จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1670

ถ้าหากว่าสามคน ร่วมกันสังหารเย่หยู่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่อย่างใด

สูดหายใจลึก ทั้งสามคนจ้องมองสบตากัน แล้วก็รีบหันไปยกมือแสดงความเคารพและพูดว่า “ท่าน พวกเราสามคนขอตัวก่อน! ”

พูดจบ ก็หันหลังและเหาะเหินจากไปทันที

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ทั้งสามท่านไม่ต้องการมีชื่อติดอันดับแล้วเหรอ? ”

ทั้งสามคนหยุดชะงัก หันกลับมาพูดว่า “ไม่แล้ว! นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะสามารถได้รับได้! ”

หลินหยุนยิ้มและพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นทั้งสามท่านจะเก็บแก้วหินปีศาจในตัวไว้เพื่ออะไรกัน นำออกมามอบให้กับฉันครึ่งหนึ่ง ไม่ดีกว่าเหรอ? ”

ทั้งสามคนมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที และพูดว่า “ท่าน อย่าได้ทำตัวเกินเลยไปจะดีที่สุด! เรื่องที่ท่านสังหารเย่หยู่นั้น พวกเราสามารถที่จะไม่พูดออกไปได้ อย่างน้อยก่อนหน้าที่สำนักบูรพาทำการตรวจสอบนั้นจะไม่พูดออกไป! แต่หากว่าท่านยังจะบีบบังคับกันแบบนี้ อย่างนั้นเราสามคนก็คงจะต้องร่วมลงมือต่อสู้แล้ว! ”

หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะเยาะ “ต่อสู้? พวกนายมีคุณสมบัตินี้ด้วยเหรอ? ”

หลินหยุนกวัดแกว่งดาบเฮ่าเทียนในมือ ลำแสงกระบี่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ทันใดนั้นก็ปิดล้อมตัวพวกเขาสามคนเอาไว้ด้านใน ต่อมา พลังจิตญาณของเจียซินก็กระหน่ำเข้าใส่ กักขังควบคุมตัวสามคนนั้นไว้อย่างแน่นหนา

แต่ภายใต้การขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญอย่างบ้าคลั่งของทั้งสามคน ก็สามารถที่จะทำลายการกักขังลงได้ แต่ในขณะนั้นเอง หลินหยุนก็ปล่อยหมัดเข้าใส่ จนสามคนนั้นกระเด็นลอยไปไกล

ท่าดาวยักษ์ตกของสิบแปดท่าต้าเต๋า

พลังหมัดเดียว มีอานุภาพอันทรงพลัง ต่อให้เป็นดวงดาวก็ไม่สามารถที่จะต้านทานพลังนี้ได้

จนทำให้ทั้งสามคนกระเด็นลอยออกไปไกลในพริบตา

ทั้งสามคนมีสีหน้าขาวซีด ได้รับบาดเจ็บสาหัสและกระอักเลือดออกมา

สายตาที่มองไปยังหลินหยุนนั้น เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด

พลังความสามารถที่หลินหยุนแสดงออกมานั้น ช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน!

แข็งแกร่งเกินกว่าขั้นที่พวกเขาจะรับรู้และเข้าใจได้

นี่ยังคงเป็นแดนจิตปฐมตอนปลายอยู่อีกเหรอ?

ในบางระดับ หลินหยุนที่อยู่เบื้องหน้านี้ ยังจะน่าสะพรึงกลัวมากกว่าแดนดั่งเทพเสียอีก

ถ้าหากพวกเขารับรู้ว่า ผู้บำเพ็ญเซียนแดนดั่งเทพที่พ่ายแพ้และเสียชีวิตลงภายใต้น้ำมือของหลินหยุนนั้น ไม่ใช่จะมีเพียงแค่หนึ่งคนหรือสองคนแล้ว คาดว่าพวกเขาคงจะรู้สึกน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นอีกเป็นแน่!

ขณะนั้น ผู้บำเพ็ญเซียนหญิงของสำนักจินต์ เด็ดเดี่ยวอย่างที่สุด โดยได้นำแก้วหินปีศาจจำนวนครึ่งหนึ่งมอบให้กับหลินหยุน จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก หันหลังแล้วก็เดินจากไป!

อีกสองคนเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวแล้วก็ทำตามแบบนั้นเช่นกัน

เมื่อรวมกับของเย่หยู่ทั้งหมด และแก้วหินปีศาจอีกครึ่งหนึ่งของทั้งสามคนนั้น เวลานี้จำนวนแก้วหินปีศาจของหลินหยุน เกือบจะสี่หมื่นก้อนแล้ว

ตัวเลขดังกล่าวนี้ เทียบเท่าได้กับจำนวนของสำนักจินต์ สำนักดาบลอย และสำนักกระบี่ที่ได้รับมาทั้งหมดแล้ว

สำหรับที่ว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผยแพร่กระจายออกไปหรือไม่นั้น

หลินหยุนเองก็ไม่ได้กังวลใจเท่าไร อย่างน้อยในระยะเวลาอันสั้นนี้ ลูกศิษย์ของสามสำนักใหญ่นั้นต่างก็ไม่ได้โง่เขลา แม้ว่าคนที่ตายจะไม่ใช่พวกเขาที่สังหาร แต่หากสำนักบูรพาจะเชื่อมโยงไปยังพวกเขาแล้ว ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก

สำนักของพวกเขา ไม่สามารถป้องกันความปลอดภัยให้กับพวกเขาได้

หลินหยุนเก็บรวบรวมแก้วหินปีศาจ แล้วก็มุ่งหน้าเดินทางอย่างรวดเร็ว จนไล่ตามสามคนนั้นที่อยู่เบื้องหน้าแล้ว

ทั้งสามคนมีสีหน้าที่ย่ำแย่อย่างที่สุด แต่กลับหมดหนทาง

เมืองล่าบูรพา

ตอนที่เข้าเมือง หลินหยุนได้ทำการปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์บ้างเล็กน้อย

รออยู่หนึ่งวัน จนกระทั่ง เมื่อครบกำหนดเวลาลง งานล่าสัตว์ในครั้งนี้ ก็สิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการ

แต่ว่า เย่หยู่กลับยังไม่กลับออกมา

ผู้บำเพ็ญเซียนวัยกลางคนของสำนักบูรพาคนหนึ่ง กระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก

โดยมองไปที่ทั้งสามคนของสำนักจินต์ สำนักกระบี่ และสำนักดาบลอย พร้อมกับถามขึ้นอย่างหนักแน่นว่า “พวกนายสามคนไม่เห็นเย่หยู่กันหรืออย่างไร? ”

ทั้งสามคนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ลูกศิษย์สำนักกระบี่พูดขึ้นว่า “รายงานผู้อาวุโส พวกเราพบเจอแล้ว ในช่วงสองวันก่อนที่จะกลับออกมา พวกเรายังอยู่กันกับพี่เย่หยู่เลย แต่หลังจากนั้นพี่เย่หยู่ก็ได้เข้าไปในบริเวณส่วนลึกของทุ่งน้ำแข็งอีกครั้ง โดยที่ไม่ได้บอกกับพวกเราว่าจะไปทำอะไร! ”

ลูกศิษย์สำนักดาบลอยก็พยักหน้า “ผู้อาวุโส เป็นเช่นนี้จริง ๆ ยังไม่ทันรอให้พวกเราถาม พี่เย่หยู่ก็รีบร้อนเดินจากไปแล้ว! ”

ชายวัยกลางคนสีหน้าหม่นหมอง ขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า “หรือว่าจะยังไม่กลับออกมา? ไอ้เด็กคนนี้กำลังทำอะไรอยู่กันแน่? หรือเขาไม่รู้ว่า หากเกินเวลาแล้วยังไม่กลับออกมา ก็จะถูกคำนวณรวมเข้าไปด้วย? ”