จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1677

ก็เอาชนะยอดฝีมือแดนแดนจิตปฐมทั้งสี่คนได้อย่างตามใจชอบ

แดนจิตปฐมตอนปลายคนหนึ่ง แดนจิตปฐมตอนกลางสองคน และแดนจิตปฐมตอนต้นหนึ่งคน

หลังจากที่สี่คนนี้ปรากฏตัวขึ้นมา เดิมทีก็กังวลว่าจะมีคนห้ามปราม ดังนั้นถึงได้เลือกลงมืออย่างรวดเร็ว ทำการตัดสินใจ สามารถที่จะฆ่าได้ก็ฆ่าทิ้งในทันที

แม้ว่าจะฆ่าไม่ได้ ก็จะทำให้หลินหยุนบาดเจ็บสาหัส!

แต่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่า หลินหยุนจะอยู่ภายในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ ก็ทะลวงถึงขั้นแดนดั่งเทพ

แต่ว่าแดนดั่งเทพของของเขานี้ แข็งแกร่งเกินไปนะ

ก็เป็นสำนักเดียวกัน

แน่นอนว่าพวกเขารู้ดีว่าเขาจื่อหยุนทั้งสี่คนนี้เป็นคนแบบไหนกันแน่น

โดยเฉพาะเย่สวินที่เป็นแดนจิตปฐมตอนปลาย นั่นเป็นคนที่สามารถต่อสู้กับแดนดั่งเทพตอนต้นทั่วไปได้ แม้ว่าจะสู้ไม่ได้ ก็สามารถที่จะหนีรอดได้อย่างแน่นอน

เรียกได้ว่า แม้ว่าจะแย่กว่าเย่หยู่น้องชายของเขาเล็กน้อย แต่กลับไม่ได้มากเกินไป

เย่สวินก็เซ้าซี้ขนาดนี้อยู่แล้ว บวกกับแดนจิตปฐมตอนกลางสองคนและแดนจิตปฐมตอนต้นหนึ่งคน นั่นก็สามารถที่จะต่อสู้กับแดนดั่งเทพตอนต้นได้

แต่ว่าตอนที่ทั้งสี่คน เผชิญหน้ากับหลินหยุนแบบนี้ ก็พ่ายแพ้อย่างราบคาบเช่นนี้

ไม่มีที่ว่างสำหรับผู้แพ้ที่จะต่อสู้กลับ!

ในช่วงพริบตาเดียว

นี่มันทำให้คนเหลือเชื่อเกินไป ยากที่จะเชื่อ!

ในเวลานี้ บนยอดเขาต่างๆ ลูกศิษย์หลายคนกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากเย็น แววตาจับจ้องไปที่บนตัวของหลินหยุน

“ฉันได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้ที่เมืองล่าบูรพา หลินหยุนคนนี้เคยพูดต่อหน้าผู้อาวุโสฉวี่ เขาจะทำให้ผู้อาวุโสฉวี่ได้เห็น ว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน!”

“ด้วยเหตุผลนี้จึงเดิมพันกับผู้อาวุโสฉวี่ บอกว่าสามารถที่จะรองรับการโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของผู้อาวุโสฉวี่ได้ ตอนที่ได้ยินก่อนหน้านี้ พวกเราก็มองว่ามันเป็นเรื่องตลก และหัวเราะเยาะเย้ย ตอนนี้ดูเหมือนว่า……ผู้ชายคนนี้สุดมากจริงๆ!”

“ดูเหมือนว่า หลินหยุนคนนี้มา ในสำนักของพวกเรา จะปรากฏเรื่องราวน่าสนุกมากขึ้น! ไม่รู้ตอนที่เผชิญหน้ากับหลายท่านนั้น หลินหยุนคนนี้จะมีท่าทียังไง!”

และในเวลานี้ บนเขาต้าเหอ หลิ่วซวี่เอ๋อแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลย ดวงตาคู่สวยงามจับจ้องไปบนตัวของหลินหยุนโดยไม่กะพริบตา และก็ไม่อยากจะเชื่อเป็นเวลานาน

หลินหยุนคนนี้ แข็งแกร่งมาก อย่างที่ท่านอาจารย์พูดจริงๆ!

ที่แท้เขาไม่ได้อวดดีจริงๆ แต่เป็นเพราะว่าตัวของเขามีสิทธิ์เย่อหยิ่งและจองหอง

เมื่อตั้งสติได้ หลิ่วซวี่เอ๋อกำลังจะบินไป ก็เห็นอีกหนึ่งร่าง บินลงมาจากเขาจื่อหยุนอย่างรวดเร็ว

วินาทีถัดมา ปรากฏตัวต่อหน้าหลินหยุน

นี่คือชายหนุ่มอายุยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดปี แต่งกายด้วยชุดคลุมสีฟ้าคราม ใบหน้าประดุจหยกประดับกวน รัศมีที่สง่างาม ทำให้ความรู้นิ่งเฉยกับผู้คนเป็นอย่างมาก

ดั่งเทพ

เมื่อเห็นชายหนุ่มคนนี้ เย่สวินทั้งสี่ก็รีบบินถอยหลัง เช็ดเลือดจากมุมปาก และพูดกับชายหนุ่มว่า “ศิษย์พี่วู่ซิน!”

วู่ซินพยักหน้าเล็กน้อย ยกมือขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้ปล่อยให้เย่สวินพูดต่อ จากนั้นสายตาก็จับจ้องไปที่บนตัวของหลินหยุน ต่อจากนั้นพูดขึ้นมาอย่างราบเรียบว่า “แกคือหลินหยุน?”

หลินหยุนพยักหน้า พูดขึ้นมาว่า “ถูกต้อง!”

วู่ซินก็พยักหน้า แล้วพูดขึ้นมาว่า “แกฆ่าเย่หยู่ และเย่หยู่เป็นลูกศิษย์เขาจื่อหยุนของฉัน พวกเราต้องการฆ่าแกตอนนี้ แกคิดว่ายุติธรรมหรือไม่?”

หลินหยุนพูดขึ้นมาอย่างราบเรียบว่า “ยุติธรรมมาก!”