จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1698

"ถ้าแกยอมมองสิ่งเหล่านี้ให้ฉัน แกก็สามารถจากไปได้เลย!"

"ไม่ต้องกังวลอะไรเลย!"

"ฉันยอมไว้ชีวิตแก​ สำหรับแกแล้ว มันเป็นบุญคุณที่ใหญ่มากๆ!"

"ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีอะไรที่มีค่าเท่ากับชีวิตของตัวเองแล้ว!"

"ฉันให้เวลาแกไตร่ตรองสามวินาที!"

"ถ้าแกยังให้คำตอบฉันไม่ได้ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"

เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงสิ่งรองรับ พลังกฎเกณฑ์ วิชาที่หลินหยุนฝึกฝนอยู่ และพูดถึงแหวนเก็บของ สีหน้าของหลินหยุนยังปกติอยู่ สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย

แต่เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงฉินหลัน สายตาของหลินหยุนก็มีรังสีฆ่าฟันอันรุนแรงปรากฏทันที

มือของหลินหยุนมีแสงสว่างเกิดขึ้น มีแก้วหินปีศาจอันหนึ่งปรากฏ เขาดูดซับพลังของมันในชั่วพริบตา

ในเวลาเดียวกัน พลังของเขาเพิ่มขึ้นทันที "ก็ได้ ตอนแรกฉันไม่อยากจะลงมือแล้ว ในเมื่อแกอยากหาเรื่องตาย ฉันก็จะทำตามที่แกปรารถนา!"

กระบี่เฮ่าเทียนอยู่ในมือ พลังกฎเกณฑ์ที่ปรากฏออกมาและพุ่งเข้าไป หลินหยุนบินออกมาและใช้กระบี่ฉีกนภาโจมตีทันที

ร่างรางเทพเซียนอันใหญ่ปรากฏ กระบี่นับพันนับหมื่นปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า และปิดล้อมชายวัยกลางคนเอาไว้ด้านใน

ชายวัยกลางคนไล่ตามมาตลอดทาง ตอนนี้เขาสูญเสียพลังไปเยอะมากๆ เมื่อเทียบกับหลินหยุนแล้ว พลังของเขาในตอนนี้พอๆกับหลินหยุนเลย

ตอนนี้เขามองเห็นหลินหยุนใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่น่ากลัวขนาดนี้ออกมา ทำให้เขาหวาดกลัวมากๆ จนลืมลงมือไปเลย เขาตะโกนออกมา "มันเป็นไปได้ยังไง! ทำไมแกยังใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่น่ากลัวขนาดนี้ออกมาได้?"

เมื่อพูดจบ กระบี่นับพันนับหมื่นก็โจมตีลงมา ตอนนี้เขาถึงตอบสนองได้ เขาอยากจะลงมือต้านกระบี่พวกนี้เอาไว้ แต่มันก็สายไปแล้ว

พลังกฎเกณฑ์ของเขาพึ่งปรากฏ ก็โดนกระบี่นับพันนับหมื่นโจมตีจนแตกสลายไป

ร่างกายของเขาก็โดนแทงทะลุจนเป็นรูมากมายภายในชั่วพริบตา

จนถึงตอนเสียชีวิต เขาก็ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมสถานการณ์ถึงกลายเป็นแบบนี้

ทำไมหลินหยุนถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ !

เสียใจภายหลัง!

เขาเสียใจภายหลังมากๆ

บนโลกนี้มีทุกอย่าง แต่ไม่มียารักษาความเสียใจภายหลัง

ทั้งๆที่เขาเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลาย อนาคตข้างหน้าก็มีโอกาสสูงมากๆที่จะฝึกฝนถึงแดนสู่ธรรมะ แต่ตอนนี้เขากลับมาเสียชีวิตอยู่ตรงนี้

ร่างรางเทพเซียนหายไป หลินหยุนก็ปรากฏตัวอีกครั้ง สีหน้าของเขาขาวซีดกว่าเดิม เมื่อเทียบกับเมื่อสักครู่

หลังจากหลินหยุนเก็บแหวนเก็บของๆอีกฝ่ายแล้ว เขาก็พาฉินหลันจากไปอย่างรวดเร็ว

แต่ครั้งนี้ ด้านหลังไม่มีใครไล่มาแล้ว ในที่สุดเขาก็สามารถเอาของวิเศษที่ใช้เหาะเหินออกมาได้สักที

หลังจากผ่านไปหนึ่งปี

อาการบาดเจ็บของหลินหยุนหายสนิทแล้ว เจียซินควบคุมของวิเศษที่ใช้เหาะเหินบินไปข้างหน้าตลอด และตรงไปยังส่วนลึกของหมื่นจักรวาล ส่วนทางด้านหลินหยุนนั้น หลังจากอาการบาดเจ็บหายสนิทแล้ว เขาก็ทดลองเรียงพลังกฎเกณฑ์

สิ่งรองรับที่จื่อหยุนให้มา มันแข็งแกร่งมากๆ การทดลองหลายๆครั้งแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ระเบิดและแตกสลาย

หลังจากเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งปี หลินหยุนเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งอาวุธทั้งหมดแล้ว

และเขาก็เตรียมตัวพร้อมแล้วกับการทดลองเรียงพลังกฎเกณฑ์

อย่างไรก็ตาม หลังจากเรียงพลังกฎเกณฑ์แห่งอาวุธแล้ว จะเรียงกฎเกณฑ์อะไรต่อจากมัน เรื่องนี้หลินหยุนก็คิดไม่ออกเหมือนกัน

และปัญหานี้ ก็เป็นปัญหาที่ยากมากๆด้วย