จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1712

ได้ยินที่ทั้งสองคนนั้นพูดคุยกัน ทันใดนั้น สายตาของผู้คนจำนวนไม่น้อยก็หันมองกันมาทางนี้แล้ว

จี้ฝานซิงสีหน้าหม่นหมองลงทันที และพูดว่า “เสวี่ยหลัน เธอกำลังสอนฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ? ”

จี้เสวี่ยหลันรีบพูดขึ้นว่า “พี่สาวพูดอะไรแบบนี้ล่ะ? ฉันจะกล้าไปสอนพี่สาวได้อย่างไรกัน? เพียงแต่งานฉลองวันเกิดในวันนี้ยิ่งใหญ่และสำคัญมาก อีกทั้งยังมีแขกผู้มีเกียรติมากันมากมายขนาดนี้ ทำไมพี่สาวถึงไม่ให้ความสำคัญเลย? ฉันก็แค่ร้อนใจเป็นกังวลแทนพี่สาวก็เท่านั้น! ”

ในขณะนั้นเอง จี้หนิงก็เดินออกมาและมองไปยังจี้ฝานซิงพร้อมกับพูดขึ้นว่า “พี่ฝานซิง ฉันคิดว่า พี่เสวี่ยหลันพูดได้ถูกต้อง วันนี้คือวันเกิดของคุณแม่ แม้แต่วันนี้พี่สาวก็ยังไม่ให้ความสำคัญ นั่นแสดงว่าไม่มีความกตัญญูอย่างมากเลยไม่ใช่เหรอ? ”

“แน่นอนว่า พวกเราเองต่างก็รับรู้กันดีว่าพี่สาวไม่ใช่คนที่ไม่มีความกตัญญูอย่างแน่นอน”

“แต่การที่ถูกคนที่ไม่รับรู้พบเห็น อีกทั้งยังจะกระจายข่าวออกไปอีก นั่นจะส่งผลกระทบที่ไม่ดี ต่อชื่อเสียงของพี่สาว และก็ไม่เป็นผลดีต่อชื่อเสียงของตระกูลจี้ของพวกเราด้วยเหมือนกัน”

“พี่สาวเป็นผู้ที่ฉลาดหลักแหลม เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าใจในหลักเหตุผลดังกล่าวนี้! ”

“พี่สาววันนี้เป็นอะไรไปแล้ว? ”

เมื่อจี้หนิงพูดจบลง ชายชราผมยาวคนหนึ่งก็เดินออกมาและพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงว่า “ฝานซิง โดยปกติเธอกลับมาที่ตระกูลก็น้อยครั้งอยู่แล้ว แต่วันนี้คือวันสำคัญอะไร หรือว่าเธอเองก็ไม่รับรู้อย่างนั้นเหรอ? ”

“แม้แต่วันเกิดของแม่ของเธอเอง วันที่สำคัญขนาดนี้เธอยังทำตัวตามสบายไม่สนใจอะไรเลย เธอคิดอะไรอยู่ในใจกันแน่? ”

“เธอนี่ ยิ่งอยู่ยิ่งจะทำเกินไปแล้ว! ”

ทั้งสามคนออกมาตำหนิจี้ฝานซิงติดต่อกัน เดิมทีจี้ฝานซิงเองก็มีสีหน้าที่ค่อนข้างย่ำแย่อยู่แล้ว ก็ยิ่งจะหม่นหมองหนักลงไปอีก

ส่วนหลินหยุนที่อยู่ด้านหลังนั้นก็ได้รับรู้และเข้าใจมากขึ้นแล้วว่า

ตระกูลจี้นี้ไม่เหมือนกันกับตระกูลทั่วไปจริง ๆ ด้วย

คนแรกที่ออกมาพูดนั้นคือ จี้เสวี่ยหลันที่จริงแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก ก็แค่เป็นการพูดเตือน แต่หลังจากที่จี้ฝานซิงพูดตอบกลับไปคำหนึ่ง ซึ่งคำพูดของจี้หนิงที่ได้พูดต่อนั้น ก็บ่งบอกให้เห็นถึงความไม่มีเหตุผลอย่างมากของจี้ฝานซิง

จากนั้นผู้อาวุโสคนหนึ่งของตระกูลจี้ก็เดินออกมา ก็ยิ่งจะหนักหนามากขึ้นไปอีก โดยได้นำความผิดที่ทำตัวตามสบายไม่สนใจต่องานฉลองวันเกิดของแม่ มาใส่ร้ายให้กับจี้ฝานซิง

ทีละนิดทีละนิด

เริ่มต้นจากการที่ตามหาแล้วไม่พบเจอตัว จนมาถึงขั้นที่ว่ากระทำผิดขัดต่อหลักเหตุผลอย่างรุนแรง

โดยที่ไม่มีความรู้สึกว่าจะแข็งกระด้างอะไรเลย การกระทำดังกล่าวมีความชำนาญขนาดนี้ มองออกเลยว่าล้วนแต่เป็นผู้ที่มีประสบการณ์กันทั้งนั้น

ก่อนหน้านี้ตอนที่จี้ฝานซิงพูดให้ฟังนั้น หลินหยุนยังคงไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไร

ตอนนี้ได้เห็นสภาพการณ์ดังนี้แล้ว ก็เชื่ออย่างสิ้นเชิง

ตระกูลจี้แห่งนี้มีความน่าสนใจมากทีเดียว

แต่เขากลับไม่ได้ใส่ใจมากนัก ซึ่งต่อให้จะมีกลอุบายอย่างไร หากว่าไม่มีพลังความสามารถที่แข็งแกร่งคอยยืนหยัดเอาไว้แล้ว ก็คงไม่สามารถที่จะทำสำเร็จตามแผนการได้!

เวลานี้ จี้ฮ่าวก็ได้เดินออกมาจากด้านหลัง ซึ่งเขาคือลูกชายคนโตของตระกูลจี้

และในเวลานี้ก็เป็นตัวแทนของบ้านหลักที่มีคนจำนวนน้อย

เมื่อเห็นว่ามีผู้คนกำลังโอบล้อมน้องสาวของตนเองอยู่ ก็ไม่มีทางที่จะทำเป็นไม่สนใจแน่นอน

เมื่อเห็น จี้ฮ่าวเดินออกมา สายตาของทุกคน ก็ได้จ้องมองไปที่เขากันทั้งหมด

ในเวลานี้เอง ชายชราผมขาวผู้นั้นก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “เสี่ยวฮ่าว หรือว่านายจะออกมาพูดเพื่อฝานซิงอย่างนั้นใช่ไหม? ”

จี้ฮ่าวหัวเราะ และพูดว่า “ผู้อาวุโสสาม จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไรล่ะ? ไม่ว่าจะเป็นจี้เสวี่ยหลัน หรือว่าน้องจี้หนิง และรวมถึงท่านผู้อาวุโสสามด้วย ซึ่งเมื่อครู่ที่ได้พูดออกมานั้นอันที่จริงก็ไม่ผิด ที่จริงแล้วหากว่าเมื่อครู่พวกคุณไม่เสนอตัวออกมาพูด ฉันเองก็จะเสนอตัวออกมาแล้ว! ”

ขณะที่พูด สีหน้าของเขาก็หนักอึ้ง มองไปยังจี้ฝานซิงและพูดขึ้นว่า “ฝานซิง ตกลงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่? เธอไม่รู้หรืออย่างไรว่าวันนี้ที่เป็นวันเกิดของคุณแม่นั้นมีความสำคัญมากขนาดไหน? คิดไม่ถึงว่าเธอยังจะออกไปด้านนอกอีก? เธอรู้ไหมว่าท่าทางที่เอ้อระเหยของเธอนี้ กำลังมีคนจำนวนมากพากันจับจ้องอยู่? ”

“การกระทำของเธอแบบนี้เป็นการที่ไม่เคารพต่อคุณแม่อย่างที่สุด! ”

“เธอดูสิว่าผู้ที่เป็นน้องชายและน้องสาวของเธอนั้น อย่างเสวี่ยหลันกับจี้หนิง รวมถึงจี้อวู่ ดูสิว่าพวกเขาปฎิบัติตัวกันอย่างไรบ้าง? ”

“พวกเขาต่างก็มาถึงห้องโถงล่วงหน้าก่อนเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง! ”

“แล้วเธอล่ะ? ”

“เธอกลับมาถึงช้าไปเกือบครึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว! ”

“เธอรู้ไหมว่าเป็นเพราะตัวเธอนั้น ถึงกับต้องเสียการเสียงานไปมากเท่าไร? ”

“ยังไง? ”