จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1742

แต่หลินหยุนคิดแบบนี้มาตลอดเลย และก็กำลังหารากทิพย์ที่เหมาะกับฉินหลัน

นี่ทำให้จี้ฝานซิงอิจฉามาก

แน่นอนว่า ก็ยิ่งอยากรู้เรื่องระหว่างหลินหยุนกับฉินหลัน ว่าสรุปแล้วมีความรู้สึกอย่างไรต่อกัน

เพียงแต่ว่าหลังจากที่เดินออกมาก็ไม่มีโอกาสที่จะสอบถามออกมาเลย

ฉินหลันได้ยิน อดไม่ได้ที่จะอดยิ้ม พูดกล่าว “ฝานซิง เธอยังจำคำพูดที่ฉันเคยพูดกับเธอ ว่าพวกเราเดินออกมาจากสถานที่ที่เรียกว่าโลกได้ไหม？โลกของเรานั้น จริงๆแล้วไม่มีผู้ฝึก！”

“เสี่ยวหยุนเป็นผู้ฝึกคนแรกที่ฉันเคยเจอมา！”

“หลังจากนั้นเสี่ยวหยุนพูดกับฉันว่า โลกของเรา ก่อนหน้านี้เมื่อนานมาแล้ว ก็มีผู้ฝึกอยู่！เพียงแต่ว่า ฉันก็ไม่รู้ว่าเคยเกิดเรื่องอะไรมาก่อน เราได้พัฒนากลายเป็นดาวเคราะห์แห่งอารยธรรมทางเทคโนโลยี”

“ความสัมพันธ์ของฉันและเสี่ยวหยุน จริงๆแล้วก็มหัศจรรย์มาก”

“ฉันถูกแม่ของเสี่ยวหยุนเก็บมาเลี้ยง เลี้ยงดูอยู่ข้างกายมาตลอด！”

“แต่ตอนที่เสี่ยวหยุนยังเด็กมากๆ ก็แยกจากแม่ของเขาแล้ว！”

“เมื่อแยกจากกันและขาดการติดต่อ ก็เป็นเวลาสิบกว่าปีถึงยี่สิบปี！”

“สำหรับผู้ฝึกอย่างพวกคุณแล้ว ช่วงเวลานี้จริงๆแล้วสั้นมาก แต่สำหรับคนธรรมดาทั่วไปของพวกเราแล้ว นั่นก็ยาวนานมาก！”

“หลังจากนั้น จู่ๆเสี่ยวหยุนก็ปรากฏตัวออกมาเองแล้ว！”

“เขาก็ปรากฏตัวด้วยลักษณะท่าทางที่ว่าไม่มีอะไรทำไม่ได้！ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันก็หลงเหลือเงาร่างของเขาไว้ในใจ！”

“เพียงแต่ว่าฉันไม่ได้เปิดเผยออกมา！”

“แต่ว่าฉันก็รับรู้ได้ว่า เสี่ยวหยุนเหมือนว่าตั้งแต่วันแรกที่ได้พบฉัน ก็มีความรู้สึกที่แตกต่างกันไปกับฉัน！”

“หลังจากนั้น พวกเราก็อยู่ร่วมกันได้อย่างดี ภายใต้การพูดความจริงของแม่ของเขา！”

“เสี่ยวหยุนออกจากโลกแล้ว ฉันก็ตามเขาออกไปด้วยเช่นกัน”

“เพียงแต่ฉันคิดไม่ถึงอย่างมากว่า โลกใบนี้สำหรับฉันแล้วใหม่ทั้งหมดเลย จู่ๆเป็นอันตรายด้วยเหตุนี้”

“เพราะงั้นฉันก็กลายเป็นภาระของเขาเป็นเวลานาน！”

ฉินหลันพูดมาถึงตรงนี้ ริเริ่มดึงแขนของหลินหยุนที่นั่งอยู่ข้างๆแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่มว่า “เสี่ยวหยุน เวลานานขนาดนี้แล้ว เป็นเพราะฉันทำให้นายพลอยเดือดร้อนไปด้วยแล้ว！”

หลินหยุนได้ฟัง ส่ายหน้าเล็กน้อย พูดเอ่ยปากเบาๆว่า “พี่ฉินหลัน ต่อไปอย่าพูดแบบนี้อีก ฉันไม่เคยรู้สึกว่าพี่เป็นภาระของฉันเลย ！ฉันก็อยากให้พี่ฝึกได้เช่นกัน ให้พี่ได้เดินเส้นทางแห่งการฝึก ถึงตอนนั้น พวกเราก็ไม่มีทางแยกจากกันตลอดกาลแล้ว！”

ฉินหลันซาบซึ้งพยักหน้าหนักหน่วง พูดกล่าวว่า “แค่ไม่รู้ว่า พวกแม่ของนายตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างแล้ว！ตั้งแต่ที่พวกเราออกมาจนถึงตอนนี้ ก็เป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว！”

ลังเลตัดสินใจไม่ได้ครู่หนึ่ง หลินหยุนพูดว่า “ตอนที่พวกเราจากไป ได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าหากไม่เกิดเหตุไม่คาดฝันล่ะก็ พวกเธอไม่มีทางเป็นอะไรแน่”

ตอนที่หลินหยุนจะออกไป ไม่เพียงทิ้งยายั้งอายุไว้ ยังทิ้งโอสถไว้ไม่น้อย ล้วนแต่มีผลลัพธ์ในการยืดอายุทั้งนั้น

ส่วนคุณปู่และพวก ถือว่าเดินบนเส้นทางแห่งการฝึกแล้ว

ไม่มีทางเกิดปัญหาใดๆทั้งสิ้น

จี้ฝานซิงได้ฟังพูดกล่าวว่า “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง！พี่หลัน มิน่าล่ะหลินหยุนถึงได้ปกป้องพี่อย่างระมัดระวังเช่นนี้ ！ที่แท้คุณก็สำคัญกับเขาเช่นนี้นี่เอง！”

หลินหยุนได้ฟังที่หญิงทั้งสองคนพูดคุยกัน ลุกขึ้นยืนพร้อมพูดว่า “พวกคุณสองคนคุยกันไปก่อน ฉันต้องออกไป ดูสถานการณ์ภายนอกสักหน่อย！”

จี้ฝานซิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที พูดกล่าว “ตอนนี้ข้างนอกยังตามหาที่อยู่ของพวกเรา？”

หลินหยุนพยักหน้า พูดกล่าว “ไม่เพียงแค่ไม่ลดน้อยลง ในทางกลับกันยังมากขึ้นเรื่อยๆ！ฉันไม่วางใจ เพราะงั้นต้องออกไปดูหน่อย！”

พูดแล้ว หลินหยุนวาร์ปตัว ออกไปจากวิมานแล้ว

มาถึงพื้นดิน หลินหยุนก็เห็นทันทีว่า ผู้บำเพ็ญจำนวนมากกำลังค้นหาท่ามกลางภูเขาอย่างละเอียด

คนเหล่านี้ได้ค้นหาที่แห่งนี้เป็นเวลานานแล้ว ไม่ได้ออกไปไหนเลย

บรรดาคนเหล่านี้ มีผู้ฝึกอิสระ และก็มีผู้บำเพ็ญแห่งสำนักจำนวนมาก

ค่ายกลที่หลินหยุนจัดวาง ได้ติดตามการเคลื่อนไหวของคนเหล่านี้มาโดยตลอด

เพียงแต่เมื่อพูดมาในตอนนี้ ผลฝึกตนของคนเหล่านี้ก็ไม่ถือว่าสูงมาก