จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1752

ในเวลานี้แสดงพลังแห่งกฎเกณฑ์ออกมาทั้งหมด คนทั้งคนลอยตัวถอยไป

พลังแห่งกระบี่ของหลินหยุน ระเบิดพลังแห่งกฎเกณฑ์ของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว กลับว่าไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บจริงๆ

ในเวลานี้ก็ได้ใช้วิธีการโดยตรงที่สุด นำเอากฎเกณฑ์ทั้งหมดที่ผสมผสานกัน แสดงออกมาทั้งหมด

ยู่หมิ่นเห็นเช่นนี้ ก็ไม่ได้ออมมืออีก แสดงพลังแห่งกฎเกณฑ์ออกมาทั้งหมด กฎเกณฑ์ของเขา ใช้กฎเกณฑ์แห่งความว่างเปล่าเป็นหลัก ทั้งหมดมีพลังแห่งกฎเกณฑ์9ชนิด หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว

ในแดนสู่ธรรมะ จะถือว่ากำลังอ่อนแอไม่ได้

แต่ก็จะถือว่าแข็งแกร่งมากไม่ได้เช่นกัน

ภายใต้การปะทะกันของพลังแห่งกฎเกณฑ์ของทั้งสอง พลังกฎเกณฑ์ของหลินหยุน แสดงพลังแห่งการโจมตีที่ดุร้ายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดออกมาแล้ว

เพียงแค่ปะทะเพียงพริบตาเดียว ยู่หมิ่นก็บาดเจ็บสาหัสเลย

หลินหยุนลอยตัวลงสู่พื้น หนึ่งกระบวนที่ใช้ออกตามสะดวก ยู่หมิ่นถูกหลินหยุนจับไว้ในมือเลย

เห็นภาพฉากนี้ ทุกคนคิดไม่ถึงอย่างมาก

รองหัวหน้าของสาขายู่สิ้วที่สง่างาม ยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะตอนกลาง คิดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้ง่ายๆเช่นนี้เลย

ยู่หมิ่นในเวลานี้หวาดกลัวมาก

แต่ว่า แม้ว่าสีหน้าจะซีดเผือด กลับกัดฟันพูดว่า “แกคิดจะทำอะไร？ฉันแนะนำแกว่าทางที่ดีอย่ามามั่วซั่วจะดีกว่า！ไม่งั้นก็จบไม่สวยแน่！”

“ฉันบอกแกก็ได้！”

“พี่ชายของฉันก็คือหัวหน้าของสาขายู่สิ้ว！”

“สาขายู่สิ้วแห่งนี้ ก็คือชื่อเรียกขานของพี่ชายฉัน！ตอนนี้เขาขาดแค่ไปก้าวหนึ่ง ก็จะเหนือกว่าการมีอยู่ของแดนสู่ธรรมะ！ไม่ใช่คนที่แกจะมาหาเรื่องได้แน่นอน！”

หลินหยุนหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย มอบตัวฆาตกรมา！ ไม่เช่นนั้น ตาย！”

ได้ฟังหลินหยุนพูดแบบนี้ ยู่หมิ่นคิดว่าหลินหยุนกลัว ในเวลานี้ แม้ว่าชีวิตของเขายังอยู่ในความคิดของหลินหยุน แต่ความหวาดกลัวในใจของเขากลับไม่มีแล้ว

หัวเราะอย่างเยือกเย็น มองไปยังหลินหยุนพร้อมพูดว่า “ฉันเคยพูดแล้ว สำนักเสินตาวของฉันไม่เคยโดนใครข่มขู่มาก่อน！ เหมือนก่อนไม่ ตอนนี้ ต่อไป ก็ยิ่งจะไม่！แม้ว่าสำนักเที่ยวหล้า ก็ไม่ได้！”

“ถ้าหากแกกล้า ลองแตะต้องฉันดูก็ได้ ฉันก็อยากจะดูเหมือนกัน แกจะออกไปจากสำนักเสินตาวยังไง！”

หลินหยุนหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ฉันไม่เคยเจอการเรียกร้องแบบนี้มาก่อน ในเมื่อแกอยากจะดู งั้นฉันก็จะทำให้แกได้เห็น！”

กฎเกณฑ์แห่งกระบี่หลินหยุนปรากฏออกมา ทะลวงผ่าน โลกกำลังภายในตัวของยู่หมิ่นทันที

ยู่หมิ่นไม่กล้าเชื่อเลย หลินหยุนลงมือฆ่าเขาแล้ว

ชายวัยกลางคนคนนั้นเห็นเช่นนี้ ก็เบิกตามองกว้าง “แก……คิดไม่ถึงว่าแกฆ่ารองหัวหน้าของพวกเราจริงๆ จุดจบของแกไม่สวยแน่！”

หลินหยุนเก็บถุงเก็บของของยู่หมิ่น มองชายวัยกลางคนด้วยสายตาที่เยือกเย็นแล้ว พูดด้วยเสียงทรงพลังว่า “ส่งตัวฆาตกรออกมา ไม่เช่นนั้น ฉันจะนองเลือดสำนักเสินตาวของแก！”

หลินหยุนพูดจบ ชี่ที่ดุร้ายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ก็แสดงออกมาจากด้านหลังของลานบ้านแล้ว “นองเลือดสำนักเสินตาวของฉัน？อาศัยแค่แกก็คู่ควร！”

ทันใดนั้นเงาร่างสีดำกฌปรากฏอยู่เหนือนภาแล้ว

ช่วงที่เงาร่างสีดำปรากฏ ขอบเขตกฎเกณฑ์ล่องหนก็ห่อหุ้มเหนือนภาทั้งหมดไว้แล้ว

เงียบๆ

ความยิ่งใหญ่แห่งขอบเขต เหนือจินตนาการ

สีหน้าหลินหยุนขรึมลง มองไปยังอีกฝ่าย “แกคือยู่สิ้ว？”

นัยน์ตาของเงาร่างสีดำก็เผยเจตนาฆ่า เอ่ยปากพูดเสียงทรงพลังว่า “ถูกต้อง คนที่แกเพิ่งสับฆ่าไปทั้งหมด ก็คือน้องชายของฉัน！”

หลินหยุนพยักหน้า พูดว่า “ฉันยังคงคำเดิม มอบตัวฆาตกรออกมา เปิดเผยเรื่องนี้ได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเรื่องที่น้องชายแกขัดขวาง！”

ยู่สิ้วได้ฟัง จู่ๆก็ปล่อยเสียงหัวเราะบ้าคลั่งออกมา “แกคิดว่า ตอนนี้แกจะไปได้เหรอ？สำนักเที่ยวหล้า รังแกคนเกินไปหน่อยแล้ว！ ก็ดี ครั้งนี้ฉันและเจ้าสำนักทลายผ่านแล้ว แม้ว่าเป็นสำนักเที่ยวหล้า ก็ไม่มีนั่งอยู่บนหัวของสำนักเสินตาวของฉันได้แล้ว ！”

“ส่วนแก ตอนนี้ก็ไปตายซะเถอะ！”