จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1698

"ถ้าแกยอมมองสิ่งเหล่านี้ให้ฉัน แกก็สามารถจากไปได้เลย!"

"ไม่ต้องกังวลอะไรเลย!"

"ฉันยอมไว้ชีวิตแก​ สำหรับแกแล้ว มันเป็นบุญคุณที่ใหญ่มากๆ!"

"ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีอะไรที่มีค่าเท่ากับชีวิตของตัวเองแล้ว!"

"ฉันให้เวลาแกไตร่ตรองสามวินาที!"

"ถ้าแกยังให้คำตอบฉันไม่ได้ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"

เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงสิ่งรองรับ พลังกฎเกณฑ์ วิชาที่หลินหยุนฝึกฝนอยู่ และพูดถึงแหวนเก็บของ สีหน้าของหลินหยุนยังปกติอยู่ สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย

แต่เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงฉินหลัน สายตาของหลินหยุนก็มีรังสีฆ่าฟันอันรุนแรงปรากฏทันที

มือของหลินหยุนมีแสงสว่างเกิดขึ้น มีแก้วหินปีศาจอันหนึ่งปรากฏ เขาดูดซับพลังของมันในชั่วพริบตา

ในเวลาเดียวกัน พลังของเขาเพิ่มขึ้นทันที "ก็ได้ ตอนแรกฉันไม่อยากจะลงมือแล้ว ในเมื่อแกอยากหาเรื่องตาย ฉันก็จะทำตามที่แกปรารถนา!"

กระบี่เฮ่าเทียนอยู่ในมือ พลังกฎเกณฑ์ที่ปรากฏออกมาและพุ่งเข้าไป หลินหยุนบินออกมาและใช้กระบี่ฉีกนภาโจมตีทันที

ร่างรางเทพเซียนอันใหญ่ปรากฏ กระบี่นับพันนับหมื่นปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า และปิดล้อมชายวัยกลางคนเอาไว้ด้านใน

ชายวัยกลางคนไล่ตามมาตลอดทาง ตอนนี้เขาสูญเสียพลังไปเยอะมากๆ เมื่อเทียบกับหลินหยุนแล้ว พลังของเขาในตอนนี้พอๆกับหลินหยุนเลย

ตอนนี้เขามองเห็นหลินหยุนใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่น่ากลัวขนาดนี้ออกมา ทำให้เขาหวาดกลัวมากๆ จนลืมลงมือไปเลย เขาตะโกนออกมา "มันเป็นไปได้ยังไง! ทำไมแกยังใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่น่ากลัวขนาดนี้ออกมาได้?"

เมื่อพูดจบ กระบี่นับพันนับหมื่นก็โจมตีลงมา ตอนนี้เขาถึงตอบสนองได้ เขาอยากจะลงมือต้านกระบี่พวกนี้เอาไว้ แต่มันก็สายไปแล้ว

พลังกฎเกณฑ์ของเขาพึ่งปรากฏ ก็โดนกระบี่นับพันนับหมื่นโจมตีจนแตกสลายไป

ร่างกายของเขาก็โดนแทงทะลุจนเป็นรูมากมายภายในชั่วพริบตา

จนถึงตอนเสียชีวิต เขาก็ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมสถานการณ์ถึงกลายเป็นแบบนี้

ทำไมหลินหยุนถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ !

เสียใจภายหลัง!

เขาเสียใจภายหลังมากๆ

บนโลกนี้มีทุกอย่าง แต่ไม่มียารักษาความเสียใจภายหลัง

ทั้งๆที่เขาเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลาย อนาคตข้างหน้าก็มีโอกาสสูงมากๆที่จะฝึกฝนถึงแดนสู่ธรรมะ แต่ตอนนี้เขากลับมาเสียชีวิตอยู่ตรงนี้

ร่างรางเทพเซียนหายไป หลินหยุนก็ปรากฏตัวอีกครั้ง สีหน้าของเขาขาวซีดกว่าเดิม เมื่อเทียบกับเมื่อสักครู่

หลังจากหลินหยุนเก็บแหวนเก็บของๆอีกฝ่ายแล้ว เขาก็พาฉินหลันจากไปอย่างรวดเร็ว

แต่ครั้งนี้ ด้านหลังไม่มีใครไล่มาแล้ว ในที่สุดเขาก็สามารถเอาของวิเศษที่ใช้เหาะเหินออกมาได้สักที

หลังจากผ่านไปหนึ่งปี

อาการบาดเจ็บของหลินหยุนหายสนิทแล้ว เจียซินควบคุมของวิเศษที่ใช้เหาะเหินบินไปข้างหน้าตลอด และตรงไปยังส่วนลึกของหมื่นจักรวาล ส่วนทางด้านหลินหยุนนั้น หลังจากอาการบาดเจ็บหายสนิทแล้ว เขาก็ทดลองเรียงพลังกฎเกณฑ์

สิ่งรองรับที่จื่อหยุนให้มา มันแข็งแกร่งมากๆ การทดลองหลายๆครั้งแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ระเบิดและแตกสลาย

หลังจากเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งปี หลินหยุนเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งอาวุธทั้งหมดแล้ว

และเขาก็เตรียมตัวพร้อมแล้วกับการทดลองเรียงพลังกฎเกณฑ์

อย่างไรก็ตาม หลังจากเรียงพลังกฎเกณฑ์แห่งอาวุธแล้ว จะเรียงกฎเกณฑ์อะไรต่อจากมัน เรื่องนี้หลินหยุนก็คิดไม่ออกเหมือนกัน

และปัญหานี้ ก็เป็นปัญหาที่ยากมากๆด้วย

ผ่านไปสักพัก เขาก็ถอนหายใจยาวๆออกมา

เขาพูดกับเจียซิน "คำพูดของสหายถูกต้องแล้ว ดูเหมือนฉันให้ความสำคัญกับปัญหานี้มากจนเกินไป ทำให้จิตใจของฉันเกิดความลังเลและบั่นทอนความกล้าหาญของตัวเอง!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน เจียซินก็หัวเราะออกมา "คิดไม่ถึงจริงๆ ฉันจะถูกนายเรียกว่าสหาย! มันเป็นเกียรติมากๆสำหรับฉัน!"

หลินหยุนถอนหายใจและพูด "ต้าเต๋าไร้จิต เส้นทางข้างหน้ามีแต่ความยากลำบาก การฝึกฝนและต่อสู้เพียงลำพัง มันคงเหงามากๆ! ตอนนี้ฉันรู้สึกได้ถึงปัญหาข้อหนึ่ง การที่นักบำเพ็ญเซียนฝึกฝนพลังต้าเต๋า ทุกคนไม่สามารถถึงจุดสูงสุดด้วยตัวคนเดียวอยู่แล้ว ดังคำที่ว่า‘คนที่มีอุดมคติเหมือนกันจะช่วยเหลือกันได้’ ฉันอยากพูดเรื่องนี้แหละ?"

เมื่อหลินหยุนพูดจบ จู่ๆเขาก็รู้สึกเข้าใจทุกอย่างขึ้นมาทันที

สมองของเขาปลอดโปร่ง สีหน้าของเขาอิ่มเอมมากๆ

เมื่อมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของหลินหยุน ทำให้เจียซินอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นเธอก็บ่นพึมพำ "บางทีนายอาจจะพูดถูก!แต่เรื่องนี้มันยังห่างไกลเกินไป!"

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไรอีก เขาหลับตาอีกครั้ง เขากำลังศึกษาและทำความเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งธาตุน้ำอยู่

สำหรับกฎเกณฑ์ของอาวุธ เขาก็เริ่มหลอมรวมมันเข้าด้วยกันแล้ว

กฎเกณฑ์แห่งหอก กฎเกณฑ์แห่งขวาน……

เมื่อพลังกฎเกณฑ์เก้าอันหลอมรวมสำเร็จ ความรู้สึกบริบูรณ์ได้เกิดขึ้นในจิตใจของหลินหยุนอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เริ่มสร้างจุดลมปราณอีกครั้ง

เขานำพลังกฎเกณฑ์เก้าอันที่พึ่งหลอมรวมสำเร็จ ใส่เข้าไปในจุดลมปราณอันที่สอง

หลังจากทำสำเร็จแล้ว ระดับพลังของหลินหยุนไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่พลังต่อสู้ของเขาเพิ่มสูงขึ้นเยอะมากๆ เพราะมันเป็นพลังกฎเกณฑ์จริงๆ

ตอนนี้ หลินหยุนได้หลอมรวมพลังกฎเกณฑ์สิบแปดอันแล้ว

เพียงแต่พลังกฎเกณฑ์พวกนี้ยังอ่อนแอมากๆ นอกจากกฎเกณฑ์แห่งกระบี่ กฎเกณฑ์แห่งหอก กฎเกณฑ์แห่งดาบที่สมบูรณ์จนเป็นพลังกฎเกณฑ์หนึ่งสายแล้ว

พลังกฎเกณฑ์อื่นๆยังห่างไกลอีกเยอะ