จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1722

กฎเกณฑ์แห่งดินของเขาเปลี่ยนแปลงไปในทันใด กลายเป็นภูเขาขนาดใหญ่ลูกหนึ่ง และกระแทกลงบนศีรษะของหลินหยุนโดยตรง

ภูเขายักษ์แห่งนี้แสดงถึงพลังแห่งกฎเกณฑ์ทั้งหมด

ทรงพลังไร้ขอบเขต

นี่เป็นวิธีการลงมือของแดนดั่งเทพ

เขาก็ต้องการใช้วิธีการแบบนี้ มาบดขยี้หลินหยุนให้ถึงตาย

ตามด้วยหลงมาของภูเขายักษ์ หมอกสีดำที่พลุ่งพล่านก็ถูกแยกออกไปอีกครั้ง

แต่ในเวลานี้ ร่างของหลินหยุนหายไป ร่างเงาเซียนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นมาเช่นกัน

ร่างเงาถือดาบใหญ่ ก็ฟันไปทางภูเขายักษ์นั้นอย่างกะทันหัน

“ตูมมมม”

ภูเขายักษ์ปรากฏการณ์ลักษณะแตกเป็นเสี่ยงๆ มีรอยแตกปรากฏขึ้น แต่ก็ไม่ได้ระเบิดออกอย่างแท้จริง แต่กลับเป็นร่างเงาเซียน ภายใต้การกำราบของภูเขายักษ์ มันก็ยับเยินกระจายออกไปอย่างเสียงดังสนั่น

ร่างของหลินหยุนก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ร่างกายทั้งหมดเต็มไปด้วยเลือดสดแล้ว!

สีหน้าซีดเซียวยิ่งกว่ากระดาษเงิน

หายใจแรงเฮือกใหญ่อย่างรุนแรง

แต่ว่า ในมือของเขาจับกระบี่เฮ่าเทียนไว้แน่นๆ ยังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต้านทานภูเขายักษ์ที่ทับถมลงมาได้

ในอีกด้านหนึ่ง ชายวัยกลางคนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วปรากฏตัวตรงหน้าของหลินหยุน ก็หายใจเอาอากาศไม่สะอาดออกมา และพูดขึ้นมาอย่างหนักแน่นว่า “หลินหยุน นายใช้ทีเดียว ถ้าหากนายก็ก้าวเข้าสู่แดนสู่ธรรมะ ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนายเลย! คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าแดนดั่งเทพอย่างนายสามารถที่จะต้านทานพลังแห่งกฎเกณฑ์เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของฉันได้!”

“แต่ถึงกระนั้น ระหว่างนายกับฉันยังคงมีความแตกต่างกันมากเกินไป!”

“ต่อหน้าของข้า นายก็เป็นแค่หิ่งห้อยกับพระจันทร์กำลังแย่งแสงกันเท่านั้นเอง!”

ทันทีที่เสียงลดลง เขาสะบัดแขน และภูเขายักษ์ที่อยู่เหนือศีรษะของหลินหยุนก็หล่นทับลงมาอีกครั้ง

แม้ว่าหลินหยุนจะพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ก็ยังไม่สามารถหยุดมันได้

ชายวัยกลางคนเยาะเย้ย “เจ้าหนู ไม่ต้องดิ้นรน วันนี้ อยู่ต่อหน้าข้า ไม่ว่าอย่างไรก็ตามนายไม่มีโอกาสใดๆ!”

หลินหยุนสั่นเทาทั่วทั้งตัวอย่างรุนแรง เลือดสดไหลซึมออกมาจากรูขุมขนอย่างต่อเนื่อง และตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “แกคิดว่าแกจะฆ่าฉันได้เหรอ? ฝันไปเถอะ!”

“ทำลายซะ!”

พลังแห่งกฎเกณฑ์ทั้งหมดกวาดล้างอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง หลินหยุนเก็บกระบี่เฮ่าเทียนในทันที ต่อยไปที่ภูเขายักษ์ที่อยู่เหนือหัวหนึ่งหมัด

แต่พลังแห่งกฎเกณฑ์ของเขา ไม่สามารถที่จะต่อต้านกับภูเขายักษ์ได้ด้วย และแตกเป็นเสี่ยงในทันที

ในเวลานี้ มีขวดปรากฏขึ้นมา

ขวดแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และน้ำข้างในก็แปดเปื้อนบนภูเขายักษ์

ในชั่วพริบตา หลุมขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนภูเขายักษ์

และแพร่กระจายออกมาอย่างรวดเร็ว

พลังแห่งกฎเกณฑ์สลายไปอย่างบ้าคลั่ง

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนที่ตอนแรกยังมีชัยชนะอยู่ในมือ ก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ภายใต้พลังสะท้อนกลับของกฎเกณฑ์แห่งแตกสลาย ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส

และในเวลานี้ หลินหยุนหายตัวอย่างรวดเร็วแล้ว และก้าวเข้าสู่กลางอากาศ

ฟ้าดินปรากฏขั้นบันไดเก้าขั้นในกลางอากาศ

หลินหยุนไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บบนตัวเลย และก้าวขึ้นไปทีละก้าว

ทุกย่างก้าวที่ก้าวไป ฟ้าดินจะแผดเสียงดังกึกก้อง

พลังแห่งกฎเกณฑ์ของหลินหยุนก็ยิ่งน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นไปอีก

เมื่อหลินหยุนก้าวเข้าสู่ขั้นที่สี่ ภูเขายักษ์ก็แสดงให้เห็นสัญญาณของการแตกสลายอีกครั้ง

และภายใต้การสลายของน้ำในทะเลสาบ พลังงานจำนวนมากมายก็เริ่มถล่มลงมา

ในที่สุดชายวัยกลางคนก็รู้สึกกดดันอย่างมากในขณะนี้

แต่กฎเกณฑ์ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

เขาต้องการรวบรวมพลังแห่งกฎเกณฑ์อย่างรวดเร็ว แต่ทว่า ราวกับว่าในฟ้าดินมีพลังอย่างหนึ่ง กำลังบีบคั้นทุกอย่าง ทำให้เขาทำได้ยากมาก

ในเวลานี้ หลินหยุนก้าวสู่ขั้นที่ห้า

เท้าขนาดใหญ่ข้างนั้น ยังคงหล่นลงมา

พลังแห่งกฎเกณฑ์ทั้งหมดของชายวัยกลางคน ยังมีร่างกาย รวมทั้งฟางเหย่ด้วย ยังเหลือผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพทั้งสองคนของตระกูลเสิ่นที่ไม่ตาย

ทั้งหมดก็กลายเป็นผง!

ไม่รู้ว่ามีนานเท่าไหร่ ในที่สุดกลางอากาศก็สงบลงมาอีกครั้ง

หลินหยุนก็หล่นลงมาในทันที

จี้ฝานซิงที่อยู่ระยะไกลเห็นเช่นนี้ ด้วยความตกใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในหัวใจ คว้าฉินหลันไว้ในทันที และรับหลินหยุนลงมา

“หลินหยุน! คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”จี้ฝานซิงถามด้วยความกังวล

“ไม่เป็น! ก็แค่ใช้พลังมากไปหน่อย!”หลินหยุนทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด และพูดขึ้นมาอย่างหมดเรี่ยวแรงว่า “รวบรวมพลังแห่งกฎเกณฑ์ทั้งหมดของที่นี่”

เมื่อจี้ฝานซิงได้ยินเช่นนี้ พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

แต่ว่า ตอนที่เขาจะลงมือ ร่างหนึ่งที่ทรงพลังเหมือนกันปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา

นี่เป็นชายชราสวมชุดดำคนหนึ่ง

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของชายชรา จี้ฝานซิงได้หยุดการกระทำลง หลินหยุนก็มองไปทางอีกฝ่ายอย่างยากลำบากมาก และพูดขึ้นมาอย่างอ่อนแอว่า “ทำร้ายคนอื่นเพื่อผลประโยชน์ แต่ไม่รู้ว่ามีคนกำลังเล่นงานเขาอยู่! แก ที่จริงอยู่มานานมากแล้วใช่ไหม?”

ชายชรายิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า “เด็กน้อย นายพูดถูก ข้าดูเรื่องสนุกอยู่ที่ข้างๆ ดูมาเป็นเวลานานมากจริงๆ! คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าขนาดฟางเอี่ยนก็ตายอยู่ในมือของนาย นายเป็นเพียงแค่แดนดั่งเทพ!”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ตระกูลเสิ่นเหรอ?”

ชายชราก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่พยักหน้าพูดขึ้นมาว่า “ถูกต้อง! เสิ่นอ้าวเทียนเป็นเพื่อนที่เข้ากันได้ดีของฉัน นายอยู่ในเมืองเจวี้ยน ฆ่าลูกชายของเขาบนท้องถนน คนที่เป็นลุงคนนั้นมาหานายให้ชดใช้ด้วยชีวิต นี่สมเหตุผลมาก!”

หลินหยุนก็พยักหน้าด้วยความยากลำบาก แต่จี้ฝานซิงที่อยู่ข้างๆกลับรีบพูดขึ้นมาว่า “ว่ากันว่าตระกูลเสิ่นคิดว่ามีเซียนเซิง เป็นเวลาหลายปี ก็ไม่เคยเห็นกับตาตัวเองมาก่อน คาดไม่ถึงว่า วันนี้กลับได้เห็น!”

“แต่ว่า เซียนเซิงน่าจะรับรู้แล้วใช่ไหม?”

“เกี่ยวกับเรื่องของเสิ่นฉุน ฉันได้ไปหาตระกูลเสิ่นถึงที่ ชดใช้ด้วยป่าไม้หมึกตระกูลจี้ของฉัน มอบให้กับตระกูลเสิ่น ผู้นำตระกูลเสิ่นก็รับปากแล้ว และปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไป!”

“ตอนนี้เซียนเซิงก็ลงมือไล่ฆ่าฉันอีก ฉันไม่รู้ว่า นี่มันเหตุผลอะไรกัน?”

“หรือว่าเรื่องราวที่ผู้นำตระกูลเสิ่นที่สง่าผ่าเผยรับปากไว้เอง และรับป่าไม้หมึกตระกูลจี้ของฉันแล้ว จะกลับคำอีกเหรอ?”

“ฉันคิดว่า ในฐานะลูกสาวคนโตของตระกูลจี้ ฉันน่าจะขอคำอธิบายจากเซียนเซิงให้กับฉันจี้ฝานซิงได้!”