จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1697

หลินหยุนไม่ได้ตอบจิ้งซือ เขาจากไปอย่างรวดเร็วและออกจากดาวบูรพา จากนั้นก็เข้าไปในส่วนลึกของหมื่นจักรวาล

มันเป็นอย่างที่จิ้งซือพูดจริงๆ หลังจากผ่านไปครึ่งวัน หลังจากหลินหยุนออกจากอาณาเขตของดาวบูรพาแล้ว ด้านหลังของเขาก็มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆหลายคนตามมาด้วย

พวกเขาเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพทั้งหมด

หลินหยุนไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขายังคงบินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็ยังคงบินต่อ เพราะอาการบาดเจ็บเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับหลินหยุนเลย

หลินหยุนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว ถ้าทั้งสองชาติรวมกันก็เจอมาเยอะมากๆ

มันเยอะมากๆจนเขาจำไม่ได้ว่าเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วกี่ครั้ง

หลังจากผ่านไปสิบกว่าวัน

ยอดฝีมือที่ไล่ตามเขาอยู่ด้านหลัง จากเดิมมีสิบกว่าคน ตอนนี้เหลือไม่ถึงสิบคนแล้ว

หลินหยุนทานโอสถอีกครั้ง และหนีอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่ได้ใช้ของวิเศษที่ใช้เหาะเหินเลย

ของวิเศษที่ใช้เหาะเหินของหลินหยุนธรรมดามากๆ มันเหมาะกับการเดินทางระยะไกล แต่ด้านความเร็วนั้น หลินหยุนบินได้เร็วกว่าของวิเศษที่ใช้เหาะเหินอยู่แล้ว

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งเดือน ยอดฝีมือที่ไล่ตามหลังหลินหยุนเหลือแค่สามคนเท่านั้น

หลังจากผ่านไปอีกสามเดือน หลินหยุนใช้พลังจนเกือบจะหมดแล้ว แม้แต่โอสถก็ใช้หมดแล้วเหมือนกัน ตอนนี้ด้านหลังของเขาเหลือยอดฝีมือเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น

อีกฝ่ายไล่ตามตัวเองตลอดเวลา แต่ก็ยังรักษาระยะห่างกับหลินหยุนอยู่

หลินหยุนรู้ตัวดี อีกฝ่ายกำลังรอโอกาสลงมืออยู่

คนๆนี้เป็นนักล่าจริงๆ!

ถ้าเขาปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา น่าจะไล่ตามหลินหยุนทันตั้งนานแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่ได้ทำแบบนี้ เพราะเขาต้องการสร้างแรงกดดันให้หลินหยุน

ทำให้หลินหยุนรู้สึกหวาดกลัวว่าตัวเองอาจจะโดนไล่ตามทัน

จากนั้นหลินหยุนก็จะหนีอย่างบ้าคลั่ง ทำให้หลินหยุนสูญเสียพลังอย่างรวดเร็ว

เมื่อความเร็วของหลินหยุนลดลง ก็แปลว่าหลินหยุนไม่เหลือพลังในการต่อสู้อีกแล้ว

เมื่อถึงตอนนั้น มันเป็นโอกาสที่ดีมากๆในการลงมือสำหรับอีกฝ่าย

เรื่องแบบนี้หลินหยุนเข้าใจดี และเขาเองก็เคยใช้วิธีของ"นักล่า"แบบนี้มาหลายครั้งแล้ว

เจียซินพูด "คนที่ไล่ตามอยู่ด้านหลังแข็งแกร่งมากๆ ตอนที่นายไม่ได้บาดเจ็บและมีพลังเต็มเปี่ยม พลังของอีกฝ่ายก็คงไม่ได้ด้อยไปกว่านาย! และคนๆนี้มีความอดทนมากๆ คนประเภทนี้น่ากลัวจริงๆ!"

"นายต้องหาวิธีเร็วๆ ไม่งั้นนายจะสูญเสียพลังไปเยอะกว่านี้อีก"

"นายจะไม่มีทางรอดอีกเลย!"

หลินหยุนแค่บาดเจ็บเท่านั้น

อันที่จริงการต่อสู้กับจื่อหยุนในครั้งนั้น เขาสูญเสียพลังไปไม่เยอะ

ตอนนั้น ถ้าจื่อหยุนเลือกที่จะต่อสู้กับหลินหยุนอีก ถึงแม้หลินหยุนจะพ่ายแพ้ แต่เขาก็สามารถหนีรอดได้

จื่อหยุนมองเรื่องนี้ออก ทำให้เธอไม่ทำตามสัญญาที่พูดไว้ และเลือกที่จะจากไป

หลินหยุนมีโลกกำลังภายในตัวที่กว้างใหญ่มากๆ นักบำเพ็ญเซียนทั่วไปไม่สามารถเทียบได้อยู่แล้ว

ถ้าอยากจะทำให้พลังทั้งหมดของหลินหยุนสูญเสียไปทั้งหมด มันก็เป็นเรื่องที่ยากมากๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของเขาแย่มากๆ แต่ผ่านไปชั่วครู่ สายตาของเขากลับมาแน่วแน่อีกครั้ง และพูดพึมพำในใจ "เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว! หลินหยุนคนนี้คงบาดเจ็บสาหัสจริงๆ มันเป็นเรื่องที่ฉันมองเห็นกับตาตัวเอง ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดา แต่เขาก็ต้องสูญเสียพลังไปมากๆแน่นอน! และหลินหยุนก็พาคนธรรมดามาด้วยหนึ่งคน หลังจากหนีมานานขนาดนี้ หลินหยุนต้องสูญเสียพลังมากกว่าฉันอย่างแน่นอน! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าหลินหยุนจะสามารถหนีรอดไปได้!"

เมื่อคิดแบบนี้ ทำให้คนๆนี้ไล่ตามอย่างบ้าคลั่ง

หลินหยุนที่อยู่ด้านหน้าก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและบินไปด้านหน้าตลอด

เมื่อมองเห็นอีกฝ่ายเพิ่มความเร็ว หลินหยุนก็หัวเราะอย่างเย็นชาอีกครั้ง

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งเดือน ความเร็วของหลินหยุนค่อยๆลดลง

ไม่เพียงแค่นี้ หลินหยุนหยุดบินและหันหน้ากลับไปมองอีกฝ่ายทันที

ผ่านไปไม่นาน ชายวัยกลางคนที่ไล่ตามอยู่ด้านหลัง ก็มาถึงด้านหน้าของหลินหยุน

เมื่อมองเห็นสีหน้าของหลินหยุนที่ขาวซีดและหายใจอย่างแรง ชายวัยกลางคนก็พูดอย่างเย็นชา "หลินหยุน ทำไมถึงไม่หนีต่อ? แกคงสูญเสียพลังไปมากๆแล้วใช่ไหม?"

ตอนนี้หลินหยุนทุลักทุเลมากๆ เขาหายใจลึกๆอีกครั้งและมองอีกฝ่ายแล้วพูด "คุณเป็นใครกันแน่? ไล่ตามฉันมาตลอดทาง คุณเป็นคนที่มีความอดทนมากๆ!"

ชายวัยกลางคนหัวเราะและพูด "ฉันเป็นใครมาจากไหน มันไม่สำคัญเลย เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือ แกมีสมบัติล้ำค่าที่ฉันต้องการ บนตัวแกมีสิ่งรองรับหนึ่งอันและพลังกฎเกณฑ์อย่างน้อยห้าสาย นอกจากสมบัติพวกนี้แล้ว ฉันก็อยากได้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของแกด้วย!"

"พูดกันตามตรง แกคือคลังสมบัติที่เคลื่อนที่ได้!"

"คุณลองคิดดู โอกาสดีๆแบบนี้ ฉันจะยอมแพ้ง่ายๆได้ยังไง?"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาทำตัวไม่สนใจอะไรเลยและพูด "พูดมาได้เลย ฉันต้องทำยังไง คุณถึงจะยอมปล่อยฉันไป!"

เมื่อชายวัยกลางคนได้ยิน เขาก็หัวเราะเสียงดังออกมา หลังจากหัวเราะได้สักพัก เขาก็เอ่ยปากพูด "ปล่อยแกไป มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้เหมือนกัน เมื่อสักครู่ฉันก็เคยพูดแล้ว ฉันอยากได้สิ่งรองรับ พลังกฎเกณฑ์และวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของแก ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง แกต้องมอบแหวนเก็บของและผู้หญิงที่อยู่ข้างๆมาด้วย ถ้าทำแบบนี้ ฉันอาจจะปล่อยแกไปก็ได้!"

ขณะพูด สายตาของชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยไฟราคะ เขามองไปที่ฉินหลันและหัวเราะออกมา "ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป ไม่สามารถตอบสนองความต้องการทางเพศทั้งหมดของฉันได้ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากๆเท่าที่ฉันเคยพบเห็น แม้แต่จื่อหยุนและประมุขจิ้งซือของสำนักจินต์ก็เทียบความสวยของเธอไม่ได้!"