จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1739

สุ่ยหลิงชินไม่รู้สึกตัว ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว และกรีดร้องว่า “พ่อ!”

ตามด้วยสุ่ยหลิงชินบินไปอย่างรวดเร็ว และรับไว้ในทันที

และบนเรือมังกรในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นฮวาเอี๋ยนและจี้ฝานซิงหรือว่าฉินหลัน ต่างก็คาดไม่ถึงกันทั้งหมด

หลินหยุนจะกลายเป็นทรงพลังมากเช่นนี้

เมื่อเห็นสุ่ยเฮ่อบาดเจ็บสาหัส หลินหยุนเหยียบลงบนเรือมังกร หลินหยุนมองไปทางฮวาเอี๋ยน และพูดขึ้นมาว่า “เธอต้องการที่จะไปกับพวกเราเหรอ?”

ฮวาเอี๋ยนก็มึนงง ในเวลานี้ได้ยินหลินหยุนพูดกับตัวเอง ก็ตื่นเต้นอย่างยิ่งในทันที และพยักหน้ารัวๆพูดขึ้นมาว่า “ฉันยินดีที่จะไปกับพี่หลินหยุน! คนอย่างพวกเขาเหล่านี้เลวเกินไป พี่หลินหยุน พวกเรารีบไปกันเถอะ! พวกเราตรงออกจากดาวเขาทองกัน!”

“อ้อ ถ้าหากพี่หลินหยุนไม่สบายใจ ก็สามารถปิดผนึกผลการฝึกตนของฉันได้! ผลการฝึกตนของฉันอ่อนแอมาก! เพิ่งจะดั่งเทพตอนต้นเท่านั้นเอง!”

“ตามใจ ถึงยังไงพวกเรารีบไปกันเถอะ!”

ฮวาเอี๋ยนดูท่าทางเร่งรีบ

หลินหยุนหัวเราะหึๆ ยื่นมือออกไปในกลางอากาศ จับฮวาเอี๋ยนไว้ และโยนออกไปในทันที ตามด้วยจับฉินหลัน และก้าวขึ้นกลางอากาศแล้วจากไป

ความเร็วของหลินหยุนเร็วมาก จี้ฝานซิงก็เพิ่มความเร็ว

แต่ว่าความเร็วของเธอสู้หลินหยุนไม่ได้

ทั้งสามคนหนีไปอย่างบ้าคลั่ง สุ่ยเฮ่อที่อยู่ด้านหลังก็ไม่มีเรี่ยวแรงไล่ตาม

หลินหยุนไม่ได้ออกจากดาวเขาทอง

แต่หลังจากที่หนีไปหลายวัน และเข้าสู่ในกลุ่มภูเขา

หลังจากเข้าสู่กลุ่มภูเขา ผลการฝึกตนของหลินหยุนห่อหุ้มฉินหลันและจี้ฝานซิงไว้ ก็กำลังหลบหนีไปสู่ใต้ดินที่ลึกหลายพันเมตร

เปิดถ้ำอยู่ใต้ดินแห่งหนึ่ง และจัดวางค่ายกลซ่อนเร้นสามชั้น

หลังจากที่ทำเสร็จ หลินหยุนถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จี้ฝานซิงพูดขึ้นมาว่า “น่าจะไม่มีใครค้นพบแล้วนะ?”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ไม่มีอะไรหรอก สบายใจได้ แต่ว่า พวกเราต้องอยู่ที่นี่ช่วงหนึ่ง! รอผ่านไปสักพักหนึ่ง เรื่องนี้เงียบสงบลงไป พวกเราค่อยออกจากที่นี่!”

จี้ฝานซิงพูดขึ้นมาว่า “ไม่เป็นไร! ข้างนอกตอนนี้เกรงว่าจะมีผู้คนมากมายกำลังตามหาพวกเราอยู่ ฉันว่าถ้าหากไม่ใช่ว่าอิทธิพลใหญ่หลวงของสำนักหลิงสุ่ย คนที่ปรากฏตัวขัดขวางพวกเรา ก็ไม่ใช่แค่หนานหมินคนเดียว!”

หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้ง

เพียงแต่ว่าตรงหน้านี้เขาก็คาดไม่ถึงว่า อิทธิพลของสำนักหลิงสุ่ยจะใหญ่มากเช่นนี้ นี่กลับปล่อยให้เขาหนีไป ง่ายดายเป็นอย่างมาก

หลินหยุนอยู่ก็จัดวางวิชาตบตาอยู่บนพื้นดินเล็กน้อย

ถ้าเกิดมีผู้บำเพ็ญปรากฏตัวที่นี่ ทางเขาก็จะรับรู้ในทันที

ในถ้ำใต้ดิน หลินหยุนเริ่มสะสางกฎเกณฑ์ภายในจุดฝังเข็มขึ้นมาอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับสุ่ยเฮ่อ เขากลับมั่นใจว่าจะทำร้ายสุ่ยเฮ่อได้ด้วยท่าเดียว แต่ก็คาดไม่ถึงว่า จะทำร้ายสาหัสขนาดนั้น!

นี่ยังเหนือความคาดหมายของเขาไปไม่มากก็น้อย

หลินหยุนในตอนนี้ถึงกับรู้สึกว่า ตัวเองสามารถที่จะต่อสู้กับแดนสู่ธรรมะตอนกลางได้อย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่า เขาฉวยโอกาสลงมือในสถานการณ์ที่ไม่ได้ป้องกันตัวใดๆ ถึงได้ทำให้สุ่ยเฮ่อได้รับบาดเจ็บสาหัส

ถ้าหากอยู่ในสถานการณ์ปกติ เกรงว่าเขาต้องการทำร้ายสุ่ยเฮ่อถึงขั้นไหน ยังเป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างยากลำบาก

แต่ว่านี่ก็ทำให้หลินหยุนค่อนข้างพอใจ

ผลการฝึกตนของเขา ตั้งแต่เข้าสู่สนามรบหมื่นจักรวาล เรียกได้ว่าก้าวหน้าเร็วมาก

ตอนนี้สามารถที่จะต่อสู้กับสู่ธรรมะตอนกลางได้ ถึงกับค่อนข้างเกินความคาดหวังของเขา

แต่ทว่า ต้องการเพิ่มระดับต่อไป งั้นก็ไม่ได้ง่ายดายเลย

สะสางพลังแห่งกฎเกณฑ์ในจุดฝังเข็ม

มันเป็นเรื่องซับซ้อนมาก และใช้เวลานานมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังเชื่อมต่อกับโลกกำลังภายในตัว ไม่เช่นนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะหลอมรวมสำเร็จ!

หนึ่งปีก็ผ่านไปในพริบตา

ก็ยังคงไม่มีข่าวคราวของหลินหยุนทั้งสามคน

ก็ราวกับหายไปอย่างไร้ร่องรอยจริงๆ

ในเวลานี้ สำนักหลิงสุ่ย

ภายในห้องโถงของสำนัก

เจ้าสำนักแห่งสำนักหลิงชิน ผู้อาวุโสสุ่ยเฮ่อ สุ่ยหลิงชินลูกสาวของสุ่ยเฮ่อ เจ้าสำนักแห่งสำนักไป่ฮัว และเทพธิดาฮวาเอี๋ยนแห่งสำนักไป่ฮัว เจ้าสำนักแห่งสำนักฮุ่ยเจี้ยน และเจี้ยนหวูซวงอัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนัก เจ้าสำนักแห่งสำนักอัคคี่ และจ้าวจื่ออัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักอัคคี่

ยังมีหนานหมินที่ลงมือกับสุ่ยเฮ่อก่อนหน้านี้ด้วย

และยังมีผู้แข็งแกร่งผู้ฝึกอิสระมากมาย ในเวลานี้ก็อยู่ทั้งหมด

ในห้องโถง สีหน้าแทบจะไม่พอใจเป็นอย่างมากกันทั้งหมด

ยิ่งไปกว่านั้นใครก็ไม่พูดอะไร

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ หนานหมินที่กระสับกระส่ายเป็นอย่างมากอยู่ตลอดเวลาก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “ทุกท่าน อย่าเงียบกันเลยน่ะ? มีคำถามอะไร ก็ลองถามไถ่ตรงๆได้!”

เจ้าสำนักแห่งสำนักหลิงสุ่ยพูดขึ้นมาว่า “หนานหมิน นายรู้ว่า นายทำลายเรื่องสำคัญของพวกเรา! ถ้าหากไม่ใช่ว่านายยังมีประโยชน์หน่อย ข้าแทบอยากจะฟาดนายในทันที!”

เมื่อหนานหมินได้ยินเช่นนี้ก็สะดุ้งตกใจในทันที และพูดด้วยสีหน้าดูไม่ค่อยสู้ดีอย่างยิ่งว่า “สหายหลิงซาน คำพูดนี้เกินไปหรือเปล่า? หลินหยุนคนนั้นได้รับเคล็ดวิชาสืบทอดของเซียนเขาทอง ทำไมมีแต่สำนักหลิงสุ่ยของพวกนายได้เสพสุขด้วย? พวกเรากลับไม่ได้ล่ะ? นี่ยุติธรรมเหรอ?”

หลิงซานพูดด้วยน้ำเสียงฟึดฟัดว่า “ไม่ยุติธรรมอยู่แล้ว! แต่ว่านายไม่มีปัญญาได้มันมา! งั้นก็หยุดพูดถึงทุกอย่างซะ!”

ในเวลานี้ เจ้าสำนักแห่งสำนักฮุ่ยเจี้ยนยิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า “สหายหลิงซาน อย่าเพิ่งโกรธ ลองให้สหายหนานหมินพูดดูก็ได้ รายละเอียดตอนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น!”

“นี่ก็สามารถที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่า สำนักหลิงสุ่ยไม่ได้เล่นเล่ห์เพทุบายจริงหรือเปล่า? ทำไมต้องข่มขู่สหายหนานหมินในตอนนี้ด้วย?”

จากนั้น เจ้าสำนักแห่งสำนักฮุ่ยเจี้ยนก็มองไปทางหนานหมิน แล้วพูดขึ้นมาว่า “สหายหนานหมิน ในเมื่อวันนี้นายอยู่ที่นี่ งั้นก็พูดมาสิ วันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ พูดออกมาตามความจริงก็พอ ข้ารับรองว่าวันนี้นายจะไม่เป็นอะไร!”

หนานหมินสายตาสั่นไหวในทันที พยักหน้าเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า “อันที่จริงง่ายดายมากๆ ฉันแค่หาโอกาส ลงมืออยากจะพาตัวของเจ้าหนูที่ชื่อหลินหยุนไปเท่านั้นเอง!”