จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1692

มู่อี้เปล่งเสียงไม่พอใจออกมา มีพลังกฎเกณฑ์สองอันปรากฏทันที แบ่งเป็นกฎเกณฑ์แห่งไม้และกฎเกณฑ์แห่งไม้ไผ่

พลังของสองกฎเกณฑ์นี้แข็งแกร่งมากๆ พลังของมันเทียบเท่ากฎเกณฑ์กระบี่ของหลินหยุนเลย

เมื่อพลังกฎเกณฑ์สองอันนี้หลอมรวมกัน ทำให้พลังของมันเพิ่มสูงขึ้นทันที

เมื่อหลินหยุนมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สายตาของเขาก็เปล่งประกาย

ยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลาย พลังของคนๆนี้แข็งแกร่งมากๆ เมื่อกฎเกณฑ์สองอันหลอมรวมกัน มันแข็งแกร่งกว่ากฎเกณฑ์เก้าอันหลอมรวมกันของหลินหยุนเสียอีก

เพราะพลังกฎเกณฑ์เก้าอันของหลินหยุน มันไม่ได้หลอมรวมกันได้อย่างสมบูรณ์

พูดกันตามตรงว่ามันหลอมรวมกันเพียงผิวเผินเท่านั้น ถ้ามันหลอมรวมกันในโลกกำลังภายในตัวจริงๆ เขาก็คงฝึกฝนถึงแดนดั่งเทพตอนปลายแล้ว แต่ตอนนี้มันอยู่ในจุดลมปราณ เขาไม่ได้ถือว่าเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลาย

อย่างน้อยด้านพลังต่อสู้ มันก็ปรากฏให้เห็นอยู่แล้ว

และพลังกฎเกณฑ์ของหลินหยุนนั้นอ่อนแอมากๆ

เพราะเขาก็กังวลว่าถ้าพลังกฎเกณฑ์ทุกอันแข็งแกร่งมากๆแล้ว มันจะหลอมรวมกันได้ยาก

ยกตัวอย่างเช่นกฎเกณฑ์แห่งมีดและกฎเกณฑ์กระบี่สั้น เป็นกฎเกณฑ์ที่พึ่งฝึกฝนได้ไม่นาน ไม่ได้ทำให้มันแข็งแกร่งมากขึ้น

อย่ามองว่ากฎเกณฑ์เหล่านี้เข้าไปอยู่ในจุดลมปราณแล้ว อันที่จริงกฎเกณฑ์พวกนี้ยังไม่ได้สมบูรณ์และบริบูรณ์เลย

เมื่อพลังของกฎเกณฑ์ของอีกฝ่ายโจมตีมา พลังกฎเกณฑ์ของหลินหยุนก็ปรากฏทันที มันกลายเป็นกระบี่ด้ามหนึ่งและโจมตีออกไป

หลินหยุนถนัดการใช้กฎเกณฑ์กระบี่มากกว่าและชอบกระบี่มากๆ

ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงของกฎเกณฑ์ เขาก็ชอบเปลี่ยนมันเป็นกระบี่เสมอ

กฎเกณฑ์กระบี่ของหลินหยุนพุ่งไปข้างหน้าและปะทะกับพลังกฎเกณฑ์ของมู่อี้ แต่พลังกฎเกณฑ์แห่งไม้กับกฎเกณฑ์ของไม้ไผ่หลอมรวมกัน ทำให้มันแข็งแกร่งมากๆ หลังจากที่มันเปลี่ยนรูปแบบเพียงนิดเดียวเท่านั้น มันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมทันที จากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นกระบองยาว และฟาดใส่หลินหยุนอย่างแรง

กระบอง!

ดูเหมือนอีกฝ่ายจะฝึกฝนพลังกฎเกณฑ์แห่งกระบอกด้วย!

แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้หลอมรวมมันเข้ากับพลังกฎเกณฑ์ก่อนหน้านี้หรือไม่

ถ้าพลังกฎเกณฑ์สามอันหลอมรวมกัน พลังของมันก็จะเพิ่มสูงขึ้นอย่างแน่นอน

เพราะมันคือพลังกฎเกณฑ์ที่สอดคล้องกันมากๆ มันเติมเต็มซึ่งกันและกัน!

สามารถเพิ่มพลังซึ่งกันและกันได้!

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย เขารีบบินถอยหลัง แต่พลังกฎเกณฑ์อันแข็งแกร่งมากๆถูกฟาดลงมาเหนือศีรษะของเขา

หลินหยุนปลดปล่อยพลังออกมาอย่างบ้าคลั่ง กฎเกณฑ์แห่งกระบี่โจมตีออกไปอีกครั้ง เมื่อพลังทั้งสองปะทะกัน กฎเกณฑ์กระบี่ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

แต่ก็ทำให้พลังกฎเกณฑ์ของอีกฝ่ายสูญเสียไปอย่างมาก

หลินหยุนตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างแรง ทำให้เขากระอักเลือดสดออกมาหนึ่งคำ จากนั้นเขาก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง

ส่วนอีกด้านหนึ่ง มู่อี้กับวู่ซินและเย่สวินที่ยืนอยู่ด้านหลัง เมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็หัวเราะออกมา

เย่สวินพูดด้วยรอยยิ้ม "หลินหยุน ตอนนี้แกรู้จักความร้ายกาจของศิษย์พี่มู่อี้แล้วใช่ไหม? วันนี้แกต้องตายอย่างแน่นอน! แกไม่มีทางรอดอยู่แล้ว!"

มู่อี้หัวเราะอย่างเย็นชาและมองหน้าหลินหยุนด้วยความดูถูก "ฉันนึกว่าแกจะแข็งแกร่งกว่านี้ซะอีก อันที่จริงแกก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลย แกกล้าดียังไงมาพูดจาอวดดีต่อหน้าฉัน!"

"มดตัวเล็กๆอย่างแก สามารถตายด้วยน้ำมือของฉัน มันคือความโชคดีมากๆของแกแล้ว!"

สีหน้าของหลินหยุนขาวซีดมากๆ เขาหายใจเข้าลึกๆและเช็ดเลือดที่อยู่มุมปาก จากนั้นก็พูดอย่างเคร่งขรึม "ใช่เหรอ? แกคิดว่าตัวเองชนะแล้วเหรอ? มันยังเร็วเกินไปที่จะพูดแบบนี้!"

เมื่อหลินหยุนพูดจบ กระบี่เฮ่าเทียนก็ปรากฏที่มือของเขา

พลังกฎเกณฑ์ที่รวมตัวกันอยู่ก็พุ่งเข้าไปในกระบี่เฮ่าเทียน

มีพลังที่น่ากลัวมากๆปะทุออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้พลังกฎเกณฑ์ใส่เข้าไปในกระบี่เฮ่าเทียน

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยทำเลย เพราะเขามีเรื่องที่ไม่แน่ใจอยู่หลายๆเรื่อง และเขาก็อยากจะรู้เหมือนกัน พลังกฎเกณฑ์เก้าอันหลอมรวมของตัวเอง เมื่อเทียบกับพลังกฎเกณฑ์สองอันหลอมรวมของอีกฝ่าย แตกต่างกันมากน้อยแค่ไหน

เมื่อดูจากตอนนี้ พลังของมันห่างกันมากจริงๆ

เนื่องจากจุดลมปราณไม่ใช่โลกกำลังภายในตัว