จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1684

ในเวลานี้ ในที่สุดผู้อาวุโสก็จริงจังขึ้นมาสักที

ภายใต้การสะบัดแขน พลังแห่งกฎเกณฑ์ที่เกือบจะโปร่งใสก็ปรากฏออกมา

ในวินาทีต่อมา ก็ถูกเธอผลักออกไป

และหลินหยุนรู้สึกแค่ว่าตาลายสักพัก สามกฎเกณฑ์ของเขาก็ฟันไปบนตัวของผู้อาวุโสในทันที ผู้อาวุโสก็กระอักเลือดกระเด็นออกมาในทันที

แต่แววตาของหลินหยุนกลับยังคงจริงจังเป็นอย่างมาก

มองไปโดยรอบอย่างระมัดระวัง

ไม่มีความแตกต่างใดๆ

สามกฎเกณฑ์ของหลินหยุนปรากฏออกมา ฟันออกไปทางกลางอากาศ แต่โดยรอบๆยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

แต่กลับเป็นผู้อาวุโสที่กระเด็นออกไป ภายใต้การเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วอีกครั้งมาถึงตรงหน้าของเขา

ผู้อาวุโสมองไปทางหลินหยุน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะขึ้นมา

“เด็กน้อย รู้สึกอย่างไร?”

“นายดูสิ พ่อและแม่ของนายมาหานายเอง!”

หลินหยุนกลับมาอย่างกะทันหัน ไม่ใช่แค่แม่ พ่อ ยังมีพี่ฉินหลัน ยังมีซิงเฟย และอีหลิง…….ทั้งหมดก็มา

บนตัวของพวกเขาทุกคน ทั้งหมดมีพันธนาการอย่างหนักหน่วง

ท่าทางน่าสังเวชเกินกว่าที่จะทนดูได้

สีหน้าของหลินหยุนเปลี่ยนไปในทันที หันหน้ามองไปทางผู้อาวุโส และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “แค่กฎเกณฑ์แห่งแดนมิติ ก็กล้ามาหลอกลวงฉัน? ทำลายซะ!”

ปราณดาบของหลินหยุนกวาดล้างไป ในชั่วพริบตา พ่อแม่ ฉินหลันอีหลิง ทั้งหมดถูกฟันเละออกไป

ในเวลาเดียวกัน สามกฎเกณฑ์ของหลินหยุนฟันออกไปทางผู้อาวุโสเสียงดังสนั่นอีกครั้ง

แสงวับวาบที่ล่องหนก็ส่องประกายออกมาในมือ ห่อหุ้มสามกฎเกณฑ์ของหลินหยุนไว้ในทันที

ทั้งสองคนก็หยุดนิ่ง

แต่ว่า สำหรับหลินหยุน การใช้ของเขามากยิ่งกว่า เร็วยิ่งกว่า

ฝ่ายผู้อาวุโส แสยะยิ้มอยู่เสมอ

“เด็กน้อย นายเหนือกว่าการคาดเดาของยายแก่!”

“แม้แต่แดนมิติของยายแก่อย่างฉันก็ไม่ได้รับผลกระทบ”

“แต่ว่า นายอยากออกไป ยังห่างไกล!”

“เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้พอใจหรือยัง?”

หลินหยุนถูกฉากนั้นทำให้ในใจเต็มไปด้วยความโกรธ และตะโกนด้วยน้ำเสียงโกรธ “กฎเกณฑ์แห่งแดนมิติ กฎเกณฑ์แห่งความสามารถอันน้อยนิดแค่นั้นเอง! ดูสิว่าฉันจะจัดการกับนายอย่างไร!”

ทันทีที่คำพูดของเขาลดลงในทันที กฎเกณฑ์แห่งมีดก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ฟันไปทางผู้อาวุโสอย่างบ้าคลั่ง

กฎเกณฑ์แห่งมีดไม่แข็งแกร่ง

ถึงกับเรียกได้ว่าอ่อนแอมาก

แต่ว่า ภายใต้ทั้งสองคนหยุดชะงัก กลับเพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆได้มากมาย

ผู้อาวุโสคาดไม่ถึงว่า หลินหยุนจะยังมีสี่กฎเกณฑ์

ทันใดนั้น กริชก็แทงทะลุหน้าอกของเธอ

จากนั้นสามกฎเกณฑ์ของหลินหยุนก็ฟันตรงลงไปในทันที

ได้ยินแค่เสียงดังสนั่นลั่น ร่างของอาวุโสก็หายไปอย่างสมบูรณ์

และหลินหยุนสัมผัสได้ว่า พลังได้จางหายไป จากนั้น ผู้อาวุโสก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลินหยุนอีกครั้ง

อาวุโสในเวลานี้ สีหน้าค่อนข้างซีดเซียวเล็กน้อย เมื่อเห็นสายตาของหลินหยุน เต็มไปด้วยการแสดงออกที่น่าตกใจอย่างยิ่ง

“นาย…….นายเข้าใจสี่กฎเกณฑ์แล้ว……..”

“เด็กน้อย นายเป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่?”

“นายทำได้อย่างไร?”

ในไม่ช้า ก็เป็นหนึ่งจุดสีดำปรากฏขึ้นในแผนผังดาวจักรวาล

และจุดดำในนั้นยังมีการเคลื่อนไหว

หลินหยุนเข้าใจในทันที จุดสีดำนี้น่าจะหมายถึงที่ฝึกตนของสำนักจินต์

ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่เขาปรากฏตัว น่าจะมีจุดสีดำหนึ่งจุด ปรากฏตัวขึ้นบนแผนผังดาวจักรวาล

หลังจากที่รอไปสักพัก แน่นอนว่า ที่ที่เขาอยู่ ได้ปรากฏจุดสีดำบนแผนผังดาวจักรวาลเหมือนกัน หมายถึงตัวของเขาเอง

หลินหยุนก็มองดูอีกสักพัก ก็แน่ใจว่าสถานที่ในพื้นที่แห่งนี้

อยู่ในพื้นที่สำนักจินต์แห่งนี้ สำนักกระบี่อยู่ทางซ้าย สำนักบูรพาอยู่ทางขวา

พื้นที่ของสำนักบูรพาที่ใหญ่ที่สุด

และทางสำนักจินต์นี้ มีเพียงหนึ่งในสามของสำนักบูรพา ถึงขนาดหนึ่งในห้า

หลินหยุนเลือกทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งจุดสีดำทั้งสามนั้นอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย และบินออกไปอย่างรวดเร็ว

วันต่อมา สนามรบเล็กๆแห่งหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหลินหยุน

สนามรบนี้ไม่ใหญ่นัก มีเพียงสองลมปราณอันทรงพลังที่พัวพันกันในนั้น น่าจะไม่รู้ว่าผ่านไปนานกี่ปีแล้ว และความสมดุลที่ละเอียดอ่อนได้ก่อตัวขึ้น

หลินหยุนทำให้ร่างกายมั่นคง สัมผัสได้เล็กน้อย ลมปราณผู้แข็งแกร่งหนึ่งในนั้น เป็นลูกธนูต้าเต๋า

และอีกลมปราณหนึ่ง คือน้ำแข็งต้าเต๋า

พื้นที่โดยรอบของสนามรบนี้ ได้รับการเคลียร์พัฒนาออกมาแล้ว เหลือเพียงพื้นที่แกนกลางเล็กๆแห่งนี้เท่านั้น

น่าจะเป็นตอนที่สำนักจินต์พัฒนา ด้วยความตั้งใจ

แต่ว่าพลังแห่งกฎเกณฑ์แบบนี้ ลูกศิษย์ของสำนักจินต์สามารถดูดซับได้เหรอ?

น่าจะไม่หรอกมั้ง?

เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจวิชาฝึกฝนของสำนักจินต์มากนัก ดังนั้นจึงไม่ค่อยกล้ายืนยัน