จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1749

ยิ่งมองเด็กผู้หญิง ความโกรธในใจของหลินหยุนก็ยิ่งเพิ่มขึ้น！

เพราะว่าเขาเหมือนว่าจะมองเห็นสิ่งที่ตัวเองเคยเป็น จากตัวของเด็กผู้หญิง

สาเหตุที่เขากล้ากลืนฝืนทนต่อเซี่ยหยู่เวยมาก ปกป้องมาก แม้ว่าเซี่ยหยู่เวยจะทำร้ายเขามากแค่ไหนก็ตาม แต่ว่าเขาก็ยังจะเว้นชีวิตของเซี่ยหยู่เวยไว้

แค่ สำนึกบุญคุณที่มีต่อตระกูลเซี่ยอย่างลึกซึ้ง

เป็นภรรยาของตระกูลเซี่ย เป็นแม่ของเซี่ยหยู่เวย ช่วยเขาออกมาจากสถานการณ์ที่ไร้ที่พึ่งพิง

แม้ว่าเวลาที่อยู่ในตระกูลเซี่ย ไม่สามารถถือว่าเป็นความสุขได้

แต่ว่าหลินหยุนกลับได้รับความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ตัวเองในตอนนั้น กับเด็กผู้หญิงคนนี้ในวันนี้ เหมือนกันแค่ไหน？

ถึงขั้นที่ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ โชคดีกว่าเขาหน่อย เพราะว่าแม้ว่าจะยากลำบากมากแค่ไหน ก็มีคุณย่า พึ่งพาอาศัยกับเธอเพื่อความอยู่รอด

เขากลับไม่มี

แต่ในเวลานี้ คนที่พึ่งพาอาศัยเพื่อความอยู่รอดคนนี้ กลับตายแล้ว！

เพราะว่าหลินหยุนถึงได้ตาย！

สูดลมหายใจเข้าลึก ใบหน้าของหลินหยุนปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น มองไปยังเด็กผู้หญิงพร้อมพูดว่า “อยากแก้แค้นไหม？”

เด็กผู้หญิงคุกเข่าหน้าหลุมฝังศพย่าโดยไม่พูดอะไรเลย ได้ฟังคำพูดของหลินหยุน มองไปยังหลินหยุนทันที หลังจากนั้นพยักหน้าอย่างหนัก

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย ประคองเด็กผู้หญิงจากพื้นขึ้นมา จับมือน้อยๆของอีกฝ่าย พูดว่า “ไป พี่พาเธอไปแก้แค้น！”

พูดจบ ลากเด็กผู้หญิงเดินออกจากลานบ้าน

ไม่นาน หลินหยุนก็พาเด็กผู้หญิงมาถึงคฤหาสน์ที่ก่อนหน้านี้ถือว่าเป็นของสำนักเที่ยวหล้า

ทั้งสองคนเพิ่งมาถึงหน้าประตู คนชุดดำกว่าสามสี่คนก็รีบพุ่งออกมาจากด้านในด้วยสีหน้าที่ระวังตัว

ชายวัยกลางคนที่นำทีมมาคนนั้น ก็คือก่อนหน้านี้เคยไปที่ลานบ้านมาก่อน มองไปยังหลินหยุนพูดตะโกนเสียงขรึมว่า “ไอ้หนุ่ม แกมาทำอะไรอีก？”

หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “คุณย่าของเธอ พวกแกเป็นคนฆ่าเหรอ？”

ชายวัยกลางคนได้ยินเข้า รีบพูดทันทีว่า “หญิงชราผู้นั้นตายแล้ว？หลินชางฉอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลย แกอยากหาเรื่องงั้นเหรอ？”

สายตาของหลินหยุนเป็นประกาย “พวกแกไม่ได้เป็นคนฆ่า？”

ชายวัยกลางคนพูดว่า “ไม่ใช่แน่นอน ！สำนักเที่ยวหล้าของเราไม่ถึงกับแม้แต่ความรับผิดชอบตรงนี้ก็ไม่มี เรื่องนี้พวกเราไม่ได้ทำ แกอยากจะไปหาใครก็ไปหาคนนั้น ไม่ต้องมาหาพวกเรา！”

หลินหยุนดึงมือของเด็กผู้หญิง เดินภายในคฤหาสน์ คนสามสี่คนเห็นเช่นนี้ ถอยหลังทันที ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำกลุ่มคนนี้พูดข่มขู่ว่า “หลินชางฉอง แกอย่าสับสนไม่รู้อะไรดีอะไรชั่วนะ สำนักเที่ยวหล้าของเราไม่ใช่ที่ที่แกจะล่วงเกินได้！”

“แกคิดว่าแกโจมตีผู้นำเนี่ยหยู่พ่ายแพ้แล้ว ก็จะมองสำนักเที่ยวหล้าของเราราวกับไม่มีสาระได้งั้นเหรอ？หลินชางฉองรีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ พวกเราจะไม่ถือสาอะไรแก ไม่เช่นนี้ แกจะต้องตายอย่าไร้ที่กลบวันนี้！”

หลินหยุนหัวเราะอย่างเยือกเย็น ภายใต้การโบกมือ คนกว่าสามสี่คนก็ลอยออกไปทันที พร้อมเดินก้าวไปข้างในต่อ เข้าไปข้างในคฤหาสน์แล้ว

ชายวัยกลางคนที่นำกลุ่มมาคนนั้นลุกขึ้นพร้อมพูดตะโกนว่า “หลินชางฉอง แกตายแน่！”

พูดแล้ว ก็หยิบยันต์สื่อสารออกมาแล้ว ส่งข่าวบางอย่างออกไปอย่างต่อเนื่องแล้ว

หลินหยุนเห็นแล้ว กลับไม่ได้ห้ามปราม

มองดูอีกฝ่าย พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ในเมื่อพวกแกไม่ได้เป็นคนทำ งั้นก็ออกไปหาฆาตกรมาให้ฉัน！”

“ฉันจะอยู่ที่นี่ ให้เวลาของธูปหนึ่งดอกแก่พวกแก！”

“ถ้าหากก่อนธูปจะหมด ยังหาตัวฆาตกรไม่เจอ งั้นคนแซ่หลินก็ไม่เกรงใจอีกต่อไปแล้ว！”

หลินหยุนพูดจบ ชายวัยกลางคนนั้นก็เอ่ยปากว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับสำนักเที่ยวหล้าของเรา มีสิทธิ์อะไรมาให้พรรคพวกของเราหาฆาตกร？”

หลินหยุนพูดเสียงเหอะ “เพราะว่ากำหมัดของฉันใหญ่กว่าแก แกไม่มีทางเลือกอื่น！ ”

ชายวัยกลางคนอุดปากทันที “แก……”

หลินหยุนกวาดสายตามองอีกฝ่ายแล้ว “จดไว้ พวกแกมีเพียงเวลาที่ธูปหมดเท่านั้น！ไม่งั้น ฉันก็เท่ากับว่าพวกแกฆ่าคนแล้ว！”

หลินหยุนพูดจบ เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นจากเหนือนภาแล้ว