จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1669

ขณะที่พูด ก็มองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “ตกลง นายมีเรื่องอะไร ก็ลองพูดออกมาให้ฟังหน่อย”

หลินหยุนพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “ทุกท่านต่างก็เป็นผู้ที่มีความสามารถกันทั้งนั้น งั้นฉันขอพูดหน่อยว่า ดูเหมือนว่าทั้งสี่ท่านจะไม่ได้เข้าร่วมงานล่าสัตว์ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ถ้าอย่างนั้นไม่ทราบว่าทั้งสี่ท่านมีความคิดเห็นอย่างไรต่อการจัดอันดับรายชื่อ? ”

“อย่างที่ทราบกันว่า การที่มีรายชื่ออยู่ในสามอันดับแรก ก็จะได้รับสิ่งรองรับเป็นของรางวัล! ”

“ไม่ทราบว่าทั้งสี่ท่านสนใจหวั่นไหวกันบ้างไหม? ”

ลูกศิษย์สำนักดาบลอยพูดขึ้นว่า “อันดับรายชื่อใครล่ะที่จะไม่อยากช่วงชิงบ้าง แต่พวกเรารู้ตัวเองดีว่า คงไม่มีโอกาสอย่างแน่นอน! ทำไมเหรอ ฟังความหมายจากที่นายพูดแล้ว สามารถที่จะช่วยพวกเราได้อย่างนั้นเหรอ? ”

หลินหยุนยิ้มและพูดขึ้นว่า “เป็นเช่นนั้นแน่นอน จากที่ฉันรับทราบ งานล่าสัตว์ในทุกปีนั้น จำนวนแก้วหินปีศาจของสามอันดับแรกที่ได้มานั้น น่าจะอยู่ที่ประมาณหนึ่งหมื่นก้อนต้น ๆ ถูกต้องใช่ไหม? แต่จะถือว่าจำนวนของสำนักบูรพาเป็นจำนวนที่มากที่สุด เมื่อเฉลี่ยออกมาแล้ว จำนวนแก้วหินปีศาจที่ลูกศิษย์ทุกคนได้มากันนั้น ก็จะมีจำนวนมากกว่าหนึ่งหมื่นก้อน”

“แต่จำนวนที่มากที่สุด ก็คงจะไม่เกินหนึ่งหมื่นห้าพันก้อน เป็นแบบนี้ใช่หรือไม่? ”

ลูกศิษย์สำนักดาบลอยพยักหน้า และพูดว่า “ถูกต้อง เป็นเช่นนี้จริง ๆ ที่ผ่านมานั้นยกตัวอย่างทางพี่เย่หยู่ อย่างน้อยสามารถที่จะไล่ล่าแก้วหินปีศาจได้มากกว่าหนึ่งหมื่นก้อน สำหรับพวกเราแล้ว จะมีจำนวนน้อยกว่าเล็กน้อย แต่ก็มีจำนวนถึงหลักพัน”

“แต่ครั้งนี้เป็นเพราะท่านเข้าร่วมด้วย จึงทำให้จำนวนแก้วหินปีศาจที่พวกเราไล่ล่ามาได้นั้น อย่างน้อยน่าจะมีจำนวนลดลงไปเกินกว่าครึ่ง! ”

“ดังนั้น จะเป็นการดีที่สุดถ้าท่านสามารถชี้แจงให้กับพวกเราทุกคน ไม่อย่างนั้นแล้ว วันนี้เกรงว่าท่านคงจะไม่สามารถเดินกลับออกไปจากที่แห่งนี้แล้ว! ”

หลินหยุนกลับไม่สนใจ และพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นฉันก็จะทำข้อตกลงกับตนเองว่า ฉันจะทำให้พวกท่านมีรายชื่ออยู่ในสามอันดับแรก ไม่ทราบว่าพวกท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง? ”

“ฉันคิดว่า แม้ว่าพวกท่านจะให้ความสำคัญกับสิ่งรองรับที่เป็นของรางวัล แต่นอกเหนือจากนี้แล้ว ก็ยังจะให้ความสำคัญต่อเกียรติยศที่มาจากการจัดอันดับด้วยใช่ไหมล่ะ? ”

“ลองคิดดูนะว่า ถ้าหากพวกท่านสามารถมีรายชื่ออยู่ในสามหรือสี่อันดับแรกแล้วจริง ๆ ล่ะก็ อย่างนั้นต่อไปในอนาคตภายในสำนักของแต่ละท่าน ก็ยังจะได้รับผลประโยชน์ที่มากขึ้นอีกด้วยไม่ใช่เหรอ? และยังจะได้รับความสำคัญจากทางสำนักมากขึ้นอีกไม่ใช่เหรอ? ”

เย่หยู่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะขึ้นทันใด “คุยโวโอ้อวดมากเกินไปแล้ว! ครั้งนี้เป็นเพราะมีหัวขโมยอย่างนายจึงทำให้พวกเราได้รับผลตอบแทนที่ลดลงไปไม่น้อย นายจะช่วยเหลือพวกเรา? นายเองจะสามารถมอบแก้วหินปีศาจออกมาจำนวนเท่าไร? ที่จะทำให้พวกเราติดสามหรือสี่อันดับแรกได้ ช่างพูดไร้สาระเสียจริง! ”

หลินหยุนดวงตาเป็นกระกาย จากนั้นก็กวัดแกว่งแขน นอกจากแก้วหินปีศาจระดับหกแล้ว แก้วหินปีศาจระดับอื่นทั้งหมดก็ปรากฏออกมาในทันที

เมื่อเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว ทั้งสี่คนต่างก็สูดหายใจลึกกันโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็อุทานขึ้นว่า “คิดไม่ถึงว่านายจะไล่ล่าแก้วหินปีศาจได้จำนวนมากมายขนาดนี้? ”

ทั้งสี่คนต่างพากันอิจฉา และเริ่มหายใจถี่ขึ้น

ถ้าหากนำแก้วหินปีศาจสองหมื่นกว่าก้อนนี้จัดแบ่งกันออกไปแล้ว พวกเขาอาจจะสามารถอยู่ในสามหรือสี่อันดับแรกของตารางได้จริง ๆ ด้วย

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “แก้วหินปีศาจเหล่านี้ พวกท่านสามารถจัดแบ่งกันได้เลย น่าจะเพียงพอที่จะติดอยู่ในสามหรือสี่อันดับแรกได้แล้ว”

ผู้บำเพ็ญเซียนหญิงสำนักจินต์นั้นพูดขึ้นว่า “ท่านใจกว้างมากขนาดนี้ ถึงขนาดที่นำแก้วหินปีศาจระดับห้าออกมามากมายขนาดนี้ด้วย ไม่ทราบว่าคิดต้องการอะไร? ”

หลินหยุนพูดว่า “ที่จริงแล้วก็ง่ายนิดเดียว พวกท่านทั้งสามช่วยฉันลงมือสังหารไอ้คนสำนักบูรพาให้หน่อย! ที่แห่งนี้แม้ว่าจะอยู่ใกล้กับเขตแดนทุ่งน้ำแข็งแล้ว แต่สังหารคนหนึ่งคน ก็น่าจะไม่เป็นปัญหาอะไรใช่ไหมล่ะ? ”

เย่หยู่พลันหัวเราะขึ้น “ไอ้หัวขโมยตัวดี คิดไม่ถึงว่าเวลานี้แล้วยังจะพูดยุแยงสร้างความสับสนให้กับทุกคนอยู่อีก นายคิดว่าพวกเขาทั้งสามคนนั้นจะช่วยเหลือนายอย่างนั้นเหรอ? ”

ผู้บำเพ็ญเซียนหญิงสำนักจินต์นั้นพูดขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างก็เห็นกันว่าพี่เย่หยู่อยู่ด้วยกันกับพวกเรา ถ้าหากอยู่ดี ๆ พี่เย่หยู่ได้จบชีวิตลง โดยที่ไม่ได้ออกไปจากทุ่งน้ำแข็ง แล้วพวกเราจะสามารถหลุดพ้นจากความเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ได้อย่างไรกันล่ะ? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “พูดได้อย่างมีเหตุผล แบบนี้ก็แล้วกัน ฉันยอมถอยลงมาหนึ่งก้าว ฉันจะลงมือสังหารคนผู้นี้เอง เพียงแค่ทั้งสามท่านไม่ยื่นมือเข้าช่วย แก้วหินปีศาจเหล่านี้ ก็จะตกเป็นของทั้งสามท่านเลย! ”

ลูกศิษย์ของสำนักกระบี่นั้นก็หัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า “พูดได้ดีเลย แบบนี้มันจะแตกต่างอย่างไรกับที่พวกเราลงมือล่ะ? อีกอย่างก็คือ หากพวกเราจัดการสังหารนายที่เป็นผู้ฝึกอิสระลงแล้วล่ะก็ แก้วหินปีศาจเหล่านี้ของนาย ก็จะต้องตกเป็นของพวกเราไม่ใช่เหรอ? ”

“ทำไมพวกเราต้องไปลงมือกับพี่เย่หยู่ด้วยล่ะ ทำไมจะต้องไปสร้างปัญหากับสำนักบูรพาด้วยล่ะ? ”

หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้ง และพูดว่า “พูดได้อย่างมีเหตุผลอีกเหมือนเคย อย่างนั้นฉันก็จะเปลี่ยนเงื่อนไขดูบ้างว่า ฉันต้องการหินทิพย์ เพียงแค่ทุกท่านสามารถนำออกมาให้ฉันซื้อได้ ฉันก็จะตกลงนำแก้วหินปีศาจเหล่านี้ ขายให้กับทุกท่านเช่นกัน! ”