สรุปตอน บทที่ 1699 หลินหยุนโกรธมากๆ – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1699 หลินหยุนโกรธมากๆ ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เวลาต่อมา หลินหยุนก็ไม่ได้ศึกษาและฝึกฝนพลังกฎเกณฑ์อีก แต่เขาพยายามทำให้พลังกฎเกณฑ์แข็งแกร่งและหลอมรวมมันเข้าด้วยกัน เมื่อเทียบกับการฝึกฝนพลังกฎเกณฑ์แล้ว มันยากกว่ามากๆ
เนื่องจากพลังกฎเกณฑ์แข็งแกร่งขึ้น และต้องดูดซับพลังตลอดเวลา
และต้องพยายามศึกษาและเข้าใจพลังกฎเกณฑ์ให้มากขึ้น
มิฉะนั้น ถึงแม้จะมีพลังกฎเกณฑ์จำนวนมากอยู่ในมือ แต่ก็ไม่สามารถดูดซับพลังกฎเกณฑ์ได้
หลินหยุนลุกขึ้นและมองไปข้างหน้า
ช่วงเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเห็นดินแดนที่ถูกบุกเบิกเลย
แต่ระยะห่างที่จะเข้าไปสู่ส่วนลึกของหมื่นจักรวาล อันที่จริงมันยังอีกยาวไกล
หลินหยุนหยิบแผนผังดาวจักรวาลออกมาดู ตอนนี้ห่างจากเมืองที่ระบุในแผนผังดาวจักรวาล ยังมีระยะทางอีกไกลเหมือนกัน
บางทีอาจจะต้องใช้เวลาเดินทางอีกหลายปี
ในวันนี้ จู่ๆจิตใจของหลินหยุนก็มีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น เขารีบมองไปด้านหลัง
เจียซินอดไม่ได้ก็เลยถามออกมา "มีเรื่องอะไรเหรอ?"
หลินหยุนส่ายหัวเบาๆและพูด "ไม่รู้เป็นเพราะอะไร จู่ๆฉันก็รู้สึกว่าฉันคงจะได้กลับไปที่นั่นอีกครั้ง ตรงดาวบูรพามีเรื่องอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกับฉัน!"
ระหว่างทางที่ผ่านมา หลินหยุนไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
เจียซินรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยและพูด "เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากๆ บางทีนายอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับคนในดาวบูรพาก็ได้?"
หลินหยุนส่ายหัว "ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน?"
เวลาผ่านไปสามปี หลังจากเดินทางมานาน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเมืองแห่งหนึ่ง
เมืองนี้มีชื่อว่าเมืองเจวี้ยน ดาวแห่งนี้มีชื่อว่าดาวเจวี้ยน
ขณะที่หลินหยุนบินเข้ามาใกล้ดาวดวงนี้ ก็มียอดฝีมือสองคนที่แข็งแกร่งมากๆบินออกมา
พวกเขาสองคนเป็นทหารใส่ชุดเกาะและฝึกฝนถึงแดนดั่งเทพตอนปลาย พวกเขามองหลินหยุนและพูดอย่างเคร่งขรึม "คุณเป็นใครมาจากไหน?"
หลินหยุนเก็บของวิเศษที่ใช้เหาะเหินและพาฉินหลันบินมาอยู่ด้านหน้าทหารสองคนนี้แล้วพูด "ผู้ฝึกอิสระหลินหยุน ขออนุญาตเข้าดาวเจวี้ยน!"
เมื่อทหารสองคนได้ยิน พวกเขาก็สบตากัน มือของทหารคนหนึ่งมีแสงสว่างเกิดขึ้น "นี่คือหนังสือคู่มือของดาวเจวี้ยน ด้านในมีกฎระเบียบต่างๆบันทึกเอาไว้ ห้ามทำผิดกฎโดยเด็ดขาด! ถ้าทำผิดกฎทั่วไปจะถูกไล่ออกจากดาวเจวี้ยน ถ้าทำผิดกฎร้ายแรงจะโดนสังหาร! ส่งมอบหินทิพย์ชั้นกลางมาหนึ่งพันก้อน!"
สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที หินทิพย์หนึ่งพันก้อนสำหรับเขาไม่ได้มากมายนัก แต่มันก็ไม่ได้น้อยเลย
ถึงแม้หินทิพย์ของเขาจะถูกใช้ไปมากแล้ว แต่หินทิพย์หนึ่งพันก้อน เขาสามารถเอาออกมาได้อยู่แล้ว
หลินหยุนมอบหินทิพย์หนึ่งพันก้อนให้อีกฝ่าย และเข้าไปด้านในของดาวเจวี้ยน
ดาวดวงนี้ แข็งแกร่งกว่าดาวบูรพามากๆ
แค่จำนวนของพลังทิพย์ ดาวบูรพาก็ไม่สามารถเทียบได้อยู่แล้ว
ดาวดวงนี้ใหญ่มากๆและทรัพยากรก็เยอะมากๆเช่นกัน
ด้วยพลังของหลินหยุนในตอนนี้ ถ้าอยากจะบินวนดวงดาวนี้หนึ่งรอบ คงต้องใช้เวลาหลายปีถึงจะทำได้
แน่นอนว่าดาวบำเพ็ญเซียนแบบนี้ สำหรับหมื่นจักรวาลแล้ว มันก็ยังถือว่าเป็นดาวเล็กๆเท่านั้น
ชาติที่แล้ว หลินหยุนเคยไปโลกบำเพ็ญเซียนขนาดใหญ่มาแล้ว แม้แต่ยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะ ถ้าไม่ใช้เวลาหนึ่งร้อยปี ก็ไม่สามารถเดินไปทั่วบริเวณของโลกบำเพ็ญเซียนขนาดใหญ่ได้
สำหรับซูเปอร์ดาวบำเพ็ญเซียนนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
เมื่อเข้ามาในดาวเจวี้ยนแล้ว
หลินหยุนไม่ได้คิดที่จะอยู่บนดาวดวงนี้เลย
เพราะเขาไม่ได้อยากอยู่บนดาวแห่งนี้นานๆอยู่แล้ว
เขาซื้อแผนผังดาวจักรวาลอันใหม่ แผนผังดาวจักรวาลอันนี้ละเอียดมากๆ
แต่แผนผังดาวจักรวาลอันนี้ก็มีข้อมูลถึงแค่สุดหล้าทะเลเท่านั้น
สุดหล้าทะเล
เป็นสถานที่คึกคักแห่งหนึ่งในหมื่นจักรวาล
สุดหล้าทะเลเป็นสถานที่พิเศษที่สามารถติดต่อกับหมื่นจักรวาลได้
หลินหยุนพูด "เรื่องนี้จำเป็นต้องรีบจัดการจริงๆ! อย่างไรก็ตาม……ฉันไม่อยากทำเรื่องนี้แบบลวกๆ ถ้าให้ดีที่สุดก็ต้องรอฉันฝึกฝนถึงแดนดั่งเทพแล้ว ค่อยมาทำเรื่องนี้! โอกาสที่จะทำเรื่องนี้สำเร็จก็จะมีสูงมากๆ!"
เจียซินเอ่ยปากพูด "นายเหรอ? สถานการณ์ของนายในตอนนี้ นายยังมองไม่ออกอีกเหรอ? เมื่อไหร่จะฝึกฝนถึงแดนสู่ธรรมะเหรอ? เวลาร้อยปี? พันปี? บางทีตัวนายเองก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ?"
เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็ยิ้มอย่างขมขื่น "ใช่แล้ว การเลือกเดินเส้นทางนี้ อนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง ตัวหลินหยุนเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน!"
อันที่จริงหลินหยุนชอบสถานการณ์ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของตัวเอง
แต่ตอนนี้ สำหรับเส้นทางการฝึกฝนของหลินหยุน เขาไม่มีความมั่นใจเลย
หลินหยุนนิ่งไปชั่วครู่และพูด "ดูเหมือนจะต้องพักอยู่ในดาวแห่งนี้สักพัก ถ้าจะใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติจากไป ราคาที่ต้องจ่ายคงสูงมากๆ"
ในเวลานี้ ฉินหลันกำลังดูสิ่งของในร้านแห่งหนึ่ง
มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาจากอีกด้านหนึ่งและชนฉินหลันทันที ดูเหมือนเด็กผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ถึงแม้เด็กคนนี้จะมีอายุหกเจ็ดขวบ แต่ร่างกายของเด็กคนนี้แข็งแกร่งมากๆ ไม่ใช่ร่างกายของคนธรรมดาสามารถเทียบได้
การชนครั้งนี้ ทำให้ฉินหลันปลิวออกไปหลายเมตร
หลินหยุนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และกอดฉินหลันเอาไว้ แต่ฉินหลันก็กระอักเลือดสดออกมาหนึ่งคำ
หลินหยุนโกรธมากๆ เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วอีกครั้ง และมายืนอยู่ด้านหน้าของเด็กผู้หญิง เขาจับคอของเด็กผู้หญิงและยกขึ้นมา
เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้สีหน้าของทุกคนที่อยู่บริเวณโดยรอบเปลี่ยนไปและรีบหลบหนีทันที
และในเวลานี้ มีหญิงชราที่ใส่ชุดหรูหรามากๆ พาเด็กผู้หญิงสองคนเดินมาอย่างรวดเร็ว
เด็กผู้หญิงถูกหลินหยุนยกขึ้นมา เธอพยายามดิ้นรน
หญิงชราเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและใช้ฝ่ามือโจมตีหลินหยุน เมื่อหลินหยุนมองเห็นก็ยกเด็กผู้หญิงมาไว้ด้านหน้าตัวเองทันที
หญิงชราคนนั้นรีบหยุดการโจมตี!
เธอเคลื่อนไหวอย่ารวดเร็วและไปอีกด้านหนึ่ง พลังทั้งหมดของเธอปะทุออกมาอีกครั้ง
"เด็กหนุ่ม แกอยากตายเหรอ! แกกล้าดียังไงถึงลงมือทำร้ายคุณหนูตระกูลเสิ่น?"
หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา มืออีกครั้งหนึ่งก็ยกขึ้นมาและตบหน้าเด็กผู้หญิงอย่างแรง ทำให้เด็กผู้หญิงร้องไห้ออกมาทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...