สุ่ยเฮ่อพูดเหอะออกมาอย่างอนาถ พ่นเลือดสดออกมา แต่กลับไม่พูดอะไรเลย หลิงซานเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่เกลียดชังว่า “ถ้าหากนายไม่ได้สร้างคุณงามความดีให้กับสำนัก วันนี้ฉันสับฆ่านายแล้ว!”
สุ่ยเฮ่อรีบพูดทันทีว่า “เจ้าสำนัก!ขอเพียงแค่เจ้าสำนักเชื่อสุ่ยเฮ่อ งั้นต่อให้สุ่ยเฮ่อต้องตาย ก็ไม่ถือว่าอะไรแล้ว!เจ้าสำนัก สุ่ยเฮ่อไม่มีทางที่จะไม่ภักดีต่อสำนักอย่างแน่นอน เรื่องนี้ เจ้าสำนักรู้ดี!”
สายตาของหลิงซานแหลมคมอย่างไม่อาจจะเทียบได้ พูดด้วยน้ำเสียงทรงพลังว่า “เรื่องนี้ฉันรู้อยู่แล้ว ไม่งั้นนายคิดว่าตอนนี้ฉันยังจะมีชีวิตอยู่รอดอีกเหรอ?”
สุ่ยเฮ่อถอนหายใจลากยาว พูดว่า “ขอบคุณเจ้าสำนักมาก งั้นตอนนี้พวกเรา……ควรทำอย่างไรดี?”
หลิงซานพูด “ถ้าหากเป็นเหมือนอย่างที่นายพูด งั้นจริงๆแล้วหลินหยุนมีผลฝึกตนสู่ธรรมะ งั้นเรื่องนี้ก็จัดการได้ยากแล้ว!”
สุ่ยเฮ่อรีบพูดกล่าวว่า “เจ้าสำนัก เรื่องนี้สามารถยืนยันได้แน่นอน หลินหยุนคนนั้นเป็นแดนสู่ธรรมะแน่นอน!แม้ว่าเขาจะลอบโจมตีถึงทำให้ฉันบาดเจ็บสาหัสแล้ว แต่ว่าหลังจากนั้นฉันก็ลองมาคิดอย่างละเอียดดู แม้ว่าไม่ใช่ลอบโจมตี ฉันก็อาจจะแพ้ช้าลงหน่อยเท่านั้นเอง !”
สายตาของหลิงซานแวววับทันที “ผลฝึกตนของเขายังอยู่เหนือนายอีกเหรอ?”
สุ่ยเฮ่อพยักหน้าพร้อมพูดกล่าวว่า “น่าจะใช่นะ!”
หลิงซานพูดกล่าว “ถ้าหากเป็นเช่นนี้ล่ะก็ งั้นก็ยิ่งจะจัดการได้ยากแล้ว!”
สุ่ยเฮ่อพูดกล่าว “แต่ว่า ฉันก็ยังคงสงสัยอยู่ดี หลินหยุนคนนั้นไม่ได้หลบหนีออกจากที่เกิดเหตุไปไกลจนเกินไป!”
หลิงซานรีบพูดทันทีว่า “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”
เกิดแสงแวววับในมือของสุ่ยเฮ่อ ปรากฏแผนที่ออกมา พูดวิเคราะห์แผนที่ว่า “เจ้าสำนักโปรดดู ที่นี่ ก็คือสถานที่ที่เกิดเหตุ และหลังจากที่เขาหลบหนี ฉันก็แจ้งทางสำนักทันที”
“เราเริ่มจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ทางทิศเหนือนี้ แล้วก็ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ล้วนแต่มียอดฝีมือกำลังมาอย่างรวดเร็ว”
“เพราะงั้นถ้าหากเขาหนีไปไกลมากล่ะก็ จะต้องเจอกับพวกเราแน่นอน เพราะงั้นเขาจึงมีความเป็นไปได้สูง ที่จะอยู่ในขอบเขตนี้ หาที่หลบซ่อนแห่งหนึ่ง เพื่อหลบซ่อนตัวไว้!”
หลิงซานพูดว่า “แต่ว่า พื้นที่ผืนนี้ ไม่มีสถานที่ที่เรียกว่าหลบซ่อนตัวอะไรได้เลยนะ แล้วก็ ในระหว่างหนึ่งปีนี้ ไม่เพียงแค่พวกเราที่แสวงหาภายในพื้นที่แห่งนี้อย่างแข็งขัน ยังมีผู้บำเพ็ญเซียนอื่นๆจำนวนมาก ก็แสวงหาที่นี่เช่นกัน แต่ทั้งหมดก็ไม่พบร่องรอยใดๆเลย! ”
“แม้ว่าหลินหยุนนั่นจะกลายเป็นแมลงวัน เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหลีกการค้นหาแบบครอบคลุมของคนมากมายเช่นนี้ไปได้แน่นอน เรื่องนี้นายจะอธิบายได้ยังไง?”
สุ่ยเฮ่อพูดกล่าว “เจ้าสำนัก ถ้าหากเป็นการบำเพ็ญเซียนทั่วไป งั้นแน่นอนว่าไม่มีอะไรที่สามารถซ่อนไว้ได้อย่างปลอดภัยเช่นนี้ แต่ว่า เจ้าสำนักเคยลองคิดดูไหม ถ้าหากเปลี่ยนเป็นยอดฝีมือกฎเกณฑ์แห่งค่ายกลล่ะ?”
หลิงซานได้ยินแล้วรู้สึกช็อกทันที “ยอดฝีมือกฎเกณฑ์แห่งค่ายกล……”
สุ่ยเฮ่อพูดว่า “ถูกต้อง!ฉันสงสัย หลินหยุนนั่นมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นอาจารย์กฎเกณฑ์แห่งค่ายกล!ไม่เช่นนั้น ถูกพวกเราตรวจเจอตั้งนานแล้ว!”
หลิงซานพูดกล่าวว่า “ฉันได้ยินมาว่า หมอนี้อายุไม่เยอะ มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นอาจารย์กฎเกณฑ์แห่งค่ายกลจริงๆ?”
สุ่ยเฮ่อพูดว่า “ความเป็นไปได้เช่นนี้สูงมาก!เจ้าสำนักท่านลองคิดดูนะ เขาไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเซียนทั่วไปแน่นอน นั่นคือสามารถปีนขึ้นยอดของหอเขาทองได้ ได้รับการถ่ายทอดที่มีอยู่ของชาวเซียนเขาทองมาได้ ต่อให้อายุจะน้อยแค่ไหน เป็นอาจารย์กฎเกณฑ์แห่งค่ายกล มีอะไรที่ไม่สามารถยอมรับได้เหรอ?”
หลิงซานได้ยิน อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า “ที่นายพูดมาใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริงๆ งั้นก็มีวี่แววแล้ว!เอาอย่างนี้ นายรีบไปเอากระจกเนตรฟ้าของสำนักมา มีของสิ่งนี้แล้ว ไม่ว่าเขาจะหลบอยู่ที่ไหน ขอแค่เขาใช้วิชาแก่นแท้แล้ว ล้วนแต่ไม่ที่ที่จะหลบซ่อนได้แน่นอน!”
สุ่ยเฮ่อได้ฟังแล้วพูดอย่างมีความสุขทันทีว่า “ขอบคุณเจ้าสำนัก ฉันก็มีความตั้งใจนี้เช่นกัน!ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเวลาไม่เคยคอยท่า!เจ้าสำนัก สุ่ยเฮ่อรับรอง คราวนี้จะต้องขุดหลินหยุนนั่นออกมาได้แน่นอน!”
หลิงซานพยักหน้า พูดกล่าวว่า “โอเค งั้นก็รีบไปเถอะ แต่ว่าจำไว้นะ ทุกการเคลื่อนไหวของเราในตอนนี้ มีคนจับตามองไว้ทั้งหมด นายต้องระวังตัวให้มาก ถ้าหากเจอหลินหยุนนั่นแล้ว ห้ามให้ข้อมูลรั่วไหลเด็ดขาด!”
สุ่ยเฮ่อตอบรับ หันหลังและเดินออกจากตำหนักไปต่อ
เห็นสุ่ยเฮ่อเดินจากไป เงามืดเงาหนึ่ง ปรากฏด้านหลังของหลิงซานแล้ว หลิงซานพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “หลิงอิ่ง คุณคิดว่าคำพูดของเขา มีความน่าเชื่อถือแค่ไหน?”
เงามืดพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “น่าจะ80%!”
หลิงซานได้ยิน ขมวดคิ้วแน่นทันที พูดกล่าว “80%?หรือว่าหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ เขายังมีตรงไหน ที่คู่ควรให้คุณสงสัยงั้นเหรอ?”
เงามืดพูดว่า “ไม่มี!”
หลิงซานพูดว่า “งั้นทำไมถึงเป็น80%?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...