะลูกศิษย์ของสี่สำนักใหญ่นั้น ที่ต่างก็พบว่าในอาณาเขตล่าสัตว์ของพวกเขา มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญปรากฏตัวขึ้น

แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังไม่สามารถค้นพบได้ว่าคนผู้นี้คือใครกันแน่!

ทำให้พวกเขารำคาญใจอย่างที่สุด!

แต่ก็ต้องจำใจ

เพราะว่าคนผู้นั้น ทำให้พวกเขาลดจำนวนการสังหารสัตว์อสูรระดับสูงลงไปอย่างมากทีเดียว

หลินหยุนไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้ ตำแหน่งที่เขาอยู่นั้นอยู่ในทุ่งน้ำแข็งส่วนลึกเข้าไปอีก

อีกทั้งล้วนแต่สังหารสัตว์อสูรระดับห้าทั้งสิ้น

เมื่อมาถึงวันที่ยี่สิบห้า

สัตว์อสูรที่หลินหยุนสังหารไปนั้น มีจำนวนถึงหนึ่งพันตนแล้ว

จำนวนของสัตว์อสูรระดับสี่ก็เกินหนึ่งหมื่นตนไปแล้ว

วันนี้

หลังจากที่ได้สังหารสัตว์อสูรระดับห้าหนึ่งตน หลินหยุนก็เริ่มที่จะเดินทางกลับ