จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1737

แต่ในเวลานี้ที่ตีนเขายังมีฉินหลันและจี้ฝานซิงสองสาวอยู่ นี่ก็ต้องไปพิจารณาแล้ว!

โชคดีที่ว่า ภายในขอบเขตของหอเขาทองนี้ เขากลับไม่ต้องกังวลมากเกินไป เพราะยังไงซะก็ลงมือไม่ได้!

ตราบใดที่ไม่ปรากฏตัวผู้แข็งแกร่งเหนือแดนสู่ธรรมะ ก็ไม่เป็นปัญหาอย่างแน่นอน

แต่ทว่า ปลอดภัยดีกว่า เสียใจทีหลัง

หลินหยุนยังคงเตรียมพร้อม

เดินลงไปทีละขั้น เมื่อเห็นร่างของหลินหยุน ตอนที่ปรากฏตัวขึ้นนอกหมอกสีขาว ทุกคนก็เกิดความโกลาหลขึ้นมาในทันที

โดยเฉพาะฉินหลันและจี้ฝานซิง ทั้งสองคนรอคอยนานเกินไปแล้ว

ฉินหลันแค่เป็นห่วงและคิดถึง เธอกลับไม่เคยคิดว่าหลินหยุนจะเสียชีวิตอยู่ในนั้น

แต่ว่าจี้ฝานซิงไม่เหมือนกัน

จี้ฝานซิงติดตามสถานการณ์โดยรอบอยู่ตลอดจริงๆ

เธอกังวลไม่เพียงแต่ว่าหลินหยุนจะเสียชีวิตจริงๆเท่านั้น ก็เป็นห่วงว่าหลังจากที่หลินหยุนเดินออกไป จะเผชิญกับสถานการณ์อะไร

สิ่งที่เธอพิจารณานั้น มากยิ่งกว่าฉินหลัน

แต่ในเวลานี้เห็นหลินหยุนออกมาจริงๆ

เธอและฉินหลันเหมือนกัน ยังคงตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง วิ่งตรงไปทางหลินหยุน

เมื่อเห็นว่าสองสาวปลอดภัย หลินหยุนก็โล่งใจ ยิ้มเล็กน้อย และกอดฉินหลันไว้ในอ้อมแขน

ต่อจากนั้นพยักหน้าให้กับจี้ฝานซิง จี้ฝานซิงเปล่งเสียงขึ้นมาในทันที “สถานการณ์เปลี่ยนไปในด้านที่ไม่ค่อยดี ผู้แข็งแกร่งมากมายปรากฏตัวอยู่รอบๆ”

คำพูดของเธอเพิ่งจะออกจากปาก สุ่ยหลิงชินและฮวาเอี๋ยนทั้งสองคนก็ก้าวเดินเข้ามาแล้ว

เจี้ยนหวูซวงและจ้าวจื่อที่อยู่ข้างหลังเห็นเช่นนี้ ก็เดินไปทางหลินหยุนเหมือนกัน

สุ่ยหลิงชินมองไปทางหลินหยุน เป็นคนพูดขึ้นมาก่อนว่า “คุณชายหลินหยุน สามารถที่จะครอบครองอันดับที่หนึ่งของหอเขาทองได้ ทำให้ทุกคนตกใจจริงๆ ฉันสุ่ยหลิงชิน ไม่ทราบว่าจะเป็นเพื่อนกับหลินหยุนได้ไหม?”

หลินหยุนกวาดสายตามองอีกฝ่าย สุ่ยหลิงชินคนนี้ สำหรับเขาก็ไม่ใช่คนแปลกหน้า

แต่ทว่า ตามที่จี้ฝานซิงบอก และสิ่งที่เขาคิด ไม่น่าจะถึงกับสงบขนาดนี้

เมื่อหลินหยุนพูดออกมา “ก่อนหน้านี้เคยเจอสหายมาแล้ว! หลินหยุนก็ไม่ใช่คนเก่งกาจอะไร เกรงว่าจะไม่เพียงพอที่จะเป็นเพื่อนกับสหายได้”

สุ่ยหลิงชินกลับไม่ได้สนใจเลย ยิ้มเล็กน้อย มองไปทางหลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “คุณชายหลินหยุนพูดอะไรน่ะ พวกเราก็เป็นผู้บำเพ็ญเซียน หนทางของบำเพ็ญเซียนก็ช้า แน่นอนว่าสามารถที่จะมีสหายใหม่บางก็ยิ่งดี”

เมื่อเสียงของเธอลดลง ก็ส่งเสียงพูดกับหลินหยุนว่า “คุณชายหลินหยุนไม่ต้องคิดอะไรมาก หลิงชินมีเจตนาที่จะเป็นเพื่อนกับคุณชายจริงๆ”

“ในขณะนี้ที่อยู่รอบๆหอเขาทองนี้ อันที่จริงมีผู้แข็งแกร่งอยู่มากมาย เพียงแค่ดั่งเทพก็เกินห้าสิบคนแล้ว!”

“คนเหล่านี้ก็มาที่นี่เพราะคุณชาย!”

“ดังนั้นตราบใดที่คุณชายออกจากตีนเขานี้ เกรงว่าจะมีคนลงมือในไม่ช้า!”

“เพราะยังไงซะนี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับตำนานเคล็ดวิชาสืบทอดของเซียนเขาทองในหลายปีนับไม่ถ้วน!”

“ไม่มีใครจะยอมแพ้!”

“คุณชายต้องคิดให้ดี ถ้าหากคุณชายไม่รังเกียจกัน ออกไปพร้อมกับหลิงชิน ไปยังสำนักของพวกเรา นั่นก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบันได้!”

หลินหยุนพยักหน้า ก้าวเดินตามไป

และจี้ฝานซิงในเวลานี้ สีหน้ากลับดูไม่ค่อยสู้ดีขึ้นมา

หลังจากที่หลินหยุนส่งสายตาสบายใจได้ให้เธอ

ทั้งสามคนก็ตามสุ่ยหลิงชินและฮวาเอี๋ยนสองสาวไป ภายใต้ความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วน ออกจากที่ตั้งของหอเขาทอง

เดินไปข้างหน้าไปด้วย สุ่ยหลิงชินพูดไปด้วยว่า “คุณชายหลินตัดสินใจเลือกได้ดีที่สุดแล้ว ถ้าหากคุณชายไม่ออกไปพร้อมกับฉัน ผู้แข็งแกร่งโดยรอบเหล่านี้ จะต้องลงไม้ลงมืออย่างแน่นอน!”

หลินหยุนกวาดสายมองไปกลางอากาศรอบๆ มีลมปราณของผู้แข็งแกร่งอยู่มากมายจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นเพ่งเล็งมาที่ตัวเอง แต่ไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะปรากฏตัว ดังนั้นเขาก็ไม่ได้เกรงกลัวอะไร

เมื่อเหลือบมองสุ่ยหลิงชินแวบหนึ่ง หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า “นั่นนะสิ มีผู้คนไม่น้อยจริงๆ ดังนั้นจะต้องขอบคุณสหายมากๆ!”

ฮวาเอี๋ยนที่อยู่ข้างๆมองไปทางหลินหยุนแล้วพูดขึ้นมาว่า “คุณชายหลินหยุน คุณบอกกับพวกเราด้วย คุณทำอะไรอยู่ในหอเขาทองกันแน่? ทำไมถึงได้อยู่นานขนาดนั้น? หรือว่า ในหอเขาทองนี้ มีเคล็ดวิชาสืบทอดของเซียนเขาทองอะไรนั้นจริงเหรอ? คุณก็บอกกับพวกเราเถอะ?”

หลินหยุนมองไปทางฮวาเอี๋ยน ไม่รอหลินหยุนพูด สุ่ยหลิงชินที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมาว่า “ฮวาเอี๋ยน เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันว่าไม่ต้องถามคุณชายหลินหยุนดีกว่า นี่เป็นการผจญภัยของคุณชายหลินหยุน!”

ฮวาเอี๋ยนแลบลิ้นอย่างน่ารัก และพูดอย่างออดอ้อนว่า “ฉันก็แค่สงสัย อยากจะถามดู! ฉันรู้ว่า นั่นคือหนทางที่เซียนเขาทองผสมผสานหมื่นเต๋าอยู่ แม้ว่าจะมีเคล็ดวิชาสืบทอดอะไร พวกเราก็ไม่ได้รับ! แต่ฉันก็แค่สงสัยเท่านั้น!”

สายตาของหลินหยุนสั่นไหว ผู้หญิงคนนี้ก็รู้เรื่อง

แต่ว่าก็สามารถที่จะเข้าใจได้ ภูมิหลังของหญิงสาวทั้งสองคนไม่ธรรมดา ในเมื่อสุ่ยหลิงชินก็รู้เรื่อง งั้นผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ไม่สามารถเข้าใจได้

หลินหยุนยังไม่ได้พูดอะไร ฮวาเอี๋ยนก็อ้าปากพูดอย่างเร่งรีบว่า “คุณชายหลินหยุน พี่หลินหยุน คนอื่นเขาก็แค่รู้สึกสงสัยเท่านั้นเอง พี่ก็บอกกับคนอื่นเขาเถอะนะ! ไม่งั้นเอาแบบนี้นะ พี่ส่งญาณบอกคนอื่นเขาก็ได้! ไม่ให้คนอื่นได้ยิน!”

หลินหยุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดขึ้นมาว่า “ไม่มีเคล็ดวิชาสืบทอดอะไรอยู่ เพียงแต่ว่า ผมพูดแบบนี้ ก็ต้องมีคนไม่เชื่ออยู่แล้ว!”

ฮวาเอี๋ยนพูดอย่างรวดเร็วว่า “เชื่อ! ทำไมจะไม่เชื่อ! ตราบใดที่พี่หลินหยุนเป็นคนพูดออกมา ยังไงฉันก็เชื่อ!”