จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1692

มู่อี้เปล่งเสียงไม่พอใจออกมา มีพลังกฎเกณฑ์สองอันปรากฏทันที แบ่งเป็นกฎเกณฑ์แห่งไม้และกฎเกณฑ์แห่งไม้ไผ่

พลังของสองกฎเกณฑ์นี้แข็งแกร่งมากๆ พลังของมันเทียบเท่ากฎเกณฑ์กระบี่ของหลินหยุนเลย

เมื่อพลังกฎเกณฑ์สองอันนี้หลอมรวมกัน ทำให้พลังของมันเพิ่มสูงขึ้นทันที

เมื่อหลินหยุนมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สายตาของเขาก็เปล่งประกาย

ยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลาย พลังของคนๆนี้แข็งแกร่งมากๆ เมื่อกฎเกณฑ์สองอันหลอมรวมกัน มันแข็งแกร่งกว่ากฎเกณฑ์เก้าอันหลอมรวมกันของหลินหยุนเสียอีก

เพราะพลังกฎเกณฑ์เก้าอันของหลินหยุน มันไม่ได้หลอมรวมกันได้อย่างสมบูรณ์

พูดกันตามตรงว่ามันหลอมรวมกันเพียงผิวเผินเท่านั้น ถ้ามันหลอมรวมกันในโลกกำลังภายในตัวจริงๆ เขาก็คงฝึกฝนถึงแดนดั่งเทพตอนปลายแล้ว แต่ตอนนี้มันอยู่ในจุดลมปราณ เขาไม่ได้ถือว่าเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลาย

อย่างน้อยด้านพลังต่อสู้ มันก็ปรากฏให้เห็นอยู่แล้ว

และพลังกฎเกณฑ์ของหลินหยุนนั้นอ่อนแอมากๆ

เพราะเขาก็กังวลว่าถ้าพลังกฎเกณฑ์ทุกอันแข็งแกร่งมากๆแล้ว มันจะหลอมรวมกันได้ยาก

ยกตัวอย่างเช่นกฎเกณฑ์แห่งมีดและกฎเกณฑ์กระบี่สั้น เป็นกฎเกณฑ์ที่พึ่งฝึกฝนได้ไม่นาน ไม่ได้ทำให้มันแข็งแกร่งมากขึ้น

อย่ามองว่ากฎเกณฑ์เหล่านี้เข้าไปอยู่ในจุดลมปราณแล้ว อันที่จริงกฎเกณฑ์พวกนี้ยังไม่ได้สมบูรณ์และบริบูรณ์เลย

เมื่อพลังของกฎเกณฑ์ของอีกฝ่ายโจมตีมา พลังกฎเกณฑ์ของหลินหยุนก็ปรากฏทันที มันกลายเป็นกระบี่ด้ามหนึ่งและโจมตีออกไป

หลินหยุนถนัดการใช้กฎเกณฑ์กระบี่มากกว่าและชอบกระบี่มากๆ

ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงของกฎเกณฑ์ เขาก็ชอบเปลี่ยนมันเป็นกระบี่เสมอ

กฎเกณฑ์กระบี่ของหลินหยุนพุ่งไปข้างหน้าและปะทะกับพลังกฎเกณฑ์ของมู่อี้ แต่พลังกฎเกณฑ์แห่งไม้กับกฎเกณฑ์ของไม้ไผ่หลอมรวมกัน ทำให้มันแข็งแกร่งมากๆ หลังจากที่มันเปลี่ยนรูปแบบเพียงนิดเดียวเท่านั้น มันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมทันที จากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นกระบองยาว และฟาดใส่หลินหยุนอย่างแรง

กระบอง!

ดูเหมือนอีกฝ่ายจะฝึกฝนพลังกฎเกณฑ์แห่งกระบอกด้วย!

แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้หลอมรวมมันเข้ากับพลังกฎเกณฑ์ก่อนหน้านี้หรือไม่

ถ้าพลังกฎเกณฑ์สามอันหลอมรวมกัน พลังของมันก็จะเพิ่มสูงขึ้นอย่างแน่นอน

เพราะมันคือพลังกฎเกณฑ์ที่สอดคล้องกันมากๆ มันเติมเต็มซึ่งกันและกัน!

สามารถเพิ่มพลังซึ่งกันและกันได้!

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย เขารีบบินถอยหลัง แต่พลังกฎเกณฑ์อันแข็งแกร่งมากๆถูกฟาดลงมาเหนือศีรษะของเขา

หลินหยุนปลดปล่อยพลังออกมาอย่างบ้าคลั่ง กฎเกณฑ์แห่งกระบี่โจมตีออกไปอีกครั้ง เมื่อพลังทั้งสองปะทะกัน กฎเกณฑ์กระบี่ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

แต่ก็ทำให้พลังกฎเกณฑ์ของอีกฝ่ายสูญเสียไปอย่างมาก

หลินหยุนตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างแรง ทำให้เขากระอักเลือดสดออกมาหนึ่งคำ จากนั้นเขาก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง

ส่วนอีกด้านหนึ่ง มู่อี้กับวู่ซินและเย่สวินที่ยืนอยู่ด้านหลัง เมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็หัวเราะออกมา

เย่สวินพูดด้วยรอยยิ้ม "หลินหยุน ตอนนี้แกรู้จักความร้ายกาจของศิษย์พี่มู่อี้แล้วใช่ไหม? วันนี้แกต้องตายอย่างแน่นอน! แกไม่มีทางรอดอยู่แล้ว!"

มู่อี้หัวเราะอย่างเย็นชาและมองหน้าหลินหยุนด้วยความดูถูก "ฉันนึกว่าแกจะแข็งแกร่งกว่านี้ซะอีก อันที่จริงแกก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลย แกกล้าดียังไงมาพูดจาอวดดีต่อหน้าฉัน!"

"มดตัวเล็กๆอย่างแก สามารถตายด้วยน้ำมือของฉัน มันคือความโชคดีมากๆของแกแล้ว!"

สีหน้าของหลินหยุนขาวซีดมากๆ เขาหายใจเข้าลึกๆและเช็ดเลือดที่อยู่มุมปาก จากนั้นก็พูดอย่างเคร่งขรึม "ใช่เหรอ? แกคิดว่าตัวเองชนะแล้วเหรอ? มันยังเร็วเกินไปที่จะพูดแบบนี้!"

เมื่อหลินหยุนพูดจบ กระบี่เฮ่าเทียนก็ปรากฏที่มือของเขา

พลังกฎเกณฑ์ที่รวมตัวกันอยู่ก็พุ่งเข้าไปในกระบี่เฮ่าเทียน

มีพลังที่น่ากลัวมากๆปะทุออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้พลังกฎเกณฑ์ใส่เข้าไปในกระบี่เฮ่าเทียน

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยทำเลย เพราะเขามีเรื่องที่ไม่แน่ใจอยู่หลายๆเรื่อง และเขาก็อยากจะรู้เหมือนกัน พลังกฎเกณฑ์เก้าอันหลอมรวมของตัวเอง เมื่อเทียบกับพลังกฎเกณฑ์สองอันหลอมรวมของอีกฝ่าย แตกต่างกันมากน้อยแค่ไหน

เมื่อดูจากตอนนี้ พลังของมันห่างกันมากจริงๆ

เนื่องจากจุดลมปราณไม่ใช่โลกกำลังภายในตัว

มู่อี้นิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชา "เด็กหนุ่ม พอแค่นี้เถอะ แกลองรับมือการโจมตีของกูบ้าง! ไปตายซะเถอะ!"

เมื่อมู่อี้พูดจบ จู่ๆกระบองที่อยู่บนมือของเขาก็ใหญ่ขึ้นทันที มีเงากระบอกปกคลุมไปทั่วฟ้าดิน และโจมตีลงมาอีกครั้ง

สีหน้าของหลินหยุนเคร่งขรึมมากๆ เขากัดฟันตัวเอง เนื่องจากเขาไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้ สายตาของเขาก็เปล่งประกายและฉายแววเด็ดเดี่ยวออกมา

ทุกคนมองเห็นเขาก้าวเท้าออกไป ร่างกายของเขาก็หายไปจากท้องฟ้า ในเวลาเดียวกัน บนท้องฟ้าก็มีร่างรางเทพเซียนขนาดใหญ่ปรากฏตัว

"เทพเซียนมาเพื่อหยุดสวรรค์!"

บนกระบี่ยักษ์ถูกปกคลุมด้วยพลังที่น่ากลัวมากๆ เมื่อพลังโจมตีลงมา มันได้ทำลายกระบองที่ปกคลุมฟ้าดินจนแตกสลายทันที

ทั่วทั้งฟ้าดิน มีแต่เสียงดังสนั่นหวั่นไหวเกิดขึ้น

เมื่อกระบอกของมู่อี้แตกสลาย ทำให้มู่อี้กระอักเลือดสดออกมาไม่หยุด ร่างกายของเขาโดนโจมตีจนปลิวออกไป

พลังกฎเกณฑ์แตกสลาย!

ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส!

วู่ซินกับเย่สวินและคนอื่นๆที่ยืนอยู่ด้านหลัง เมื่อพวกเขามองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง และตะโกนออกมาทันที "ศิษย์พี่มู่อี้!"

ร่างกายของมู่อี้กระแทกกับพื้นอย่างแรง

มู่อี้อยากจะลุกขึ้น แต่พลังกฎเกณฑ์สามอันแตกสลาย ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ขณะที่เขายังไม่ทันได้ลุกขึ้นมา จู่ๆเขาก็ล้มลมและหมดสติไป

หลินหยุนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและมาถึงด้านหน้าของมู่อี้!

เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น จู่ๆเย่สวินตะโกนออกมา "หลินหยุน! แกจะทำอะไรศิษย์พี่มู่อี้เหรอ? ถ้าแกกล้าสังหารศิษย์พี่มู่อี้ สำนักบูรพาของพวกเราไม่ปล่อยแกไปอย่างแน่นอน!"

หลินหยุนมองหน้าเย่สวินและคนอื่นๆหนึ่งครั้ง สายตาของเขามีแต่ความดูถูก และหยิบแหวนเก็บของๆอีกฝ่ายทันที

จากนั้นก็จับร่างกายของมู่อี้ขึ้นมา จากนั้นเขาหันหลังและบินไปที่ภูเขาเสี่ยวหยุน

ในเวลาเดียวกัน เขาก็เอ่ยปากพูด "กลับไปหาสิ่งรองรับสองอันมาแลกชีวิตของมู่อี้ ฉันจะให้เวลาพวกแกหนึ่งเดือน หลังจากหนึ่งเดือนแล้ว ถ้าฉันยังไม่ได้สิ่งรองรับ พวกแกก็มาเก็บศพของมู่อี้ได้เลย!"