จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1721

ทันทีที่เสียงลดลง สิ่งของที่เป็นสีน้ำเงินดำปรากฏขึ้นในมือของหลินหยุน

ทันใดนั้นทุกคนก็ตกใจจนรีบหลบหนีอย่างบ้าคลั่ง

ฉวยโอกาสในเวลานี้ หลินหยุนและจี้ฝานซิงพาฉินหลันหลบหนีต่อไปอย่างบ้าคลั่ง

ผ่านการแกล้งทำเป็นโจมตีแล้วหลบหนีต่อเนื่องสองครั้ง ไม่เพียงแต่ฟางเหย่ ขนาดผู้บำเพ็ญที่สวมหน้ากากทั้งห้าคนของตระกูลเสิ่น ก็กล้าหาญมากขึ้นด้วย

เพราะว่าพวกเขาเห็นว่า สิ่งที่ปรากฏในมือของหลินหยุนไม่ใช่สายฟ้าด้วยซ้ำ

การไล่ล่าครั้งนี้ หลายคนก็ไม่สนใจตำแหน่งของตัวเองเลย

รู้แต่ว่าปล่อยให้หลินหยุนหนีไปไม่ได้เด็ดขาด

และนี่ก็เป็นฉากที่หลินหยุนอยากเห็นที่สุด

บินขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แล้วก็โยนสายฟ้าปลอมทิ้งออกไปอีก

เมื่อหลายคนเห็นเช่นนี้ ก็แยกย้ายออกไปในทันที

ก็ทำให้หลินหยุนช่วงชิงเวลาอันสั้นได้อีก

หลังจากที่เสแสร้งสามครั้งติดต่อกัน ขจัดความสงสัยกับความไม่แน่ใจของฟางเหย่และทั้งห้าคนนั้นของตระกูลเสิ่นไปทั้งหมด

พวกเขาไล่ก็ไล่มาทางหลินหยุนอย่างบ้าคลั่งมากขึ้น

และในเวลานี้ อสุนีบาตที่แท้จริงของหลินหยุน ในที่สุดก็ปรากฏออกมาสักที

ตามด้วยเสียงระเบิดดังสนั่น

ตกใจอยู่ในกลางอากาศ

ยอดฝีมือแดนดั่งเทพทั้งสามคนอยู่ในสภาพที่ไม่ได้ป้องกันตัว และถูกฆ่าตายในทันที

สองคนได้รับบาดเจ็บสาหัส

สูญเสียพลังที่จะต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง

คนเดียวที่ไม่เป็นอะไร ก็คือฟางเหย่

เมื่อเห็นทั้งห้าคนของตระกูลเสิ่นถูกกำจัด หลินหยุนก็หยุดลงมาอย่างกะทันหัน และมองไปทางฟางเหย่ด้วยสายตาหวาดกลัวอย่างยิ่ง “ดูเหมือนแกจะไม่ได้โง่เหมือนพวกเขา!”

ในเวลานี้ ฟางเหย่ก็โกรธเป็นอย่างมาก

อันที่จริงเขาก็คาดเดาได้ว่า บนตัวของหลินหยุนไม่มีสายฟ้านั้นอยู่จริง

เพราะว่าพลังของสายฟ้านั้นยิ่งใหญ่เกินไปจริงๆ

เกือบจะเทียบได้กับพลังโจมตีของแดนสู่ธรรมะตอนต้น!

สิ่งของที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้ เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

คุ้มค่ามากมายอย่างแน่นอน!

หลินหยุนไม่ได้มีมากมายอย่างแน่นอน!

แต่ถึงแม้ว่าในใจจะคิดอย่างนั้นจริงๆ เขาก็ไม่กล้าเข้าใกล้

และมักจะรักษาระยะห่างจากผู้บำเพ็ญทั้งห้าคนที่สวมหน้ากากของตระกูลเสิ่นอยู่เสมอ

เพราะแม้ว่าหลินหยุนจะมีสายฟ้านั้นอยู่จริงๆ ก็จัดการกับทั้งห้าคนของตระกูลเสิ่นก่อน และไม่มีทางจัดการกับเขา

เรื่องราวเป็นตามที่เขาคาดไว้จริงๆ

ในเวลานี้ ฟางเหย่หายใจเร็ว สีหน้าดูไม่ค่อยสู้ดี “หลินหยุน แกคิดว่าตอนนี้แกก็จะหนีรอดได้เหรอ? ฉันจะบอกแกให้ คนที่ฉันเขาห้าทิศอยากจะฆ่า คนที่ฉันฟางเหย่อยากจะฆ่า ราชาสวรรค์ก็หนีไม่พ้น!”

หลินหยุนแสยะยิ้มในทันที “งั้นเหรอ? แกคิดว่าแกยังมีผู้แข็งแกร่งอยู่เบื้องหลังอยู่เหรอ ฉันหลินหยุนก็จะกลัวงั้นเหรอ?”

จากนั้น สายตาของหลินหยุนมองตรงไปยังความว่างเปล่าที่อยู่เบื้องหลังของฟางเหย่ และพูดออกมาอย่างเยือกเย็น “แดนสู่ธรรมะอย่างสง่าผ่าเผย หลบๆซ่อนๆเช่นนี้ ตอนนี้ยังไม่ออกมาเหรอ? ถ้าหากยังไม่ออกมา งั้นก็อย่าโทษว่าฉันฟันฟางเหย่คนนี้ก่อนล่ะ!”

ตามด้วยเสียงของหลินหยุนลดลง กลางอากาศก็กลายเป็นภาพลวงตาสักพักหนึ่ง ร่างในชุดขาวเดินออกมา ผู้มาจ้องมองหลินหยุนอย่างหยอกล้อ และพูดขึ้นมาอย่างราบเรียบว่า “เจ้าหนู นายรับรู้ได้อย่างไรว่ามีข้าอยู่?”

หลินหยุนพูดด้วยท่าทางเยาะเย้ย “หนึ่งสายฟ้าของฉัน จัดการกับยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลายทั้งห้าคนของตระกูลเสิ่นได้ เศษสวะอย่างฟางเหย่ กลับไม่ได้หันหลังก็หนีไป ยังกล้าพูดจาท้าทายฉัน นี่หมายความว่า เขายังมีไพ่ตายไม่ใช่เหรอ?”

“ถ้าหากไม่มียอดฝีมือแดนสู่ธรรมะอยู่เบื้องหลัง แค่คนอ่อนแออย่างเขา เกรงว่ายืนอยู่ตรงหน้าของฉันก็ไม่มีความกล้า!”

เพียงแต่ว่าพลังนั้นอ่อนลงมาก

สีหน้าของหลินหยุนไม่ค่อยสู้ดี

ชายวัยกลางคนเยาะเย้ย “เป็นอย่างไร? ตอนนี้เข้าใจหรือยัง? นายอยู่ในแดนดั่งเทพนั้น มีความแข็งแกร่งมากจริงๆ และข้า แค่แดนสู่ธรรมะตอนต้น แต่ถึงกระนั้น กลับเป็นแตกต่างกันมากราวกับฟ้าและดิน!”

“ต่อหน้าข้า นายไม่มีโอกาสใดๆ!”

“นายก็เป็นมดอย่างแท้จริง!”

“ข้าจะขยี้แกให้ตาย ก็ง่ายดายเหมือนขยี้มดตัวหนึ่งให้ตายเท่านั้น!”

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร ก็โยนธงค่ายออกมาในทันที หมอกสีดำก็กระจายออกไปอีกครั้ง และห่อหุ้มทุกคนไว้ตรงกลางอย่างสมบูรณ์

ในเวลาเดียวกัน พลังแห่งกฎเกณฑ์ก็ถูกใส่เข้าไปในกระบี่เฮ่าเทียนทั้งหมด

ปราณดาบที่แข็งแกร่งมากขึ้นก็กวาดล้างออกไป

ชายวัยกลางคนได้ตรึงหลินหยุนไว้ตั้งนานแล้ว

แม้ว่าเขาจะถูกห้อมล้อมด้วยหมอกสีดำที่พลุ่งพล่าน แต่เขาก็รู้ทุกย่างก้าวของหลินหยุน

เพราะพลังค่ายกลนี้ ยังไม่เกิดผลกระทบอะไรกับเขาอย่างแท้จริง ในสายตาของเขา หลินหยุนก็แค่สอนจระเข้ว่ายน้ำเท่านั้นเอง!

มีหรือไม่มี ก็ไม่มีความแตกต่างเลย

ในขณะที่ปราณดาบของหลินหยุนกวาดเข้ามา ชายวัยกลางคนหรี่ตาโดยไม่ตั้งใจ และลอยตัวถอยหลัง

เพราะว่าเขารู้สึกถึงลมปราณอันตรายเล็กน้อย

ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่งตราประทับก็ปรากฏอยู่ในมือของเขาด้วย

กฎเกณฑ์แห่งดินปรากฏขึ้นมา และห่อหุ้มเขาไว้ในนั้นทันที

ลมดาบฟันลงมา ถึงกับไม่สามารถที่จะทะลวงกฎเกณฑ์ป้องกันของเขาได้ และก็ยับเยินโดยตรง

ชายวัยกลางคนแสยะยิ้ม “เจ้าหนู นายลงมือสองครั้งแล้ว ตอนนี้ ก็รับมือกับกระบวนหนึ่งท่วงท่าของข้าเถอะ!”