จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1719

ได้ยินที่หลินหยุนพูด จี้ฝานซิงก็พลันเบิกตาโพลงขึ้นอย่างเหลือเชื่อ “อะไรนะ? เพียงลูกเดียวก็สามารถทำลายคฤหาสน์หลังนี้ลงได้อย่างราบคาบเลยเหรอ? ”

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ”

“คฤหาสน์หลังนี้ของฉัน ภายใต้สภาวะที่ค่ายกลคุ้มครองกำลังขับเคลื่อนใช้งานอยู่อย่างสมบูรณ์นั้น นอกจากจะเป็นยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะแล้ว ไม่อย่างนั้น ไม่มีใครสามารถทำลายมันลงได้อย่างแน่นอน! ”

“ถ้าหากเป็นอย่างที่นายพูดจริงล่ะก็ หมายความว่าพลังของอสุนีบาตหนึ่งลูกนี้ ก็เท่ากับพลังการโจมตีหนึ่งครั้งของยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะเลยอย่างนั้นเหรอ? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “ถูกต้อง ค่ายกลคุ้มครองของที่แห่งนี้มีความแข็งแกร่งอย่างมาก แต่มีอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือค่ายกลของคุณนี้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้! ”

“ในแง่ของด้านพลังเพียงอย่างเดียว พลังของอสุนีบาตลูกนี้นั้น ต่อให้เปรียบเทียบกับแดนสู่ธรรมะขั้นต้น ก็ยังคงมีความแตกต่างกันอยู่บ้างเล็กน้อย! ”

“เพราะว่าวัตถุดิบที่ใช้เหล่านี้ ไม่ใช่วัตถุดิบของอสุนีบาตที่แท้จริง”

“มีวัตถุดิบบางอย่างที่หาได้ยาก! ”

“ดังนั้นฉันจึงใช้สิ่งอื่นทดแทน! ”

“พลังอานุภาพจึงลดลงไปไม่น้อย! ”

“แน่นอนว่า ถ้าหากเป็นอสุนีบาตที่แท้จริง ด้วยพลังบำเพ็ญของฉันในตอนนี้ ก็คงไม่สามารถที่จะกลั่นออกมาได้! ”

“แต่ถ้าจะระเบิดค่ายกลของคฤหาสน์แห่งนี้นั้น สามารถทำได้อย่างไม่มีปัญหา! ”

“พลังของค่ายกลไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ก็จะต้องรองรับพลังทั้งหมดของอสุนีบาต”

“โดยที่แบบนี้กับการเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเซียนที่แท้จริงนั้น ก็ยังคงมีความแตกต่างกันมาก! ”

มีประสบการณ์การกลั่นลูกแรกแล้ว หลินหยุนเองก็เบาใจลงได้บ้าง

โดยที่พูดคุยกับจี้ฝานซิงไปพลาง แล้วก็กลั่นอสุนีบาตไปพลางด้วย

จี้ฝานซิงถามขึ้นว่า “แล้วที่คุณพูดถึงอสุนีบาตที่แท้จริงนั้น จะทรงพลังมากขนาดไหน? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “อสุนีบาตที่แท้จริงเหรอ? นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณจะสามารถจินตนาการได้ในตอนนี้แล้ว! ”

จี้ฝานซิงพูดว่า “หรือว่าแม้แต่ยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะตอนปลายก็ยังไม่สามารถต้านทานได้เหรอ? ”

หลินหยุนหัวเราะ โดยที่ไม่ตอบอะไร

ครึ่งวันผ่านไป หลินหยุนก็กลั่นอสุนีบาตได้แล้วกว่าสามสิบลูก

และธงค่ายกลอีกนับสิบผืน

หลินหยุนมองไปที่ธงค่ายกลและอสุนีบาต แล้วก็พูดขึ้นว่า “บวกกับน้ำในทะเลสาบก่อนหน้านี้แล้ว ก็ถือว่ามีไพ่เด็ดใบสุดท้ายอยู่สามใบ นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว! ”

จี้ฝานซิงพูดขึ้นว่า “แม้ว่าไพ่เด็ดใบสุดท้ายสามใบนี้จะแข็งแกร่ง แต่ถ้าหากมียอดฝีมือแดนสู่ธรรมะลงมือจริง ๆ แล้ว ก็คงไม่สามารถรับมือได้ใช่ไหมล่ะ? แดนสู่ธรรมะกับแดนดั่งเทพนั้น มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง! ”

หลินหยุนพูดว่า “วางใจเถอะ! ไม่เกิดปัญหาอะไรหรอก! ”

หลินหยุนเก็บสิ่งของทั้งหมดเรียบร้อย แล้วมองไปที่จี้ฝานซิง และพูดขึ้นว่า “สหายจี้......ฝานซิง ฉันอยู่ที่นี่รบกวนคุณมาเป็นเวลานานมากแล้ว และยังได้รับการดูแลเป็นอย่างดีด้วย ดังนั้นอสุนีบาตนี้ ฉันจะเหลือเก็บไว้ให้คุณสิบลูก! ”

“ถือว่าเป็นการตอบแทนคุณ ในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมานี้ก็แล้วกัน! ”

“อสุนีบาตนี้ แม้ว่าหนึ่งลูกจะไม่สามารถสังหารยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะตอนต้นได้ แต่ว่า หากคุณประยุกต์ใช้อย่างเหมาะสม ถ้าจำนวนห้าลูก ก็คงจะสามารถทำให้ยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะตอนต้นบาดเจ็บสาหัสได้อย่างแน่นอน! ”

“ถ้าหากต้องการจะขายเพื่อแลกเปลี่ยน หนึ่งลูกอย่างน้อยจะมีมูลค่าเท่ากับพลังแห่งกฎเกณฑ์สามอย่าง! “

“ดังนั้นจะต้องเก็บรักษาเอาไว้ให้ดี! ”

“ฝานซิง ฉันไม่สามารถที่จะพักอยู่ที่นี่ต่อไปได้อีกแล้ว ฉันจะต้องไปยังจักรวาลส่วนลึกเพื่อตามหาภรรยาของฉัน! ”

“ดังนั้น วันนี้จึงต้องขอตัวลาก่อนแล้ว! “

จี้ฝานซิงถึงขนาดที่หลงลืมมูลค่าของอสุนีบาตที่หลินหยุนได้พูดบอกเอาไว้เลย

รีบมองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “หลินหยุน ในเมื่อจะจากไปแล้ว ฉันก็จะไปส่งคุณสักหน่อยแล้วกัน! ”

หลินหยุนส่ายศีรษะ และพูดว่า “ไม่ต้องหรอก! หากว่าคุณไปด้วยกันกับฉัน ก็ยังคงอันตรายมากอยู่เช่นเคย! ดังนั้น......”

จี้ฝานซิงพูดขึ้นทันทีว่า “ฉันไม่กลัว! ในเมื่อเพื่อนกำลังจะจากไป แล้วเป็นเพราะอันตรายเล็กน้อยถึงขนาดที่ฉันจะไม่กล้าไปส่งเลยได้อย่างไรกันล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น หากว่ามีฉันอยู่ด้วย บางทีพวกคนเหล่านั้นอาจจะไม่ลงมือก็เป็นได้! ”

“ต่อให้ลงมือ พวกเขาก็คงจะไม่ลงมือกับฉันหรอก! ”

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร พาฉินหลันมุ่งหน้าต่อไปอย่างเร่งรีบ โดยที่ไม่ลดความเร็วลงเลยแม้แต่น้อย

หลินหยุนไม่พูดไม่จา เอาแต่มุ่งหน้าไปอย่างสุดกำลัง จี้ฝานซิงเองก็หมดหนทาง ได้แต่ติดตามมุ่งหน้าต่อไป

ส่วนยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลายสิบกว่าคนนั้น ก็ได้แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม และไล่ล่าอย่างบ้าคลั่ง

เห็นได้ชัดว่า กลุ่มแรกคือผู้บำเพ็ญเซียนของตระกูลเสิ่น อีกกลุ่มหนึ่งคือผู้บำเพ็ญเซียนของเขาห้าทิศ

โดยได้ไล่ล่าอย่างบ้าคลั่งกันอยู่ประมาณหลายวันเลยทีเดียว

ในที่สุดหลินหยุนก็ได้หยุดลงแล้ว

เห็นว่าหลินหยุนได้หยุดลงแล้ว พวกคนสองกลุ่มนั้นก็ได้ไล่ล่ามากันจนถึงระยะใกล้แล้ว

ในจำนวนนั้น ก็มีเงาร่างที่คุ้นเคยร่างหนึ่งได้ตะโกนเสียงแข็งขึ้นว่า “หลินหยุน! นายแย่งคู่ฝึกฝนของฉันไป ทำให้ฉันอับอายไม่กล้าพบเจอผู้ใดในเขตเหนือได้อีก! วันนี้ฉันจะต้องให้นายตายลงไปที่นี่! ”

ได้ยินที่ฟางเย่พูด จี้ฝานซิงก็ตวาดใส่อย่างเย็นชาว่า “ฟางเหย่! ตระกูลจี้ของฉันกับเขาห้าทิศของนายมีความสัมพันธ์อันดีกันมาโดยตลอด! นายอย่ามาทำตัวโอ้อวดเกินไปนัก! ในงานฉลองวันเกิดตอนนั้น นายพ่ายแพ้ให้กับหลินหยุน เป็นเพราะนายเองที่ด้อยความสามารถ! กล่าวโทษคนอื่นไม่ได้! เดิมทีฉันก็คิดว่านายเป็นผู้ที่มีความสามารถ! แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า นายไม่ได้เรื่องอะไรเลย! ”

จี้ฝานซิงไม่พูดออกมายังจะดีเสียกว่า เมื่อฟางเหย่ได้ยินที่จี้ฝานซิงพูดขึ้นแล้ว ก็พลันโมโหขึ้นอย่างหนัก และพูดว่า “ไอ้ผู้หญิงสารเลว! ไอ้ผู้หญิงโสเภณี! ถ้าไม่ใช่เธอ ฉันจะต้องอับอายขายหน้าขนาดนี้เหรอ? วันนี้ หลินหยุนหนีไปไม่รอดแล้ว เธอเองก็หนีไปไม่รอดเช่นกัน! ”

ขณะที่ฟางเหย่พูด ก็หันไปมองด้านข้าง และพูดขึ้นว่า “ตระกูลเสิ่นใช่ไหม? วันนี้ไอ้หนุ่มนี้เป็นของเขาห้าทิศของเรา ตระกูลเสิ่นควรจะอยู่เฉย ๆ บริเวณด้านข้างจะเป็นการดีที่สุด! ไม่อย่างนั้นแล้ว อย่าได้กล่าวโทษว่าฉันไม่เกรงใจ! ”

อีกฝ่ายหนึ่ง ชายที่คลุมหน้าคนหนึ่งก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า “ในเมื่อคุณชายฟางเหย่พูดขึ้นแบบนี้แล้ว อย่างนั้นพวกเราก็ยืนดูอยู่ด้านข้างก็แล้วกัน! ”

ฟางเหย่หัวเราะ และตะโกนเสียงดัง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นก็อย่าได้นิ่งเฉยอยู่เลย ลงมือได้! ”

เมื่อมีคำสั่ง ยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลายทั้งห้าคน ก็ลงมือพร้อมกัน

หลินหยุนได้มอบฉินหลันไว้กับจี้ฝานซิง และพูดว่า “ช่วยฉันดูแลฉินหลันด้วยนะ! ”

ขณะที่พูด ก็แสดงพลังแห่งกฎเกณฑ์ออกมา และตรงเข้าไปปะทะต่อสู้กับยอดฝีมือทั้งห้าคนของเขาห้าทิศนั้นทันที

เมื่อเพิ่งจะเริ่มปะทะกันนั้น ก็ตกเป็นรองในทันที!

ฟางเหย่เห็นเหตุการณ์ดังนั้น ก็พลันหัวเราะขึ้น “หลินหยุน วันนี้นายจะต้องตายเป็นแน่! ”