จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1772

นิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นอู๋อานก็หายใจเข้าลึกๆ สีหน้าของเขาแย่มากๆและพูด "พี่ใหญ่ ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันทำตามทุกอย่างที่พี่บอกมาโดยตลอด พี่พูดยังไง ฉันก็จะทำยังไง ฉันไม่เคยทำเรื่องที่ขัดใจพี่มาก่อนเลย!"

"แม้แต่สมัยนั้น พวกเราสองคนชอบเซี่ยเอ๋อเหมือนกัน สุดท้ายแล้วฉันก็เลือกที่จะปล่อยมือ และมองดูพวกคุณสองคนอยู่ด้วยกัน มองดูเธอกลายเป็นพี่สะใภ้ของฉัน!"

"เรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูล คำพูดที่พี่ใหญ่พูดออกมา ฉันไม่เคยต่อต้านพี่ใหญ่มาก่อนเลย!"

"พี่ใหญ่ เพียงแต่ครั้งนี้ ถ้าพี่จะทำเรื่องนั้นจริงๆ ฉันไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง!"

ผู้นำตระกูลอู๋มองหน้าอู๋อานแล้วหายใจลึกๆ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมมากๆ สายตาที่เขามองอู๋อานมีแต่ความอ่อนโยน "น้องสาม พี่ใหญ่รู้ตัวดี หลายปีนี้แกลำบากใจมากๆ! โอเค ครั้งนี้พี่ใหญ่จะเชื่อคำพูดของแก! เรื่องนี้ให้มันผ่านไปเถอะ! อย่างไรก็ตาม เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว แกควรหาคู่ฝึกฝนได้แล้ว!"

"ไม่เพียงแค่ตัวแกเอง แต่เพื่อตระกูลของเราด้วย ด้วยพลังของพี่ใหญ่ที่มีอยู่ในตอนนี้ ถ้าอยากจะได้ลูกมาสืบทอดตระกูล มันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้คิดจะมีลูกอีกแล้ว!"

"เรื่องนี้ มอบให้เป็นหน้าที่ของแกก็แล้วกัน!"

เมื่อพูดจบ ดูเหมือนผู้นำตระกูลอู๋แก่ไปหลายปีในชั่วพริบตา

ทางด้านหลินหยุนนั้น เขายังอยู่ด้านในวิมานและสร้างค่ายกลอันใหญ่ขึ้น เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะจากไป

เพราะเขาอยากอยู่ที่นี่และจัดการปัญหาเรื่องการฝึกฝนของฉินหลันให้สำเร็จก่อน

ส่วนทางด้านตระกูลอู๋นั้นยังคงเฝ้าดูพวกเขาตลอดเวลา

หลินหยุนไม่ได้สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว

หลายวันผ่านไป มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถึงหน้าประตูวิมาน

ผู้หญิงใส่ชุดสีขาว เมื่อเธอปรากฏตัว จูอวิ๋นซานก็ปรากฏตัวที่ด้านนอกวิมานเช่นกัน

เมื่อมองเห็นจูอวิ๋นซาน ผู้หญิงคนนั้นก็อดไม่ไหว ทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมา "อวิ๋นซาน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

สีหน้าของจูอวิ๋นซานเย็นชามากๆ เขามองอีกฝ่ายและพูด "แกมาทำอะไร? ตั้งแต่วันนั้นเมื่อสิบปีที่แล้ว พวกเราสองคนก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว!"

ผู้หญิงพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน "อวิ๋นซาน คุณก็น่าจะรู้ ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ อู๋ฮวนคนนั้นใช้ชีวิตของพวกเรามาบีบบังคับฉัน ฉันตายก็ไม่เป็นไร แต่ฉันไม่อาจจะมองดูคุณตายต่อหน้าได้!"

"อวิ๋นซาน ฉันไม่ได้โกหกคุณเลย! ฉันโดนบีบบังคับจริงๆ!"

"คุณต้องเชื่อใจฉันสิ!"

จูอวิ๋นซานพูดอย่างเย็นชา "แกไม่ต้องพูดอีกแล้ว เนี่ยหยิ่นเหนียง ฉันดีกับแกยังไง แกน่าจะรู้อยู่แก่ใจ! แต่สิ่งที่ฉันได้รับ คือการหักหลังจากแก!"

"ตอนนี้ไม่ว่าแกจะพูดยังไง มันก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉันอีกแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกจะเปลี่ยนไปยังไง มันก็ไม่เกี่ยวข้องกับฉันอีก!"

"ตอนนี้แกรีบไสหัวออกไปจากสายตาของฉันเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น ฉันอาจจะฆ่าแกก็ได้!"

เนี่ยหยิ่นเหนียงพูดด้วยน้ำตา "อวิ๋นซาน ฉันไม่เคยคิดจะหักหลังคุณเลย! ฉันโดนบังคับจนไม่มีทางเลือก ถ้าตอนนี้คุณยังไม่เชื่อ ฉันก็จะตายต่อหน้าคุณเดี๋ยวนี้เลย!"

มองเห็นทั้งสองคนยืนประจันหน้ากันกลางอากาศ หลินหยุนกับฉินหลันและจี้ฝานซิงส่ายหัวทันที

เรื่องแบบนี้ ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่าใครผิดหรือถูก!

มีเพียงเขาสองคนเท่านั้นที่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้

ฉินหลันเอ่ยปากพูด "เสี่ยวหยุน ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวนาย นายจะเลือกยังไง?"

หลินหยุนกลอกตาใส่ฉินหลันทันทีและพูด "ฉันไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอยู่แล้ว!"

ฉินหลันพูด "ฉันพูดว่าถ้ามันเกิดขึ้นละ!"

หลินหยุนส่ายหัวและพูด "มันไม่มีวันเกิดขึ้นอยู่แล้ว!"

ฉินหลันพูด "ไม่ได้ นายต้องตอบคำถามนี้!"

หลินหยุนพูด "ต้องตอบจริงๆเหรอ?"

ฉินหลันพยักหน้าและพูด "ใช่!"

ขณะพูด เขาก็มองหน้าฉินหลันและพูด "พวกคุณเดินเล่นอยู่ข้างนอกก่อน ฉันจะเข้าไปคุยกับเขาดู!"

ฉินหลันกับจี้ฝานซิงพยักหน้า

หลินหยุนเดินเข้าไปในวิมาน

หลินหยุนมองหน้าจูอวิ๋นซานแล้วพูด "คุณจะทำอะไรต่อในอนาคตข้างหน้า? คุณอยากจะติดตามอยู่ข้างกายฉันไหม?"

จูอวิ๋นซานอึ้งไปชั่วครู่ เดิมทีเขานึกว่าหลินหยุนจะเข้ามาเกลี้ยกล่อมตัวเองเพราะเรื่องของเนี่ยหยิ่นเหนียง แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าหลินหยุนจะถามเรื่องนี้

เขารีบลุกขึ้นมาแล้วพูด "ใช่ครับ ผู้มีพระคุณ ฉันอยากติดตามอยู่ข้างกายคุณตลอดไป!"

"ฉันสามารถมองออกอย่างชัดเจน ฐานะของผู้มีพระคุณจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!"

"ถึงแม้พลังของฉันจะมีจำกัด ฉันทำได้แค่ติดตามอยู่ข้างๆผู้มีพระคุณเท่านั้น ถ้าผู้มีพระคุณคอยชี้แนะ บางทีพลังของฉันอาจจะแข็งแกร่งขึ้นมากกว่านี้ก็ได้!"

"ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง คุณมีพระคุณกับฉันมากๆ ฉันจูอวิ๋นซานไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณยังไง ฉันคงทำได้แค่ค่อยติดตามผู้มีพระคุณและค่อยรับใช้ผู้มีพระคุณเท่านั้น!"

"ฉันหวังว่าผู้มีพระคุณจะยอมรับปากให้ฉันติดตามอยู่ข้างๆคุณ!"

ขณะพูด เขาก็คุกเข่าให้หลินหยุนอีกครั้ง หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณเป็นคนที่ตรงไปตรงมาจริงๆ!"

จูอวิ๋นซานพูด "ผู้มีพระคุณโปรดวางใจ ถึงแม้ฉันจะรู้จักผู้มีพระคุณไม่นาน แต่ฉันก็สามารถมองออกอย่างชัดเจน ผู้มีพระคุณเป็นคนที่ตรงไปตรงมาและมีคุณธรรม!"

"ดังนั้นฉันก็เลยไม่มีเรื่องอะไรต้องปกปิดผู้มีพระคุณ!"

"ฉันคิดยังไง ฉันก็พูดออกมาอย่างนั้น!"

"ฉันอยากจะตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ ถ้าฉันได้ติดตามอยู่ข้างกายผู้มีพระคุณ มันจะมีประโยชน์ต่อฉันมากๆ!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม "ไม่เลวเลย คุณเป็นคนที่ตรงไปตรงมาและจริงใจมากๆ ถ้าคุณอยากจะติดตามข้างกายฉันไปนานๆ พรสวรรค์ของคุณอาจจะยังไม่พอ!"