จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1681

หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม และพูดว่า “ฉันจะเดินเส้นทางนี้ มองไปทั่วทั้งจักรวาล ก็ไม่มีใครสามารถที่จะชี้แนะฉันได้ หรือว่า ทั่วทั้งจักรวาลนี้ สามารถทำให้ฉันหลินหยุนยอมรับเป็นอาจารย์ได้ ไม่มีทางเกินสามคนอย่างแน่นอน!”

เมื่อเจียซินได้ยินเช่นนี้ก็พูดไม่ออก

คำพูดนี้ของหลินหยุนเย่อหยิ่งเกินไป

แต่ว่ามองดูท่าทางที่จริงจังของเขา เจียซินก็ไม่พูดอะไรมากนัก

นิ่งไปชั่วขณะ เจียซินพูดขึ้นมาว่า “งั้นนายตั้งใจจะออกเดินทางเมื่อไหร่?”

หลินหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้ สำนักบูรพา ฉันไปอีกครั้งหนึ่ง ถ้าหากผู้อาวุโสฉวี่เหอยังคงไม่อยู่ งั้นฉันก็เลือกอย่างอื่นก่อน!”

เจียซินอดไม่ได้ที่จะถามว่า “มีความคิดแล้วเหรอ?”

หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า “ถึงเวลาเธอก็จะรู้!”

เมื่อก้าวเดินออกจากถ้ำ หลินหยุนพูดกับฉินหลัน ต่อจากนั้นก็ออกจากเขาเสี่ยวหยุน

ข้างกายของฉินหลันในตอนนี้ ก็มีสาวรับใช้มากขึ้น กลับไม่เหงามากขนาดนั้นเหมือนเมื่อก่อน

สามารถที่จะมีคนอยู่เป็นเพื่อนเธอได้

และหลินหยุนในเวลานี้ ได้จัดวางค่ายกลอันแข็งแกร่งอย่างยิ่งไว้ทั่วทั้งเขาเสี่ยวหยุนเรียบร้อย

ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งสู่ธรรมะมายังที่นี่ และไม่สามารถทำลายได้

ทั่วทั้งดาวบูรพาก็ไม่ได้แดนสู่ธรรมะมากเท่าไหร่

ดังนั้นเขาก็ไม่ได้กังวลอะไร

นี่ก็ถือว่าได้ขจัดความกังวลของเขาไปทั้งหมด

สิบวันต่อมา

หลินหยุนก็มาถึงที่หน้าสำนักบูรพาอีกครั้ง

แต่ยังคงโดนขับไล่

หลินหยุนก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก และหันหลังจากไป

ครึ่งเดือนต่อมา

หลินหยุนมาถึงทางใต้ของสำนักบูรพา ซึ่งเป็นที่ตั้งของแม่น้ำใหญ่ที่กว้างขวางอย่างยิ่ง

แม่น้ำใหญ่นี้ ไม่มีชื่อ

มันไหลจากส่วนลึกของภูเขาทางทิศตะวันตก

และในส่วนลึกของภูเขาเหล่านั้น ก็เป็นหนึ่งในสี่สำนักหลักของดาวบูรพา ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักจินต์

หลินหยุนไปทางตะวันตกตามแม่น้ำใหญ่ตลอดทาง

หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน ในที่สุดก็มาถึงบริเวณรอบภูเขา

หลินหยุนเดินอยู่ท่ามกลางภูเขาและป่าไม้

อาศัยแม่น้ำใหญ่ เดินลึกเข้าไปในภูเขาทีละน้อย

ในวันนี้ หลินหยุนเดินตามแม่น้ำใหญ่ไปยังส่วนลึกต่อ ในส่วนลึกของป่าข้างหน้า ลมปราณอันแรงกล้าดึงความสนใจของเขา

หลินหยุนเดินไปอย่างระมัดระวัง เห็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่ง กำลังฝึกกระบี่อยู่ริมแม่น้ำ

ผู้หญิงคนนี้สวมชุดยาวสีขาว ความเร็วไม่เร็ว หนึ่งการเคลื่อนไหวหนึ่งกระบวนท่า ฝึกฝนอย่างตั้งอกตั้งใจมาก หญิงสาวดูไปแล้วอายุยี่สิบกว่าๆ ผลการฝึกตนไม่ได้สูงมากนัก มีเพียงแดนจิตปฐมตอนต้น

แต่ว่า กระบี่ยาวสีขาวในมือของหญิงสาว กลับไม่ธรรมดา

ปราณกระบี่กระจายไปทั่ว หญิงสาวปลดปล่อยขึ้นมา ก็ยากลำบากมาก

ลมปราณของกระบี่เล่มนี้แข็งแกร่งอย่างยิ่ง ก็เหมือนกับสัตว์ร้ายตัวหนึ่ง หญิงสาวพยายามอย่างสุดความสามารถไปควบคุม แต่ก็ยากลำบากเป็นอย่างมาก

หลินหยุนเดินเข้าใกล้ มองดูสักพัก และจงใจทำให้เกิดส่งเสียงบางอย่าง